{[['
']]}
']]}
Θα επιχειρήσω να σχολιάσω το περιεχόμενο των μαρτυρικών καταθέσεων αφενός ανά ομάδες (προκειμένου να μην πλατειάσω και χάσουμε πολύτιμο χρόνο), αφετέρου επί τη βάσει των ευρημάτων των τριών πρώτων συνεκδικαζόμενων υποθέσεων.
Ηδη στο δικαστήριο έχει γνωστοποιηθεί η ύπαρξη και δράση πολυπρόσωπων ομάδων κρούσης («ταγμάτων εφόδου»), ομάδων ατόμων δηλαδή της Χρυσής Αυγής που δρουν οργανωμένα, δομημένα και ιεραρχικά και είναι σε ετοιμότητα να τελέσουν και τελικά τελούν εγκληματικές πράξεις. Εχει ήδη αναδειχτεί το modus operandi, ένας συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας:
- Αριθμός: πολλοί εναντίον λίγων.
- Υπεροπλία: ένοπλοι εναντίον άοπλων.
- Ταχύτητα: ταχεία προσέλευση συνήθως με μηχανές και αυτοκίνητα.
- Πολιτική ταυτότητα: δήλωσή της είτε με ρούχα είτε με συνθήματα είτε με λόγο.
- Εφοδος: αιφνιδιασμός, καταδρομικά επίθεση.
- Χρόνος επίθεσης: σύντομο χρονοδιάγραμμα.
- Λήξη: εξίσου αιφνιδιαστική με την έναρξη.
- Στόχος: είναι οι εχθροί της οργάνωσης, μετανάστες ή ιδεολογικοί και πολιτικοί αντίπαλοι.
- Σκοπός: η τρομοκράτηση ολόκληρης κοινότητας ανθρώπων, όχι μόνο του προσώπου που χτυπιέται, αλλά της ιδιότητας που αυτό έχει στα μάτια του δράστη.
- Κίνητρο: η ναζιστική ιδεολογία βάσει της οποίας γίνεται η επιλογή των στόχων, ένα κίνητρο που μπορεί να συντρέχει και με άλλα κίνητρα (οικονομικά κ,λπ.).
- Ρόλος της ηγεσίας της οργάνωσης: οργανώνει, προαναγγέλλει και καθοδηγεί τις ομάδες κρούσης.
Οσον αφορά τους μάρτυρες για την υπόθεση «Συνεργείο» (Τσαφολόπουλος, Δριμυλής, Γώγουλος):
Στις 10 Ιουλίου 2013 και ώρα απογευματινή, 30 δικάβαλα μηχανάκια, με επιβαίνοντες άντρες-μέλη και υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, με τα διακριτικά της οργάνωσης, μαύρα μπλουζάκια και κάποιοι παντελόνια παραλλαγής, ξεκίνησαν από τα γραφεία της οργάνωσης στον Αλιμο με κατεύθυνση την Ηλιούπολη.
Η συγκεκριμένη ομάδα με αρκετούς από τους επιβαίνοντες να κρατάνε ρόπαλα (με τις ελληνικές σημαίες τυλιγμένες στο κοντάρι) πέρασαν κάτω από το Α.Τ. Ηλιουπόλεως συντεταγμένοι ανά τριάδες, όπως ανέφερε ο μάρτυρας αστυνομικός Γώγουλος.
Μόλις οι μηχανές έφτασαν μπροστά στον χώρο «Συνεργείο», έναν κοινωνικό χώρο με πλούσια κοινωνική και αντιφασιστική δράση στην Ηλιούπολη, τα άτομα φώναξαν το σύνθημα «ΑΙΜΑ - ΤΙΜΗ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ», περικύκλωσαν ημικυκλικά τον χώρο και σταμάτησαν έξω από αυτόν. Οι συνοδηγοί κατέβηκαν από τα μηχανάκια (υπήρχαν δηλαδή από πριν κατανεμημένοι ρόλοι), επιτέθηκαν ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ στον υπεύθυνο του χώρου Παναγιώτη Δριμυλή, την ώρα που αυτός φυγάδευε ανήλικα άτομα τα οποία συμμετείχαν σε μάθημα αγγλικών, τον χτύπησαν με ρόπαλα, γροθιές και μπουνιές, ενώ άλλοι εισέβαλαν και κατέστρεψαν τον χώρο.
