{[['
']]}
']]}
δεν είναι η γελοία αγάπη για τη γη
ούτε για το χορτάρι που πατάνε τα πόδια μας
είναι το άσβεστο μίσος γι’ αυτόν που την καταπιέζει
είναι η αιώνια έχθρα γι’ αυτόν που της επιτίθεται…”
Χοσέ Μαρτί
Στις 17 Απρίλη του 1961 περίπου 1500 μισθοφόροι, εκπαιδευμένοι από τη CIA, εισβάλουν με πέντε σκάφη στην Πλάγια Χιρόν, στον Κόλπο των Χοίρων, που βρίσκεται στα νότια παράλια της Κούβας. Ανάμεσά τους βρίσκονται εγκληματίες πολέμου αξιωματικοί και στρατιώτες του στρατού του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα και άλλα εγκληματικά στοιχεία, γιοι γαιοκτημόνων κ.ά. που μετά την επανάσταση στην Κούβα είχαν καταφύγει στις ΗΠΑ. Όλοι έχουν περάσει από στρατιωτική εκπαίδευση σε στρατόπεδα της Νικαράγουα και της Γουατεμάλας, που κυβερνούν δικτάτορες μαριονέτες των ΗΠΑ.
«Χιρόν, νίκη του σοσιαλισμού»
Της επίθεσης έχει προηγηθεί η ρίψη αλεξιπτωτιστών με σκοπό την κατάληψη ενός προγεφυρώματος που θα διευκόλυνε την εισβολή των μισθοφόρων αντεπαναστατών. Την επιχείρηση εισβολής σε ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, όπως είναι η Κούβα, επιβλέπουν αξιωματούχοι της CIA από το αεροπλανοφόρο USS Essex, που βρίσκεται αγκυροβολημένο σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων από τις ακτές του νησιού. Ο συσχετισμός των πολεμικών μέσων είναι εξαιρετικά άνισος.
Στις 15 Απρίλη αμερικανικά αεροσκάφη Β-26 καμουφλαρισμένα με κουβανικά διακριτικά βομβάρδισαν τις αεροπορικές βάσεις της Κούβας προκαλώντας μεγάλες καταστροφές και ανθρώπινα θύματα.
«Εκείνο που ήθελαν ήταν να πάρουν πίσω 371.930 εκτάρια γης, 9.666 ακίνητα, εβδομήντα εργοστάσια, δέκα σεντράλες, τρεις τράπεζες, πέντε ορυχεία και δώδεκα καμπαρέ».Φιντέλ Κάστρο Ρους«Δεν μπορείς να πεις σε έναν άντρα που ο μπαμπάς του είχε χίλιες καμπαγερίας καλλιεργήσιμης γης και που έρχεται εδώ απλώς και μόνο για να δώσει το παρόν προκειμένου να του επιστρέψουν τις χίλιες καμπαγερίας, να πάει να σκοτωθεί αντιμετωπίζοντας έναν γκουαχίρο που δεν είχε τίποτα και που έχει μια απίστευτη διάθεση να τον σκοτώσει, γιατί θα του πάρουν τις καμπαγερίας του.»Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Η αμερικανική εισβολή στην Κούβα δείχνει και είναι πολύ καλά σχεδιασμένη και οργανωμένη. Η επιλογή του συγκεκριμένου γεωγραφικού σημείου μόνο τυχαία δεν είναι. Η Πλάγια Χιρόν είναι ένα απομονωμένο μέρος που χωρίζεται από την υπόλοιπη επικράτεια της χώρας με έναν μεγάλο βάλτο. Αυτό κάνει τη διαδρομή των επαναστατικών δυνάμεων της Κούβας αναγκαστικά προβλέψιμη, αναμενόμενη από τον εχθρό, άρα και την αντεπίθεση ακόμα πιο δύσκολη.
Στις 16 Απρίλη, παραμονή της επίθεσης, κηδεύονται τα θύματα των αεροπορικών επιδρομών. Στην πλατεία της Επανάστασης, στην Αβάνα, πραγματοποιείται ογκώδης διαδήλωση, όπου ο Φιντέλ, μπροστά σε χιλιάδες αποφασισμένους και οπλισμένους άντρες και γυναίκες, διακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης:
«Εμείς, με την επανάστασή μας, όχι μόνο έχουμε ξεριζώσει την εκμετάλλευση του έθνους από άλλο έθνος, αλλά επίσης την εκμετάλλευση κάποιων ανθρώπων από άλλους ανθρώπους! Εμείς έχουμε καταδικάσει την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και επίσης θα ξεριζώσουμε στην πατρίδα μας την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο… Σύντροφοι, εργάτες και αγρότες! Αυτή είναι η σοσιαλιστική και δημοκρατική επανάσταση των ταπεινών, με τους ταπεινούς και για τους ταπεινούς. Και γι’ αυτή την επανάσταση των ταπεινών, με τους ταπεινούς και για τους ταπεινούς, είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τη ζωή μας».
Η επίθεση των μισθοφόρων στην Πλάγια Χιρόν είχε στόχο την κατάληψη μέρους του κουβανικού εδάφους και την εγκαθίδρυση σε αυτό μιας προσωρινής ψευτοκυβέρνησης που στη συνέχεια θα καλούσε τις ΗΠΑ σε άμεση στρατιωτική επέμβαση στο νησί για βοήθεια. Ο κομαντάντε Φιντέλ όλα αυτά τα γνωρίζει καλά…Το σύνθημα είναι: Σε 72 ώρες πρέπει να καθαρίσουμε την πατρίδα μας από τους εισβολείς, ούτε μια παραπάνω!
Ο Φιντέλ πηδάει από το τανκ φτάνοντας στην Πλάγια Χιρόν. Φωτογραφία που έμεινε στην ιστορία…
Ο ηγέτης της Κούβας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός και, πότε από τα αντιαεροπορικά συστήματα, πότε από τη ράχη ενός τεθωρακισμένου, διευθύνει σαν μαέστρος την «ορχήστρα» που συνθέτουν χιλιάδες άντρες και γυναίκες των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων, της Εθνικής Επαναστατικής Αστυνομίας και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής της Κούβας. Μετά από σκληρή μάχη 68 συνεχόμενων ωρών οι υπερασπιστές του δικαιώματος ενός λαού να ορίζει ο ίδιος τις τύχες του, στο ελεύθερο έδαφος της πατρίδας του, θα δώσουν ένα γερό μάθημα στους μισθοφόρους εισβολείς και στους γιάνκηδες πάτρονές τους, που έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα ηχηρό στρατιωτικό στραπάτσο, για πρώτη φορά στη Λατινική Αμερική, και παράλληλα στέλνουν «μήνυμα» για το μέλλον.
«Απαιτούμε σεβασμό στο δικαίωμα στη ζωή και την υγιή ευημερία της πατρίδας μας. Γι’ αυτό μας το δικαίωμα θα αγωνιστούμε μέχρι το θάνατο. Για τους Κουβανούς ισχύει αυτό που διακήρυξε πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, ο Χοσέ Μαρτί: “Πατρίδα είναι η ανθρωπότητα”».Φιντέλ Κάστρο Ρους
Οι δυνάμεις των αντεπαναστατών συντρίβονται και καταδιώκονται. Λίγοι καταφέρνουν να φτάσουν στα αμερικανικά πλοία και να διαφύγουν. Όσοι δεν σκοτώθηκαν στη μάχη αιχμαλωτίζονται. 1200 αιχμάλωτοι αντιμετωπίζονται από την κουβανική κυβέρνηση με σεβασμό στην ανθρώπινη υπόσταση και υπό το καθεστώς που προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες. Ο λαός και ο επαναστατικός στρατός της Κούβας έχουν ήδη «μιλήσει», στο πεδίο της μάχης. Ο αριθμός των αιχμαλώτων επιβεβαιώνει το μέγεθος της νίκης.
Ακολουθούν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας και την κυβέρνηση Κένεντι στη διάρκεια των οποίων γίνεται μια ακόμα (από τις εκατοντάδες μέχρι σήμερα) απόπειρα δολοφονίας του Φιντέλ! Μέσω του αμερικανού δικηγόρου που μεσολαβεί για λογαριασμό των ΗΠΑ για την απελευθέρωση των κρατουμένων, φτάνει στα χέρια του Φιντέλ, ως «δώρο», μια στολή δύτη εμποτισμένη από τη CIA με μύκητες και βακτήρια ικανά να τον σκοτώσουν. Αυτό το περιστατικό, που θα απασχολήσει στη συνέχεια ειδική επιτροπή του αμερικανικού κογκρέσου, δείχνει μεταξύ άλλων και πόσο νιάζονταν τα αφεντικά (Κυβέρνηση ΗΠΑ, CIA) για την τύχη των υποτακτικών τους (κουβανών αντεπαναστατών)…
Οι αιχμάλωτοι ανταλλάσσονται τελικά με δολάρια που η κουβανική κυβέρνηση αξιοποιεί αγοράζοντας τρόφιμα, φάρμακα και μηχανές επώασης αυγών, πολύτιμα για τις ανάγκες του κουβανικού λαού.
«Χιρόν, η πρώτη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη Λατινική Αμερική»
Στις 26 Απρίλη ο Φιντέλ Κάστρο εξέδωσε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο η Κούβα θα είναι στο εξής ένα σοσιαλιστικό κράτος. «Λοιπόν, ναι! Το καθεστώς μας είναι σοσιαλιστικό! Και αν υπάρχει εδώ, στην Καραϊβική, το φταίξιμο δεν είναι μόνο δικό μας. Είναι και του Χριστόφορου Κολόμβου και των άγγλων και ισπανών αποικιστών και της ίδιας της γεωγραφίας της χώρας μας! Αλλά εμείς πιστεύουμε ότι με πλήρες δικαίωμα μπορούμε να ζήσουμε εδώ με το σοσιαλιστικό καθεστώς που ο λαός μας προτίμησε και διάλεξε».
Την 1η του Μάη εκατοντάδες χιλιάδες λαού διαδηλώνουν στην Αβάνα εκφράζοντας την υποστήριξή τους στη νέα σοσιαλιστική κοινωνία που θεμελιώνεται στην Κούβα, με συνθήματα όπως: «Ζήτω ο σοσιαλισμός που καταργεί όλους τους εκμεταλλευτές». «Κάτω ο ιμπεριαλισμός των Γιάνκηδων», «Πατρίδα ή θάνατος!».
Κατά τη διάρκεια των μαχών της Πλάγια Χιρόν 157 Κουβανοί προσθέτουν τα ονόματά τους στον μακρύ κατάλογο των ηρώων που έπεσαν «για την Επανάσταση, την πατρίδα, την ανθρωπότητα», σ’ έναν πόλεμο που αλλάζοντας μορφές και όπλα κρατάει μέχρι τις μέρες μας…
Πηγή: Οικοδόμος - "Ατέχνως"«…Αλλά η Κούβα ξεσηκώθηκε. Η Κούβα μπόρεσε να λυτρωθεί από αυτήν την μπάσταρδη κηδεμονία. Η Κούβα έσπασε τις αλυσίδες που είχαν συνδέσει τη μοίρα της μ’ εκείνη της αυτοκρατορίας του καταπιεστή, επανάκτησε τα πλούτη της, αποκατέστησε τον πολιτισμό της και ξεδίπλωσε την κυρίαρχη σημαία της Ελεύθερης Περιοχής και του Ελεύθερου Λαού της αμερικανικής Ηπείρου.»Φιντέλ Κάστρο Ρους
Δεύτερη Διακήρυξη της Αβάνας
4 Φλεβάρη 1962«…Υποτίθεται πως ο καθένας από εμάς διέτρεχε τον κίνδυνο εμφράγματος ακούγοντας αυτά τα λόγια από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά από έναν αποκλεισμό χωρίς έλεος που διαρκεί πια σχεδόν 60 χρόνια. Και αυτοί που πέθαναν σε μισθοφορικές επιθέσεις στα κουβανικά πλοία και λιμάνια, το αεροπλάνο της γραμμής γεμάτο επιβάτες που εξερράγη εν πτήση, οι μισθοφορικές επεμβάσεις, οι πολλαπλές ενέργειες βίας και εξαναγκασμού;Να μην έχει κανείς την ψευδαίσθηση, ότι ο λαός αυτής της ευγενούς και γεμάτης αυταπάρνηση χώρας θα απαρνηθεί την δόξα και τα δικαιώματα, αλλά και τον πνευματικό πλούτο που έχει κερδίσει με την ανάπτυξη στην εκπαίδευση, τις επιστήμες και τον πολιτισμό.Επισημαίνω επίσης, ότι είμαστε ικανοί να παράγουμε τα τρόφιμα και τον υλικό πλούτο που χρειαζόμαστε με την προσπάθεια και την εξυπνάδα του λαού μας. Δεν χρειαζόμαστε να μας χαρίσει τίποτα η αυτοκρατορία. Οι προσπάθειές μας θα είναι νόμιμες και ειρηνικές, γιατί είμαστε ταγμένοι στον αγώνα για την ειρήνη και την αδελφοσύνη όλων των ανθρώπων που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη.»
Δημοσίευση σχολίου