Στις 11/2/1934 εκλέγεται ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος

Ιστορία, Πρόσωπα,

{[['']]}

Στις 11/2/1934 μια εμβληματική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος, ο Δημήτρης ή Μήτσος Παρτσαλίδης γίνεται το πρώτο στέλεχος του ΚΚΕ που κατορθώνει να γίνει δήμαρχος σε πόλη της Ελλάδας και συγκεκριμένα στην Καβάλα.

Στέλεχος στην Ένωση Καπνεργατών Καβάλας, ξεκίνησε  από το 1924 σαν μέλος της ΟΚΝΕ και τον επόμενο χρόνο βρίσκεται στο κόμμα. Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια στο 5ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Βασικό ρόλο στην ταχύτατη κομματική ανάδειξη συνέβαλε το ότι φοίτησε στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής (ΚUTV) στη Μόσχα. Εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής Καβάλας, το Σεπτέμβριο του 1932, ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης, και τον Ιανουάριο του 1936, ως υποψήφιος της συμμαχίας του Παλλαϊκού Μετώπου.

Η δημαρχιακή του θητεία όμως, στην Καβάλα δεν κράτησε όμως παρά λίγους μήνες αφού στις 17 Μάη 1934 με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της κυβέρνησης του Π. Τσαλδάρη καθαιρείται από δήμαρχος με την κατηγορία  ότι «μετέτρεψε το δημαρχείο σε κομμουνιστικό άντρο» και βάση του Ιδιώνυμου νόμου του 1929 εκτοπίζεται στον Αη Στράτη..

Το Σεπτέμβρη του 1936 βρίσκεται στην παρανομία και μετά τη σύλληψη του Ζαχαριάδη, αναλαμβάνει το Σεπτέμβριο του 1936, ανέλαβε την καθοδήγηση του ΚΚΕ μαζί με το Βασίλη Νεφελούδη και το Στέλιο Σκλάβαινα, συγκροτώντας μια Τριμελή Γραμματεία.
Συλλαμβάνεται μαζί με τους συντρόφους του από το μεταξικό καθεστώς τον Απρίλη του 1938 και εξορίζεται αρχικά στην Ακροναυπλία και αμέσως μετά βρίσκεται στην Ακτίνα Θ' των φυλακών της Κέρκυρας.

Στην Γερμανική κατοχή υπήρξε στέλεχος του ΕΑΜ ενώ μετά την απελευθέρωση μαζί με τον Γιώργη Σιάντο και τον Ηλία Τσιριμώκο υπέγραψαν εκ μέρους του ΕΑΜ-ΚΚΕ τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Ξανασυλαμβάνεται τον Ιούλη του 1947 και εκτοπίζεται στην Ικαρία απ’ όπου δραπετεύει τον Απρίλη του 1949 και βρίσκεται να πολεμάει μέσα από τις τάξεις του ΔΣΕ, Ηγείται στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, μετά την απομάκρυνση του Μάρκου Βαφειάδη,ενώ μετά την επιστροφή στην Ελλάδα του Ν. Ζαχαριάδη, έρχεται σε κάθετη ρήξη με τον γ.γ του ΚΚΕ με αποτέλεσμα την διαγραφή του από το ΚΚΕ το 1952.

Επανέρχεται στο ΚΚΕ και μάλιστα σαν μέλος του Πολιτικού Γραφείου μετά την 6η Πλατιά Ολομέλεια του ΚΚΕ όπου και καθαιρέθηκε ο Ν. Ζαχαριάδης

Μετά την διάσπαση του ΚΚΕ στην 12η Ολομέλεια το 1968 ήταν από τα κορυφαία στελέχη που ίδρυσαν το ΚΚΕ εσωτερικού.

Συμμετέχει στον αντιδικτατορικό αγώνα της χούντας του Παπαδόπουλου σαν μέλος του ΠΑΜ ενώ συλλαμβάνεται το 1971 και καταδικάζεται σε 14 χρόνια φυλάκισης για παράνομη και επικίνδυνη αντεθνική δραστηριότητα.
 
Πέθανε από καρδιακή προσβολή στην Αθήνα στις 22 Ιούνη το 1980.