Η επίθεση διάρκεσε αστραπιαία και ολοκληρώθηκε με την εξίσου αιφνιδιαστική αποχώρηση των επιτιθέμενων. Περίοικοι φωτογράφισαν την επίθεση και κατέγραψαν πινακίδες μηχανών, με αποτέλεσμα να ταυτοποιηθούν άτομα που έλαβαν μέρος σε αυτήν.
Οι πινακίδες δόθηκαν πάραυτα στον αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ κ. Ψοχιό που ήταν ο πρώτος που προσήλθε στο σημείο (και κακώς δεν κλήθηκε ως μάρτυρας στο ακροατήριο, μιας και ο κ. Γώγουλος προσήλθε πολύ αργότερα).
Από την κατάθεση του μάρτυρα Παναγιώτη Δριμυλή προέκυψε περαιτέρω ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής, τόσο τοπική όσο και κεντρική, ήταν παρούσα στη διάρκεια της επίθεσης.
Από τις φωτογραφίες του γιατρού κ. Χρήστου Σπ., τις οποίες ο ίδιος έλαβε από το σπίτι του στον πρώτο όροφο κατά τη διάρκεια της επίθεσης, ταυτοποιήθηκε η παρουσία και συμμετοχή στην επίθεση των: Θωμά Μπαρέκα, γραμματέα της Τ.Ο. Πειραιά, Γιώργου Τσακανίκα, μέλους του Πενταμελούς της Τ.Ο. Νίκαιας, και Νίκου Μίχου, βουλευτή της οργάνωσης.
Από πληροφορίες περίοικων και την πινακίδα του οχήματος του, προκύπτει αυτοπρόσωπη παρουσία του βουλευτή Γιάννη Λαγού με το βουλευτικό του αυτοκίνητο. Μάλιστα, σύμφωνα με την κατάθεση Δριμυλή, σύμφωνα με δημοσιεύματα, στη δικογραφία περιέχονται μηνύματα από το κινητό Λαγού από τα οποία προκύπτει η οργάνωση της καταδρομικής επίθεσης και η συμμετοχή του Λαγού σ’ αυτή πριν και μετά την εκτέλεσή της, με χαρακτηριστικότερο το μήνυμα «ΗΡΘΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΑΜΕ».
Οσον αφορά τους μάρτυρες για την υπόθεση «Αντίπνοια» (Ruben S., Γιώργος Μ., Αικατερίνη Γ., Βασιλική Μ.):
Στις 30 Ιουνίου 2008 και ώρα απογευματινή, περίπου δεκαπέντε μηχανές με επιβαίνοντες άντρες-μέλη και υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής ξεκινούν συγκροτημένα από κοινό σημείο, το οποίο οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι υποδεικνύουν στις απολογίες τους, και κατευθύνονται στο αντιεξουσιαστικό στέκι «Αντίπνοια» που βρίσκεται στα Πετράλωνα.
Η ώρα της επίθεσης έχει επιλεγεί επιμελώς, καθώς εκείνη την ώρα γίνονται μαθήματα ισπανικών, δεν υπάρχει δηλαδή μαζικότητα, γεγονός που δείχνει ότι της επίθεσης προηγήθηκε παρακολούθηση και σχεδιασμός.
Η επίθεση ξεκινάει με άτομο της ομάδας να εισέρχεται στην αίθουσα και να δηλώνει την πολιτική ταυτότητα των επιτιθέμενων («Εχετε τα χαιρετίσματα της Χρυσής Αυγής, μουνιά θα πεθάνετε»). Μετά τη δήλωση που έχει θέση παραγγέλματος, 10 μαυροφορεμένα άτομα εισβάλλουν στον χώρο, φορώντας κράνη και κρατώντας σκεπάρνια, σπρέι πιπεριού, μαχαίρια κ.λ.π., βανδαλίζουν τον χώρο και επιτίθενται με μαχαίρια και δολοφονικό σκοπό στους δύο άντρες που βρίσκονται σ’ αυτόν.
Η επίθεση λήγει σε ελάχιστα λεπτά με παράγγελμα λήξης «τέλος χρόνου» στο οποίο υπακούουν όλοι οι επιτιθέμενοι, οι οποίοι αποχωρούν εξίσου αιφνιδιαστικά, εποχούμενοι στα μηχανάκια τους από τα οποία έχουν αφαιρεθεί οι πινακίδες.
Για την υπόθεση αυτή έχει υπάρξει, σε βάρος των κατηγορουμένων Βασιλείου Σιατούνη και Αθανάσιου Στράτου, αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση για το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας, με ρητή αναφορά στη Χρυσή Αυγή, στο πλαίσιο της οποίας τελέστηκε η συγκεκριμένη επίθεση.
Σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων και σύμφωνα με δημοσιεύματα που επιβεβαιώνονται από τη δικογραφία, ο Βασίλης Σιατούνης ήταν ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, μέλος της Κ.Ε. της οργάνωσης, η οποία κατά τα άλλα -ως συνήθως- δήλωσε ότι καμία σχέση δεν έχει με την επίθεση και ότι τα σχετικά δημοσιεύματα ήταν συκοφαντικά.
Ο αρχηγός της οργάνωσης επιβράβευσε έμπρακτα τον Σιατούνη για τη δολοφονική επίθεση, δίνοντάς του θέση στα ψηφοδέλτια της οργάνωσης στις δημοτικές εκλογές του 2010, σε ψηφοδέλτιο όπου ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος ήταν επικεφαλής.
Τον Μάιο του 2011, Κασιδιάρης και Λαγός μετέβησαν στη δίκη των Σιατούνη και Στράτου για να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη της οργάνωσης τραμπουκίζοντας τα θύματα, αναλαμβάνοντας έτσι ακόμα μια φορά την ευθύνη της συγκεκριμένης επίθεσης από πλευράς Χρυσής Αυγής.
Οσον αφορά τους μάρτυρες για την υπόθεση Βαϊνιά Ιεράπετρας (Μπιλάλης, Πέτρος Κ. Λιακάτ Αλί, Χανίφ Μοχάμαντ, Μαζάρ Ικμπάλ):
Στις 13 Φεβρουάριου του 2013,10-12 μέλη και υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, όλοι τους άντρες, μετέβησαν με αυτοκίνητα στο χωριό Βαϊνιά της Ιεράπετρας.
Επιχείρησαν έλεγχο στο ελαιοτριβείο του χωριού, με σκοπό να διαπιστώσουν αν υπήρχαν Πακιστανοί εργαζόμενοι. 0 ισχυρισμός ότι οι κατηγορούμενοι πήγαν στη Βαϊνιά (ομολογείται δηλαδή η παρουσία στον χώρο των μελών της Χρυσής Αυγής και μάλιστα με την κομματική τους ιδιότητα) αλλά για να ζητήσουν λάδι για μια άπορη οικογένεια κατέπεσε στο ακροατήριο, αφού με βεβαιότητα ο μάρτυρας κύριος Πέτρος Κ. κατέθεσε ότι δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο αίτημα.
Μάλιστα ο μάρτυρας είδε 10 άντρες ντυμένους με μαύρα μπλουζάκια (όχι «μαυροπουκαμισάδες», για να μην υπάρχει σύγχυση με άλλα άτομα) έξω από το ελαιοτριβείο.
Την ίδια εικόνα επιβεβαίωσε και ο μάρτυρας Ανδρέας Μπιλάλης, αρκετά εμπλουτισμένη, καθώς εκείνος είχε ήδη γνώση προγενέστερων ρατσιστικών επιθέσεων με μολότοφ στο σπίτι των Πακιστανών το οποίο ο ίδιος εκμίσθωνε. Ο μάρτυρας Μπιλάλης είδε την ομάδα των χρυσαυγιτών να μη φεύγει από τη Βαϊνιά αλλά να κατευθύνεται στο αντλιοστάσιο, δηλαδή προς το σπίτι των Πακιστανών, με ξύλινα ρόπαλα στα χέρια τα οποία περισυνέλεξαν από παρακείμενη οικοδομή.
Εκεί αναγνώρισε και έναν εκ των κατηγορούμενων, τον Σάββα Γαροφαλάκη. Οι δράστες, αφού εντόπισαν το σπίτι των Πακιστανών, το οποίο δεν θα μπορούσαν να εντοπίσουν αν δεν το γνώριζαν εκ των προτέρων, εισέβαλαν στην πρόχειρη από νάιλον εξωτερική κατασκευή, χτύπησαν τον Χανίφ Μοχάμαντ με ρόπαλα, γροθιές και κλοτσιές. Στη συνέχεια, εντόπισαν και τους Λιακάτ Αλί και Μαζάρ Ικμπάλ που έρχονταν από το χωριό, τους χτύπησαν, μάλιστα τον Μαζάρ Ικμπάλ με ρόπαλα στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ράμματα.
Οι δράστες έπειτα από λίγα λεπτά αποχώρησαν γρήγορα από το σημείο. Οι δράστες ταυτοποιήθηκαν στη συνέχεια άπαντες ως μέλη της Τοπικής Οργάνωσης Ιεράπετρας της Χρυσής Αυγής (μάλιστα ήταν και μέλη του Πενταμελούς, ήταν στελέχη δηλαδή της οργάνωσης, ολόκληρη η τοπική ηγεσία).
Για την επίθεση υπάρχει ήδη πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση. Δεν έχει διαβαστεί από το δικαστήριό σας. Αυτό, όμως, που ήδη ξέρει το δικαστήριο είναι η προταθείσα ένσταση εκκρεμοδικίας που έχουν υποβάλει οι 3 εκ των 5 κατηγορουμένων δια του δικηγόρου τους κ. Σπυρόπουλου. Και η βάση αυτής της ένστασης είναι ότι η ένωση προσώπων που τέλεσε το αδίκημα στην Ιεράπετρα (το πλημμεληματικό αδίκημα της συμμορίας εκεί) είναι η ίδια με την ένωση προσώπων που δικάζεται στην υπόθεση ενώπιον σας. Είναι δηλαδή η Χρυσή Αυγή. Και γι’ αυτό έχει ζητήσει ο συνάδελφος να γίνει δεκτή η ένσταση εκκρεμοδικίας. Από αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε το περιεχόμενο της εν λόγω απόφασης.
Από τις τρεις αυτές επιθέσεις προκύπτει απόλυτη επιβεβαίωση του παραπεμπτικού βουλεύματος και των όσων έχουν προκύψει από τις τρεις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις.
Οσον αφορά τους μάρτυρες για την υπόθεση του μαθητή στο Π. Φάληρο (Καμπιώτη, Δερμετζίδης Ιορδάνης, Δερμετζίδης Φοίβος, Γκάγκα Μαρία, Κουρσόπουλος, Δαμιαντοπούλου):
Ωστόσο στο βούλευμα (φύλλο 67), εκτός της δράσης των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής, περιγράφεται ένα άλλο είδος δράσης και επιθέσεων της οργάνωσης: συγκεκριμένα αναφέρεται ότι καταγράφονται και συχνές βίαιες δράσεις ιδιαίτερης βαρύτητας από μέλη της Χρυσής Αυγής σε μικρές ομάδες των δύο έως πέντε ατόμων που ενεργούσαν είτε προγραμματισμένα (έβγαιναν για να χτυπήσουν αλλοδαπούς) είτε παρεμπιπτόντως στο πλαίσιο της καθημερινότητάς τους, πάντοτε όμως έχοντας την πεποίθηση (και ορθώς) ότι ενεργούν ως γνήσιοι χρυσαυγίτες στο πλαίσιο του αγώνα τους για την επικράτηση του «εθνικισμού» με την εξόντωση των εχθρών του.
Είναι σαφές ότι μια τέτοια επίθεση είναι η επίθεση των Αποστολόπουλου και Χατζηπαυλίδη σε βάρος του μαθητή Φοίβου Δερμετζίδη, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της οποίας έχουν ήδη κριθεί.
Δύο σημεία θέλω να σχολιάσω μόνο. Το πρώτο είναι ότι η προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της υπόθεσης απέτυχε εξαιτίας της κατάθεσης της ίδιας της Καμπιώτη που με το να αρνηθεί κάθε σχέση του Αποστολόπουλου με τη Χρυσή Αυγή συνελήφθη ψευδόμενη. Κι αυτό γιατί ο ίδιος ο Αποστολόπουλος παραδέχεται αυτό που οι μάρτυρες κατέθεσαν, ότι είχε κάρτα υποστηρικτή της οργάνωσης, στα γραφεία της οποίας ο ίδιος είχε προσέλθει, όπως το είχε κάνει και η Καμπιώτη.
Με το να αρνηθεί τη σχέση με τη Χρυσή Αυγή, με το να αρνείται κάθε εμπλοκή της στην απόπειρα κατά του Φοίβου, η Καμπιώτη αποδείχτηκε πλήρως αναξιόπιστη και -επιτρέψτε μου να πω- ψεύδορκη.
Το δεύτερο που θέλω να σχολιάσω είναι η αφορμή και το κίνητρο της επίθεσης και αναφέρομαι εδώ στις καταθέσεις τόσο του Φοίβου όσο και όλων των μαρτύρων. Στις υποθέσεις ρατσιστικής και φασιστικής βίας, το θύμα δεν επιλέγεται βάσει του τι είναι, αλλά βάσει της εικόνας που ο θύτης έχει σχηματίσει γι’ αυτό.
Σημασία δεν έχει τόσο η ενέργεια του Φοίβου να γράψει τη λέξη «αντίφα» στο θρανίο της Καμπιώτη και να τη νουθετήσει απέναντι στη στράτευσή της στη Χρυσή Αυγή, όσο ο τρόπος που ο Αποστολόπουλος προσλαμβάνει αυτή την κίνηση και την αξιολογεί ως εχθρική προς τον ίδιο και την οργάνωση. Αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο για τον χαρακτήρα της δράσης της οργάνωσης και του συγκεκριμένου είδους εγκληματικότητας και της ιδιαίτερης κοινωνικής και ποινικής της απαξίας.
Οσον αφορά τους μάρτυρες για τις ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες (Τζαβέντ Ασλάμ, Ναΐμ Ελγαντούρ, Σεκ Χαντίμ και Σάλουμ Φράνσις):
Εδώ έχουμε μια βία που έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι το πλήθος των περιστατικών ιδίως την περίοδο 2011 -2013. Μίλησε ο Τζαβέντ Ασλάμ για εκατοντάδες επιθέσεις, στην πλειονότητά τους κατά σκουρόχρωμων μεταναστών από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπανγκλαντές και αφρικανικές χώρες (βλ. εκθέσεις Συνηγόρου του Πολίτη και οργανώσεων, που υπάρχουν στη δικογραφία).
Πάντως, δύο στοιχεία αξίζει να αναφερθούν: α) το modus operandi που ταιριάζει με τις ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής και β) η μεγάλη μείωση των ρατσιστικών επιθέσεων μετά τον Σεπτέμβριο του 2013. Αυτό που είπε ο Ναΐμ Ελγαντούρ, ότι οι μετανάστες χρωστάνε τη μείωση των επιθέσεων «στο αίμα του Παύλου Φύσσα».
Από αυτές τις ρατσιστικές επιθέσεις, λίγες βρήκαν τον δρόμο για τα δικαστήρια. Κι αυτό γιατί τα θύματα φοβούνταν να τις καταγγείλουν, καθώς στην πλειοψηφία τους δεν είχαν χαρτιά. Το είδαμε και με τους Πακιστανούς της Ιεράπετρας. Τέτοια είναι και η περίπτωση της απόπειρας εμπρησμού του μουσουλμανικού λατρευτικού χώρου στην πλατεία Αττικής (για τον οποίο κατέθεσε ο Ναΐμ Ελγαντούρ) με παρ’ ολίγον θύματα 40 άτομα υπηκοότητας Μπανγκλαντές στις 30 Οκτωβρίου 2010. Γνωρίζουμε την πολιτική ταυτότητα των δραστών της επίθεσης, γιατί οι ίδιοι φρόντισαν να την κοινοποιήσουν, γεμίζοντας τον εξωτερικό χώρο με αυτοκόλλητα της Ελληνικής Αυγής, του συνδυασμού του Μιχαλολιάκου για τον Δήμο Αθήνας (επεδείχθησαν οι σχετικές φωτογραφίες).
Ωστόσο, υπήρξαν κάποιες υποθέσεις που φτάσανε στα ακροατήρια. Μια τέτοια ήταν ο εμπρησμός του καταστήματος «Cointreau» στην πλατεία Αμερικής στις 13.5.2013 (κατηγορούμενοι Νικόλαος Παπαβασιλείου, Γεώργιος Περρής) για την οποία κατέθεσε ο Σεκ Χαντίμ.
Δύο σημεία να σχολιάσω: ο κατηγορούμενος Νικόλαος Παπαβασιλείου ταυτοποιήθηκε σε φωτογραφίες ως συμμετέχων στα Τάγματα Εφόδου της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια και μάλιστα μαζί με τον κατηγορούμενο Ρουπακιά. Θυμίζω ότι σε προγενέστερη φάση της διαδικασίας ο Ρουπακιάς είχε ταυτοποιηθεί σε φωτογραφίες στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Αφετέρου, η δράση των ομάδων αυτών είχε τα χαρακτηριστικά περιπολιών στο κέντρο της Αθήνας, με ελέγχους χαρτιών, απόπειρες προστασίας καταστημάτων, μαχαιρώματα κ,ο.κ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου