{[['
']]}
']]}
O Ράλλης δεν ξέρει... γιατί κατηγορείται!
«Η σημερινή ημέρα, είπε, είναι η ευτυχέστερη του βίου μου». Καταφέρεται δριμύτατα εναντίον της συντακτικής πράξης, που τον έφερε ενώπιον του δικαστηρίου για έσχατη προδοσία, χωρίς... να ξέρει γιατί κατηγορείται.
Ολόκληρο το βίο του, συνέχισε θρασύτατα. τον διέθεσε για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του έθνους και τού λαού. Και τώρα κατηγορείται για βδελυρό και... πρωτάκουστο αδίκημα. Αναφέρεται κατόπιν στις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας.
«Ο σεβαστός μου Πρόεδρος Θ. Σοφούλης. λέει, κατέθεσε ότι επί πρωθυπουργίας μου οι αγώνες μου υπήρξαν εθνικοί. Ατυχώς εχθροί της Ελλάδος και πολιτευόμενοι εν τω εξωτερικό διηυκόλυναν και ενεθάρρυναν την διάδοσιν ότι υπάρχουν εν Ελλάδι πολιτικοί Κουίσλινγκ καί ότι ακόμη εβοηθήσαμεν τον εχθρόν. Αλλ' ηναγκάσθησαν και οι ίδιοι οι σύμμαχοι να τα διαψεύσουν αυτά. Και εβροντοφώνησε τούτο ο αρχηγός της αγγλικής κυβερνήσεως και μέγας φίλος της Ελλάδος Τσώρτσιλ. Δεν υπάρχουν. κύριοι δικασταί. Κουίσλινγκ πολιτικοί και στρατηγοί στην Ελλάδα. Τούτο είναι ψεύδος και... ατιμία.
Πρωτεργάται αυτής της σκευωρίας ήσαν ακριβώς εκείνοι, οι όποιοι ήσυχοι και ασφαλείς, εις τας κρύπτας των ανέμενον την κατάλληλον στιγμήν δια να καταλάβουν την Εξουσίαν και να κυβερνήσουν τον τόπον καθ’ ον τρόπον τον εκυβέρνησεν ο Γ. Παπανδρέου».
Συνεχίζοντας αναφέρει ότι έσωσε εκατοντάδες πολιτών από το Εκτελεστικό απόσπασμα και τονίζει ότι θα καυχιέται πάντα για την... Εθνική του δράση στην κατοχή... Οσο για την πρόταση περί σχηματισμού κυβέρνησης υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου πιστεύω, είπε, στο: «Τα του Καίσαρος τώ Καίσαρι και τα του Θεού τώ Θεώ», γιατί δε νομίζει ότι η θέση του Μητροπολίτη είναι πότε να ’ναι αντιβασιλιάς, πότε πρωθυπουργός και πότε πρόεδρος εταιρείας... ή της ΑΧΕΠΑ...
Ο Ράλλης διάβασε γράμμα του υπαρχηγού του ΕΔΕΣ συντ/ρχη Π. Μεταξά που εκφράζει τις ευχαριστίες του στο Ράλλη για την ενίσχυση που ο αρχιπροδότης έδωσε στους άλλους προδότες του ΕΔΕΣ: «Ουδέποτε μου ηρνήθηκε οιανδήποτε βοήθειαν εις το Εργον μου», τονίζει το γράμμα με ημερομηνία 14 Απριλίου 1945.
O Ράλλης αποκαλεί τον Κολυβά τυχάρπαστο και εξυμνεί τους Μάξιμο, Θεοτόκη, Στράτο και Γιαννόπουλο που τους αποκαλεί επιτελείς και συναρχηγούς του Λαϊκού Κόμματος που αύριο θα κυβερνήσουν την Ελλάδα! Τα ίδια λέει και για τον Κ. Ρέντη και τον Πάγκαλο. Ο Μ. Αντιβασιλέας «τή αίτήσει» του Ράλλη έπεισε τον Λούβαρη να γίνει υπουργός. Και μόλις έφυγε από το σπίτι του ο Μακαριότατος ήλθαν πολλοί από εκείνους που υπόγραψαν τη συντακτική πράξη να τον συγχαρούν για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Αποκαλύπτει ότι ο Παπανδρέου έστειλε 3 ή 4 Εκθέσεις στο Κάιρο με καταγγελίες εναντίον του ΕΑΜ.
Τη γνωστή προκήρυξη, που καλούσε τους αντάρτες να παραδώσουν τα όπλα την αποκαλεί «πολιτικοτάτην» και επικαλείται και άρθρο του Γ. Βλάχου στην «Καθημερινή».
Λέει ότι είχε καθήκον να δημιουργήσει τα Τάγματα που έγιναν με υπόδειξη του στρατηγού Παγκάλου και διοικητή τον συν/ρχη Νικ. Παπαδόπουλο «τον ηρωικόν πολεμιστήν του Ρίμινι». Αλλά από το Κάιρο ο ραδιοφωνικός σταθμός έλεγε: «0 προδότης Ράλλης με τους προδότες Γερμανοτσολιάδες».
Τότε επισκέφθηκε τον Θ. Σοφούλη και τον ρώτησε τι πρέπει να κάμει:
«Κύριε Πρόεδρε, του είπε ο Σοφούλης, προσέξτε! Θα κάμετε ατιμίαν αν διαλύσετε τα Τάγματα Ασοαλείας». Επικαλείται ύστερα όλους τους γνωστούς πολιτικούς που ύμνησαν τα Τάγματα. Ο αντιστράτηγος Σπανόπουλος, λέει, στρατιωτικός διοικητής Αττικής, με έγγραφό του ζητούσε να σχηματισθούν τάγματα και στή Θεσσαλονίκη και να οπλισθούν, έστω και με πιστόλια, οι «εθνικισταί». Ο Ράλλης διαβάζει τη σχετική έκθεση.
Διαβάζει κατόπιν έγγραφό του προς το Σιμάνα που του ζητάει να γίνεται «διαλογή» στα μπλόκο, να κρατάει τους «αναρχικούς» και ν αφήνει ελεύθερους τους «εθνικιστές».
Τελειώνοντας ο Ράλλης είπε ότι εμπιστεύεται «την τιμήν του» στους δικαστές.
Συνήγοροι, χωροφύλακες, αξιωματικοί και δωσίλογοι χειροκρότησαν τον αρχιπροόότη!
Η τίμια φωνή του Επίτροπου Παπαδάκη
Μέσα στην αίθουσα ποy δυόμισι μήνες ακούγονταν οι προδοτικές φωνές των δολοφόνων του λαού, που θρασύτατα παρουσίαζαν τους εαυτούς των σαν «ήρωες» και «σωτήρες» του Έθνους, η φωνή του Επιτρόπου, φωνή ενός τίμιου Ελληνα δικαστή, υψώθηκε σ ένα ωμό και αμείλικτο κατηγορώ.
Ο Επίτροπος αρχίζοντας την αγόρευσή του ανατρέχει στο φοβερό εκείνο Πάσχα του 1941, που με ματωμένη καρδιά και με δακρυσμένα μάτια περιμέναμε την είσοδο των βαρβάρων στη αιώνια πόλη της Αθήνας. Το ευτύχημα είναι ότι σήμερα γιορτάζουμε Ελεύθεροι εμείς και νιώθουν τις ίδιες πίκρες οι κατακτητές. Εκείνος που έσπειρε τον όλεθρο, τη φρίκη και την καταστροφή είναι δίκαιο να τιμωρηθεί.
Οι λαοί, όλοι οι λαοί, φρόντισαν να συλλάβουν τους συνεργάτες των κατακτητών και να τους παραδώσουν στη Δικαιοσύνη της πατρίδας. Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο Εθνικό καθήκον. Μόνο με την Ενότητα είναι δυνατό να διατηρηθεί το πνεύμα τής Εθνικής αντίστασης. Όταν γ' ατομικές επιδιώξεις πολίτες έρχονται σ' επαφή και συνεργασία με τον εχθρό, το πνεύμα της Εθνικής αντίστασης είναι επόμενο να διακοπεί. Και τότε ο εχθρός μένει ήσυχος ότι δεν θα ενοχληθεί από τους υπόδουλους. Για όσους βάζουν πάνω από την ιδέα της πατρίδας το άτομο και τα συμφέροντά τους, οι λαοί έρχονται τιμωροί και δε μπορούν να χαρίζονται. επιείκεια απέναντι σ αυτούς που συνεργάσθηκαν ή βοήθησαν τον εχθρό μπορεί να δείξουν μόνο εκείνοι που δεν έχουν εθνική αξιοπρέπεια.
Τα μηχανικά μέσα, η φοβερή δύναμη των εκατομμυρίων βαρβάρων, δεν στάθηκαν ικανά να κλονίσουν το ηθικό του λαού. Γιατί υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που δίνει τη νίκη και αυτός είναι η αδάμαστος Ελληνική ψυχή. Και υπέκυψε ο Ελληνικός λαός προ της καταθλιπτικής βίας, αλλά το πνεύμα της αντίστασης έμεινε εντελώς παρθένο, αλώβητο κι άφθαρτο σ όλη την περίοδο της δουλείας μέχρι την τελευταία στιγμή. Εκείνο που τον λυπούσε ήταν οι εξαιρέσεις εκείνων που συνεργάζονταν με τον τύραννο κατακτητή.
Αλλά έλπιζε και πίστευε ο λαός ότι θα ‘ρχόταν η μέρα της απελευθέρωσης, που δε θα 'ταν μόνο μέρα λυτρωμού αλλά και καθαρμού και εκδίκησης κατά των συνεργασθέντων με τον κατακτητή, των δοσιλόγων. των προδοτών.
Οι δοσίλογοι όμως στηρίχθηκαν πάνω στην εσωτερική διαίρεση του τόπου για να δημιουργήσουν σύγχυση. Αλλά τα αδικήματα εκείνων που δικάζονται σήμερα έχουν σχέση με την
εθνική μας Ιστορία, ενώ εκείνα του Δεκεμβρίου έχουν σχέση με την πολιτική ιστορία του τόπου. Η σύγχυση που δημιουργούν οι κατηγορούμενοι είναι σκόπιμη και δεν είναι δυνατόν να παρασυρθεί απ' αυτή το δικαστήριο. Εσωτερικές διενέξεις υπήρξαν πάντοτε, όπως τα χρόνια της επανάστασης τού 1821. ’Αλλά άλλο αυτό και άλλο οι Πήλιο-Γούσηδες τής ιστορίας (Στο σημείο αυτό δημιουργείται ζωηρό επεισόδιο από συνηγόρους και κατηγορουμένους που διαμαρτύρονται).
Εξαιρεί ύστερα την ηρωική στάση του στρατού και του λαού κατά τη γερμανική επιδρομή. Αναλύει και εξετάζει το κεφάλαιο της ανακωχής. Οι στρατιωτικοί ηγέτες του μετώπου δεν είχαν κανένα δικαίωμα να κρίνουν για το σκόπιμο ή όχι της τήρησης μιας τακτικής συνέχισης του αγώνα. Ο συλλογισμός αυτός φαίνεται ορθός και από το ότι οι στρατηγοί που διαπραγματεύθηκαν τη συνθηκολόγηση έστειλαν τηλεγράφημα προς τον ίδιο τον Χίτλερ.
Μ' αυτή την πράξη, διατράνωσαν τη βαθύτερη πρόθεση και γνώμη τους ότι δεν θεωρούσαν την ανακωχή σαν περιορισμένης σημασίας στρατιωτικό γεγονός, αλλά πράξη καθαρά πολιτική, που απέρρεε από τις βαθύτερες πολιτικές τους πεποιθήσεις και την απόφαση για το σχηματισμό πολιτικής κυβέρνησης. Αυτό φαίνεται και από το ότι οι συνθηκολογήσαντες στρατηγοί είχαν δημιουργήσει σε πολλές μονάδες μια γερμανόφιλη ιδεολογική κίνηση.
Υπεραμύνθηκε κατόπιν ο ’Επίτροπος, του κύρους του ελληνικού στρατού, που οι ισχυρισμοί των κατηγορουμένων προδοτών προσπάθησαν να κλονίσουν εμφανίζοντας τον πως διαλύθηκε πριν καλά-καλά έρθει σε σύγκρουση με τους Γερμανούς. «Αλλά, λέει ο Επίτροπος, ο ελληνικός στρατός ήγωνίσθη ήρωικώς καί έδοσε τήν εύκαιρίαν εις μέν τούς μεγάλους μας συμμάχους τού βορρά ν άντιτάξουν τήν άμυναν τής Μόσχας, εις δέ τούς Αγγλους νά προετοιμασθούν».
Ο ισχυρισμός του Τσολάκογλου. συνέχισε ο Επίτροπος, ότι δεν στάλθηκε το τηλεγράφημα προς τον Χίτλερ διαψεύδεται από το πρώτο πρωτόκολλο που υπεγράφη με τους Γερμανούς, στο όποιο αναφέρεται ότι η ανακωχή γίνεται «έξ όνόματος τού στρατού καί τής Ελλάδος», δηλ. είναι και πολιτική πράξη.
Αλλά το πνεύμα της αντίστασης του ελληνικού λαού στρεφόταν εναντίον όλων εκείνων που ήθελαν να ρπιβουλευθούν την ανεξαρτησία της χώρας. Αναμφισβήτητα υποκινητής της όλης κατάστασης ήταν ο στρατηγός Μπάκος με μια κλίκα άλλων αξιωματικών. Παράλληλα όμως μ' αυτόν κινήθηκαν ο Δεμέστιχας και ο Τσολάκογλου.
Καταλήγοντας ο Επίτροπος προτείνει να κηρυχθούν ένοχοι για τη συνθηκολόγηση και παράβαση της στρατιωτικής ποινικής νομοθεσίας οι δύο στρατηγοί Τσολάκογλου και Δεμέστιχας. Για τους άλλους κατηγορουμένους μεράρχους λέει ότι δεν είναι ένοχοι για την πράξη της ανακωχής.
Αλλά το κακό δεν περιορίστηκε μέχρι την υπογραφή της συνθηκολόγησης. Ανέλαβαν οι ίδιοι στρατηγοί να σχηματίσουν κυβέρνηση. Οι κυβερνήσεις κατοχής παρουσιάζουν την Ελλάδα νικημένη και ηττοπαθή κι έδωσαν το δικαίωμα ν' αναθαρρήσουν τα άτομα εκείνα που ενδιαφέρονταν μόνο για τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους και να εκδηλωθούν υπέρ των κατακτητών.
Στη ματαίωση του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης συνετέλεσε ο λαός με τους αγώνες του. Αναφέρει κατόπιν ο Επίτροπος σειρά πράξεις, νόμους και έργα εξυπηρετικά του εχθρού, που έλαβαν οι κυβερνήσεις των προδοτών.
Σε συνέχεια. ο 'Επίτροπος, ανέφερε λεπτομέρειες για τη χρηματοδότηση των κατακτητών απ' τις κατοχικές κυβερνήσεις.! Ολόκληρη την τετραετία της κατοχής διατέθηκαν 4 εκατομ. λίρες για τις ανάγκες του κράτους ενώ στους Γερμανοϊταλούς δόθηκαν 8 ή 9 εκατομ. χρυσές λίρες. Συνεχίζοντας ο Επίτροπος τονίζει ότι οι πράξεις αυτές της χρηματοδότησης είναι εξυπηρέτηση του εχθρού. Αναφέρει την πολιτική επιστράτευση των σιδηροδρομικών. που εξυπηρέτησε τον γερμανικό στρατό της κατοχής, τις ευκολίες για την αναχώρηση εργατών στη Γερμανία κλπ.
«Υπάρχουν όμως. συνεχίζει, και δυο πράξεις των κυβερνήσεων Τσολάκογλου και Ράλλη. δια των όποιων το υπουργείον εργασίας ανελάμβανε την ευθύνη της ενέργειας πολιτικής επιστρατεύσεως. Η επιστράτευσις αυτή απέτυχε διότι πρέπει να λεχθεί έστω και αν ξενίσει μερικούς, ότι ο λαός εξεγέρθη και το μέτρον αυτό εματαιώθη. Το πνεύμα αντιστάσεως του λαού και των οργανώσεων που εμπράκτως εξεδηλώθη με διαμαρτυρίας, με διαδηλώσεις, με απεργίας εματαίωσε την πολιτικήν επιστράτευσιν. Και έδοσε εις τον κατακτητήν να εννοήσει ότι και αν επιστρατεύσει τους εργάτας θα χρειασθεί άλλον τόσον στρατόν δια να τους επιβλέπει και τους φρουρεί».
«Τοιαύτην σημασίαν έδοσεν ό Ράλλης δια τον νόμον 1038 αυτόν. ώστε εθεώρησεν καθήκον του να τον εξυμνήσει και δι ανακοινώσεων του». Με το νόμο, παρά τις διαψεύσεις των
κατηγορουμένων απολύθηκαν 268 εργάτες από του Βασιλειάδη, την ΕΒΓΑ κλπ. «Δεν προήλθε, συμπεραίνει ο Επίτροπος, εκ της κυβερνήσεως η ματαίωσις του νόμου αυτού. άλλα εκ της σθεναράς αντιδράσεως του ελληνικού λαού».
Ο Ράλλης διαμαρτύρεται και χειρονομεί.
Πρόεδρος. Μα εσκότωσαν τον Καλύβα γι αυτό τω νόμο.
Το ΕΑΜ ένωσε το έθνος κατά των κατακτητών
Ο Επίτροπος Παπαδάκης συνεχίζοντας την αγόρευσή του μπήκε στην εξέταση του κεφαλαίου της κατηγορίας «περί προκλήσεως εμφυλίου πολέμου» από την κυβέρνηση Ράλλη.
Η διάθεση αντίστασης του λαού - είπε - συνένωσε σχεδόν ολόκληρο το Έθνος στη δημιουργία μεγάλης οργάνωσης που αγωνίστηκε κατά του εχθρού. Δυστυχώς η οργάνωση αυτή παρεκτράπηκε σε ορισμένες περιφέρειες τής χώρας. «Είναι όμως εξ ίσου αληθές. αναφέρει ο Επίτροπος, ότι η εν λόγιο οργάνωσις δεν έπαυσε ποτέ να εμφορείται από το πνεύμα της αντιστάσεως κατά του εχθρού και δεν έπαυσε ποτέ να μάχεται κατά του εχθρού. Και η οργάνωσις αυτή, το ΕΑΜ. επλήγη περισσότερον πάσης άλλης οργανώσεως από τον Ράλλη».
Στο σημείο αυτό δημιουργείται αληθινό πανδαιμόνιο στην αίθουσα του δικαστηρίου. Δοσίλογοι και συνήγοροι όρθιοι διαμαρτύρονται και χειρονομούν.
Θεοφανόπουλος (συνήγορος). Αυταί είναι κ. 'Επίτροπε αι πολιτικοί σας αντιλήψεις. Εδώ όμως δεν μπορείτε να υπερασπίζετε τους ανθρώπους αυτούς.
Επίτροπος. Να ανακαλέσετε αμέσως. Σας απαγορεύω να εκστομίζετε τοιαύτας φράσεις δι' εμέ.
Πρόεδρος. Ησυχία, καθίστε κάτω. Αυτή δεν είναι στάσις συνηγόρων.
Ράλλης. Διαψεύδει ο Επίτροπος τον μέγαν πρωθυπουργόν της Αγγλίας Ουίνστον Ταώρτσιλ. ο όποιος τους χαρακτήρισε όλους αυτούς εγκληματίας.
Επίτροπος. Οφείλομε να' είμεθα αντικειμενικοί και να λέγομεν την αλήθειαν.
Ράλλης. Αυτοί ήσαν όλοι γκάγκστερς...
Πρόεδρος. Να καθίσετε ήσυχα Ράλλη διότι θα σας βγάλω έξω...
Ράλλης. Δεν πρόκειται να καθίσω. Εο’ όσον ακούω να γίνεται υπεράσπισις των εγκληματιών της Ελλάδος είμαι υποχρεωμένος να υψώνω φωνήν διαμαρτυρίας...
Πρόεδρος. Σας απαγορεύω απολύτως να διακόπτετε τον κ. Επίτροπον.
Συνεχίζοντας ο Επίτροπος διαβάζει έκθεση του Ερυθρού Σταυρού, που υποβλήθηκε τότε στο Ράλλη και χρωματίζει με αποτροπιασμό την πανάθλια κατάσταση των φυλακών Χατζηκώστα. που ήσαν κλεισμένοι οι ανάπηροι και άλλοι πατριώτες. Καυτηριάζει με δριμύτητα την κυβέρνηση Ράλλη που δεν συγκινήθηκε καθόλου από την τραγωδία των ηρωικών αναπήρων του Αλβανικού πολέμου.
Επίσης με τον αυτό τόνο καταφέρεται κατά της απόφασης των Ράλλη και Ταβουλάρη που υπόγραναν την επαίσχυντη πράξη για την υπαγωγή όλων των σωμάτων άσφαλείας στη γερμανική διοίκηση. «Και οι Γερμανοί εχρημοποίησσν τα σώματα ασφαλείας δια την εξυπηρέτησιν των ίδιων των αναγκών, στρέφοντες αυτάς εναντίον των οργανωμένων και ανοργάνωτων Ελλήνων πατριωτών. οι όποιοι ανθίστατο και εμάχοντο κατά των βαρβάρων κατακτητών».
Νέα επεισόδια δημιουργούνται στο σημείο αυτό και δοσίλογοι και συνήγοροι διαμαρτύρονται. Ο συνήγορος Βαρβιτσιώτης λέει ότι αυτά που λέει ο Επίτροπος είναι πολιτικές πεποιθήσεις του Ασκούτση της ΠΕΕΑ. που είναι συγγενής του.
Ο Πρόεδρος τον καλεί να δώσει εξηγήσεις. Ο Βαρβιτσιώτης λέει ότι δικάζεται μόνο η μια πλευρά ενώ η άλλη μένει ακαταδίωκτη και έλαβε μέρος και στην κυβέρνηση. Υποστηρίζει ακόμα ότι ο Επίτροπος παρασύρεται από πολιτικές αντιλήψεις.
Το δικαστήριο αποσύρεται σε σύσκεψη και με απόφασή του επιβάλλει στον Βαρβιτσιώτη την ποινή προστίμου 1.000 δραχ.. τα έξοδα και τέλη.
Συνεχίζοντας ο Επίτροπος λέει: «Αισθάνομαι την υποχρέωσιν να εκθέσω εις το δικαστήριον την αλήθειαν, δια να τονίσω ότι ύψιστα εθνικά συμφέροντα επιβάλλουν να λησμονήσωμεν τας εχθρότητας και να ενστερνισθώμεν την ιδέαν της ομόνοιας. η όποια είναι η μόνη δυναμένη να σώσει τον ελληνισμόν».
Για το γνωστό τύραννο της Εύβοιας συντ/ρχη Παπαθανασόπουλο, λέει, ότι έκαμε σωρεία εκτελέσεων Ελλήνων πατριωτών με το δικαιολογητικό ότι είναι κομμουνιστές. «Όταν κ. δικασταί τοιαύτα λοργια και τοιαύται υπερβασίαι διαπράττονται από τα όργανα της τάξεως δεν φρονώ ότι θα ευρεθεί κανείς εις οιανδήποτε παράταξιν και αν ανήκει. αρκεί να είναι Έλλην. ο όποιος να μην πόνεϊ δια τας υπερβολάς αυτάς».
Ο Παπαθανασόπουλος έπιασε κι έστειλε στο Χαϊδάρι εκατοντάδες Έλληνες και έκτος απ αυτούς 330 άνδρες και 163 γυναίκες τους έκλεισε στις φυλακές. Σε μια εκθεσή του ο Παπαθανασόπουλος αναφέρει ότι συγκινήθηκε «μέχρι δακρύων» γιατί σε κάποια μάχη εναντίον Ελλήνων ανταρτών ήρθε σε βοήθεια του Γερμανός αξιωματικός της αεροπορίας.
Στο σημείο αυτό ο Επίτροπος αναφέρει ότι και ο ίδιος υπήρξε κρατούμενος του ΕΛΑΣ.
Οι υπερβολές όμως των Ταγμάτων Ασφαλείας επεκτάθηκαν και στα άλλα σώματα ασφαλείας. που δήθεν είχαν σκοπό την τήρηση της τάξης, ενώ πραγματικός σκοπός τους ήταν η καταδίωξη μιας ανταρτικής οργάνωσης. «Όσον και αν καταφερόμεθα κατά της οργανώσεως εκείνης έχει την δικαιολογίαν ότι ήτο ανταρτική. Το οργανωμένον όμως κράτος δεν επετρέπετο να φθάσει εις τας ακρότητας που έφθασε. Και έχω υπόψη μου την «Καθημερινήν» της 28 Απριλίου 1944 εις την οποίαν δεν εδίστασε το υπουργείον των Εσωτερικών να δημοσιεύσει επισήμως ανακοίνωσιν ότι εξετελέσθησαν 17 πολίται χωρίς να εισαχθούν προηγουμένως εις δίκην».
«Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι τούτο: Ότι τα Τάγματα Ασφαλείας εδημιουργήθηκαν υπ' αυτών τούτων των Γερμανών και εδημιουργήθησαν όχι δια να εξασφαλίσουν την τάξιν και τον νόμον εις τον ελληνικόν λαόν, αλλά δια να επιφέρουν την διαίρεσιν και ν αυξήσουν το χάσμα μεταξύ του λαού».
Κατόπιν αναφέρει ότι οι Γερμανοί που κατέστρεψαν τον Ισθμό της Κορίνθου ήσαν 30 όλοι-όλοι και το βράδυ της προηγούμενης μέρας έφαγαν μαζί με τα Τάγματα Ασφαλείας, χωρίς αυτά να τους εμποδίσουν στο έργο της καταστροφής.
«Ερωτώ όμως: Εο’ όσον τα Τάγματα Ασφαλείας ιδρύθηκαν υπό των Γερμανών και διευθύνοντο υπό των Γερμανών και επολέμουν μαζί με τους Γερμανούς, τα Τάγματα αυτά ήσαν οργάνωσις ελληνική ή ήσαν οργάνωσις του εχθρού: Όλον το βάρος πίπτει εις εκείνους που έκαμαν την οργάνωσαν των».
Οσον για τις ενισχύσεις σε Ιδρύματα και για τις διευκολύνσεις που διατείνονται ότι έκαμαν στο λαό οι κατηγορούμενοι, ο Επίτροπος λέει ότι αυτό δεν είναι άξιο λόγου στοιχείο υπεράσπισης. Και οι Γερμανοί αν ήσαν μόνοι των θα έδιναν τις ενισχύσεις αυτές.
«Αλλά και αν υποθέσωμεν ότι οι κατηγορούμενοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν ένοχοι, βάσει της συντακτικής πράξεως, το δικαστήριον δύναται να εύρη άλλας διατάξεις παγίας του Ποινικού Νόμου, τας όποιας ούτοι παρέβησαν. Διότι είναι υπεύθυνοι δια τους φόνους που έλαβον χώραν και δι' όλα τα άλλα έκτροπα τα όποια συνέβησαν. Επομένως στηρίζεται κατηγορία δια την παράβασιν του άρθρου 125 τού Π. Ν.».
Η απόφαση του δικαστηρίου
Ο Επίτροπος είχε ζητήσει την ποινή του θανάτου για τους τρεις πρωθυπουργούς της κατοχής Τσολάκογλου. Λογοθετόπουλο και Ράλλη και την ίδια ποινή με δήμευση τής περιουσίας τους για τους «ύπουργούς» Οικονομικών Γκοτζαμάνη και Τσιρονίκο.
Για τους άλλους κατηγορούμενους ζήτησε την ποινή των Ισοβίων δεσμών και για όσους υπήρχαν ελαφρυντικά 8 χρόνια ειρκτή.
Ο Επίτροπος τόνισε πως η γνώμη του Ελληνικού λαού είναι σύμφωνη για την επιβολή αυτών των ποινών. Εκφρασε όμως την ευχή. επειδή η θέληση του λαού δεν εκπροσωπείται σήμερα από την κυβέρνηση (το 1945), να ανασταλεί η Εκτέλεση των θανατικών ποινών μέχρι των Εκλογών!
Το δικαστήριο ύστερα από σύσκεψη επανήλθε και ανακοίνωσε την απόφασή του με την όποια επέβαλε: στο Γ. Τσολάκογλου την ποινή του θανάτου, στους Λογοθετόπουλο και Ράλλη ισόβια δεσμά. Επίσης στους Σ. Γκοτζαμάνη, και Εκτορα Τσιρονίκο θάνατο, στους Αν. Ταβουλάρη, Ι.Καραμάνο και I. Πασαδάκη ισόβια και στερήσεις πολιτικών 'δικαιωμάτων και σε άλλους επέβαλε μικρότερες ποινές και άλλους αθώωσε.
Σαν επιστέγασμα όλης αυτής της σκηνοθετημένης κωμωδίας ήρθε η απόφαση που έλεγε: το δικαστήριο «διατυποϊ τήν εύχή όπως διά χάριτος ή έπιβληθεΐσα ώς άνω ποινή του θανάτου είς τόν κατηγορούμενο Γ. Τσολάκογλου μετατραπεί είς ποινήν Ισοβίων δεσμών».
Η ιταμή και προκλητική αυτή απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε συγκίνηση, κατάπληξη και αγανάκτηση στον ελληνικό λαό. Βέβαια κανείς δεν περίμενε από το κράτος των δοσιλόγων να εφαρμόσει στην 'Ελλάδα τις συμμαχικές διακηρύξεις της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Γιάλτας, πού γι' αυτές η ανθρωπότητα μαζί και ο λαός μας έχυσαν ποτάμι το αίμα τους. Αλλά καταπληκτικότερο ήταν το σκεπτικό αυτής της απόφασης που στην ουσία απάλλασσε τους κουΐσλιγκς από κάθε ενοχή και ευθύνη.
Ο Ράλλης, ο μεγάλος αρχιπροδότης που το ραδιόφωνο του Λονδίνου τον αποκαλούσε «μαστροπό των ευγενέστερων εθνικών παραδόσεων», αυτός που πρώτος είχε κηρύξει τον πόλεμο κατά του κινήματος Εθνικής ’Αντίστασης και διοργάνωσε τα Τάγματα Ασφαλείας με τα όποια εξόντωσε τον αγωνιζόμενο λαό, αυτός που μαζί με τους Γερμανούς οργάνωσε τα περίφημα μπλόκα στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, αυτός που μαζί με τους Γερμανούς επέκτεινε τη βουλγαρική κατοχή ως την Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, αντί να «πληρώσει με το αίμα» του όπως διακήρυσσε τότε ό σταθμός του Λονδίνου, ουσιαστικά αθωωνόταν.
Ο Τσολάκογλου, ο στρατηγός, που παρέδωσε την Ελλάδα στους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες καταχτητές, που την τεμάχισε και δέχτηκε να προσαρτηθούν ελληνικά εδάφη στους επιδρομείς, αυτός που καταδίκασε 300.000 Ελληνες σε θάνατο από την πείνα το φοβερό χειμώνα 1941-42. αυτός που σχεδίαζε να οργανώσει λεγεώνα Εθελοντών από Ελληνες, για να τη στείλει να πολεμήσει κατά των Συμμάχων καταδικάστηκε σε θάνατο, άλλα με την «εύχή του δικαστηρίου νά μετριασθεί ξ ποινή του σέ ισόβια»!
Ο Λογοθετόπουλος, ο εισηγητής του εξοντωτικού νόμου για την πολιτική επιστράτευση, καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλακή!
Ο Ταβουλάρης, που δολοφονούσε το λαό της ’Αθήνας και του Πειραιά σαν υπουργός Εσωτερικών και έθεσε τα Σώματα Ασφαλείας (σύμφωνα με διαταγή που διάβασε ο πρόεδρος στο δικαστήριο) κάτω από τις διαταγές των Γερμανών στρατηγών Στρόοπ και Σιμάνα καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά!
Επίσης η διαφθορά του μεταπελευθερωτικού κράτους φάνηκε ιδιαίτερα στο σκεπτικό της απόφασης που παραδέχεται ότι η προδοσία έγινε αλλά «δεν υπήρχε πρόθεση προδοσίας για τον
Ράλλη και Τσολάκογλου».
Η «πολιτική επιστράτευσις -σύμφωνα με το σκεπτικό - για την όποια ευθύνονται οι Ράλλης και Τσιρονίκος, δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της αντίστασης» του λαού. Και μια και δεν πραγματοποιήθηκε δεν ευθύνονται οι κατηγορούμενοι!
Οσον αφορά τα Τάγματα 'Ασφαλείας το σκεπτικό αναφέρει: «... έν προκειμένω, ώς άπεδείχθη έκ τής άποδεικτικής. διαδικασίας ύπό τού κατηγορουμένου I. Ράλλη καί ύπό τήν προεδρίαν τής κυβερνήσεώς του συγκρότησις Ταγμάτων Εύζώνων (Τάγματα 'Ασφαλείας) δέν άπεσκόπησεν ούτε είς τήν δσκησιν βίας (!) καθ’ Ελλήνων ένεκα τής δράσεως αύτών κατά των Γερμανών ή Ιταλών, ούδέ είς τήν διέγερσιν έμφυλίου πολέμου, άλλα κατά τήν βούλησιν τών συγκροτησάντων αυτά, είς τήν άποκατάστασιν (!) τής δημοσίας τάξεως έν τή ύπαίθρω καί είς τάς πόλεις ήτις είχεν έπικινδύνως άπό τού θέρους τού 1942 διασαλευθεί ώς έκ τής δράσεως κακοποιών στοιχείων (!) έκτραπέντων είς κατάλυσιν άρχών. φόνους οργάνων τής τάξεως καί πολιτών, έμπρησμούς δημοσίων καταστημάτων... Τά σώματα ταύτα έξοπλίσθησαν ύπό τών Γερμανών είς άλλους άποβλεπόντων σκοπούς ήτοι είς τήν υποβοηθούσαν τήν άσφάλειάν των έν Έλλάδι καί τήν παράτασιν τής διαιρέσεως μεταξύ τών Ελλήνων, άλλά τοιαύτη πρόθεσις δέν υπήρχε έν τή θελήσει τής συγκροτησάσης τά Τάγματα άσφαλείας κυβερνήσεώς. αθελήτως έν τούτοις έξυπηρετησάσης τάς θελήσεις τού έχθροΰ. Διά ταύτα άπαλλάσσει...»!!!
Το δικαστήριο της Σανταρόζα ουσιαστικά απάλλαξε τους κατηγορούμενους. Και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Γιατί οι δοσίλογοι και οι συνδοσίλογοι κατείχαν την εξουσία. Πίσω από τούς προδότες κρύβονταν ο εσμός των δοσιλόγων και οι σύμμαχοι Αγγλοαμερικανοί που με τα δικά τους όπλα τους στήριζαν στη θέση τους. Οι κατηγορούμενοι σ' όλη τη διάρκεια της δίκης απειλούσαν με αποκαλύψεις και σε βάρος όχι μόνο εκείνων που ήταν στην κυβέρνηση, αλλά και των Άγγλων! Η ουσιαστική αθώωσή τους ήταν το αντάλλαγμα για να μην προβούν σ' αυτές τις αποκαλύψεις!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου