25 Μάη του 1976 οι δυνάμεις καταστολής δολοφονούν την εργάτρια Αναστασία Τσιβίκα

Πρόσωπα,

{[['']]}

Mια «ξεχασμένη» δολοφονία εργάτριας απ’ τις δυνάμεις καταστολής. Ηταν της μικροπωλήτριας («ζητιάνα» την είχε χαρακτηρίσει η επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση) Αναστασίας Τσιβίκα.

Ηταν η εποχή που ο ανεκδιήγητος υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή, Κ. Λάσκαρης επιδίωκε με νομοθετήματα να «καταργήσει» την πάλη των τάξεων.

Ο αντεργατικός του νόμος 330 ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και λαϊκών κινητοποιήσεων.
Στις 24 Μάη πραγματοποιείται 48ωρη απεργία και πανεργατικό συλλαλητήριο με την συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων κόσμου.
Στις 25 Μάη το μεσημέρι γίνεται πάλι συγκέντρωση με πρόθεση να υπάρξει πορεία προς το υπουργείο απασχόλησης. Οι μπάτσοι επιτίθενται στους συγκεντρωμένους με πυροβολισμούς στον αέρα, δακρυγόνα και κλομπ. Υπήρξαν πάνω από 100 τραυματίες, ενώ ένα θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής –«αύρα»- καταδιώκοντας διαδηλωτές παρασέρνει δολοφονώντας την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα.

Οι δεξιές φυλλάδες κάνουν λόγο για «εξτρεμιστικά στοιχεία» που «ματοκύλησαν την Αθήνα», ενώ οι τότε νεολαίες του ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕεσ και της ΕΔΑ υπογράφουν κοινή ανακοίνωση για τα "έκτροπα", όπου μιλούν για «οργανωμένο σχέδιο προβοκατόρων».

Αντίθετες εκτιμήσεις είχαν όλες οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με πιο χαρακτηριστική την ανακοίνωση της μαζικής αυτή την εποχή Οργάνωσης Μαρξιστών-Λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ) που μας δίνει το κλίμα που επικρατούσε αυτή την εποχή:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Κ.Ε. της ΟΜΛΕ

Δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες στον Τύπο το πόρισμα για τα γεγονότα της 25 του Μάη. Σύμφωνα μ’ αυτό, μια σειρά από στελέχη και μέλη διαφόρων οργανώσεων θεωρούνται σαν «υπεύθυνοι» για τα γεγονότα αυτά.

1. Η Κ.Ε. της ΟΜΛΕ θεωρεί ότι και αυτή η υπόθεση εντάσσεται στα πλαίσια του γενικότερου σχεδίου της κυβέρνησης, που είναι η κλιμάκωση των αντιλαϊκών, αντιδραστικών μέτρων σ’ όλους τους τομείς της οικονομικής, πολιτικής, συνδικαλιστικής ζωής του τόπου. Η κλιμάκωση αυτή έχει σα στόχο να στηρίξει και να καλύψει την επίθεση του ντόπιου και ξένου μεγάλου κεφαλαίου, των ξένων ιμπεριαλιαστών, ενάντια στην εργατική τάξη και σ’ ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό.

2. Σ’ αντίθεση με την κατηγορηματική λαϊκή απαίτηση, επιδεικνύεται από τη μεριά της κυβέρνησης ανοχή και κάλυψη των φασιστικών μηχανισμών, των μοναρχικών, του αδιάκοπα δραστηριοποιούμενου παρακράτους. Ενώ παράλληλα μπαίνει σ’ εφαρμογή ο αντεργατικός νόμος 330 του Λάσκαρη, ενώ καλύπτονται οι τρομοκρατικές απολύσεις συνδικαλιστών, ενώ προετοιμάζονται νέα ιδιώνυμα και νέα χτυπήματα για τις λαϊκές οργανώσεις.

Παραπέμπονται σε δίκες μέλη και στελέχη διαφόρων οργανώσεων για τα γεγονότα της 25 του Μάη, ενώ είναι φανερό και για τον καθένα πια ότι αυτά προκλήθηκαν από τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας. Και ακόμα, παραμένουν ασύλληπτοι οι δράστες των παλαιότερων και πρόσφατων δολοφονικών και τρομοκρατικών επιθέσεων.

3. Η Κ.Ε. της ΟΜΛΕ:

• Καταγγέλλει τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας στα γεγονότα της 25 του Μάη, πού είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο μιας γυναίκας και τον τραυματισμό δεκάδων δημοκρατικών πολιτών.
• Καταγγέλλει τη μη σύλληψη και τιμωρία των πραγματικά ένοχων, των παρακρατικών οργανώσεων πού πραγματοποιούν τις κάθε είδους τρομοκρατικές επιθέσεις.
• Καταγγέλλει την παραπομπή σε δίκη και ζητά την απαλλαγή όλων όσων παραπέμφθηκαν ή θα παραπεμφθούν σαν φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί των γεγονότων της 25 του Μάη. Ακόμα αυτών, που παρά την προηγούμενη αθωωτική απόφαση, ξαναδικάζονται για τα γεγονότα της 23 του Ιούλη 1975.
— Κάτω τα χέρια από τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες του λαού.
— Κάτω τα χέρια από τις δημοκρατικές οργανώσεις.

Η Κ.Ε. της ΟΜΛΕ
7.7.1976