{[['
']]}
']]}
ΑΜΕΙΩΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Οι ελληνικές διωκτικές αρχές δεν σταμάτησαν να αναζητούν στοιχεία γι’ αυτόν και τους οπαδούς του εντός κι εκτός Ελλάδος και να τα συγκεντρώνουν με κάθε πρόσφορο τρόπο.
Στις 20-6-1964 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» η πληροφορία ότι ο Ζαχαριάδης συνελήφθη από τις σοβιετικές αρχές και εξορίστηκε στη Σιβηρία επειδή κυκλοφόρησε παράνομα μέσα στους πολιτικούς πρόσφυγες την μπροσούρα του «Προβλήματα κρίσης στο ΚΚΕ».
Αλλες πληροφορίες που έφταναν στην Ασφάλεια έλεγαν ότι ο ηγέτης του ΚΚΕ ήταν φυλακισμένος ή υπό περιορισμό. Γενικά πάντως ο εξορισμός του Ζαχαριάδη στη Σιβηρία, ως ένα ενδεχόμενο, δεν ήταν κάτι άγνωστο στις Αρχές.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης αυιοκτόνησε την 1η Αυγούστου του 1973. Η είδηση του θανάτου του στην Ελλάδα μεταδόθηκε στις 8 του ίδιου μήνα συνοδευόμενη με στοιχεία για τη δράση του. Υστερα απ’ αυτό, οι διωκτικές αρχές μπήκαν στην τυπική διαδικασία ρουτίνας να ενημερώνουν τις υπηρεσίες ώστε να παύσει η αναζήτηση του ηγέτη του ΚΚΕ λόγω θανάτου και να τακτοποιηθούν σχετικώς τα αντίστοιχα έγγραφα. Το τελευταίο έγγραφο για παύση των διώξεων εναντίον του Ζαχαριάδη εκδόθηκε στις 29-12-1980 από τον εισαγγελέα Εφετών Αθηνών Ηλ. Σπυρόπουλο.
Παρ' όλα αυτά στις 31-3-1981 το Τμήμα Αλλοδαπών Αθηνών με έγγραφό του προς την Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφαλείας ζητούσε να πληροφορηθεί για «τυχόν υπάρχοντα παρ’ υμίν στοιχεία εις βάρος του Ζαχαριάδη Νικολάου...».
ΚΥΠ: ΔΕΛΤΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ
ΠΡΟΣ: Υπουργείον Εσωτερικών,
Διεύθυνσιν Αλλοδαπών ΚΟΙΝ: Γ.Δ.Ε.Α. / Υπ. Εσωτερικών α.α.3-α.α.α./...
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΛΑΔΟΣ Β/ΙΙ Αρ. Πρωτ,Γ-30251/9 Β.Σ.Τ. 902 τη 21η Απριλίου 1962 Συν.τω εγγρ. φύλλα 12
ΘΕΜΑ: ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Νικόλαος, τέως αρχηγός ΚΚΕ
σχετ: Υμέτερον Ε.23747 φ.7095/12-4-62
1 - Επί ύπερθεν σχετικού έχομεν την τιμήν να διαβιβάσωμεν συνημμένως βιογραφικόν σημείωμα του εν θέματι, περιέχον και τα υφιστάμενα κατ’ αυτού καταδιωκτικά έγγραφα.
2. - Περίπτωσης εκδόσεως κατ’ αυτού Ερυθρού Δελτίου υφίσταται, δεδομένου ότι ούτος έχει αποστερηθή της Ελληνικής Ιθαγένειας, η ημετέρα δε Υπηρεσία συνηγορεί προς τούτο.
3. - Παρόμοια στοιχεία των λοιπών μελών της νυν και τέως ηγεσίας του ΚΚΕ θέλομεν διαβιβάσει υμίν μελλοντικώς.
Ακριβές αντίγραφον ΜΙΧΑΛΟΥΤΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ λοχαγός - Γραμ. Β. Κλ.
ΝΑΤΣΙΝΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΑΝΤ/ΓΟΣ-Δ/ΝΤΗΣ
Σφραγίδα υπουργείο Εξωτερικών, διευθ. Αλλοδαπών, 23 Απριλίου 1962 ελήφθη ΔΙΑΝΟΜΗ:
-Υπουργ. Εσωτ/κών Δ/νσιν Αλλοδαπών -ΓΔΕΑ (Υπουργείο Εσωτερικών)
ΔΕΛΤΙΟΝ ΔΡΑΣΕΩΣ του Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ τέως Αρχηγού ΚΚΕ
1. Βιογραφικά στοιχεία: -ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ή ΤΖΑΤΖΩΦ ή ΚΟΥΤΒΗΣ ή ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ή ΖΑΛΗΣ ή ΝΙΚΟΛΑΟΥ ή ΓΕΩΡ-ΓΙΑΔΗΣ ή ΚΟΥΤΟΥ ή ΚΑΤΡΙΟ ή ΞΑΝΘΗΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ή ΚΟΛΛΙΑΣ Νικόλαος του Παναγιώτου και της Ερατούς, εγεννήθη εις Ανδριανούπολιν την 27.4.1903
- Ο πατήρ του κατήγετο από την Μερσίναν της περιοχής ΑΔΑΝΩΝ, Αρμενορθόδοξος, έφερεν δε παλαιότερον και το επίθετον ΣΕΚΕΡΙΑΝ εξ ου και το ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ. Ητο εργάτης εις την Γαλλικήν Εταιρείαν καπνού ΡΕΖΗ, μετακινείτο δε συνεχώς από πόλιν εις πόλιν λόγω της φύσεως της εργασίας του. (Ούτος απεβίωσεν κατά την κατοχήν, 1942).
- Η μήτηρ του, το γένος Πρωτόπαπα κατάγεται εκ Πελοποννήσου, αλλά η οικογένειά της μετώκησεν εις Μ. Ασίαν ένθα ηργάζετο ο πατήρ της. Αύτη ζη εισέτι διαμένουσα εν Αθήναις επί της οδού Κόντου αριθ. 20 έναντι Αγ. Λουκά.
- Το 1905 η οικογένεια ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ μετετέθη εις ΣΚΟΠΙΑ. Εκεί ο Ν. Ζαχαριάδης άρχισε να φοιτά διά πρώτην φοράν εις το Σχολείον της Ελληνικής Κοινότητος. Παρέμεινεν μέχρι το 1912 ότε μετέβησαν οικογενειακώς εις Θεσσαλονίκην.
- Το 1908 η οικογένεια ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αποκτά δεύτερον υιόν τον Δημήτριον, νυν Υπάλληλον της Αγροτικής Τραπέζης.
- Το 1913 μεταβαίνουν οικογενειακώς εις Νικομήδειαν και παραμένουν μέχρι το 1916.
Ο Ν. Ζαχαριάδης ετελείωσε το 7τάξιον Δημοτικόν Σχολείον.
- Το 1916 μεταβαίνουν οικογενειακώς εις Ανδριανούπολιν εις της οποίας το Γυμνάσιον φοιτά ο Ν. Ζαχαριάδης δι’ έν και μόνο έτος και εν συνεχεία τερματίζει την σχολικήν του μόρφωσιν.
- Το 1918 εις ηλικίαν 15 ετών αναλαμβάνει εργασίαν εις την Εταιρείαν Καπνού ΡΕΖΗ.
- Το 1919 ο Ν. Ζαχαριάδης ευρίσκεται εις Κωνσταντινούπολιν ένθα εργάζεται ως λιμενεργάτης.
- Το 1920 εναυτολογήθη και εταξίδευσε εις λιμένας του Ευξείνου Πόντου μέχρις το 1923 ότε κατ’ εντολήν της Κομ/κής οργανώσεως ΝΕΟΛΑΙΑΣ του Τ.Κ.Κ. του οποίου ήτο μέλος εισήλθεν λάθρα μετ’ εταίρου «νεολαίου» εις την οικίαν Αγγλου πράκτορος Ρώσου φυγάδος εκ της οποίας αφήρεσεν διάφορα έγγραφα και σφραγίδας.
Μετά ταύτα και κατόπιν εντολής της αυτής οργανώσεως ανεχώρησεν διά την Σοβ. Ενωσιν ένθα παρέμεινεν μέχρι τον Ιούνιον του 1924 όπου και έλαβεν την πρώτην κομμουνιστικήν εκπαίδευσιν.
- Τον Ιούνιον του 1924 έρχεται εις την Ελλάδα και γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ.
Σε συντομώτατο χρονικό διάστημα γίνεται ηγετικόν στέλεχος αυτής και περί τα τέλη του ιδίου έτους απεστάλη εις Θεσσαλονίκην ένθα ανέλαβε την ηγεσίαν της εκεί οργανώσεως.
- Το 1925 παραμένει εις το αυτό «πόστο» εις την οργάνωσιν Θεσσαλονίκης, ότε και περί τας αρχάς του 1926 παρεπέμφθη εις δικαστήριον επί εσχάτη προδοσία (αυτονόμησις της Μακεδονίας) καταδικασθείς εις 12ετή ειρκτήν εγκλεισθείς εις τας φυλακάς Επταπυργίου.
Μετά τρίμηνον απέδρασε και συνέχισε την παράνομον δράσιν του εις Θεσσαλονίκην.
- Τον Μάιον του 1926 κατόπιν εντολής της Κ.Ε. του ΚΚΕ επανέρχεται εις Πειραιά και αναλαμβάνει την ηγεσίαν της Κομματικής Οργανώσεως Πειραιώς.
- Το 1927 απεστάλη υπό της Κ.Ε. του ΚΚΕ εις Βόλον ως Γραμματεύς της περιφερειακής οργανώσεως Θεσσαλίας.
- Το 1928 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται εις φυλακάς Βόλου, Αθηνών, Λεβαδείας και εκ νέου Βόλου.
- Αρχή του 1929 δικάζεται εις Πειραιά. Κατά την μεταγωγήν του εξ Αθηνών εις Πειραιά δραπετεύει.
- Περί τα μέσα του 1929 κατόπιν αποφάσεως της Κ.Ε. απεστάλη εις Μόσχαν ένθα επί 2ετίαν εφοίτησε εις την κομματικήν σχολήν (ΚΟΥΤΒ)
- Περί τα τέλη του 1929 νυμφεύεται με μία Τσεχοσλοβάκιδα, την Μαρία ΝΟΒΟΚΟΒΑ, γεννηθείσα το 1907 εις Πράγαν μεθ' ης απέκτησεν έναν υιόν τον Κύρον και περί το 1947-48 μία κόρην αγνώστου ονόματος. Διωρίσθη εκτελεστικός αντιπρόσωπος της Κομ/κής Διεθνούς και μέλος του Γραφείου της Κομμουνιστικής Συνομοσπονδίας των Βαλκανίων.
- Τον Οκτώβριον του 1931 επανήλθεν λαθραίως εις την Ελλάδα και εξελέγη Γραμ. του ΚΚΕ.
- Τον Σεπτέμβριον του 1935 εξελέγη στην 4η Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε. Γεν. Γραμ. και αρχηγός τούτου. Το 6ον Συνέδριον του Κ.Κ.Ε. επισημοποίησε την εκλογήν του.
- Το έτος 1935 εξελέγη Βουλευτής πλην όμως δεν επαρουσιάσθη εις Βουλήν λόγω εκκρεμουσών καταδικαστικών αποφάσεων.
- Την Αύγουστον του 1936 συνελήφθη και ενεκλείσθη εις φυλακάς Κερκύρας μέχρι Νοεμβρίου 1940.
- Από Νοέμβριον 1940, μέχρις 20.5.1941 εις κρατητήρια Γενικής Ασφαλείας Αθηνών ότε και παρελήφθη υπό του αρχηγού της Γερμανικής Αστυνομίας ΓΚΑΙΣΑΕΡ.
Μεταφερθείς εις Γερμανίαν παρέμεινεν εις στρατόπεδον ΝΤΑΧΑΟΥ μέχρι 20 Μαΐόυ 1945 ότε απελευθερώθη υπό των Συμμάχων.
Την 30.5.1945 αφίχθη εις Ελλάδα την 1.6.45 επραγματοποίησε σύσκεψιν του Π.Γ. του Κ.Κ.Ε.
Την 2.6.1945 έδωσε συνέντευξιν εις τους ανταποκριτάς εφημερίδων.
Την 28 Μαρτίου 1946 έλαβεν μέρος εις την 8ην Συνέλευσιν του Τσεχοσλοβακικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Την 11 Νοεμβρίου 1946 κατεδικάσθη εις 71/2μηνον φυλάκι-σιν και πρόστιμον επί εξυβρίσει της Ελληνικής Κυβερνήσεως.
Τον Μάρτιον του 1947 διά μέσου Θεσσαλονίκης ανεχώρησεν λάθρα εις εξωτερικόν και παρέστη εις το 2ον Συνέδριον του Κ.Κ. Γαλλίας εις το Στρασβούργον εις ό ο Πορφυρογένης ανήγγειλε επισήμως τον σχηματισμόν της «Κυβερνήσεως της Ελεύθερης Ελλάδος».
Καθ’ όλην την διάρκειαν του Συμμοριτοπόλεμου υπήρξεν ο υπ' αριθ. 1 ηγέτης τούτου.
- Κατά την διάρκειαν του 1948 συνήψε πολιτικόν γάμον μετά της Κουκούλου Ρούλας συζύγου του εξόριστου κομμουνιστού καθηγητού ΧΡΟΝΗ εκ Ναούσης, μετά της οποίας απέκτησε άρρεν τέκνον, ονόματι Ιωσήφ ηλικίας 12 ετών περίπου.
Διά του από 15.4.1948 Β. Διατάγματος απεστερήθη της Ελληνικής Ιθαγένειας.
- Μετά την συντριβήν του Κ/Σ τον Αύγουστον του 1949 κατέφυγεν εις χώρας του Παραπετάσματος διατηρών την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε.
Τον Μάρτιον του 1956 δι’ αποφάσεως της 6ης Πλατειάς Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. καθαιρείται από Αρχηγός και Γεν. Γραμματεύς του Κ.Κ.Ε. και παραμένει μόνο μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Τα μέσα Φεβρουάριου 1957 δι’ αποφάσεως της 7ης Πλατείας Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. καθαιρείται από την Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και διεγράφη από μέλος του κόμματος.
2. Πολιτική - Κομματική δράσις:
Η πολιτική διαμόρφωσις του Ζαχαριάδη ήρχισεν από πολύ ενωρίς. Κατά το 1918, εις ηλικίαν 15 ετών, μαθητής ών εις το Γυμνάσιον Ανδριανουπόλεως, ούτος προσεχώρησεν εις μίαν μαθητικήν «ομήγυριν» εις την οποίαν εγένετο λόγος περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» και περί «σοσιαλισμού».
Κατά το επόμενον έτος (1919) ευρισκόμενος εις Νικομήδειαν, είς φίλος του Κύπριος, ονόματι ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ, διερμηνεύς του Αγγλικού στρατού, του Ωμίλησεν συστιματικώτερον περί σοσιαλισμού, της Ρωσικής επαναστάσεως και περί του Λένιν.
Η πρώτη του ανάμιξης εις κομμουνιστικός οργανώσεις, εγένετο το 1919 εις την Κωνσταντινούπολη, οπότε ούτος ήλθεν εις επαφήν με την «Πανεργατική» μίαν αναρχοσυνδικαλιστικήν οργάνωσιν και κατέστη μέλος του κομμουνιστικού πυρήνος που ηργάζετο εντός της «Πανεργατικής» και είχε σύνδεσμο με την κομ/κη Διεθνή.
Δύο έτη βραδύτερον, το 1921, εδημιουργήθη εις Κωνσταντινούπολιν η «Ενωσις νεαρών εργατών και Υπαλλήλων», με κομμουνιστικόν πυρήνα, γραμματεύς δε του πυρήνος τούτου ανέλαβε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ.
Την εποχήν εκείνην ούτος ηργάζετο ως ναυτεργάτης, κατά δε τα ταξείδια του εις τους Σοβιετικούς λιμένας του Ευξείνου Πόντου, ήλθεν εις επαφήν με την «Ομοσπονδίαν Κομμουνιστικών Νεολαιών της Σ.Ε.» και κατέστη μέλος αυτής.
Το 1922 εγένετο μέλος του «Συνδικάτου Εργατών Μεταφοράς» και της «Διεθνούς Λέσχης Ναυτεργατών» εις Θεοδοσίαν, το δε 1923 μέλος του Κ.Κ. Τουρκίας.
Κατά την κλοπήν υπό του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, κατόπιν εντολής της οργανώσεως διαφόρων αποκαλυπτικών εγγράφων, εκ της οικίας ενός Ρώσου φυγάδος, πράκτορος των Αγγλων, το 1923, έλαβε εντολήν υπό της κομμουνιστικής οργανώσεως νεολαίας και μετέβη εις Ρωσίαν.
Εις Ρωσίαν ο Ζαχαριάδης παρέμεινε μέχρι τον Απρίλιον του 1924 ένθα έλαβε την πρώτην κομμουνιστικήν εκπαίδευσιν.
Τα διαδραματιζόμενα τότε γεγονότα εις Ελλάδα, και η επικρατούσα κατάστασις, εθεωρήθησαν ως ευκαιρία αναπτύξεως κομμουνιστικής δράσεως, δι’ ο και ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ως και τινές έτεροι Ελληνες κομμουνισταί ευρισκόμενοι εις Ρωσίαν, κατήλθεν εις Ελλάδα κατά τας αρχάς Ιουνίου του 1924.
Αμα τη αφίξει του εις Αθήνας, συνεδέθη μετά της «Οργανώσεως Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδος» (Ο.Κ.Ν.Ε.) και κατέστη μέλος αυτής. Ολίγον βραδύτερον, λόγω της μεγάλης του κομμουνιστικής δράσεως, την οποίαν ανέπτυξε, κατέστη ηγέτης της Ο.Κ.Ν.Ε. Αθηνών.
Κατά τον εορτασμόν της «Διεθνούς ημέρας των Νέων» (κομμουνιστική επέτειος), συνελήφθη διά πρώτην φοράν, ενώ διένειμε κομμουνιστικός προκηρύξεις, αλλ' αφέθη ελεύθερος υπό του ανακριτού.
Τον Σεπτέμβριον του ιδίου έτους (1924) κατόπιν εντολής της Κ.Ε. της Ο.Κ.Ν.Ε. απεστάλη εις Θεσσαλονίκην ως καθοδηγητής, βραδύτερον δε κατέστη μέλος της 3μελούς γραμματείας της Ο.Κ.Ν.Ε. - Θεσσαλονίκης.
Οτε εκηρύχθη η δικτατορία του Παγκάλου το 1925, ούτος ευ-ρίσκετο εις Αθήνας όπου είχε κληθή υπό της Κ.Ε. της Ο.Κ.Ν.Ε., έλαβε δε μέρος εις συνεδρίασιν της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., ήτις συνήλθε μετά την κήρυξιν της δικτατορίας.
Κατά τα τέλη του 1925, έλαβε μέρος, ως αντιπρόσωπος Θεσσαλονίκης, εις το Συνέδριον της Ο.Κ.Ν.Ε., ότε και εξελέγη μέλος της Κ.Ε. αυτής.
Κατά τας αρχάς του 1926, συλληφθείς, παρεπέμφθη μετ' άλλων κομμουνιστών εις δίκην, επί εσχάτη προδοσία (διά την αυτονόμησιν της Μακεδονίας) καταδικασθείς εις 12 ετών ειρκτήν. Εγκλεισθείς εις τας φυλακής Επταπυργίου Θεσσαλονίκης, εδραπέτευσεν μετά τρίμηνον περίπου και συνέχισε την παράνομον δράσιν του εις Θεσσαλονίκην.
Κατά την εποχήν εκείνην, ο αγών μεταξύ κομμουνιστών και Τροτσκιστών ευρίσκετο εις την οξυτάτην του φάσιν.
Εις ένα παράνομον κομματικό ραντεβού, κατόπιν καταδόσεώς του υπό Τροτσκιστών, ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ συνελήφθη, αλλά οδηγούμενος υπό Χωροφύλακος εις την Ασφάλειαν, έρριψε τούτον εντός βαθέος λάκκου και εδραπέτευσεν. Ούτω συνεχίζει την παράνομον δράσιν του.
Το αυτό έτος (1926) κατά τας παραμονάς των προεδρικών εκλογών του Παγκάλου, επετράπη μία ημινόμιμος συγκέντρωσης του Κ.Κ.Ε. εις τον Λευκόν Πύργον Θεσσαλονίκης. Κατ' αυτήν κύριος ομιλητής ήτο ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ όστις ενεφανίσθη μεταμφιεσμένος.
Τον Μάιον του ιδίου έτους, κατόπιν εντολής της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. κατήλθεν εις Πειραιά και ανέλαβε γραμματεύς της οργανώσεως Πειραιώς.
Τον Σεπτέμβριον, έλαβε μέρος εις τα γεγονότα διά την ανατροπήν του Παγκάλου, επικεφαλής ομάδος νεαρών κομμουνιστών.
Ο οξύς αγών κομμουνιστών - Τροτσκιστών συνεχίζετο. Κατά την περίοδον εκείνην (μάλλον τον Οκτώβριο 1926) κατά τη διάρκεια μιας συνελεύσεως εργατών - αρτοποιών ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ φυγόδικος ων εφόνευσε διά «φαλτσέτας» τον προσωπικόν του φίλον αλλά πολιτικόν του αντίπαλον, ηγέτη των εν Ελλάδι Τροτσκιστών, Γεώργιον ΠΑΠΑΔΑΤΟΝ.
Περί τα τέλη του ιδίου έτους (1926) συνελήφθη εις Πειραιά, αλλ' εδραπέτευσεν, εξαρθρώσας την χείρα του χωροφύλακος.
Συνελήφθη εκ νέου και υπό ψευδώνυμον που έδωσε εδικάσθη εις 15 ημερών φυλάκισιν διά παράνομον οπλοφορίαν, αλλά κατόρθωσε να απολυθή, εξαγοράζοντας ένα μέρος της ποινής του, πριν προλάβουν να πάνε τα χαρτιά του από τον ανακριτή, διά την υπόθεσιν Γ. ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ, που ήσαν με το πραγματικό του όνομα.
Τον Φεβρουάριο 1927, κατά την συνδιάσκεψιν της Ο.Κ.Ν.Ε. εζήτησε και [...] από την νεολαία στην κομματική «δουλειά». Κατά τα μέσα του ίδιου έτους, εστάλη υπό της Κ.Ε. εις τον Βόλον, ως γραμματεύς της κομματικής οργανώσεως περιοχής Θεσσαλίας. Εκεί συνελήφθη, αλλά εδραπέτευσεν την στιγμήν καθ’ ην οδηγείτο υπό συνοδείαν ίνα υπόδειξη την κατοικίαν του.
Περί τα τέλη του 1928 συνελήφθη εκ νέου και ενεκλείσθη διαδοχικώς εις τας φυλακάς Βόλου, Αθηνών, Λεβαδείας και εκ νέου εις Βόλον. Απεπειράθη δις να αποδράση χωρίς να το επιτύχη.
Μετ' ολίγον (αρχαί του 1929), αποστέλλεται εις Πειραιά, ίνα δικασθή. Κατά την μεταγωγήν του εξ Αθηνών εις Πειραιά, επήδησεν εκ του παραθύρου του ηλεκτρικού και εδραπέτευσεν.
Περί τα μέσα του 1929, κατόπιν αποφάσεως της Κ.Ε. απεστάλη εις Μόσχαν ένθα κ' επί διετίαν εφοίτησεν εις δύο Πανεπιστήμια, εξ ων το ένα ήτο το Πανεπιστήμιον Προπαγάνδας διά την Ανατολήν (ΚΟΥΤΒ).
Κατά την παραμονήν του εις Ρωσίαν, διωρίσθη εκτελεστικός αντιπρόσωπος της Κ.Δ. και μέλος του Γραφείου της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Εντολή της Ρωσικής Υπηρεσίας Πληροφοριών επεσκέφθη όλες τις Βαλκανικές χώρες, ταξειδεύων με πλαστόν διαβατήριον.
Τον Οκτώβριο του 1931 επανήλθεν λαθραίως εις Ελλάδα, οπότε κατόπιν εντολής της Κ.Δ. ανέλαβε γραμματεύς του Κ.Κ.Ε. και διηύθυνε έκτοτε την όλην «πολιτικήν, οργανωτικήν και θεωρητική δουλειά του κόμματος».
Παραλλήλως άρχισε τον εξοντωτικόν αγώνα κατά των στελεχών του κόμματος άτινα δεν συνεφώνουν απολύτως προς τας απόψεις του. Ούτω πρώτο θύμα υπήρξε το μέλος του Π.Γ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ή ΑΣΗΜΙΔΗΣ, τον οποίο καθήρεσε τον Οκτώβριο 1933 εκ της θέσεώς του. Βραδύτερον δε, τον Νοέμβριον 1936, κρατούμενος ων, διέβαλεν εις την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε. τον υπεύθυνον του παράνομου μηχανισμού Δαμιανόν ΜΑΘΕΣΗΝ, κατηγορήσας αυτόν ως υπεύθυνον διά την σύλληψίν του, όστις και καθηρέθη.
Τρίτον πολιτικόν θύμα του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ υπήρξε ο Β. ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ γραμματεύς της Κ.Ε. τον οποίον εκατηγόρησεν ως συνθηκολόγον κ.λπ. και επέτυχε την διαγραφήν του έκτου κόμματος.
Το 1935, κατά την 4ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. ανεκηρύχθη αρχηγός τούτου.
Το 1935 εξελέγη Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν εν Μόσχα και γραμματεύς του Βαλκανικού Κομμουνιστικού Ομοσπονδιακού Γραφείου. Το έτος 1935, εκλεγείς βουλευτής του Κ.Κ.Ε. δεν ενεφανίσθη εις την Βουλήν, ευρισκόμενος πάντοτε υπό το βάρος της ερήμην καταδίκης του.
Εις τας 17.9.36. συνελήφθη και ενεκλείσθη εις τας φυλακάς Κερκύρας. Κατά την περίοδον της φυλακίσεώς του, ησχολείτο με την μελέτην της μαρξιστικής θεωρίας, με την εκμάθηνσιν ξένων γλωσσών (γνωρίζει Ρωσικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Αγγλικά), αρθρογραφούσε δε στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» και έγραφε διάφορες κομμουνιστικές μελέτες. Εκεί έγραψε και την πρώτην του επιστολήν «προς τον Ελληνικόν Λαόν» κατά την έναρξιν του Ελληνόίταλικού πολέμου.
Εκ των φυλακών Κερκύρας μετεφέρθη τον Νοέμβριον του 1940 εις Αθήνας και ενεκλείσθη εις τας φυλακάς της Υποδιευ-θύνσεως Γενικής Ασφαλείας Αθηνών. Από εκεί έγραψεν την δευ-τέραν επιστολήν, αντίθετον προς το περιεχόμενον της πρώτης.
Μετά την είσοδον των Γερμανών εις την Ελλάδα, ούτος απεστάλη, υπό της Γερμανικής αστυνομίας εις τας φυλακάς της Βιέννης και εκείθεν εις το στρατόπεδον ΝΤΑΧΑΟΥ. Εκεί κατά τας διηγήσεις ετέρων Ελλήνων εγκλείστων, έδειξεν μίαν μισητήν προς αυτούς διαγωγήν.
Το 1945, μετά την κατάρρευσιν της Γερμανίας, απελευθερωθείς υπό των Συμμάχων, μετέβη εις Μονάχον, εκείθεν εις Παρισίους και τέλος την 30.5.45 έφτασε αεροπορικώς εις Αθήνας και ανέλαβε εκ νέου την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε.
Εδημοσίευσεν πολυάριθμα εμπρηστικά άρθρα, εις τον Ριζοσπάστην, με πνεύμα φιλοσοβιετικόν και ανθελληνικόν.
Την 28ην Μαρτίου 1946 έλαβεν μέρος εις το 8ον Συνέδριον του Τσεχοσλοβακικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Τον Μάρτιον του 1947, ευρισκόμενος εν Θεσσαλονίκη, κατόρθωσε να πιστευθή ότι ανεχώρησεν μετ' άλλων στελεχών του Κόμματος διά τας Αθήνας, αλλά από της στιγμής εκείνης εχάθησαν τα ίχνη του, πιστεύεται όμως ότι ανεχώρησεν διά Γιουγκοσλαβίαν ή Τσεχοσλοβακίαν.
Κατά το Γαλλικόν Πρακτορείον πληροφοριών, ούτος ήτο παρών εις το 2ον Συνέδριον του Κ.Κ. Γαλλίας εις το Στρασβούργον, αντιπροσωπεύων μετά του ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗ το Κ.Κ.Ε. εις το οποίον Συνέδριον ο δεύτερος ανήγγειλεν επισήμως τον σχηματισμόν της «Κυβερνήσεως της Ελεύθερης Ελλάδος» και εζήτησεν από τα Ευρωπαϊκά κράτη όπως υποστηρίξουν «τον αγώνα του Ελληνικού Λαού».
Εν συνεχεία ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, διέμενε εις το εξωτερικόν ταξειδεύσας εις πολλάς χώρας του Παραπετάσματος, διά την ενίσχυσιν του διεξαγόμενου εν τω μεταξύ συμμοριτοπολέμου.
Το 1948 τη εισηγήσει του καθηρέθη ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ από την «αρχιστρατηγείαν» των Κ/Σ και από μέλος του Π.Γ. ως υπαίτιος της ήττης του Γράμμου.
Εν τη προσπάθεια του να αποσείσει την ευθύνην του εκατηγόρησε τον Στέργιον ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΝ (υπεύθυνον διά την στρατιωτικήν ηγεσίαν της Νοτίου Ελλάδος) και Χρύσαν ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (υπεύθυνον διά την πολιτικήν οργάνωσιν του ΚΚΕ), αμφότερους μέλη του Π.Γ., ως υπεύθυνους διά την αποδιοργάνωσή και διάλυσιν του κόμματος.
Τον Ιανουάριον του 1949, κατά την 5ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. απεφασίσθη ή αυτονόμησις της Μακεδονίας.
Μετά την διάλυσιν των Κ/Σ τον Αύγουστον του 1949, κατέφυγεν εις χώρας του Παραπετάσματος, διατηρών την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε.
Κατά την 6ην ολομέλειαν της Κ.Ε. εις ΜΠΟΥΡΕΛΙ της Αλβανίας, τον Οκτώβριον του 1949, ούτος εκατηγόρησε τον ΤΙΤΟ ως συντελέσαντα εις την ήτταν των Κ/Σ και παρέδωσε εις τας Ρωσικός αρχάς ως συνεργάτας του ΤΙΤΟ, 5-6 σλαβόφωνα στελέχη των Κ/Σ, μεταξύ των οποίων τον Π ΑΣΚΑΛ ΜΗΤΡΟΦΣΚΥ.
Εν συνεχεία, κατά την 3ην Συνδιάσκεψιν του Κ.Κ.Ε. τον Οκτώβριον του 1950, καθήρεσε τους ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗ, ΚΑΡΑΓΙΩΡΕΕΙ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, την αποθανούσαν ΧΡΥΣΑΝ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ και απεκάλυψεν ότι ο ΣΙΑΝΤΟΣ ήτο προδότης.
Προσπαθών να επιρρίψη τας ευθύνας των αποκαλυφθέντων εν Ελλάδι κατασκοπευτικών δικτύων (ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ κ.λπ.), εκατηγόρησε τον ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΝ (μέλος του Π.Γ. και υπεύθυνον του παράνομου μηχανισμού) ως προδότην και πράκτορα των Αμερικανών.
Εκτοτε και μέχρι το 1955 εξηκολούθη να ηγείται του Κ.Κ.Ε. οπότε και εδημιουργήθη η εσωκομματική κρίσις, διά την οποίαν ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ κατέβαλε πάσαν προσπάθειαν όπως την εξουδετερώση.
Προς τον σκοπόν αυτόν τον Αύγουστον του 1955 μετέβη ο ίδιος εις την ΤΑΣΚΕΝΔΗΝ ένθα ευρίσκετο το μαχητικώτερον και το «κομματικώτερον» τμήμα των Κ/Σ με σκοπόν να παρασύρει τούτους με το μέρος του και να εδραιώσει ούτω την θέσιν του. Κατά την αυτήν περίοδον (Αύγουστος), λόγω των οξυτάτων εσωκομματικών αγώνων, συνεπλάκησαν οι εις ΤΑΣΚΕΝΔΗΝ Κ/Σ, αναμιχθείσης κατά του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, εις τα γεγονότα ταύτα και της Κ.Ε. του Κ.Κ. ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ (Ομόσπονδος Δημοκρατία της ΕΣΣΔ).
Μετά ταύτα, ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ μετέβη εις ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ ένθα τον Νοέμβριον του 1955 συνεκάλεσε την 5ην ολομέλειαν της Κ.Ε. ενώπιον της οποίας εξέθεσεν την επικρατούσαν εις το Κ.Κ.Ε. κατάστασιν και εζήτησεν όπως αύτη (η Κ.Ε.) καταδικάσει την ανοιχτήν κατ' αυτού επέμβασιν της Κ.Ε. του Κ.Κ. ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ.
Η πρότασις αύτη ενεκρίθη, ο μόνος δε όστις εναντιώθη εις την πρότασιν αυτήν ήταν ο Κ. ΚΟΛΙΕΙΑΝΝΗΣ, όστις και εχα-ρακτηρίσθη υπό του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ως πράκτωρ των φασιστών και καθηρέθη εκ του Π.Γ. της Κ.Ε.
Μετά ταύτα ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ αναχωρεί διά Μόσχαν, ενώ ο ΚΡΟΥΤΣΕΦ μετά του ΜΠΟΥΛΓΚΑΝΙΝ ευρίσκετο εις ταξεί-διον εις Ινδίας και λαμβάνει εξουσιοδότηση υπό της Κ.Ε. του Κ.Κ.Σ.Ε. όπως εντός διμήνου εκκαθάριση την εσωκομματικήν κατάστασιν του Κ.Κ.Ε. και επαναφέρη την γαλήνην εις το κόμμα. Μετά ταύτα αναχωρεί αμέσως εις την ΤΑΣΚΕΝΔΗΝ ένθα επελήφθη του έργου του (συνελεύσεις κ.λπ.).
Επιστρέφων ο ΚΡΟΥΤΣΕΦ εκ του ταξειδίου του και πληροφορηθείς τα γεγονότα, ηνάγκασε τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΝ να εγκατάλειψη την ΤΑΣΚΕΝΔΗΝ και να μεταβή εις ΡΟΥΜΑΝΙΑΝ ένθα και η έδρα της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, συνεκλήθη τον Μάρτιον του 1956 η 6η ολομέλεια, εις ην ηρνήθη να παραστή ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ και κατά την οποίαν ούτος καθηρέθη εκ της θέσεώς του ως αρχηγός του Κ.Κ.Ε. και γεν. γραμματεύς αυτού, διατηρήσας μόνον την θέσιν του ως μέλος της Κ.Ε.
Μετ' αυτού καθηρέθησαν από μέλη του Π.Γ. και οι ΜΠΑΡΖΙΩΤΑΣ, ΓΟΥΣΙΑΣ και ΒΛΑΝΤΑΣ. Εις την ολομέλειαν ταύτην ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ εγκαταλήφθη υφ' όλων των οπαδών του μελών της Κ.Ε. άτινα τον εκατηγόρησαν ως υπαίτιον της δημιουργηθείσης καταστάσεως εις το Κ.Κ.Ε.
Την θέσιν του Ζαχαριάδη και των αποπεμφθέντων μελών του Πολιτικού Γραφείου κατέλαβεν, τη υποδείξει των αντιπροσώπων 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων των χωρών του Παραπετάσματος, οίτινες και έλαβον μέρος εις την συνεδρίαση της 6ης ολομέλειας, 7μελές Γραφείον με Πρόεδρον του Κ.Κ.Ε. τον Γκρόζον.
Οι ίδιοι αντιπρόσωποι των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων υπέδειξαν εις τα καθηρεθέντα μέλη του πρώην Πολ. Γραφείου του Κ.Κ.Ε. ότι έδει να επισκεφθούν την Τασκένδην προς τον σκοπόν της διαφωτήσεως και μεταπείσεως των μετά φανατισμού εξακολουθούντων τότε να υποστηρίζουν την πολιτικήν του Ζαχαριάδη, Κομματικών μελών. Ούτως πλείστα όσα στελέχη του πρώην Π.Γ. και της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., εκ των πλέον αφοσιωμένων άλλοτε εις τον αποπεμφθέντα Ζαχαριάδην μετέβησαν εις την Τασκένδην πλην άνευ αποτελέσματος.
Λόγω της συνεχιζόμενης διαμάχης μεταξύ των μελών του Κ.Κ.Ε. το νέον Π. Γραφείον συνεκάλεσε την 7ην ολομέλειαν του Κ.Κ.Ε. κατά τα μέσα Φεβρουάριου 1957 εις ην παρέστη αυτοπροσώπως και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης.
Εις την ολομέλειαν ταύτην ο Ζαχαριάδης υπεραμύνθη του εαυτού του υποστηριχθείς ενθέρμως και υπό των άλλοτε συνεργατών του εις το Πολ. Γραφείον και όχι μόνον δεν παρεδέχθη τας εναντίον του κατηγορίας των αντιπάλων του, αλλά και αντεπετέθη εναντίον των δηλώσας εις αυτούς ότι, ό,τι εγένετο, εγένετο τη υποδείξει άλλων (εννοών το Κ.Κ.Σ.Ε.) και επομένως ουδεμίαν ευθύνην φέρει ούτος διά τας εις αυτόν αποδιδόμενος σήμερον κατηγορίας.
Μειοψηφίσας ο Ζαχαριάδης εις την 7ην ολομέλειαν καθηρέθη από μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και διεγράφη ταυτοχρόνως από μέλος του Κ.Κ.Ε.
Την διαγραφήν του από μέλος του Κόμματος ο Ζαχαριάδης δεν την εδέχθη και λέγεται ότι εις την 7ην ολομέλειαν προειδοποίησε το σώμα ότι δεν δύναται να τον διαγράψουν καθότι ούτος είναι μέλος του Κ.Κ.Σ.Ε. και ότι μόνον το κόμμα τούτο δύναται να αποφασίση ως προς την διαγραφήν του από μέλος Κόμματός.
Απο της 7ης ολομέλειας και εντεύθεν ο Ζαχαριάδης απεμονώθη και μεταφέρθη εις άγνωστον μέρος της Σ.Ε. Ουδείς εκ τών οπαδών του ηδυνήθη να πληροφορηθή τι περί του μέρους διαμονής του και των ασχολιών αυτού.
Κατά το εις Παραπέτασμα λαβόν χώραν 8ον συνέδρων του ΚΚ.Ε. τον Αύγουστον 1961 επεκυρώθη η απόφασις της 7ης Ολομελείας της Κ.Ε., δι' ής ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ καθαιρείτο από μέλος της Κ.Ε. και διεγράφετο τελείως από μέλος του κόμματος.
Την 5.4.49., η μήτηρ του Ερατώ και ο αδελφός του Δημήτριος, δι' ενυπογράφου δηλώσεώς των, δημοσιευθείσης τον τύπον, εδήλουν ότι ουδεμίαν ιδεολογικήν συγγένειαν έχουν μετά του Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και απεκήρυττον τας εγκληματικός πράξεις του συμμοριτισμού.
Την 26.6.55 εδημοσιεύθη εις την ΑΥΓΗΝ νέα δήλωσις της μητρός ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, εις ην αύτη αναφέρει ότι η προμνηθείσα δήλωσις αποκηρύξεως του υιού της εγένετο κατόπιν ασκήσεως επ' αυτής ψυχολογικής πιέσεως. Η δευτερα αύτη δήλωσις της, είναι φανερόν ότι εγένετο τη υποδείξει της αριστεράς, πιθανώς δε και του ίδιου υιού της, προς πολιτικήν εκμετάλλευσιν.
3 Δελτίον εγκληματικότητας Ο Ζαχαριάδης α. Κατεδικάσθη:
1. Αρχάς του 1926 επί εσχάτη προδοσία (αυτονόμησις της Μα-αεδονίας) εις 12 έτη ειρκτήν.
2. 30.12.1926 υπό Πλημ/κείου Αθηνών διά παράνομον οπλοφορίαν (Αυτόφορον: 15 ημερών φυλάκισις και πρόστιμον 400 δραχμών).
3 Την 31.3.1933 υπό του Πλημ/κείου Θεσ νίκης ως ψευδομάρτυς εις 15 ημερών φυλάκισιν (ερήμην).
4. Την 19.9.1934 υπό του Πλημ/κείου Βόλου επί παραβάσει του Τ σμου 4229, εις 5 1/2 μηνών φυλάκισιν ερήμην.
5. Την 8.10.1936 υπό του Πλημ/κείου Πειραιωκ επί παραβάσει του Νόμου 117/36 εις 41/2 μηνών φυλάκιση και 2 ετών εξορίαν.
6. Την 11.11.1946 κατεδικάσθη εις 7 1/2 μηνών φυλάκισιν και πρόστιμον επί εξυβρίσει της Ελληνικήν Κυβερνήσεως (ερήμην).
7. Την 18.11.1936 υπό του Εφετείου Αθηνών επί παραβάσει του Νόμου 4229 εις 4 1/2 ετών φυλάκισιν.
8. Την 22.12.1936 υπό του Κακουργοδικείου Πειραιώς διά συμετοχήν εις μίαν δολοφονίαν, εις 9 ετών ειρκτήν.
9. Την 17.5.1947 υπό Κακουργοδικείου Αθηνών επί συκοφαντική δυσφημήσει διά του τύπου, εις 3 ετών φυλάκισιν και 1.000.000 δραχμών πρόστιμον (ερήμην).
10. Την 19.5.1947 υπό του 5μελούς Εφετείου Αθηνών επί παραβάσει του Νόμου 5060:7 μηνών φυλάκισιν και 2.000.000 δραχμών (ερήμην).
11. Την 2.6.47 υπό 5μελούς Εφετείου Αθηνών επί παραβάσει του Νόμου 5060:6 μηνών φυλάκισιν και πρόστιμον 500.000 (ερήμην).
12. Διά του από 15.4.1948 Β. Διατάγματος απεστερήθη της Ελληνικής Ιθαγένειας.
13. Διά της υπ' αριθ. 1756/1953 αποφάσεως Β1 Τμήματος του Δ. Στρατ/κείου Αθηνών δις εις θάνατον παμψηφεί.
β. Διώκεται:
1. Υπό του Ανακριτού 4ου Τμήματος Αθηνών διά της υπ' αριθ. 802/148/46/7.6.47 επί ηθική αυτουργία εις φόνον.
2. Υπό Ασφαλείας Αθηνών διά της υπ' αριθ. Φ.26029/Α/24.6.52 επί επιδιώξει εφαρμογής ιδεών προς ανατροπήν πολιτεύματος κ.τ.λ. (υπ. αριθ. 4/52 ένταλμα συλλήψεως ανακριτού 7ου τμήματος, Πλημ. Αθηνών).
3. Υπό Ασφαλείας Αθηνών διά της υπ' αριθ. Φ. 26029/Α/4.3.54 επί παραβάσει Α.Ν. 509/47 (υπ1 αριθ. 983/54 Βούλευμα Πλημ. Αθηνών).
4. Υπό Ασφαλείας Αθηνών διά της υπ' αριθ. Φ. 26029/Α/1.9.52 επί εσχάτη προδοσία κ.τ.λ. (υπ' αριθ. 2967/52 Βούλευμα Πλημ. Αθηνών).
5. Υπό Ασφαλείας Αθηνών διά της υπ' αριθ. Φ. 26029/Α/2.7.52 επί παραβάσει Τ' Ψηφίσματος κ.τ.λ. (υπ' αριθ. 2652/52 Βούλευμα Πλημ. Αθηνών).
6. Υπό Ασφαλείας Αθηνών διά της υπ' αριθ. Φ. 26029/Α/4.10.51 επί φόνοις, ληστείαις κ.τ.λ. και εσχάτη προδοσία (υπ1 αριθ. 50/51 ένταλμα συλλήψεως ανακριτού 7ου Τμήματος Πλημ. Αθηνών).
Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠ
Γ.Δ.Ε.Α.
Α/Ι/3ον (Μελετών)
Αθήναι τη 22-5-1962 ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΘΕΜΑ: Σύνταξις υπό της Κ.Υ.Π. του «Δελτίου δράσεως του Ν. Ζαχαρώδη»
I. Το «Δελτίον δράσεως του Ν. Ζαχαρώδη, τέως αρχηγού του Κ.Κ.Ε.» το συνταχθέν υπό της Κ.Υ.Π., περιέχει σοβαράς ανακρίβειας. Αναφέρομεν τας κυριωτέρας εκ τούτων:
Ο πατήρ του Ζαχαρώδη, Παναγιώτης, ανακριβώς αναφέρεται ως«Αρμενορθόδοξος» φέρων το επίθετον Σεκεριάν, εξ ου προήλθεν η εις την Ελληνικήν μεταγλώττισις τούτου εις Ζαχαριάδην. (σελ. 1 παρ 2.). Ως είναι γνωστόν ο πατήρ του Ζαχαριάδη κατήγετο εκ Ρούμελης. Ομοίως ο πατήρ του Ζαχαριάδη, κακώς χαρακτηρίζεται ως εργάτης της Γαλλικής εταιρείας Ρεζί, ενώ ως είναι γνωστόν ούτος ήτο υπάλληλος ταύτης και δη πραγματογνώμων καπνών.
Αι χρονολογίαι της εφηβικής ηλικίας του Ζαχαριάδη και της ενάρξεως της κομμουνιστικής αυτού δράσεως αναγράφονται ασαφώς, εις τρόπον ώστε να δημιουργούν συγχύσεις.
Ούτως αναγράφεται (σελ. 1 παρ. 4 και εν συνεχεία) ότι «το 1918 μαθητής ων εις το γυμνάσιον Ανδριανουπόλεως» (σελ. 3) ενώ εις την σελ 1 παρ. 8 σημειούται ότι «το 1918 εις ηλικίαν 15 ετών αναλαμβάνει εργασίαν εις την εταιρείαν καπνού Ρεζί».
Επίσης εις την σελ. 3 γράφει ότι το 1919 ευρίσκεται εις Νικομήδειαν, ενώ εις την σελ. 1 το 1919 τον φέρει εις Κων/λιν, όπου ειργάζετο ως λιμενεργάτης. Ομοίως συγχύσεις δημιουργούν αι χρονολογίαι της δράσεώς του εις Κων/λιν και της αναμίξεώς του εις υπόθεσιν κατασκοπείας.
Η κάθοδός του εις Ελλάδα το 1924 (σελ. 2, σελ. 4) αφήνεται να εννοηθή ότι ήτο άνευ κομματικής αποστολής, διατεταγμένης υπό του Κ.Κ.Σ.Ε. Αναγράφεται ότι «το 1924 έρχεται εις την Ελλάδα και γίνεται μέλος της Ο.Κ.Ν.Ε.», το ορθόν είναι ότι τοποθετείται ως ηγετικόν στέλεχος της Ο.Κ.Ν.Ε. Επίσης εις την αυτήν σελίδα αναγράφεται ότι το 1931, εξελέγη γραμματεύς του Κ.Κ.Ε., ενώ το ορθόν είναι ότι δι’ αμέσου επεμβάσεως της Κ.Δ. ετοποθετήθη υπ' αυτής κατόπιν της υπό της ιδίας καθαιρέσεως της τότε ηγεσίας, Χαϊτά - Σιάντου - Θέου, κατηγορηθείσης «διά φραξιονισμόν».
Ανακριβώς αναφέρεται ότι ο Ζαχαριάδης παρέμεινεν εις τας φυλακάς Κερκύρας μέχρι του Νοεμβρίου 1940 (σελ. 2) και εν συνεχεία (σελ. 7) αναγράφεται η σοβαρά ανακρίβεια ότι εκ της Κερκύρας έγραψε την πρώτην του επιστολήν, της 2ας Νοεμβρίου 1940, ενώ ως γνωστόν ο Ζαχαριάδης είχε μεταφερθή εκ Κερκύρας την 23ην Ιανουάριου 1940 και εκρατείτο εις τα κρατητήρια της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών, όπου διά καταλλήλου επεξεργασίας είχε κατορθωθή να πραγματοποιηθή επαφή και συνεργασία του Ζαχαριάδη μετά της Πρ. Δ/σεως, την οποίαν ήλεγχεν ο τότε Υπουργός Ασφαλείας και καρπός της οποίας ήτο το πνεύμα της α' επιστολής Ζαχαριάδη και άλλα παρόμοια γραπτά.
Ομοίως ανακριβώς αναφέρεται ότι ο Ζαχαριάδης εκ Κερκύρας έγραψε εις την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», ήτις όμως δεν εξεδίδετο υπό του Αυγούστου του 1936. Επίσης αναγράφεται ότι μεταφερθείς εις Αθήνας «ενεκλείσθη εις τας φυλακάς της Υποδ. Γεν. Ασφαλείας», είναι όμως γνωστόν ότι φυλακάς δεν έχει η Γεν. Ασφάλεια αλλά κρατητήρια (σελ. 7).
Επίσης ανακριβέστατα φέρει τον Πορφυρογένη δηλώσαντα εις Στρασβούργον την δημιουργίαν της Κυβερνήσεως του Συμμοριτισμού (σ. 7). Εις δε την σελ. 3 χαρακτηρίζει το 8ον Συνέδριον του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας «Συνέλευσιν».
Ανακριβέστατα αναγράφονται τα αναφερόμενα εις τα αίτια της καθαιρέσεως του Μάρκου Βαφειάδη, ως και επίσης εις την υπευθυνότητα του Στεργ. Αναστασιάδη, και τα του Πλουμπίδη.
Επίσης αναφέρεται (σελ. 8) ότι «μέχρι το 1955 εξηκολούθει να ηγείται του Κ.Κ.Ε. ο Ν. Ζαχαριάδης, οπότε και εδημιουργήθη η εσωτερική κρίσις», ενώ ως είναι γνωστόν, η σημερινή κρίσις δεν εδημιουργήθη τότε, αλλά προϋπάρχουσα, εισήλθεν εις νέαν φάσιν.
Ομοίως ανακριβή είναι τα όσα αναγράφει περί της III Συνδιασκέψεως του Κ.Κ.Ε. (Οκτώβριος 1950).
Ουδόλως αφήνεται να φανή έστω και εμμέσως ότι η σύγκλησις της 6ης Ολομέλειας (Μάρτιος 1956) ήτο αποκλειστικώς έργον των Ρώσων (σελ. 9)
Εις την σελ. 10 αναφέρεται ότι ο Ζαχαριάδης κατά την 7ην Ολομέλειαν (Φεβρουάριος 1957) υπεστηρίχθη «ενθέρμως υπάτων άλλοτε συνεργατών του εις το πολιτικόν γραφείον», ενώ, ως είναι γνωστόν, όλοι οι πρώην συνεργάται του, Γούσιας, Βλαντάς, Μπαρ-τζίώτας, τον απηρνήθησαν και επέρριψαν εις αυτόν τας ευθύνας με διαφόρους δικαιολογίας.
Γενικώς τα περιεχόμενα στοιχεία πέραν των ανακριβειών των και των μεταξύ των αντιφάσεων, δεν δίνουν την κομματικήν φυσιογνωμίαν και την προσωπικότητα του Ζαχαριάδη και την συμβολήν του εις το Κ.Κ.Ε., ούτε τας βασικάς πολιτικάς θέσεις διά τας οποίας ούτος κατηγορήθη υπό της Νέας ηγεσίας, ώς απεπέμφθη από την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε. τη εντολή της ηγεσίας του Κ.Κ.Σ.Ε.
Α/Ι/3ον (Μελετών)
Αθήναι τη 22-5-1962 ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΘΕΜΑ: Σύνταξις υπό της Κ.Υ.Π. του «Δελτίου δράσεως του Ν. Ζαχαρώδη»
I. Το «Δελτίον δράσεως του Ν. Ζαχαρώδη, τέως αρχηγού του Κ.Κ.Ε.» το συνταχθέν υπό της Κ.Υ.Π., περιέχει σοβαράς ανακρίβειας. Αναφέρομεν τας κυριωτέρας εκ τούτων:
Ο πατήρ του Ζαχαρώδη, Παναγιώτης, ανακριβώς αναφέρεται ως«Αρμενορθόδοξος» φέρων το επίθετον Σεκεριάν, εξ ου προήλθεν η εις την Ελληνικήν μεταγλώττισις τούτου εις Ζαχαριάδην. (σελ. 1 παρ 2.). Ως είναι γνωστόν ο πατήρ του Ζαχαριάδη κατήγετο εκ Ρούμελης. Ομοίως ο πατήρ του Ζαχαριάδη, κακώς χαρακτηρίζεται ως εργάτης της Γαλλικής εταιρείας Ρεζί, ενώ ως είναι γνωστόν ούτος ήτο υπάλληλος ταύτης και δη πραγματογνώμων καπνών.
Αι χρονολογίαι της εφηβικής ηλικίας του Ζαχαριάδη και της ενάρξεως της κομμουνιστικής αυτού δράσεως αναγράφονται ασαφώς, εις τρόπον ώστε να δημιουργούν συγχύσεις.
Ούτως αναγράφεται (σελ. 1 παρ. 4 και εν συνεχεία) ότι «το 1918 μαθητής ων εις το γυμνάσιον Ανδριανουπόλεως» (σελ. 3) ενώ εις την σελ 1 παρ. 8 σημειούται ότι «το 1918 εις ηλικίαν 15 ετών αναλαμβάνει εργασίαν εις την εταιρείαν καπνού Ρεζί».
Επίσης εις την σελ. 3 γράφει ότι το 1919 ευρίσκεται εις Νικομήδειαν, ενώ εις την σελ. 1 το 1919 τον φέρει εις Κων/λιν, όπου ειργάζετο ως λιμενεργάτης. Ομοίως συγχύσεις δημιουργούν αι χρονολογίαι της δράσεώς του εις Κων/λιν και της αναμίξεώς του εις υπόθεσιν κατασκοπείας.
Η κάθοδός του εις Ελλάδα το 1924 (σελ. 2, σελ. 4) αφήνεται να εννοηθή ότι ήτο άνευ κομματικής αποστολής, διατεταγμένης υπό του Κ.Κ.Σ.Ε. Αναγράφεται ότι «το 1924 έρχεται εις την Ελλάδα και γίνεται μέλος της Ο.Κ.Ν.Ε.», το ορθόν είναι ότι τοποθετείται ως ηγετικόν στέλεχος της Ο.Κ.Ν.Ε. Επίσης εις την αυτήν σελίδα αναγράφεται ότι το 1931, εξελέγη γραμματεύς του Κ.Κ.Ε., ενώ το ορθόν είναι ότι δι’ αμέσου επεμβάσεως της Κ.Δ. ετοποθετήθη υπ' αυτής κατόπιν της υπό της ιδίας καθαιρέσεως της τότε ηγεσίας, Χαϊτά - Σιάντου - Θέου, κατηγορηθείσης «διά φραξιονισμόν».
Ανακριβώς αναφέρεται ότι ο Ζαχαριάδης παρέμεινεν εις τας φυλακάς Κερκύρας μέχρι του Νοεμβρίου 1940 (σελ. 2) και εν συνεχεία (σελ. 7) αναγράφεται η σοβαρά ανακρίβεια ότι εκ της Κερκύρας έγραψε την πρώτην του επιστολήν, της 2ας Νοεμβρίου 1940, ενώ ως γνωστόν ο Ζαχαριάδης είχε μεταφερθή εκ Κερκύρας την 23ην Ιανουάριου 1940 και εκρατείτο εις τα κρατητήρια της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών, όπου διά καταλλήλου επεξεργασίας είχε κατορθωθή να πραγματοποιηθή επαφή και συνεργασία του Ζαχαριάδη μετά της Πρ. Δ/σεως, την οποίαν ήλεγχεν ο τότε Υπουργός Ασφαλείας και καρπός της οποίας ήτο το πνεύμα της α' επιστολής Ζαχαριάδη και άλλα παρόμοια γραπτά.
Ομοίως ανακριβώς αναφέρεται ότι ο Ζαχαριάδης εκ Κερκύρας έγραψε εις την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», ήτις όμως δεν εξεδίδετο υπό του Αυγούστου του 1936. Επίσης αναγράφεται ότι μεταφερθείς εις Αθήνας «ενεκλείσθη εις τας φυλακάς της Υποδ. Γεν. Ασφαλείας», είναι όμως γνωστόν ότι φυλακάς δεν έχει η Γεν. Ασφάλεια αλλά κρατητήρια (σελ. 7).
Επίσης ανακριβέστατα φέρει τον Πορφυρογένη δηλώσαντα εις Στρασβούργον την δημιουργίαν της Κυβερνήσεως του Συμμοριτισμού (σ. 7). Εις δε την σελ. 3 χαρακτηρίζει το 8ον Συνέδριον του Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας «Συνέλευσιν».
Ανακριβέστατα αναγράφονται τα αναφερόμενα εις τα αίτια της καθαιρέσεως του Μάρκου Βαφειάδη, ως και επίσης εις την υπευθυνότητα του Στεργ. Αναστασιάδη, και τα του Πλουμπίδη.
Επίσης αναφέρεται (σελ. 8) ότι «μέχρι το 1955 εξηκολούθει να ηγείται του Κ.Κ.Ε. ο Ν. Ζαχαριάδης, οπότε και εδημιουργήθη η εσωτερική κρίσις», ενώ ως είναι γνωστόν, η σημερινή κρίσις δεν εδημιουργήθη τότε, αλλά προϋπάρχουσα, εισήλθεν εις νέαν φάσιν.
Ομοίως ανακριβή είναι τα όσα αναγράφει περί της III Συνδιασκέψεως του Κ.Κ.Ε. (Οκτώβριος 1950).
Ουδόλως αφήνεται να φανή έστω και εμμέσως ότι η σύγκλησις της 6ης Ολομέλειας (Μάρτιος 1956) ήτο αποκλειστικώς έργον των Ρώσων (σελ. 9)
Εις την σελ. 10 αναφέρεται ότι ο Ζαχαριάδης κατά την 7ην Ολομέλειαν (Φεβρουάριος 1957) υπεστηρίχθη «ενθέρμως υπάτων άλλοτε συνεργατών του εις το πολιτικόν γραφείον», ενώ, ως είναι γνωστόν, όλοι οι πρώην συνεργάται του, Γούσιας, Βλαντάς, Μπαρ-τζίώτας, τον απηρνήθησαν και επέρριψαν εις αυτόν τας ευθύνας με διαφόρους δικαιολογίας.
Γενικώς τα περιεχόμενα στοιχεία πέραν των ανακριβειών των και των μεταξύ των αντιφάσεων, δεν δίνουν την κομματικήν φυσιογνωμίαν και την προσωπικότητα του Ζαχαριάδη και την συμβολήν του εις το Κ.Κ.Ε., ούτε τας βασικάς πολιτικάς θέσεις διά τας οποίας ούτος κατηγορήθη υπό της Νέας ηγεσίας, ώς απεπέμφθη από την ηγεσίαν του Κ.Κ.Ε. τη εντολή της ηγεσίας του Κ.Κ.Σ.Ε.
Σημείωση (Γιώργος Πετρόπουλος, Νίκος Χατζηδημητράκος, Νικόλας Ζηργάνος): Παραθέσαμε το Δελτίο Δράσης του Νίκου Ζαχαριάδη που συνέταξε η ΚΥΠ και τις παρατηρήσεις της Ασφάλειας χωρίς σχόλια και διορθώσεις καθώς αυτό θα απαιτούσε μια ολόκληρη μελέτη.
Η δημοσίευση αυτών των ντοκουμέντων χωρίς σχολιασμό από μέρους μας έχει στόχο να γίνουν αυτά γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Ο αναγνώστης οφείλει να είναι επιφυλακτικός για την ακρίβεια ορισμένων πληροφοριών που εμπεριέχονται σε αυτά, όπως, για παράδειγμα, ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν κράτησε καλή στάση στο ναζιστικό στρατόπεδο του Νταχάου.
Το ακριβώς αντίθετο συνέβη από αυτό που αναφέρει η ΚΥΠ, σύμφωνα με πλήθος μαρτυριών συγκρατουμένων του αλλά και των εντύπων που εξέδιδαν οι κρατούμενοι εκεί, μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας και μέχρι την επιστροφή τους στην Ελλάδα.
Ο μύθος περί μισητής στάσης του Ν. Ζαχαριάδη στο Νταχάου κατασκευάστηκε από την Ασφάλεια με σειρά δημοσιευμάτων στην εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» το καλοκαίρι του 1945. Ενορχηστρωτής και συγγραφέας αυτών των δημοσιευμάτων ήταν ο Τάσος Χατζηαναστασίου, παλιό στέλεχος του ΚΚΕ που είχε περάσει, από τη δεκαετία του 1930, με το μέρος της Ασφάλειας και είχε καταστεί όργανό της.
ΟΧατζηαναστασίου στην κατοχή ήταν πράκτορας των Ιταλών. Συνελήφθη από τους Γερμανούς.
ΤΕΛΟΣ
ΕΠΙΣΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Δημοσίευση σχολίου