{[['
']]}
']]}
Πώς γίνονται οι επαναστατικές ενέργειες
Η επαναστατική συμπεριφορά κατά την δράση απαιτεί την υποχρεωτική προσήλωση και χρήση των ακόλουθων στοιχείων:
α) έρευνα και ενημέρωση β) παρατήρηση και εγρήγορση γ) αναζήτηση και διερεύνηση του χώρου δ) μελέτη και προγραμματισμός του χρονοδιαγράμματος ε) σχεδιασμός στ) μετακίνηση με οχήματα ξ) επιλογή στην ανάγκη αντικατάσταση του προσωπικού η) επιλογή της δύναμης πυρός θ) μελέτη και εξάσκηση της εκτέλεσης ι) προετοιμασία κ) κάλυψη λ) υποχώρηση μ) καταστροφή ν) απελευθέρωση ξ) εξαφάνιση ιχνών ο) διάσωση των τραυματιών.
Μερικές παρατηρήσεις για τη μέθοδο
Όταν οι επιχειρήσεις δεν βασίζονται σε πληροφορίες, τότε η βάση τους μπορεί vc είναι παρατηρήσεις, έρευνες και ειδήσεις από διάφορους παρατηρητές. Ακόμη και αυτή η μέθοδος έχει καλά αποτελέσματα. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι απαραίτητο να μελετάμε προσεκτικά τα αντικείμενα, ακόμη κι όταν έχουμε σαφείς πληροφορίες πρέπει να τις επιβεβαιώνουμε. Η εξερεύνηση και η ανάλυση του χώρου, η μελέτη και ο σχεδιασμός του χρονοδιαγράμματος είναι πολύ σημαντικά, χωρίς αυτά θα ήταν σαν να επιχειρούμε άλμα στο σκοτάδι. Γενικά υποτιμάται η σημασία της μετακίνησης με διάφορα οχήματα για την διεκπεραίωση ενεργειών και συχνά την θέτουμε με επιπολαιότητα στο τέλος της προετοιμασίας. Η μετακίνηση με οχήματα όμως πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψη και πρέπει να εξασφαλιστεί πολύ πριν το ξεκίνημα της ενέργειας.
Απαιτεί έναν αυστηρό σχεδίασμά και αρχίζει με τις πρώτες κιόλας παρατηρήσεις και επιβλέψεις, ώστε vc διεκπεραιωθεί με φροντίδα και προσοχή. Η φύλαξη, η επισκευή. ο έλεγχος και η συντήρηση των κλεμμένων οχημάτων είναι ουσιώδεις παράγοντες της μετακίνησης με οχήματα. Αν η μετακίνηση δεν πετύχει, σύμφωνα με το σχέδιο, δημιουργεί κινδύνους για την αποστολή, με σημαντικές υλικές και ηθικές συνέπειες για τον αντάρτη των πόλεων. Για την επιλογή του προσωπικού πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη να μην συμπεριληφθούν αναποφάσιστοι, και ασταθείς, γιατί η συμπεριφορά τους μπορεί να μεταδοθεί και στους υπόλοιπους συντρόφους.
Η υποχώρηση είναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντική όσο και αυτή καθεαυτή η αποστολή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει vc είμαστε έτοιμοι ακόμα και για μια πιθανή αποτυχία. Σε περίπτωση φυγής πρέπει να αποφεύγουμε την συμμετοχή παιδιών ή αντικειμένων που μπορούν εύκολα να πέσουν στην αντίληψη του εχθρού. Είναι σκόπιμο να αλλάξουμε οχήματα και μάλιστα αυτό να γίνεται σε σημεία που δεν κινούν υποψίες, πρέπει κυρίως να αποφεύγουμε τους στενούς δρόμους ώστε να μην αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο να συναντηθούμε με εχθρικά αυτοκίνητα. Το να εξαφανίζουμε τα ίχνη είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Μεταξύ άλλων τα δακτυλικά αποτυπώματα και άλλα στοιχεία που θα μπορούσαν να διευκολύνουν τον εχθρό. Αν δεν εξαφανίσουμε σωστά τα ίχνη δημιουργείται νευρικότητα στις γραμμές μας. η οποία πολλές φορές έχει χρησιμεύσει στον εχθρό.
II διάσωση των τραυματιών
Το πρόβλημα των τραυματιών στο αντάρτικο των πόλεων αξίζει να το προσέξουμε ιδιαίτερο. Κατά τη διάρκεια των αποστολών μας είναι δυνατόν να πληγωθεί ένας σύντροφος μας από την αστυνομία. Αν υπάρχει μέσα στην ομάδα πυρός, ένας αντάρτης που έχει τη δυνατότητα να παρέχει τις πρώτες βοήθειες, πρέπει να περιποιηθεί αμέσως τον τραυματία. Ο τραυματίας αντάρτης των πόλεων δεν επιτρέπεται κάτω οπό οποιεσδήποτε συνθήκες να εγκαταλειφθεί στο χέρια του εχθρού.
Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να οργανώνουμε μαθήματα για τις πρώτες βοήθειες για γυναίκες και άντρες, όπου ο αντάρτης των πόλεων θα μάθει την βασική τεχνική των πρώτων βοηθειών. Ο αντάρτης των πόλεων που είναι και γιατρός ή φοιτητής της ιατρικής, νοσοκόμος, φαρμακοποιός ή απλά κατέχει γνώσεις γιο τις πρώτες βοήθειες είναι απαραίτητος για τον μοντέρνο επαναστατικό αγώνα. Αν μάλιστα κάποιος είναι σε θέση να συντάξει ένα εγχειρίδιο πρώτων βοηθειών για τον αντάρτη των πόλεων, καλό είναι να πολυγραφηθεί και να μοιραστεί.
Κατά το σχεδίασμά και την εκτέλεση της ένοπλης δράσης ο αντάρτης των πόλεων δεν πρέπει να ξεχνά το ιατρικό τμήμα της οργάνωσης. Το πρόβλημα μπορεί επίσης να λυθεί με μια κινητή ιατρική μονάδα. Σ’ αυτήν την περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιείται ένα όχημα για την επιτόπια περίθαλψη των τραυματιών.
Μια άλλη λύση είναι σύντροφοι και συντρόφισσες. επαγγελματίες νοσοκόμοι, να μεταφέρουν τους τραυματίες σε ένα συγκεκριμένο σπίτι και τους περιποιούνται εκεί με όσα μέσα διαθέτουν, Το ιδανικό θα ήταν να διαθέταμε μια σωστά εξοπλισμένη κλινική, πράγμα που θα κόστιζε πάρα πολλά χρήματα, εκτός εάν χρησιμοποιούσαμε κλεμμένα υλικά.
Αν τα μέσα μας δεν επαρκούν τότε είναι συχνά απαραίτητο να απευθυνθούμε σε νόμιμες κλινικές και ενδεχομένως να κάνουμε χρήση όπλων για vc αναγκάσουμε τους γιατρούς να περιποιηθούν τους τραυματίες μας. Στην περίπτωση που χρειαστεί να αγοράσουμε αίμα ή πλάσμα δεν πρέπει να δηλώσουμε τις πραγματικές μας διευθύνσεις. Δεν επιτρέπεται επίσης στα νοσοκομεία που θα μεταφέρουμε δικούς μας τραυματίες να δώσουμε αληθινές διευθύνσεις των μελών της οργάνωσής μας.
Τα σπίτια όπου έχουμε μεταφέρει τους τραυματίες πρέπει να είναι γνωστά μόνο σ' αυτούς που είναι απαραίτητοι για την περιποίηση και την μεταφορά τους. Σεντόνια, ματωμένοι επίδεσμοι, φάρμακα και οποιουδήποτε άλλου είδους ενδεικτικά στοιχείο πρέπει να απομακρύνονται από το σημείο όπου κρύβονται οι τραυματίες.
Η ασφάλεια του αντάρτη των πόλεων
Ο αντάρτης των πόλεων ζει σε συνεχή κίνδυνο γιατί υπάρχει διαρκώς η πιθανότητα να τον ανακαλύψουν ή να τον καταδώσουν. Το σημαντικότερο πρόβλημα της ασφάλειας είναι να έχουμε την εγγύηση ότι είμαστε καλά κρυμμένοι και προστατευμένοι από την αστυνομία. Ο κυριότερος εχθρός του αντάρτη των πόλεων και ο μεγαλύτερος κίνδυνος που τον απειλεί είναι οι χαφιέδες ή άλλα πρόσωπα, που εισχωρούν στην οργάνωση και δίνουν στην αστυνομία πληροφορίες για μας. Όταν πιάσουμε έναν χαφιέ μέσα στην οργάνωσή μας πρέπει vc τον εξοντώσουμε. Το ίδιο θα συμβεί και με αυτούς που λιποτακτούν και προδίδουν στην αστυνομία όσα ξέρουν.
Eνα καλό σύστημα ασφάλειας παρέχει την πεποίθηση ότι δεν υπάρχουν χαφιέδες και πράκτορες του εχθρού στις γραμμές μας και ότι ο εχθρός δεν μπορεί να έχει καμία πληροφορία για μας, ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα. Το σπουδαιότερο μέτρο για να είμαστε εξασφαλισμένοι είναι η προσεκτική εξέταση των νέων μελών κατά τη στρατολόγησή τους στην οργάνωση.
Δεν επιτρέπεται επίσης να γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και ο καθένας να ξέρει τα πάντα. Το κάθε μέλος οφείλει να γνωρίζει μόνον ό.τι αφορά στη δουλειά του. Αυτός ο κανόνας είναι ένα παραπέρα ουσιώδες σημείο γιο την ασφάλεια του αντάρτη των πόλεων. Ο αγώνας μας ενάντια στον εχθρό είναι δύσκολος και γεμάτος πόνο γιατί πρόκειται για μια πάλη των τάξεων.
Κάθε πάλη των τάξεων είναι ένα ζήτημα ζωής και θανάτου όταν οι τάξεις είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Ο εχθρός θέλει να μας εξοντώσει και ψάχνει ακούραστο να μας ανακαλύψει και να μας χτυπήσει, επειδή το μεγάλο μας όπλο εναντίον του συνίσταται στο γεγονός ότι κρυβόμαστε απ' αυτόν και τον χτυπάμε αιφνιδιαστικά.
Είναι ιδιαίτερα εξοργιστικό όταν ένας αντάρτης των πόλεων προδίδεται μόνος του από έλλειψη προσοχής ή αφήνεται -από αμέλεια - να τον ανακαλύψουν. Είναι απαράδεκτο να δίνει ο αντάρτης των πόλεων δική του ή κάποια άλλη παράνομη διεύθυνση στον εχθρό ή γενικά να μιλάει πολύ. Σημειώσεις που έχουν γραφεί στα περιθώρια των εφημερίδων, ξεχασμένα χαρτιά, επισκεπτήρια, γράμματα ή επιταγές είναι ίχνη πάντα χρήσιμα στην αστυνομία. Ατζέντες και ημερολόγια με διευθύνσεις και αριθμούς τηλεφώνων πρέπει να καταστρέφονται και δεν επιτρέπεται να φυλάμε γραμμένα χαρτιά. Κατάλογοι με νόμιμα ή παράνομα ονόματα, βιογραφικά στοιχεία, σχέδια πόλης, δρόμοι, σχεδιαγράμματα ή χάρτες πρέπει επίσης να καταστρέφονται. Τα σημείο συνάντησης δεν πρέπει να γράφονται σε χαρτί, αλλά μόνο στη μνήμη. Ο αντάρτης των πόλεων που δεν τηρεί αυτούς τους κανόνες, πρέπει vc δεχτεί συστάσεις απ' τον πρώτο που θα παρατηρήσει κάτι τέτοιο και στην περίπτωση επανάληψης πρέπει να διακοπεί κάθε συνεργασία μαζί του.
Η αναγκαιότητα για τον αντάρτη των πόλεων να μετακινείται διαρκώς και μάλιστα κοντά σε χώρους της αστυνομίας που ήδη έχει καταλάβει τα πιο στρατηγικά σημεία μέσα στην πόλη, απαιτεί την λήψη ευέλικτων μέτρων ασφάλειας που εξαρτώνται από τις κινήσεις του εχθρού. Είναι απαραίτητο ένα καθημερινό σύστημα πληροφοριών για τις παρατηρήσεις του εχθρού, δηλαδή να μαθαίνουμε για τυχόν ξαφνικές εφόδους και περικυκλώσεις της αστυνομίας σε περιοχές που θα μπορούσε να τις ελέγξει. Το καθημερινό αστυνομικό δελτίο στις εφημερίδες είναι μια ιδανική πηγή πληροφοριών. Η ανώτατη αρχή για την ασφάλεια του αντάρτη των πόλεων είναι να μην δείξουμε την παραμικρή απροσεξία ή αμέλεια κατά την λήψη των μέτρων για την ασφάλεια μας και γενικά κατά την εγρήγορση.
Τα μέτρα ασφάλειας του αντάρτη των πόλεων πρέπει να ακολουθούνται ακόμη περισσότερο στην περίπτωση που αυτός θα συλληφθεί. Δεν πρέπει να προδώσει τίποτε που θα μπορούσε να ζημιώσει την οργάνωση. Δεν πρέπει να πει τίποτε που θα βοηθούσε στην ανακάλυψη διευθύνσεων ή κρησφύγετων άλλων συντρόφων ή θα βοηθούσε στην απώλεια όπλων και πυρομαχικών.
Τα 7 σφάλματα του αντάρτη των πόλεων
Ακόμα και όταν χρησιμοποιεί με μεγάλη ακρίβεια την επαναστατική τεχνική και τηρεί ακριβώς τους κανόνες ασφάλειας, ο αντάρτης των πόλεων δεν είναι αλάθητος. Δεν υπάρχει τέλειος αντάρτης των πόλεων. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να προσπαθούμε να κρατάμε μικρό αριθμό των λαθών γιατί την τελειότητα δεν μπορούμε να την φθάσουμε. Κάτι που θα μας βοηθήσει σ' αυτό, είναι να ξέρουμε και να καταπολεμούμε τα 7 σφάλματα του αντάρτη των πόλεων.
Το πρώτο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων είναι η απειρία. Ο αντάρτης των πόλεων που πέφτει σ' αυτό το λάθος νομίζει ότι ο εχθρός είναι κουτός, υποτιμάει την ευφυΐα του, πιστεύει ότι οι αποστολές είναι εύκολες και αφήνει ίχνη με καταστροφικές συνέπειες. Εξαιτίας της απειρίας, μπορεί ο αντάρτης των πόλεων να υπερτιμήσει τις δυνάμεις του εχθρού και να τον θεωρήσει ισχυρότερο απ' ό,τι είναι πραγματικά. Αν αφεθεί σ' αυτήν την παραγνώριση, τότε μπορεί να τρομοκρατηθεί εύκολα, να γίνει αβέβαιος, και αναποφάσιστος χάνοντας την πρωτοβουλία του.
Το δεύτερο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων είναι να κομπάζει για τις αποστολές που έχει πάρει μέρος, και να τις διατυμπανίζει προς όλες τις κατευθύνσεις.
Το τρίτο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων είναι η αλαζονεία, όταν δηλαδή υπερτιμά τον εαυτό του. Ο αντάρτης των πόλεων που κάνει αυτό το λάθος, προσπαθεί vc λύσει τα προβλήματα της επανάστασης οργανώνοντας αποστολές στην πόλη, χωρίς να νοιαστεί για το ξεκίνημα και την εξέλιξη του αντάρτικου στην επαρχία. Τυφλωμένος από τις επιτυχίες, οργανώνει μιαν αποστολή που τη θεωρεί αποφασιστική και ρισκάρει όλα τα μέσα και τις δυνάμεις της οργάνωσης. Επειδή η πόλη είναι μια περιοχή περικυκλωμένη στρατηγικά από τις δυνάμεις της αντίδρασης, τη στιγμή που το αντάρτικο στην επαρχία δεν είναι αρκετά δυνατό, είναι δυνατόν να συμβεί ένα μοιραίο λάθος που θα δώσει στον εχθρό την ευκαιρία να επιτεθεί στο κίνημα με τρομερά αποτελέσματα.
Το τέταρτο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων είναι να υπερτιμά τις δυνάμεις του και γι' αυτό θέλει να οργανώνει αποστολές, των οποίων τις προϋποθέσεις δεν πληρεί ακόμα, αφού δεν διαθέτει την κατάλληλη υποδομή.
Το πέμπτο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων είναι η βιασύνη. Ο αντάρτης των πόλεων που κάνει αυτό το σφάλμα χάνει την υπομονή του, γίνεται νευρικός, δεν μπορεί να περιμένει και ρίχνεται ορμητικά στις αποστολές, με αποτέλεσμα να υφίσταται συντριπτικές ήττες.
Το έκτο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων είναι να επιτίθεται στον εχθρό, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που είναι έξαλλος και σε ετοιμότητα.
Το έβδομο σφάλμα του αντάρτη των πόλεων έγκειται στον μη ακριβή σχεδίασμά των αποστολών, ενώ συγχρόνως βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό.
II υποστήριξη του λαού
Διαρκής έγνοια του αντάρτη των πόλεων πρέπει να είναι η ταύτιση με το πρόβλημα του λαού ώστε να κερδίσει την υποστήριξή του. Όπου η κυβέρνηση αποδεικνύεται διεφθαρμένη δεν πρέπει ο αντάρτης των πόλεων vc διστάζει, αλλά πρέπει να δείχνει ότι την καταπολεμά και μ' αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει τη συμπάθεια των μαζών. Η τωρινή κυβέρνηση έχει βαριές οικονομικές απαιτήσεις από το λαό και απαιτεί την πληρωμή υψηλών φόρων.
Ο αντάρτης των πόλεων πρέπει να χτυπήσει το σύστημα φοροείσπραξης και να εμποδίσει τις οικονομικές αρχές, ρίχνοντας όλο το βάρος της επαναστατικής βίας επάνω τους. Ο αντάρτης των πόλεων όμως δεν στρέφεται μόνον ενάντια στους φόρους. Eίναι το ίδιο σημαντικό να στραφεί ενάντια στα όργανα που ευθύνονται γιο την αύξηση των τιμών και ενάντιο στους μεγαλέμπορους και στους μεγαλοκτηματίες.
Η βία λοιπόν οφείλει να στρέφεται ενάντια σε όλους όσους αντλούν μεγάλα κέρδη οπό την γενική ακρίβεια. από τους μισθούς πείνας, από τις αυξήσεις των τιμών ή από τις αυξήσεις των νοικιών. Το διεθνή μονοπώλια, όπως π.χ. οι ιδιοκτήτες καταψυκτών και οι βορειοαμερικάνοι επιχειρηματίες που μονοπωλούν τη διανομή των ειδών διατροφής, πρέπει να δέχονται διαρκώς επιθέσεις από τον αντάρτη των πόλεων. Η εξέγερση του αντάρτη των πόλεων και η διαρκής συμμετοχή στο προβλήματα του λαού, είναι το καλύτερο μέσο για vc κερδίσει την υποστήριξή του. Το επαναλαμβάνουμε και το τονίζουμε ακόμη μια φορά: είναι ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσουμε την υποστήριξη του λαού. Αυτό είναι. Από τη στιγμή που ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού αρχίζει να παίρνει σοβαρά μέρος στις ενέργειες του αντάρτη των πόλεων, η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη.
Για την κυβέρνηση δεν υπάρχει άλλη εκλογή από το να αυξάνει τις δυνάμεις καταστολής. Έφοδοι της αστυνομίας, έρευνα στο σπίτια, συλλήψεις αθώων και υπόπτων, μπλόκα στους αυτοκινητόδρομους και στις επαρχιακές οδούς, κάνουν τη ζωή στην πόλη αφόρητη.
Η στρατιωτική δικτατορία αρχίζει μια μαζική πολιτική καταδίωξη. Οι πολιτικοί φόνοι και η τρομοκρατία της αστυνομίας παίρνουν την μορφή καθημερινής ρουτίνας. Παρόλ' αυτά η αστυνομία αποτυγχάνει διαρκώς. Οι δυνάμεις του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας, μπαίνουν σε κίνηση για να αναλάβουν τις λειτουργίες της αστυνομίας. Παρόλ' αυτά δεν κατορθώνουν να βρουν ίχνη, ν' ανακαλύψουν τις ενέργειες των ανταρτών των πόλεων ή να χτυπήσουν την επαναστατική οργάνωση, αφού αυτή είναι χωρισμένη σε μικρές ομάδες που κινούνται διαρκώς μέσα στην επικράτεια και αυξάνονται συνεχώς.
Ο λαός αρνείται να συνεργαστεί με τις αρχές και δημιουργείται ένα γενικό συναίσθημα δυσαρέσκειας για την αδικία της κυβέρνησης και για την ανικανότητα της να ξεπερνά δυσκολίες με άλλο μέσο και όχι με τη βία. Η πολιτική κατάσταση της χώρας μεταμορφώνεται σε μια στρατιωτική δικτατορία, όπου τα όργανα της χούντας παίρνουν την ευθύνη για τη χρήση βίος, ενώ ταυτόχρονο χειροτερεύουν συνεχώς οι συνθήκες διαβίωσης του λαού.
Tώρα όμως βγαίνουν στην επιφάνεια οι καθησυχαστές, που πάντα υπάρχουν στην άρχουσα τάξη, και οι δεξιοί οπορτουνιστές που υποστηρίζουν την ειρηνική πάλη. Βλέπουν τους στρατιωτικούς και τη δικτατορία να βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού και φοβούνται τις συνέπειες ενός επαναστατικού πολέμου που βρίσκεται σ' ένα στάδιο απ' όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Στα παρασκήνιο ξεκινάνε τις μηχανορραφίες τους και παρακαλούν τους δήμιους για εκλογές, και εκδημοκρατισμό, για αναθεώρηση του Συντάγματος και άλλες σάλτσες που εξαπατούν τις μάζες και φρενάρουν την επαναστατική πάλη στις πόλεις και την επαρχία.
Ο λαός όμως έχει στρέψει το βλέμμα του στους επαναστάτες και καταλαβαίνει ότι είναι μια φάρσα να πάρει μέρος σε εκλογές που έχουν σαν μοναδικό στόχο να εξασφαλίζουν τη συνέχεια της δικτατορίας και να ευλογήσουν τα εγκλήματά της.
Ο αντάρτης των πόλεων οφείλει να γίνει πιο βίαιος και πιο επιθετικός ενάντιο στην κοροϊδία των εκλογών και στο «πολιτικό άνοιγμα», που τόσο πολύ αρέσει στους οπορτουνιστές, και να απαντά με σαμποτάζ, τρομοκρατία. ληστείες, επιθέσεις, απαγωγές, εκτελέσεις κλπ. Αυτά όλα θα ματαιώσουν κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να εξαπατήσει τις μάζες με τα «ανοίγματα» του κοινοβουλίου και την αναδιοργάνωση των κομμάτων, κάτι στο οποίο συμφωνεί η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση αφού καλούνται να λειτουργήσουν στα πλαίσιο του ελέους και της άδειας της στρατιωτικής δικτατορίας: μιλάμε για ένα τερατώδες θέαμα από θέατρο με μαριονέτες και καλά εκπαιδευμένους σκύλους!
Για να κερδίσει το λαό ο αντάρτης των πόλεων πρέπει να εξακολουθήσει να αγωνίζεται λαμβάνοντος υπ' όψη του τα ενδιαφέροντα των μαζών. Παράλληλα οφείλει να δυσκολεύει διαρκώς τις συνθήκες διαβίωσης της κυβέρνησης. Αυτή η αδιέξοδη κατάσταση για τη δικτατορία επιτρέπει στον επαναστάτη να εξελίσσει το αντάρτικο στην επαρχία τη στιγμή που ο ξεσηκωμός εναντίον των τραμπούκων της χούντας γίνεται όλο και πιο ανεξέλεγκτος.
Ο αντάρτης των πόλεων εκτελεί τις επαναστατικές ενέργειες προς όφελος του λαού. Μ' αυτές προσπαθεί να απελευθερώσει τις μάζες από το ζυγό των ΗΠΑ και της δικτατορίας. Φεύγοντας έξω από την πόλη και κερδίζοντας την υποστήριξη του λαού, θα κατορθώσουμε να αυξήσουμε τη δύναμη του αντάρτικου στην επαρχία και να οργανώσουμε με κάθε λεπτομέρεια την υποδομή του, τη στιγμή που στις πόλεις θα συνεχίζεται η εξέγερση.
Το αντάρτικο των πόλεων, σχολείο διαλογής του αντάρτη των πόλεων.
Η επανάσταση είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που εξαρτάται οπό ανθρώπους, όπλα και υλικά. Όπλα και υλικά υπάρχουν άφθονα στη χώρα και μπορούν να λαφυραγωγηθούν αλλά γι' αυτό χρειάζονται άνθρωποι. Χωρίς αυτούς ούτε τα όπλα, ούτε τα υλικά έχουν κάποιο νόημα. Οι άνθρωποι πρέπει από την μεριά τους να εκπληρούν δύο προϋποθέσεις: α) πρέπει να έχουν ένα πολιτικοεπαναστατικό κίνητρο, β) πρέπει να έχουν την κατάλληλη τεχνικοεπαναστστική εκπαίδευση.
Βρίσκουμε ανθρώπους με πολιτικοεπαναστατικά κριτήριο ανάμεσα στους εχθρούς της δικτατορίας και της κυριαρχίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, παντού στη χώρα. Αυτοί οι άντρες προσχωρούν σχεδόν καθημερινά στο αντάρτικο των πόλεων και αυτός είναι ο λόγος που η αντίδραση δεν ανακοινώνει την καθημερινή εξόντωση των επαναστατικών ομάδων, μια και θα έπρεπε την επομένη να επαναλαμβάνει τα ίδια. Οι καλύτεροι εκπαιδευμένοι και οι πιο έμπειροι άντρες που παίρνουν ταυτόχρονα μέρος στις αντάρτικες ενέργειες στις πόλεις και στην επαρχία, αποτελούν την σπονδυλωτή στήλη του επαναστατικού πολέμου και της βραζιλιάνικης επανάστασης. Από αυτήν την σπονδυλική στήλη εξελίσσεται ο πυρήνας του επαναστατικού στρατού της εθνικής απελευθέρωσης. με βάση το αντάρτικο.
Πρόκειται για έναν πυρήνα στον οποίο δεν έχουν καμία θέση οι γραφειοκράτες και οι οπορτουνιστές, που κρύβονται μέσα στους κρατικούς μηχανισμούς και λένε άδεια λόγια και γράφουν για λύσεις που μένουν στα χαρτιά. Αυτός ο πυρήνας αποτελείται από αγωνιστές, αποτελείται από τους άντρες και τις γυναίκες που από την πρώτη στιγμή ήταν αποφασισμένοι και έτοιμοι για όλα,που παίρνουν προσωπικά μέρος στις επαναστατικές ενέργειες, που δεν αμφιταλαντεύονται ούτε διακηρύσσουν κούφια λόγιο.
Είναι ένας εκπαιδευμένος και πειθαρχημένος πυρήνας, που κατέχει μια μεγάλη στρατηγική και τακτική γνώση, η οποία θεμελιώνεται στη χρήση της μαρξιστικής θεωρίας, της θεωρίας του λενινισμού και των θεωριών του Κάστρο και του Τσε Γκεβάρσ, προσαρμοσμένες στους συγκεκριμένους συσχετισμούς και τις συνθήκες της βραζιλιάνικης πραγματικότητας. Αυτός ο πυρήνας καθοδηγεί την επανάσταση με βάση το αντάρτικο. Απ' αυτόν ξεκινούν άνδρες και γυναίκες με μία πολιτικοστρατιωτική εκπαίδευση δημιουργώντας μιαν αδιαχώριστη ενότητα και οι οποίοι θα αναλάβουν στο μέλλον την αποστολή να χτίσουν την νέα βραζιλιάνικη κοινωνία, μετά τη νίκη της επανάστασης.
Ανάμεσα στις γυναίκες και στους άνδρες που επιλέγει από τώρα το αντάρτικο βρίσκονται εργάτες που έχουν έρθει στην πόλη σαν εργατικό δυναμικό και που έχουν προετοιμαστεί τόσο από πολιτική, όσο και από τεχνική άποψη για να επιστρέφουν στην επαρχία. Επίσης, φοιτητές, διανοούμενοι, ακόμη και κληρικοί. Όλοι αυτοί αποτελούν το υλικό που πέρα από το αντάρτικο δημιουργούν την ένοπλη συμμαχία από εργάτες, αγρότες, φοιτητές, διανοούμενους και κληρικούς.
Οι εργάτες έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για τη βιομηχανία κι έτσι είναι ιδανικοί για ν' αναλάβουν επαναστατικές αποστολές στην πόλη. Ο εργάτης αντάρτης των πόλεων παίρνει μέρος στον σημερινό αγώνα, κατασκευάζοντας όπλα, κάνοντας σαμποτάζ και προετοιμάζοντας το, συμμετέχοντας προσωπικά στις ένοπλες ενέργειες ή στις απεργίες και στις στάσεις εργασίας με χρήση βίας, στο πλευρό των μαζών, στα εργοστάσια, στα έργο και σε άλλους χώρους δουλειάς.
Οι εργάτες που έχουν έρθει από την επαρχία έχουν άριστη διαίσθηση για το χώρο, πονηριά στην επαφή τους με τον εχθρό, όπως και την ικανότητά που είναι απαραίτητη πια να επικοινωνούν με τις μάζες των καταπιεσμένων. Αυτοί οι εργάτες αντάρτες των πόλεων, «καμπεσίνος», ήδη παίρνουν μέρος στον αγώνα μας, αποτελώντας τους άξονες του αντάρτικου, δημιουργώντας σημεία υποστήριξης στην επαρχία. κρησφύγετο για άτομα, για όπλα και για πολεμοφόδια, μπορούν επίσης να εξασφαλίσουν τρόφιμα, μπορούν να οργανώσουν τον εφοδιασμό του αντάρτικου σε δημητριακά ή να διαλέξουν τους χώρους εκτροφής βοοειδών, τους χώρους εκπαίδευσης του ιππικού, αποτελούν τους οδηγούς για τους αντάρτες των πόλεων όταν αυτοί βρίσκονται στην επαρχία και τέλος δημιουργούν ένα σύστημα πληροφοριών έξω από τις πόλεις.
Οι φοιτητές διαθέτουν αρκετή πολιτική δριμύτητα ώστε να απορρίπτουν όλα τα ταμπού. Όταν προσχωρήσουν στο αντάρτικο, πράγμα που γίνεται σε μεγάλο βαθμό αυτήν τη στιγμή, τότε δείχνουν ένα ειδικό ταλέντο γιο την εξάσκηση της επαναστατικής βίας και συνήθως πετυχαίνουν έναν υψηλό στρατιωτικοπολιτικό βαθμό εκπαίδευσης. Οι φοιτητές, διαθέτουν άφθονο ελεύθερο χρόνο αφού συστηματικά αποβάλλονται από τις σχολές τους και έτσι, αυτός ο χρόνος τίθεται στη διάθεση της επανάστασης.
Οι διανοούμενοι στηρίζουν τον κεντρικό άξονα της αντίστασης ενάντια στην αυθαιρεσία. ενάντια στην κοινωνική ελίτ και ενάντια στην απάνθρωπη διακυβέρνηση της δικτατορίας των τραμπούκων. Δίνουν διαρκώς καινούργια ώθηση στην επανάσταση και έχουν ένα τεράστιο δυναμικό επικοινωνίας και μεγάλη επιρροή στο λαό. Ο διανοούμενος αντάρτης των πόλεων ή ο καλλιτέχνης αντάρτης των πόλεων είναι ο πιο πρόσφατος εμπλουτισμός του επαναστατικού πολέμου στη Βραζιλία.
Οι κληρικοί, δηλαδή οι ιερείς των διαφόρων θρησκειών και δογμάτων, αποτελούν έναν παράγοντα με ειδική δυνατότητα επικοινωνίας με τον λαό, κυρίως με τους εργάτες, τους αγρότες και τις γυναίκες. Ο κληρικός αντάρτης των πόλεων είναι ένα πολύ ενεργό μέλος του βραζιλιάνικου επαναστατικού πολέμου και αποτελεί ένα ισχυρό όπλο στον αγώνα ενάντια στην στρατιωτική εξουσία και την κυριαρχία του βορειοαμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Η συμμετοχή των γυναικών στον επαναστατικό πόλεμο και συγκεκριμένα η συμμετοχή τους στο αντάρτικο των πόλεων, χαρακτηρίζεται από την ετοιμότητά τους και την ακλόνητη σταθερότητά τους. Και δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι πολλές γυναίκες έχουν καταδιωχτεί για ανταρτικές ενέργειες σε τράπεζες, στρατώνες κλπ. ότι πολλές απ' αυτές βρίσκονται στις φυλακές.
Το αντάρτικο των πόλεων είναι ένα σχολείο διαλογής και εκπαιδεύει το ίδιο άντρες και γυναίκες. Και οι δύο φέρουν την ίδια ευθύνη και έχουν τον ίδιο βαθμό αποτελεσματικότητας. Πρέπει να μοιράζονται τους ίδιους κινδύνους με το να φροντίζουν το αντάρτικο των πόλεων, να ενεργούν σαν αγγελιοφόροι, οδηγοί, ναύτες, πιλότοι, με το να ανακαλύπτουν μυστικές πληροφορίες, να εξασκούν προπαγάνδα στους χώρους δουλειάς και να παίρνουν μέρος στην πολιτική παιδεία των μαζών.
ΤΕΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου