{[['
']]}
']]}
Η δολοφονία του ΓρηγόρηΛαμπράκη, βουλευτή συνεργαζόμενου με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, χάραξε ιη δεκαετία του ’60 πολύ περισσότερο από ό,τι αντιστοιχούσε στον άδικο χαμό ενός ανθρώπου.
Ηταν η εποχή που η χώρα έβγαινε από την εμφυλιοπολεμική «κατάψυξη». Ο λαός σάλευε και διεκδικούσε, με κάθε πρόσφορο τρόπο, τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα που του είχαν στερήσει. Εμοιαζε να θέλει να γυρίσει σελίδα από τα τραύματα του παρελθόντος.
Ολοι; Οχι όλοι. Κάποιοι ψυχροπολεμικοί αντικομμουνιστικοί κύκλοι -οι οποίοι έβρισκαν θαλπωρή στις φτερούγες του παρακράτους της κυβέρνησης Καραμανλή- είχαν επιλέξει τη στρατηγική της έντασης, της κλιμάκωσης και της σύγκρουσης. Ισως και πολύ πέραν των γενικών κατευθύνσεων. Λειτούργησαν ως υποκινητές της «μαρίδας» των τραμπούκων της οργάνωσης Καρφίτσα. Ομως όλοι έμειναν στο απυρόβλητο. Βοήθησε σ’ αυτό η «Ανεξάρτητη» με μια απόφαση στο τέλος του 1966 που ξεσήκωσε το πανελλήνιο.
Ολος αυτός ο εσμός των ηθικών αυτουργών αναδύθηκε κατά σχεδόν μαγικό τρόπο την 21η Απριλίου 1967 και κατέλαβε νευραλγικές θέσεις στο χουντικό καθεστώς. Στο τεύχος αυτό ψάξαμε και σε μεγάλο βαθμό βρήκαμε τις μυστικές διαδρομές τους.
Αξιοπαρατήρητη είναι η έντιμη στάση πολλών εμπλεκόμενων κρατικών λειτουργών που είχαν συντηρητικές καταβολές. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης, ο εισαγγελέας Δελαπόρτας, ο ιατροδικαστής Ροβήθης, ο καθηγητής Χειρουργικής Καβαζαράκης, ο τροχονόμος Ασπιώτης που συνέλαβε τον δολοφόνο Γκοτζαμάνη.
Ακόμη και ο υπομοίραρχος Καπελώνης που αποκάλυψε τον ρόλο συγκατηγορουμένων του. Ασφαλώς έπαιξαν ρόλο οι προσωπικές αντιστάσεις του καθενός. Ομως το κύριο ήταν το πολιτικό κλίμα. Στις 22 Μαΐου 1963 χύθηκε κι άλλο αίμα σε μια γη που δεν σήκωνε ούτε σταγόνα παραπάνω. Ετσι μπορεί να ερμηνευτεί η στάση αρμοδίων που δεν έστερξαν να συγκαλύψουν το ανοσιούργημα. Αυτό είναι το δεύτερο σημαντικό συμπέρασμα αυτού του τεύχους.
Με μια έννοια η στάση τους έμοιαζε με προοίμιο της διχοστασίας που έπληξε τη Δεξιά. Και τη χώρισε σε αυτήν που ήταν έτοιμη να προβεί ή να αποδεχτεί δικτατορικές «λύσεις» και σε αυτήν που θα τις απέρριπτε. Ετσι, η δολοφονία του Λαμπράκη λειτούργησε σαν ανεμοδείκτης για τα τραγικά επερχόμενα της αποστασίας και της δικτατορίας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου