{[['
']]}
']]}
O μάρτυρας Eμμ. Πρωιμάκης, δικηγόρος, καταθέτει ότι συνελήφθη στον Πειραιά το Φλεβάρη του '44 με διαταγή του Λάμπου. Τα όργανα της Ειδικής είχαν εντολή να τον εκτελέσουν επί τόπου, αλλά τον έσωσε ο λαός πού κινητοποιήθηκε. Ο ενωματάρχης Γιαννάκος του επανέλαβε στο κρατητήριο ότι θα τον σκοτώσει. Μία μέρα παραδόθηκε σε δυο νεαρούς που τον έβγαλαν στο Πασαλιμάνι και του είπαν να φύγει, είναι ελεύθερος. Ο Πρωιμάκης αντιλήφθηκε το σκοπό τους και αρνήθηκε να φύγει, γιατί θα τον σκότωναν.
Τoν ξαναπήγαν στη φυλακή, απ’ όπου βγήκε πληρώνοντας 50 λίρες στην Ειδική. Ο Λάμπου εφάρμοζε συστηματικά τη μέθοδο των λύτρων και ο μάρτυρας καταθέτει ότι ο υπασπιστής του Λάμπου Παπαοικονόμου του είπε κάποτε ότι αντί των 680 που φέρονται επίσημα στα βιβλία της Ειδικής ότι κρατούνται βρέθηκαν στα κρατητήρια 1.500.
Οι παραπανίσιοι ήταν κείνοι που πιάνονταν αποκλειστικά για λύτρα. Αυτό όμως δεν ήταν λόγος να μην εκτελούνται...
Η μάρτυς Μέλπω Αξιώτη αφηγείται τη δραματική Ιστορία της Μάρως Μάστρακα, το γένος Μιτζοτάκη, μιας εξαιρετικής γυναίκας 45 ετών, με μεγάλη μόρφωση, που ήταν καθηγήτρια της γαλλικής και υπάλληλος του Τεχνικού ’Επιμελητηρίου. Την πρόδωσε ένας συνάδελφός της, ο Σιθάλης, και την έπιασε η Ειδική στις 15 Ιανουαρίου του '44. Χωρίς κανένα στοιχείο την κράτησαν 10 μέρες στην οδό Ελπίδος και την πέρασαν στην Επιτροπή Ασφαλείας.
Η απόφαση ήταν αθωωτική. Ο Λάμπου όμως της ζήτησε να υπογράψει δήλωση ότι «αποκηρύσσει κάθε ενέργεια στρεφόμενη κατά των Γερμανών και ότι θα εργασθεί για τη νίκη της Γερμανίας». Η Μάστρακα αρνήθηκε λέγοντας άτι αυτό θα σήμαινε αποκήρυξη της ιδιότητάς της σαν Έλληνίδας και ο Λάμπου τότε της δήλωσε: «Δε θα φύγεις από δω ζωντανή».
Την παρέδωσε πραγματικά στα Ές · Ές και εκτελέσθηκε στις 10 Μαΐου με άλλες 10 Ελληνίδες.
Ο συνταγματάρχης Σγουρός, θείος της Μάστρακα, ο Πρύτανις του Πολυτεχνείου Κιτσίκης και ο γιατρός των ανακτόρων Αναγνωστόπουλος είχαν ενδιαφερθεί.
Ο Γερμανός πρεσβευτής παρουσίασε έγγραφο των Ές - Ές, όπου τόνιζαν ότι ο Λάμπου πρότεινε να εκτελεσθεί γιατί είναι γυναίκα φοβερά έξυπνη και φοβερά μορφωμένη.
Εξετάζεται η Σοφία Βασιλοπούλου, που καταθέτει ότι ο Κουρεμπανάς σκότωσε μπρος στα μάτια της τον αδελφό της Άρη Άριστείδου. Στις 10 Δεκέμβρη του ’43 ο αδελφός της με δυο φίλους του πήγαιναν στο σπίτι. Έξω από την πόρτα τους σταμάτησαν οι δήμιοι της Ειδικής και ο Κουρεμπανάς αμέσως πυροβόλησε και σκότωσε τον Αριστείδου. Τους άλλους δυο τούς συνέλαβαν.
Ο μάρτυρας Μαν. Πολυκράτης καταθέτει ότι στις 9 Μάη του '44 οι εκτελεστές της Ειδικής έπιασαν στην οδό Θεμιστοκλέους το Βενιζέλο Παρασκευά που μαζί με το μάρτυρα είχαν πάγκους και πουλούσαν ψωμί. Στις 14 του ίδιου μήνα ο Παρασκευάς βρέθηκε σκοτωμένος στην οδό Αγ. Μελετίου.
Ληστές οι δήμιοι της Ειδικής
Εξετάζεται η μάρτυς Ελένη Χονδροπούλου, που καταθέτει ότι στις 24 Δεκέμβρη του ’43 ο ανεψιός του Λάμπου, Γρηγ. Λάμπου, μαζί με άλλους της Ειδικής έπιασαν τον άνδρα της Νικ. Χονδρόπουλο την ώρα που έφευγε με αυτοκίνητο για τη Λαμία μεταφέροντας εμπορεύματα. Τα εμπορεύματα τα λήστεψαν.
Τον πήγαν στην οδό Ελπίδος όπου τον βασάνισαν απάνθρωπα. Η ίδια ειδοποιήθηκε στη Λαμία και κατέβηκε να ενεργήσει. Στην ’Ασφάλεια που πήγε να δει τον άνδρα της, την παρουσίασαν στο Λάμπου και αυτός διέταξε να την κλείσουν κι αυτή μέσα. Μέσα στα μπουντρούμια είδε μια ή δυο φορές τον άνδρα της που ήταν φρικτά παραμορφωμένος.
Την ίδια τη μετέφεραν στου Χατζηκώστα. Τον άνδρα της τον παράδωσαν στους Γερμανούς και εκτελέσθηκε στις 12 Μάρτη μαζί με τον Τσουκαλά και τον Νταγόπουλο.
Η υπεράσπιση διαμαρτύρεται γιατί η μάρτυς αποκαλεί τον Λάμπου δήμιο και θίγεται το... φιλότιμο του!
Εξετάζεται ύστερα ο μάρτυς Νικ. ’Αλεξίου, δικηγόρος, που λέει ότι ειδοποιήθηκε από το συνταγματάρχη Σγουρό να καταβάλει προσπάθεια για να σωθεί η Μάστρακα. Στις 23 Απρίλη είδε το Ριζόπουλο, αρχηγό μιας εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης που συνεργαζόταν με την Ειδική. Αυτός τηλεφώνησε του Ντερτιλή και πήρε την απάντηση ότι ο Λάμπου δεν αφήνει να γλιτώσει όποιος πέφτει στα χέρια του. Ο ίδιος Ριζόπουλος είπε στον Αλεξίου ότι οι Γερμανοί μόνο το Λάμπου ακούνε.
Επίτρ. Τί ήταν ο Ριζόπουλος;
Μάρτ. Παρασημοφορημένος από το Χίτλερ.
Πουλίδης (π.αγ.). Η παράδοση της Μάστρακα έγινε από τον ίδιο το Λάμπου στους Γερμανούς;
Μάρτ. Μάλιστα, το ξέρω. Της ζήτησε να υπογράψει δήλωση ότι θα βοηθήσει τους Γερμανούς κι αυτή αρνήθηκε. Τότε ο Λάμπου τγς είπε: «Θα χάσεις το κεφάλι σου».
Πουλίδης. Οι πράξεις της Ειδικής είναι εσκεμμένα και ενσυνείδητα προδοτικές;
Μάρτ. Σε καμιά ιστορία δεν συνάντησα τέτοια πώρωση και τόσο έγκλημα.
Κουλουμβ. (υπεράσπ.). Εάν η Μάστρακα έκανε τη δήλωση θα νικούσαν μήπως οι Γερμανοί;
Μάρτ. Όχι, αλλά θα πρόδιδε η Μάστρακα την Ελληνική της συνείδηση.
Κουλουμβ. Είναι ή όχι γεγονός ότι ολόκληρος η Ελλάς ευγνωμονεί τα Τάγματα Ασφαλείας, την Ειδική Ασφάλεια και τους Γερμανούς για τα μπλόκα;
Μάρτ. Την Ασφάλεια και τους Γερμανούς τους ευγνωμονείτε μόνο σεις!...
Ο Κουλουμβάκης λέει διάφορες ασχήμιες και ο πρόεδρος του αφαιρεί τπ λόγο.
Ο μάρτυρας Γ. Ρέπας, δικηγόρος, καταθέτει ότι μέσα στο «Κρυστάλ» τον Ιούνη τού ’44 σκότωσαν το παιδί του ύστερα από φριχτά βασανιστήρια. Ο γιος του, φοιτητής μέλος της ΕΠΟΝ, μαζί με άλλους πήγαν στο εργοστάσιο της Εριουργίας να συστήσουν στους εργάτες ομόνοια ύστερα από την πραγματοποίηση της Εθνικής Ενότητας.
Όταν έβγαιναν υπέστησαν επίθεση από την ομάδα του Παρθενίου και σκοτώθηκαν οι φοιτητές Σταθακόπουλος και ένας άλλος. Ένας τρίτος τραυματίσθηκε. Όλοι οι άλλοι οδηγήθηκαν στο «Κρυστάλ». Το Σταθακόπουλο τον σκότωσε ο Σισμάνογλου (που είναι τώρα εθνοφύλακας).
Ο Παρθενίου διέταξε να βασανίσουν το φοιτητή Ρέπα μέχρι θανάτου. Του έβγαλαν τα νύχια, του τρύπησαν τ’ αυτιά. Επί δυο ώρες τον έδερναν με βούρδουλα από καουτσούκ, ώσπου το λάστιχο έλιωσε. Συνέχισαν με βούρδουλα συρματένιο. Πολτοποιημένο τον πήγαν στο θάλαμο όπου κρατούνταν οι άλλοι. Σε λίγα λεπτά ξεψύχησε.
Επίτροπος. Ποιος έκανε τα βασανιστήρια;
Μάρτ. Εγώ το φόνο τον έμαθα στις 28 ’Ιουνίου. Πήγα στον Παρθενίου κι αυτός μου δήλωσε ιταμότατα ότι τον σκότωσε ο ίδιος γιατί τάχα ο γιος μου... κλώτσησε το βασανιστή Καθρέπτη!
Μη πιστεύοντας ότι το παιδί μου είχε εκτελεσθεί πήγα στις 29 ’Ιουνίου στο Λάμπου με το συνταγματάρχη Γιαννουκάκο. Ο Λάμπου, παρόλο που το παιδί μου είχε πριν 5 μέρες δολοφονηθεί και το ήξερε, μου είπε πως το κατηγορούν σαν μέλος της ...ΟΠΛΑ.
Παρουσιάσθηκε ξαφνικά στο δικαστήριο ο δήμιος της Είδικής Σ. Δεστούνης, που μέχρι τώρα δικαζόταν ερήμην. Φέρει τη στολή του λοχία του «Εθνικού στρατού» στον όποιο υπηρετεί.
Πριν καθίσει στο εδώλιο, είχε μακριά ιδαίτερη συνεργασία με τον αρχιβασανιστή Παρθενίου και το συνήγορό του σε ξεχωριστό διαμέρισμα τής αίθουσας.
Ο Δεστούνης είχε κάνει και πριν λίγες μέρες την εμφάνισή του στην αίθουσα. Η πολιτική αγωγή τότε ζήτησε αμέσως από τον Επίτροπο Τσαμπάση τη σύλληψή του. Ο Τσαμπάσης αδιαφόρησε και ο Δεστούνης βλέποντας ότι υπήρχαν μάρτυρες που γνώριζαν τα όργια του και θα κατάθεταν εναντίον του, έφυγε.
Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής διαμαρτυρήθηκαν έντονα στο δικαστήριο για την ολιγωρία αυτή του Επιτρόπου, αλλά δεν τους δόθηκε απάντηση...
Εξετάζεται ο μάρτυς Ν. Κιτσίκης, πρύτανις τού Πολυτεχνείου που εξιστορεί τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της σύλληψης και της εκτέλεσης μιας υπέροχης Ελληνίδας της Μαρίας Μάστρακα.
Σ’ ερώτηση του προέδρου ο Κιτσίκης, καταθέτει ότι σαν πρύτανις του Πολυτεχνείου επί κατοχής είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει τη στενότατη και συνειδητή συνεργασία της Ειδικής με τα Ές - Ές.
Υπήρχε μια άμιλλα είπε μεταξύ των ανθρώπων της Ειδικής, ποιος θα φανεί πιο ευχάριστος στους Γερμανούς "δια της επιδείξεως μεγαλύτερος σκληρότητας και απανθρωπιάς προς τους Ελληνες".
Σ’ ερώτηση της Πολιτικής Αγωγής ο μάρτυς λέει ότι ο Λάμπου μπορούσε να σώσει τη Μάστρακα, γιατί δεν είχε κανένα στοιχείο εναντίον της και ότι ο εισαγγελέας Μικρουλέας αγανάκτησε για το έγκλημα. Η Ασφάλεια τονίζει ο μάρτυς θεωρούσε επικίνδυνο κάθε άνθρωπο που τολμούσε να αμυνθεί κατά των Γερμανών και τον εξόντωνε.
Ο μάρτυς Δημ. Γληνός ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Μεταφορών καταθέτει με λυγμούς πως οι δήμιοι της Ειδικής συνέλαβαν στις 2 Φεβρουάριου του ’44 το μονάκριβο παιδί του, το πήγαν παραμορφωμένο από τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια και αργότερα το εκτέλεσαν. Πήγε με ένα διευθυντή του υπουργείου Συγκοινωνίας στο Βλαχόπουλο σύνδεσμο των Γερμανών και υποδιευθυντή της Ειδικής, αλλ’ αυτός τους κορόιδευε ασύστολα.
Πολ. αγ. Είχε δύναμη ο Βλαχόπουλος στην Ειδική;
Μάρτ. Όλοι στέκονταν προσοχή μπροστά του. Στην πόρτα του γραφείου του υπήρχε η επιγραφή: «Υποδιευθυντής».
Πολ. αγ. Είχε ασύρματο στο δωμάτιό του o γιος σας;
Μάρτ. Είχε ασύρματο που λειτουργούσε και προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο συμμαχικό αγώνα.
Κουλουμβάκης. Μήπως ο ασύρματος μετέδωσε τη διαταγή να γίνει το ...κίνημα στη Μέση Ανατολή;
(Γέλια στό άκροατήριο).
Το μπλόκο της Καλογρέζας
Αφορμή καταθέτει, ήταν διάβημα των εργατών του ανθρακωρυχείου στους εργοδότες για βελτίωση των όρων της ζωής τους. Ο Λάμπου με όλη την Ασφάλεια και τα τάγματα κύκλωσε τη συνοικία και αφού ενεργήθηκε έρευνα σ’ όλα τα σπίτια συγκέντρωσε όλους τους κατοίκους στην πλατεία.
Ζήτησε 60 ονόματα με κατάλογο. Επειδή οι κάτοικοι δεν μαρτυρούσαν ποιοι είναι αυτοί οι 60, έβγαλε 22 από το σωρό και τους εκτέλεσε μπροστά στον κόσμο.
Εναν ακόμη τον 23ο διέταξε και τον εκτέλεσαν επειδή τού φάνηκε ότι γελούσε.
Αλλους 150 τους πήραν για τη Γερμανία και απ’ αυτούς ελάχιστοι γλίτωσαν.
Πολ. αγωγή. Ποιοι ήταν οι εργοδότες που σας κατέδωσαν;
Μάρτ. Ο Νομικός, ο Μάρκου κλπ.
Αρχίζει ύστερα η θλιβερή παρέλαση των μαυροφορεμένων μανάδων και αδερφάδων της Καλογρέζας που ο αρχιδήμιος Λάμπου σκότωσε στο φοβερό εκείνο μπλόκο τα παιδιά, τους αδελφούς, τους άνδρες τους.
Η Μαρία Αλαμόδη καταθέτει, ότι το Νοέμβρη του ’43 η Ειδική έπιασε το γαμπρό της Πασχαλίδη που εκτελέσθηκε το 1944.
Η Μαρία Ματζαβίνου καταθέτει ότι στο μπλόκο της Καλογρέζας εκτέλεσαν τον αδελφό της Δ. Αργυρόπουλο που ήταν ο μόνος προστάτης της.
Τονίζει ότι στις παρακλήσεις και τις ικεσίες των χαροκαμένων μανάδων ο Λάμπου απαντούσε απάνθρωπα: «Η Παναγιά διατάζει κι ο Χριστός εκτελεί!».
Η Σαπφώ Σοφιανοπούλου καταθέτει ότι στο μπλόκο εκτελέσθηκε ο γιος της 16 ετών μαθητής.
H Χριστίνα Παρασκευά καταθέτει ότι εκτέλεσαν τους δυο αδελφούς της Γιώργη και Παντελή Παρασκευά.
Ο Παντελής πήγε να παρακαλέσει για τον αδελφό του και ο Λάμπου διέταξε και τον εκτέλεσαν κι αυτόν.
Η Ανδρομάχη Παπαδημητρίου αφηγείται πώς σκότωσαν το εικοσάχρονο παιδί της.«Επεσα, λέει, στα πόδια του Λάμπου και του ζήτησα να σκοτώσει εμένα αντί για το παιδί μου. Αυτός διέταξε να με διώξουν γιατί θα μ’ εκτελέσει και μένα».
Η Αντιγόνη Γεωργίου καταθέτει ότι στο μπλόκο εκτέλεσαν τον αδελφό της 19 ετών και η Βασιλική Μινοπούλου τον άντρα της, μπακάλη, 65 χρόνων.
Ο Ελευθ. Αυγουστίδης και Σπ. Πασάλογλου που γύρισαν από τα γερμανικά κάτεργα, αφηγούνται συγκλονιστικές λεπτομέρειες του μπλόκου.
Ο Λάμπου, λένε, μετά την εκτέλεση των 23 κατένειμε τους υπόλοιπους 150 για να μας στείλει στο Χαϊδάρι. Ο Γερμανός που μας παρέλαβε άφησε πολλούς. Τους άλλους μας έστειλε στο Μπρούνβαϊκ απ’ όπου μόνο μεις οι δυο γυρίσαμε.
Πολ. αγωγή. Ηταν πιο θηριώδεις από τους Γερμανούς oι «Έλληνες» της Ειδικής;
Μάρτ. Εκατό φορές πιο άγριοι.
Ο έμπορος Στυλ. Λεβέντης καταθέτει ότι στις 17 Ιουλίου του ’44 στην κεντρική αγορά της οδού Αθήνας οι Παρθενίου, Μόρφης, Καστανής, Βαβόπουλος, Καραγιάννης ή Καθρέπτης, συνέλαβαν τον αδελφό του έμπορο 55 ετών. Τον πήγαν στην οδό Παπαρρηγοπούλου 7 (έδρα των Ές - Ές), όπου του έκαναν έρευνα και του βρήκαν 3 λίρες.
Ακολούθησε το μαρτύριο. Του έσπασαν το ένα χέρι και αμέσως τον μετέφεραν στο «Κρυστάλ», όπου αφού τον πολτοποίησαν, τον πέταξαν από το παράθυρο του τρίτου ορόφου.
Το πτώμα του το είχαν γδύσει, παίρνοντας τα ρούχα του. Μετά τρεις μέρες έπιασαν και το συνεταίρο του Στ. Τέμπο, άλλ’ αυτός πλήρωσε 3 λίρες και βγήκε.
Καλείται ο μάρτυς Δημητρακαρέας, που καταθέτει ότι στις 3 Ιουλίου τού ’44 τρεις δήμιοι της ομάδας Παρθενίου τον συνέλαβαν στην οδό Ρόμβης, ύστερα από πολλούς πυροβολισμούς που του έριξαν. Μαζί του συνέλαβαν και το δικηγόρο Φαρμακίδη.
Τους οδήγησαν στα Ές-Ές της οδού Μέρλιν καίω ύστερα στο «Κρυστάλ». Ο ένας από τους τρεις δημίους δοκίμασε κατ’ επανάληψη να τον εκτελέσει βάζοντας το περίστροφο στο κεφάλι του.
Στο θάλαμο που τους πήγαν είδαν τρία από τα κτήνη της Ειδικής που μόλις είχαν ασελγήσει σε ένα κρατούμενο παιδί 16 χρόνων να διηγούνται με κτηνώδη πώρωση το... κατόρθωμά τους.
Εκεί ακούγονταν οι δραματικές φωνές και τα ουρλιαχτά των βασανιζομένων ανθρώπων.
Τους παρουσίασαν στον Παρθενίου κι αυτός διέταξε να τους πάνε στο Μόρφη, που ήταν διοικητής στα κρατητήρια.
Αυτός τους έστειλε σ’ ένα θάλαμο. Εκεί το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό. Ενας κρατούμενος βρισκόταν σε πολτώδη κατάσταση και 40 άλλοι οικτρά παραμορφωμένοι από τα βασανιστήρια. Στις 9 τη νύχτα ήρθε ο Μόρφης. Ολοι έπρεπε να σηκωθούν και να σταθούν προσοχή. Εναν που δεν τον κοιτούσε στα μάτια, τον έβαλε κάτω και με τακουνιές και με το βούρδουλα τον σκότωσε μπροστά μας.
Αφού ξέκαμε αυτόν, άρπαξε άλλον, επειδή κείνος τον κοίταζε και τον υπέβαλε στον ίδιο φρικτό θάνατο. Την ίδια τύχη είχαν και άλλοι κείνο το βράδυ.
Αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού στάθμευε μόνιμα έξω από τα κρατητήρια και κουβαλούσε μέρα νύχτα τα πτώματα.
Μετά τα εγκλήματά του αυτά ο Μόρφης έβγαινε στο προαύλιο όπου μαζί με έναν καλόγερο και δυο γυναίκες έβαζαν ένα γραμμόφωνο και χόρευαν μαζί «τσιφτετέλι».
Το επόμενο πρωί, λέει ο μάρτυς, ένας μοίραρχος Κωτσόπουλος, που ανήκε σε συμμαχική υπηρεσία πήγε στο κρατητήριο και τους έβγαλε χωρίς να το ξέρει ο Λάμπου. Την ίδια δε μέρα έφυγαν για το Κάιρο.
Ο μάρτυς αναφέρει την περίπτωση του φοιτητή Μπερδέση, που τον εκτέλεσε η Ειδική.
Η Ειδική, λέει, ήταν εστία εγκλήματος που την αποτελούσαν υπάνθρωποι. Δούλευε «προς χρηματισμόν και κορεσμόν θηριωδών ένστικτων» και συνειδητά εξυπηρετούσε τους Γερμανούς»..
Επίτροπος. Ωστε οι τρεις που σας έπιασαν νομίζετε ότι ήταν του Παρθενίου:
Μάρτ. Δεν το νομίζω. Είμαι βεβαιότατος.
Επίτρ. Ακούγατε τις φωνές τον βασανιζόμενων;
Μάρτ. Σας είπα ότι αυτό που λέει ο λαός «σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής». Το αισθάνθηκα ο ίδιος.
Επίτρ. Τα ήξερε ο Παρθενίου;
Μάρτ. Ασφαλώς. Ηταν το πιο αιμοβόρο κτήνος.
Μιράσγεζης (πολ. αγωγ.). Κείνοι που έβαλαν εκεί το Μόρφη τον ήξεραν. Επομένως ευθύνονται;
Μάρτ. Οχι μόνο αναμφισβήτητα τον γνώριζαν αλλά και τον έβαλαν ακριβώς επίτηδες «λόγω της γνώσεως του υπανθρωπισμοΰ του». Η Ειδική ήταν καρκίνωμα με εξουσία που απέρρεε απευθείας από τον κατακτητή.
Μιράσγεζης. Ο Λάμπου μπορεί να ισχυρισθεί ότι η Ειδική σας φυγάδευσε;
Μάρτ. Αδύνατο. Γιατί αντίθετα ο Λάμπου όταν το πληροφορήθηκε, είχε εκμανεί.
Ουδέποτε το αίσθημα αντιστάσεως του λαού δέχθηκε παρόμοια πλήγματα. Ούτε από τους Γερμανούς.
Η Ειδική εργαζόταν κατ’ έμπνευση των Γερμανών και εξυπηρετούσε συνειδητά τον κατακτητή.
Οικονόμου (πολ. αγ.). Το δράμα του ελληνικού λαού υπήρξε μεγαλύτερο λόγω της δράσεως της Ειδικής;
Μάρτ. Αναμφισβήτητα. Και αυτό είναι γνώμη και των ξένων. Ξένοι δημοσιογράφοι τόνιζαν ότι είναι γενικότερη η ζημία της Ελλάδας «εκ του γεγονότος ότι ανέχεται ακόμη στους κόλπους της τέτοια εγκληματικά υποκείμενα».
Πουλίδης (πολ. αγ.). Η Ειδική ήταν κρατική εξουσία η συμμορία;
Μάρτ. Πιστεύω ότι ήταν το δεύτερο. Ολοι οι ξένοι και οι Ελληνες στο Κάιρο ανεξάρτητα από φρονήματα, τη θεωρούσαν ως τον υπ’ αριθ. 1 εχθρό του Ελληνικού λαού που διέθεταν οι Γερμανοί.
Κουλουμβάκης. Σας συμπαθώ κ. μάρτυς και σάς κέρασα και καφέ. Γιατί όποιον συχαίνομαι του το λέω και του σπάζω και τα μούτρα (γέλια στο ακροατήριο).
Για πείτε μου είναι κίνημα αντιστάσεως αυτό που έκαμε τις εκτελέσεις στο Μελιγαλά;
Μάρτ. Γνωρίζω ότι το κίνημα αντίστασης είναι τίτλος τιμής για την Ελλάδα
Λάμπου (σηκώνεται και λέει θρασύτατα). Κύριε μάρτυς, εάν δεν υπήρχε η Ειδική Ασφάλεια θά υπήρχε Ελλάς και Παρθένων; (!!)·
Μάρτ. Θα υπήρχαν ασφαλώς. Σεις κάνατε τα πάντα για να τα ρξαφανίσετε.
Η μάρτυς της πολιτικής αγωγής Αλεξάνδρα Μάλιαρη, κατάθεσε ότι όργανα της Ειδικής έπιασαν στις 24/9/43 τον άνδρα της, που ήταν τμηματάρχης του Δήμου Αθηναίων. Από την Ειδική τον παράδωσαν στις φυλακές Χατζηκώστα.
Στις 10 του Οκτώβρη τον εκτέλεσε ο ίδιος ο Χατζηκώστας.
Πρόεδρος. Γιατί συνέλαβαν τον σύζυγό σας;
Μάρτ. Διότι ενδιαφερόταν για τα ζητήματα των υπαλλήλων.
Οικονόμου (πολ. αγ.). Γνωρίζετε αν στο μνημόσυνο του συζύγου σας πήραν μέρος όλοι οι υπάλληλοι ανεξαρτήτως φρονημάτων;
Μάρτ. Στο μνημόσυνο του συζύγου μου πήραν μέρος όλοι οι υπάλληλοι του Δήμου ανεξαρτήτως φρονημάτων.
Οικονόμου. Τιμωρήθηκε ο Χατζηκώστας για το έγκλημά του;
Μάρτ. Όχι.
Μετά καλείται ο μάρτυρας Αριστοτέλης Κουτσουμάρης, που καταθέτει τα ακόλουθα:
«Από τον Ερυθρόν Σταυρόν, όπου είχα καταταγεί εθελοντικώς, μου ανετέθη η διεύθυνσις της τροφοδοσίας των φυλακισμένων. Όταν συνελήφθησαν οι ανάπηροι, οδηγήθησαν αγεληδόν, γυμνοί, από τα κρεβάτια τους στις φυλακές τού Χατζηκώστα. Δεν τους επέτρεψαν ούτε τα ξύλινα πόδια τους να φορέσουν, ούτε τα ρούχα τους να πάρουν μαζί τους.
Τους είχαν πιάσει η Ειδική Ασφάλεια, και τα Τάγματα Ασφαλείας, σε συνεργασία μετά των Γερμανών. Πάντως την πρωτοβουλία την είχαν η Ειδική Ασφάλεια και τα Τάγματα.
Η κατάσταση των 2.000 συλληφθέντων αναπήρων ήτο τόσον άθλια, ώστε ο Ελβετός διευθυντής του Ερυθρού Σταυρού προέβη εις εντονοτάτην διαμαρτυρίαν εις τον Ράλλην.
Στη διαμαρτυρία του αυτή ο Ελβετός ζωγράφιζε με τα μελανότερα χρώματα την κατάστασιν των αναπήρων. Πολλοί ανάπηροι, κ. Πρόεδρε, εκρατούντο με πυορροούσες πληγές χωρίς καμιά περίθαλψη.
Μετά ενάμισι μήνα είδα, έναν ανάπηρο με κομμένα πόδια να σέρνεται για να πάει στο αποχωρητήριο. Μάταια έκανα διαβήματα να δοθούν στους αναπήρους τα ξύλινα πόδια τους και τα ρούχα τους.
Στου Χατζηκώστα κρατούσαν και ένα βρέφος καθώς και άλλα παιδιά του προσωπικού των νοσοκομείων. Φροντίσαμε ώστε το βρέφος να εισαχθεί στο Βρεφοκομείο και τα παιδιά να βρουν περίθαλψιν εις διάφορα φιλάνθρωπο σπίτια. Οκτώ μέρες μετά την σύλληψιν των αναπήρων πήγα στου Χατζηκώστα. Απέξω περίμεναν 20 φορτηγά της Ειδικής για να πάρουν τους αναπήρους για το Χαϊδάρι.
Ο ταγματάρχης Ξυπολυτάς, που ήταν επικεφαλής, μου λέει:
- Οι Γερμανοί μας ζήτησαν 1.000 αναπήρους για το Χαϊδάρι.
Του είπα:
- Πώς θα τους στείλετε; Δεν ξέρετε ποια τύχη τους περιμένει:
Μου άπάντησε:
- Τί να κάνουμε:
Του είπα τότε εγώ:
- Αυτό έπρεπε να το σκεφθείτε πριν τους πιάσετε!
Σε σχετική ερώτηση του προέδρου, ο μάρτυρας λέει ότι οι ανάπηροι πιάστηκαν με πρωτοβουλία της Ειδικής, η όποια εσκεμμένα εμφάνισε τους αναπήρους σαν ταραχοποιούς.
- Οι Γερμανοί, κύριε πρόεδρε, είχαν συμφέρον να σπείρουν τη διχόνοια, ανάμεσα στον Ελληνικό λαό. Προ της δημιουργίας των Ταγμάτων Ασφαλείας οι Γερμανοί και οι ’Ιταλοί κυκλοφορούσαν με δέος ένοπλοι. Όταν άρχισαν τα μπλόκα, οι Γερμανοί έστελναν μικρά τμήματα εις ενίσχυσιν των Ταγμάτων ’Ασφαλείας και γύριζαν άοπλοι στα κέντρα διασκεδάσεως.
Οσο για τους αναπήρους, πρέπει να σας διηγηθώ το εξής περιστατικό:
Ενώ βρισκόμουνα με τον Ξυπόλυτα και τον αντισυνταγματάρχη Τσαντήλα στην είσοδο του Χατζηκώστα, έρχεται μια αδελφή και μας λέει: «Είμαι αδελφή από τις Σέρρες. Στο μεγάλο πόλεμο υπηρετούσα ως νοσοκόμα στο μέτωπο. Οι Βούλγαροι έκαψαν το σπίτι μου, πήραν όμηρο τον άνδρα μου και τον σκότωσαν. Το παιδί μου σκοτώθηκε. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο πήγα πάλι νοσοκόμα στο μέτωπο. Οι Βούλγαροι ξεναρήμαξαν το σπίτι μου. Το παιδί μου ήλθε ζωντανό από τον πόλεμο. Τώρα μου το πήραν μαζί με τους άλλους αναπήρους. Ρώτησα το όνομα του παιδιού της και με φρίκη είδα πως το όνομά του ήταν στον κατάλογο που προοριζόταν για το Χαϊδάρι. Κατόρθωσα και το έσβησα από τον κατάλογο. Ύστερα από επιμονή μου, την ημέρα εκείνη πήραν 300 ανάπηρους αντί για 1.000. Την Πρωτομαγιά μεταξύ των 200 εκτελεσθέντων ήταν και πολλοί ανάπηροι.
Δεν είναι μόνον αυτό. Στα κρατητήρια της Ειδικής ’Ασφαλείας, στην οδό Γ' Σεπτεμβρίου, στην οδό Ελπίδος στο «Κρυστάλ» και στου Χατζηκώστα γινόντουσαν ανήκουστα βασανιστήρια. Ολος ο διχασμός έχει τη βάση του στη δράση των Σωμάτων 'Ασφαλείας.
Είχα συνεννοηθεί με την «Υπηρεσία Σημάνσεως» και έπαιρνα φωτογραφίες των θυμάτων της Ειδικής για να τις καταθέσω μια μέρα στη δικαιοσύνη. Μερικές απ’ αυτές τις έστελνα στη Μ. 'Ανατολή.
Ο μάρτυρας καταθέτει τις φωτογραφίες των πτωμάτων των εξής εκτελεσθέντων και διαβάζει σημειώσεις της «Υπηρεσίας Σημάνσεως» για το κάθε πτώμα: Παν. Βαφειάδης, μεταλλουργός, πέθανε στις 27.4.44 στα κρατητήρια της Ειδικής από βασανιστήρια. Επ. Κουτολάτος Ετών 33. Συνελήφθη υπό οργάνων της Ειδικής. Μετ' ολίγας ημέρας το πτώμα του ερρίφθη εις την γωνία Αλκιβιάδου και Φιλιππίδου. Φέρει κακώσεις εις όλον το σώμα. Τα νύχια των χεριών έχουν εκριζωθεί. Εις τα δύο δάκτυλα βρίσκονται μπηγμένα σιδηρά ελάσματα. Ο θάνατος προήλθεν εκ των βασάνων. Πτώμα άγνώστου Ετών 25. Βασανίσθηκε εις τα κρατητήρια της Ειδικής Ασφαλείας. Το πτώμα του ευρέθη εις την οδόν Ελπίδος εις τας 4.9.44. Γ. Κότσιρας Ετών 31, καθηγητής μαθηματικών. Ευρέθη το πτώμα του έξω από τα γραφεία της Ειδικής εις τας 22.7.44. Φέρει τραύμα πυροβόλου, κακώσεις βαρείας μορφής εις όλο το σώμα, καθώς και καταφανή ίχνη από συρματένιο βούρδουλα. Την νύκτα τής 27.7.44 ερρίφθη από την ταράτσα της Ειδικής.
Στο σημείο αυτό η υπεράσπιση με επικεφαλής τον Κουλουμβάκη, μπροστά στις συντριπτικές αυτές καταθέσεις φωνάζει και δημιουργείται επεισόδιο.
Στο μεταξύ παρουσιάστηκε ο Εύάγγ. Χανιώτης που δικαζόταν ερήμην.
Μετά τη διακοπή ο Κουτσουμάρης καταθέτει στο δικαστήριο και τις εξής φωτογραφίες πτωμάτων με σημειώματα της «Υπηρεσίας Σημάνσεως»: Ηλέκτρα ’Αποστόλου. Το πτώμα ευρέθη εις την οδόν Ελπίδος στις 26.7.44. Φέρει κακώσεις βαρείας μορφής εις όλον το σώμα καθώς και εγκαύματα συνεπεία των όποιων επηκολούθησεν ο θάνατος.
Γ. Αντωνόπουλος, σπουδαστής Πολυτεχνείου κρατούμενος της Ειδικής ’Ασφάλειας. Απεβίωσε εις τας 2.6.44 εις τα κρατητήρια συνεπεία κακώσεων.
Αναστ. Χριστοδούλου, ετών 16. Συνελήφθη υπό οργάνων της Ειδικής Ασφαλείας. Το πτώμα του ευρέθη στις 28.7.44 επί της οδού Νεοπτολέμου. Φέρει πολλαπλάς κακώσεις εις όλον το σώμα. Συνεπεία των κακώσεων επήλθε ο θάνατος.
Εμμ. Λεβέντης, ετών 35. Πέθανε εντός της Ειδικής συνεπεία ξυλοδαρμού. Το πτώμα του ερρίφθη από το ξενοδοχείον «Κρυστάλ» από ύψος 20 μέτρων.
Δημ. Μωραΐτης έτών 23, υπάλληλος της Τραπέζης της 'Ελλάδος. Εκρατείτο εις την Ειδική Ασφάλειαν. Μεταφέρθηκε εις το Δημοτικόν Νοσοκομείον εν αναισθησία με πολλαπλός βαρείας κακώσεις και τραύματα δια μαχαιριδίου. Συνεπεία αυτών απεβίωσε εις τας 18.7.44.
Α. Σάββας, σπουδαστής της Ανωτάτης Εμπορικής. Υπεβλήθη εις ανήκουστα βασανιστήρια εις την Ειδική. Μεταφέρθηκε εις του Χατζηκώστα. Εις τας 22.7.44 ώρα 7.30 μ.μ. εκλήθη υπό του χωροφύλακος Γ. Βασιλειάδου, κατοίκου Νέας Ιωνίας, εις τα γραφεία των φυλακών και εξετελέσθη υπ’ αυτού διότι τον υποπτευόταν δια συμμετοχή εις απόπειρα κατά του αδελφού του. Ο διευθυντής των φυλακών Χατζηκώστας συνεχάρη τον χωροφύλακα με τις εξής λέξεις: "Μπράβο, έτσι πρέπει να εκδικούμεθα το αίμα των αδελφών μας". Το πτώμα του μεταφέρθηκε εις το Νεκροτομείον στις 22.7.44 με σημείωμα ότι φονεύθηκε διότι δήθεν αποπειράθηκε να δραπετεύσει.
Οικονόμου (πολ. αγ.). Ξέρετε αν η Ειδική Ασφάλεια και τα όργανά της με κάθε τρόπο δυσχέραιναν το έργο των νοσοκόμων;
Μάρτ. Ο Χατζηκώστας με κάθε τρόπο ήθελε να απομακρύνει τη σύζυγό σας που υπηρετούσε ως νοσοκόμος αδελφή.
Μιράσγεζης (πολ. αγ.) Οι ξένοι τι ιδέα είχαν για την Ειδική Ασφάλεια;
Μάρτ. Αν δεν τα έβλεπαν με τα μάτια τους θα ήτο αδύνατον να τα πιστέψουν.
Κανελλόπουλος {πολ. αγ.). Με το πρόσχημα της διώξεως των κομμουνιστών, τα όργανα της Ειδικής συνελάμβαναν πρόσωπα χωρίς καμιά διάκριση;
Μάρτ. Βεβαίως.
Κανελλόπουλος. Πώς χαρακτηρίζετε την πράξη της;
Μάρτ. Προδοτική.
Ο μάρτυς καταθέτει ύστερα ότι τα εγκλήματα άρχισαν μόνο όταν ιδρύθηκαν τα Τάγματα και αναπτύχθηκε η Ειδική. Η Ειδική εξετέλη και βασάνιζε «ως κράτος συνεργαζόμενο με τους Γερμανούς» και αυτό είναι τό στίγμα. Οι κατηγορούμενοι πήγαν εθελοντικά στην Ειδική και εξετέλουν φρικτά βασανιστήρια με πλήρη ψυχραιμία. Δεν αναγνωρίζω καμιά σύγχυση και κανένα ελαφρυντικό.
Υπεράσπιση. Ξέρετε ότι η ίδρυση των Ταγμάτων έγινε για την ασφάλεια του κράτους;
Μάρτ. Τα Τάγματα τα ίδρυσαν για τη δική τους ασφάλεια ο Ράλλης και ο Τσιρονίκος, που ήταν πουλημένοι στους Γερμανούς.
Υπεράσπιση. Ξέρετε αν γίνονταν συλλήψεις χωρίς να το θέλει η Ειδική, διότι διάτασσαν οι Γερμανοί;
Μάρτ. Τις περισσότερες συλλήψεις και εκτελέσεις τις έκανε μόνη η Ειδική, πριν αρχίσει η δράση του ΕΑΜ.
Η πολιτική αγωγή υποβάλλει στο δικαστήριο δυο αιτήσεις: 1) Να προσαχθούν από την εγκληματολογική υπηρεσία όλες οι φωτογραφίες και τα άλλα στοιχεία που δείχνουν τα φριχτά βασανιστήρια που έκαναν οι δήμιοι της Ειδικής. 2) Εφ’ όσον αυτά βεβαιωθούν να δοθούν στη δημοσιότητα με κινηματογραφική προβολή μέσα στην αίθουσα, όπως έγινε με τους δημίους του Μπέλσεν.
Ο επίτροπος απέκρουσε και τις δυο αιτήσεις. Το δικαστήριο δέχθηκε την πρώτη αίτηση και απέρριψε τη δεύτερη.
Ο μάρτυς υπεράσπισης Μ. Γιαννουκάκος αντιστράτηγος, που ήταν ο ίδιος διευθυντής του υπουργείου Εσωτερικών επί Ταβουλάρη και συνεπώς δοσίλογος, προσπαθεί να δικαιολογήσει το Λάμπου και το Μητρόπουλο.
Πολ. αγ. Εκαμαν το καθήκον τους οι κατηγορούμενοι, αφού συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς;
Μάρτ. Δεν απαντώ.
Ο Κουλουμβάκης σηκώνεται θρασύτατος, και βρίζει τους συνηγόρους της πολιτικής αγωγής. Λέει ότι η... «πατρίς θα τους ξεπατώσει και αυτούς» και ασχημονεί ενώ οι χωροφύλακες χειροκροτούν.
Ο πρόεδρος αντί να σταματήσει τις ασχημίες διακόπτει τη συνεδρίαση.
Παρελαύνουν ύστερα άλλοι ψευδομάρτυρες της υπεράσπισης. Ο αστυνόμος Διακουμής, Στρατηγός, Σταυλόπουλος, Κυβέλλος.
Ο τελευταίος διευθυντής του «Κρυστάλ», μέλος της X προσπαθεί να υπερασπισθεί τους Μητρόπουλο, και Παρθενίου. Δεν κρύβει όμως ότι γίνονταν φρικτά βασανιστήρια στο ξενοδοχείο. 'Ομολογεί τα φρικτά μαρτύρια της Ηλέκτρας και το βασανιστικό θάνατο του έμπορου I. Λεβέντη που τον πέταξαν απ’ το παράθυρο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι μόλις τελείωσαν τις καταθέσεις τους οι μάρτυρες κατηγορίας άρχισαν να παρουσιάζονται... «αυθορμήτως» ένας - ένας οι κατηγορούμενοι που δικάζονταν ως τώρα ερήμην.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου