{[['
']]}
']]}
Η κόλαση της Μέρλιν
Η δίκη ποy ακολουθεί κατά του βασανιστή Γ. Έξαρχου αποκαλύπτει ορισμένες μόνο πτυχές από τα ανήκουστα βασανιστήρια που εφαρμόζονταν στη Μέρλιν.
Ο κατηγορούμενος διατηρεί όλη την κυνικότητά του και μάλιστα για να μην αφήνει σε κανένα την παραμικρή αμφιβολία για το ποιόν του φοράει δίκοχο... με το στέμμα του Γλύξμπουργκ και ας γίνεται η δίκη του στις 9 Μάρτη 1945 και οι Γλύξμπουργκ ήταν ακόμα εκτός ’Ελλάδας.
Φυσικά, με την ευκαιρία, υπογραμμίζουμε πώς υπό την προστασία του Γλύξμπουργκ κινούνταν εκείνη την περίοδο όλοι οι εγκληματίες, όλοι οι πράκτορες του εχθρού, όλοι οι προδότες, οι φασίστες και οι δωσίλογοι.
Ο ειδικός Επίτροπος διαβάζει το κατηγορητήριο. Σύμφωνα μ’ αυτό ο Έξαρχος ήταν όργανο των Ές-Ές, υπηρετούσε υπό τις διαταγές των Γερμανών και είχε συλλάβει και βασανίσει πολλούς Ελληνες πατριώτες. Πολλοί απ’ όσους είχε καταδώσει στους Γερμανούς είχαν εκτελεσθεί όπως ο Εύστρ. Δημόπουλος και ο Εύγ. Πασιανίδης. Εδινε συστηματικά πληροφορίες για τις κινήσεις των πολιτών που ανήκαν σε οργανώσεις και εργάζονταν για τον εθνικό και συμμαχικό αγώνα.
Ο συνήγορος του κατηγορουμένου Καλκάνης υποβάλλει ένσταση για την αντισυνταγματικότητα της συντακτικής πράξης, βάσει της όποιας παραπέμπεται ο κατηγορούμενος. Οι δικηγόροι τής πολιτικής αγωγής Παπαδόπουλος και Σκουριώτης αντικρούουν την ένσταση.
Ο I. Σκουριώτης λέει: Υπάρχει και τυπικά Επανάσταση. Υπήρχε μια επανάσταση του ΕΑΜ η όποια στο διάστημα της γερμανικής κατοχής είχε επικρατήσει και μπορούσε να καταλάβει την Αρχή, αλλά δεν την κατέλαβε. Ηρθε σε συνεννόηση με τη νομότυπο Κυβέρνηση στο Κάιρο και τής είπε: Δέχομαι να κάμουμε κυβέρνηση μαζί, με τον όρο να μη γυρίσει στην 'Ελλάδα ο βασιλιάς, αν πρώτα δεν γίνει δημοψήφισμα. Η πρόταση αυτή έγινε δεκτή.
Αρα ο βασιλιάς δεν βρίσκεται στο εξωτερικό χωρίς να το θέλει, αλλά βρίσκεται έξω ύστερα από μια Επανάσταση. Αλλά και η σημερινή κυβέρνηση ενεργεί στο σημείο αυτό καθ’ υπαγόρευση της Εαμικής αυτής Επανάστασης. Γιατί αν η έαμική Επανάσταση υπέστη μια στρατιωτική ήττα στην Αθήνα, δεν ηττήθηκε στην άλλη 'Ελλάδα, όπου εξακολουθούσε να κυριαρχεί και ήρθε σε συνθηκολόγηση με τη σημερινή κυβέρνηση. Η συνθηκολόγηση αυτή διατηρεί την άπόφαση της σύστασης εκτάκτων δικαστηρίων για την εκδίκαση των δοσίλογων, σαν προϋπόθεση, έξω από κάθε συζήτηση.
Κάλλιας (ειδ. ’Επίτροπος). Η υπόθεση που πρόκειται να δικασθεί σήμερα ενδιαφέρει όχι μονάχα την Ελληνική υπόθεση, αλλά όλα τα Ηνωμένα Έθνη.
Παγκόσμια είναι η επιταγή ότι αυτοί που γέμισαν με δεινά και θύματα την Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθούν. Δε μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι με συνείδηση Ελληνική ή τουλάχιστον ανθρώπινη, που να συζητούν ότι είναι αναρμόδια η Ελληνική δικαιοσύνη να επιληφθεί της υποθέσεως αυτής.
Το δικαστήριο ύστερα από σύσκεψη, απέρριψε την ένσταση. Ο συνήγορος υποβάλλει και δεύτερη ένσταση που κι αυτή απορρίπτεται.
Μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου δυο μαυροφορεμένες μητέρες θυμάτων του Έξαρχου που παρακολουθούν τη δίκη, ξεσπούν σε κλάματα.
Εξετάζεται πρώτη η μάρτυς Βέρα Λουτάη που καταθέτει ότι ο γιος της Εύγ. Πασιανίδης πιάστηκε από τον Έξαρχο και τουφεκίστηκε από τους Γερμανούς.
Ο Έξαρχος με Γερμανούς πήγαν στο σπίτι της, πιάσαν αυτήν και τον άνδρα της και τους βασάνισαν άγρια αφού λεηλάτησαν και το σπίτι. Την ίδια μέρα ο Εξαρχος έπιασε και το γιο της, που τον υπόβαλε στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν σε φρικτά βασανιστήρια.
Η μητέρα του Έξαρχου πήγε στο σπίτι της Βέρας, όταν αυτή απολύθηκε, και γονατιστή της έλεγε ότι ο γιος της είναι κακούργος και προδότης.
Η αδερφή του Πασιανίδη, Αγάπη, καταθέτει σημείωμα του αδερφού της γραμμένο στο Χαϊδάρι, που λέει ότι ο Έξαρχος με άλλους τον υπόβαλαν με σαδισμό σε φοβερά μαρτύρια. Η ίδια λέει ότι ο Έξαρχος έπαιρνε λίρες από τους Γερμανούς για τις προδοσίες του και γλεντούσε με αυτοκίνητα και γυναίκες.
Ο Εξαρχος είχε πιαστεί από την ελληνική αστυνομία για ληστεία, αλλά οι Γερμανοί τον πήραν στην υπηρεσία τους. Τον είχαν στείλει στο Χαϊδάρι για κατάσκοπο και τον χρησιμοποιούσαν στα μπλόκα. Ο Εξαρχος είχε καταδώσει και την ίδια τη μάρτυρα που οι Γερμανοί την είχαν φυλακίσει.
Ο,τι γινόταν εκεί είναι αδύνατο να περιγραφούν
Πρώτος Εξετάσθηκε ο μάρτυρας κατηγορίας Ζαμαρίας, θυρωρός τγς πολυκατοικίας της οδού Μέρλιν, που ήταν εγκαταστημένα τα Ές-Ές.
Στην αρχή ο μάρτυρας περιγράφει τα μαρτύρια και τα όργια που γίνονταν εκεί μέσα, από τους Γερμανούς και τους Ελληνες πράκτορές τους. Τις εκτελέσεις τις έκαναν μέσα στο γκαράζ. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι από ριπές πολυβόλου και κομμάτια από ανθρώπινα κρανία.
Ό,τι γινόταν εκεί μέσα - λέει ο μάρτυρας - είναι αδύνατο να περιγραφούν. Από τα υπόγεια έφταναν σπαραχτικές οι κραυγές και τα βογγητά των πατριωτών που βασανίζονταν.
Συνεχίζοντας ο μάρτυρας αποκαλύπτει και την πτυχή ενός δράματος, που αντιδραστική δεξιά παρουσίασε τότε, σαν... έγκλημα του ΕΑΜ.
Μια μέρα - λέει - είδε μέσα σ’ ένα γραφείο της πολυκατοικίας έναν καλοντυμένο κύριο. Μαζί του ήταν κι ένας Γερμανός που κρατούσε ένα σχοινί. Την άλλη μέρα βρέθηκε ο καλοντυμένος αυτός κύριος νεκρός στη διασταύρωση των οδών Πινδάρου και Σόλωνος με καθαρά τα ίχνη του στραγγαλισμού. Οι εφημερίδες έγραψαν τότε ότι τον σκότωσαν οι εαμίτες.
Σ’ ερώτηση του εισαγγελέα αν αυτοί που εκτελέσθηκαν εκεί μέσα ήταν πολλοί, ο Ζαμαρίας απάντησε ότι ήταν πάρα πολλοί και χαρακτηριστικά ανέφερε ότι την τελευταία μέρα που ’φυγαν οι Γερμανοί πήγε και πήρε ένας ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας 28 σάκους γεμάτους από ρούχα εκτελεσθέντων.
Συνεχίζοντας ανάφερε ότι στην υπηρεσία των Γερμανών υπηρετούσαν 180 Ελληνες οπλοφόροι καταδότες και 86 διερμηνείς. Από τούς καταδότες ένας ήταν και ο Εξαρχος. Επίσης μαζί με τους καταδότες ήταν κι ένας παπάς.
Στα Ες- Ες, είπε ο μάρτυρας, πήγαιναν και πολλοί Ελληνες αξιωματικοί της χωροφυλακής και τσολιάδες που οδηγούσαν φουρνιές κρατουμένων πατριωτών.
Ύστερα από το μάρτυρα Ζαμαρία καλείται ο Άθ. Τσουμπρής, θεατρικός συγγραφέας. Καταθέτει ότι συνελήφθη από τους Γερμανούς στις 4 Απριλίου και μεταφέρθηκε στα Ές-Ές.
Εκεί τον υπόβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια για να μαρτυρήσει Ελληνες πατριώτες. Αναφέρει ότι τον κρέμασαν με τα πόδια ψηλά σε μια τροχαλία και τον χτυπούσαν. Στην ομάδα αυτών που τον πήγαν στά Ές-Ές ήταν και ο Εξαρχος.
Στα κρατητήρια είδε τον Έξαρχο να βασανίζει απάνθρωπα τον Πασιανίδη.
«Στον όρκο μου, τόνισε ο μάρτυρας, αν υπήρχε κανένα ελαφρυντικό για τον κατηγορούμενο θα το ’λεγα».
Συνεχίζοντας ο μάρτυρας, λέει ότι ο Πασιανίδης και η Βαρβέρη ανήκαν στην οργάνωση της ΕΠΟΝ. Η Βαρβέρη του είπε στο Χαϊδάρι ότι οι Γερμανοί και ο 'Εξαρχος της έβαλαν ηλεκτρικό σύρμα στα γεννητικά της όργανα για να μαρτυρήσει.
Ο Εξαρχος έδρασε στο Πολυτεχνείο, που είχε πιάσει σχέσεις με σπουδαστές για το σκοπό αυτό. Ηταν ένας σατανικός άνθρωπος. Ενας εγκληματίας. Εμπαινε στα σπίτια, έκανε το φίλο κι έπειτα πρόδιδε. Στο Χαϊδάρι τον έκλεισαν οι Γερμανοί για να κατασκοπεύει τους κρατουμένους. Απόδειξη ότι στην εποχή που λέει ότι ήταν κλεισμένος στο Χαϊδάρι, πήρε μέρος σε μπλόκο στου Γκύζη.
Σ' ερώτηση του εισαγγελέα ο μάρτυρας απαντάει ότι η εκτέλεση του Πασιανίδη, οφείλεται στον Εξαρχο.
Ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής Γ. Σκουριώτης ρωτάει το μάρτυρα αν πρέπει ν’ αποδοθεί στον Πασιανίδη ο τίτλος του εθνικού ήρωα. Ο πρόεδρος απαγορεύει στο μάρτυρα ν’ απαντήσει!
Η πολιτική αγωγή παραδίδει στο δικαστήριο μερικά από τα σημειώματα του Πασιανίδη. Σ’ αυτά αναφέρονται τα μαρτύρια που πέρασε. Του ’χαν σπάσει το τύμπανο του αυτιού του και τα δόντια του.
Μετά καλείται η Μαρία Μοντεσάντου που λέει ότι πιάστηκε από κάποια Κωνσταντινίδη ή Χατζώκη με υπόδειξη του Εξαρχου, που τον είδε να κάθεται σ’ ένα γραφείο των Ες- Ες.
Εκεί πήγαν και τον Αρχήτα, που τον έδειραν σκληρά. Ο Πασιανίδης ήταν τέλεια παραμορφωμένος από τα βασανιστήρια.
Ό μάρτυρας Μ. Ρούσος, σπουδαστής Πολυτεχνείου, λέει ότι μπροστά του έπιασε ο Εξαρχος τον Αμβροσιάδη και τον Αρχήτα.
Ο μάρτυρας Χατζηλάμπρου λέει ότι είδε με τα μάτια του τον κατηγορούμενο σ’ ένα μπλόκο του Γκύζη να καταδίδει Ελληνες πατριώτες, που τους έπιαναν οι τσολιάδες. Μαζί ήταν και Γερμανοί.
Η Σοφία Συζάλωφ, γεωπόνος, καταθέτει ότι ο Εξαρχος της είπε ότι αυτός έπιασε τον Μπασιανίδη, αυτός τον κρατεί και απ’ αυτόν εξαρτάται να μείνει ελεύθερος. Ανέφερε ακόμη ότι ο πατέρας του ’ Εξαρχου ήταν στρατιώτης εθελοντής στους Γερμανούς.
Καλείται η Αλίκη Γεωργιάδου, φοιτήτρια. Πριν αρχίσει την κατάθεσή της ο πρόεδρος της κάνει παρατήρηση, γιατί ανήκει σε οργανώσεις: «Δεν έχετε, της λέει, άλλη δουλειά παρά να πηγαίνετε στις διάφορες οργανώσεις;».
Η κοπέλα χωρίς να χάσει το θάρρος της απαντάει: «Σαν Ελληνίδα είχα υποχρέωση και καθήκον ν’ αγωνιστώ κάπου κι εγώ για τη λευτεριά της πατρίδας μου».
Συνεχίζοντας αναφέρει ότι ο κατηγορούμενος παρουσιάζονταν σαν πατριώτης και πήγαινε δήθεν στα Ες-Ες για κατασκοπία και να σώζει ανθρώπους.
Τή Μεγάλη Εβδομάδα πήγε ο Εξαρχος να την πιάσει. Δεν τη βρήκε κι έπιασε το γαμπρό της και τον Τσουμπρή. Ενα βράδυ είδε τον κατηγορούμενο στα Εξάρχεια να ληστεύει ένα διαβάτη.
Ο Χρήστος Δημόπουλος καταθέτει ότι ο Εξαρχος στο Χαϊδάρι βασάνισε το γιο του, που αργότερα εκτελέστηκε στην οδό Μέρλιν. Του πήραν 110 λίρες με την υπόσχεση πως θα τον αποφυλακίσουν.
Ο Αλεξ. Σφήκας λέει ότι ο Εξαρχος ερήμωσε κυριολεκτικά το Πολυτεχνείο. Ολοι oι συλληφθέντες από τον Εξαρχο ανήκαν στην οργάνωση της ΕΠΟΝ του Πολυτεχνείου, έκτος από έναν του ΕΣΑΣ, που απολύθηκε αμέσως.
Οι Γερμανοί στα μπλόκα έπαιρναν μαζί τους τον Εξαρχο. Όταν ο συνήγορος του κατηγορουμένου τολμά να παρατηρήσει ότι ο Εξαρχος κακοποιήθηκε από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι και ξ «πλάτη του είναι ακόμη μαύρη», το ακροατήριο ξέσπασε σε αποδοκιμασίες.
Ο Κλ. Κρέτσας καταθέτει ότι ο Εξαρχος είχε κάμει πολλές συλλήψεις σπουδαστών που τους παράδωσε στους Γερμανούς. Σε ερώτηση του συνηγόρου απάντησε ότι ο ίδιος ανήκει στην ΕΠΟΝ.
Ο Δ. Παυλάκης βεβαιώνει ότι ο κατηγορούμενος είχε συλλάβει τρεις γνωστούς του σπουδαστές. Ενας απ’ αυτούς, ο Φύσσης, υπέστη αφάνταστα βασανιστήρια.
Σε σχετική ερώτηση ο μάρτυρας λέει ότι ανήκει στο ΕΑΜ και πολέμησε τους Γερμανούς.
Εξετάζονται ύστερα οι μάρτυρες υπεράσπισης. Ο Ελ. Μανιατόπουλος καταθέτει ότι οι Γερμανοί τροφοδοτούσαν την οικογένεια του Έξαρχου γιατί ο πατέρας του... έλειπε στη Γερμανία.
Η διαδικασία έχει τελειώσει και καλείται ο κατηγορούμενος ν’ απολογηθεί.
Στην αρχή ανέφερε ότι μαζί με όλο τον... εθνικιστικό κόσμο πήγε κι αυτός στα τάγματα εργασίας του Μανιαδάκη. Εκεί γνώρισε το Χρ. Χατζώκο, που έγινε στην κατοχή πράκτορας των Ές-’Ες.
Με την κήρυξη του πολέμου πήγε εθελοντής στην πυροσβεστική υπηρεσία, αρρώστησε, έγινε ανάπηρος κλπ. κλπ.
Τέλος μπήκε στην Ειδική Ασφάλεια και μάλιστα στην ομάδα Παναγιωτοπούλου. Μις μέρα σε συγκέντρωση της ΟΕΔΕ, που ’χε πάει με άλλους χωροφύλακες ξαναείδε το Χατζώκο.
Συνεχίζοντας λέει διάφορα παραμύθια, ότι αγάπησε κάποια Αγάπη Λομάγιαρ κι' επειδή την εγκατέλειψε αργότερα του δημιούργησαν όλη αυτή την κατηγορία...
Κατόπιν είπε ότι δεν ευθύνεται αυτός για τη σύλληψη του Παστιανίδη και των άλλων.
Τελειώνοντας προσπάθησε να παραστήσει... τον ήρωα, λέγοντας ότι ήταν πατριώτης, ότι κλείσθηκε στο Χαϊδάρι και βασανίστηκε. Μετά λέει ότι πήγε με ειδική πρόσκληση στα τάγματα ασφαλείας της οδού Ριζάρη και είχε διοικητή το συν/ρχη Μανέτα. Αρνήθηκε ότι υπηρετούσε στα Ες-Ες.
Η αγόρευση του επιτρόπου
Επειτα από ολιγόλεπτη διακοπή πήρε το λόγο ο ειδικός Επίτροπος Κάλλιας.
«Προ 6 ετών, άρχισε ο Κάλλιας, οι σκοτεινές δυνάμεις της ανθρωπότητας συνέλαβαν ένα αυθάδες έργο να μετατοπίσουν τον άξονα της γης. Επέδραμαν εναντίον του φωτός και της ελευθερίας της ανθρωπότητας. Μεταχειρίσθηκαν όλα τα μέσα για να πραγματοποιήσουν το σκοπό τους. Εγκατέστησαν τρομοκρατία αφόρητη και ανιστόρητη. Τότε στην 'Ελλάδα και στις άλλες κατεχόμενες χώρες, οι δυνάμεις του φωτός ανέλαβαν αγώνα υπέρ πάσης ανθρώπινης αξίας εναντίον των νεοβαρβάρων».
Συνεχίζοντας ανέφερε τα όργια των βαρβάρων κατακτητών. «Αν η κόλαση, είπε, εξαπέλυε όλους τους δαίμονες εναντίον της ανθρωπότητος, δεν θα επέφεραν τόσας καταστροφάς και συμφοράς.
Οργανώθηκε παντού ένα πνεύμα αντιστάσεως εναντίων των δυνάμεων του σκότους και βρέθηκαν αρκετοί άνθρωποι πάσης τάξεως και πάσης ηλικίας, οι όποιοι προέταξαν τα στήθη τους.
Σε μας εδώ βρέθηκαν οι πατριώτες που οργανώθηκαν και εξοπλίσθηκαν για τον ίδιο σκοπό.
Ομως ενώ συνεσωρεύοντο αι εκατόμβαι των ηρώων της ελευθερίας και χύνονταν ποταμοί αιμάτων, βρέθηκαν άνθρωποι που έγιναν δούλοι και υπηρέτες των κατακτητών. Οι υπηρεσίες που πρόσφεραν ήταν μεγαλύτερες από κείνες που ’χαν από τα στρατεύματά τους.
» Είναι Επιτακτική της Ιστορίας ανάγκη να γίνει ο εξαγνισμός. Τιμωρώντας τους ανθρώπους αυτούς θα παραδειγματίσουμε τις μελλούμενες γενιές. Από δω θα κριθεί αν πρέπει να ζήσει το Εθνος μας και να καταλάβει την αρμόζουσα θέση ανάμεσα στα πολιτισμένα Εθνη».
Προχωρώντας στην ουσία χαρακτηρίζει τον Εξαρχο εγκληματική φυσιογνωμία και διαβόητο βασανιστή. Είχε το σαδισμό και παρακολουθούσε τα μαρτύρια χιλιάδων πατριωτών, στο άντρο της οδού Μέρλιν.
Η διαδικασία απόδειξε ότι όλοι οι συλληφθέντες ήρωες και μάρτυρες της ελευθερίας που αναφέρθηκαν εδώ παραδόθηκαν στον κατακτητή και βασανίσθηκαν από τον ίδιο.
Οι Γερμανοί, λέει ο Επίτροπος, αν δεν είχαν τους Ελληνες προδότες δεν μπορούσαν να κάμουν τίποτε. Δεν συγκινούσαν τον Εξαρχο οι γόοι, οι θρήνοι και τα βογγητά των βασανιζόμενων πατριωτών, ούτε τα μυαλά των ανθρώπων που είχαν κολλήσει στους τοίχους.
Ενας ήταν ο σκοπός του, το παράσημο του Χίτλερ και τα χρήματα για τα όργια του.
Είναι ο αίτιος της σύλληψης και θανάτωσης του Μπαστιανίδη που ’γίνε κατά σατανικό τρόπο. «Πρέπει να τιμώμεν, είπε ο Επίτροπος, τους μάρτυρας τής Ελευθερίας, ανεξαρτήτως της παρατάξεως που ανήκουν, διότι έπεσαν χάριν της ’Ελλάδος».
Ο υφηγητής του Πανεπιστημίου κ. Βεγλερής υποστηρίζει ότι το νόημα της δίκης αυτής είναι να φανερώσει σ’ όλο τον κόσμο το φοβερό μαρτύριο του Ελληνικού λαού στην Κατοχή.
Η ενεργός Εθνική αντίσταση παραμένει ένα πράγμα που φανερώνει την αντίδραση του Ελληνικού Εθνους στη συνεργασία που πρόσφερε στους Γερμανούς μια μερίδα από Έλληνες.
Ο Κουρμούλης λέει ότι οι δίκες και η τιμωρία των προδοτών είναι η συνέχεια του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα. Η έννοια Εθνικός αγώνας, Εθνικές οργανώσεις κλπ. έχει συγχισθεί σήμερα.
Ποιοι ήσαν οι πραγματικοί Εθνικιστές και ποιοι κάνανε πραγματικά Εθνικό αγώνα το ξέρανε οι Γερμανοί και αυτούς καταδίωκαν. Ο Εθνικοαπελευθερωτικός μας αγώνας στο διάστημα της κατοχής και οι χιλιάδες τα θύματα είναι το Εθνικό μας κεφάλαιο με το όποιο θα παρουσιασθούμε στο συνέδριο της Ειρήνης.
Ο συνήγορος του κατηγορουμένου ζήτησε ελαφρυντικά για τον Εξαρχο, ο όποιος βρισκόταν, καθώς είπε, σε πλήρη σύγχυση.
Το δικαστήριο επέβαλε στον Εξαρχο την ποινή του θανάτου. Αλλά συνέστησε να του δοθεί χάρη «λόγω τού νεαρού της ηλικίας»!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου