{[['
']]}
']]}.jpg)
Η ιστορία του νεοελληνικού κράτους είναι από μια ορισμένη πλευρά ιστορία άμεσου είτε έμμεσου ξεπουλήματος του πολιτικού κόσμου της χώρας στο ξένο εκμεταλλευτικό κεφάλαιο. Δεν υπήρξε ούτε υπάρχει αστικό πολιτικό κόμμα και αστός πολιτικός που να μην ήτανε είτε να μην είναι συνδεδεμένος με τον έναν είτε τον άλλο τρόπο με το ξένο κεφάλαιο, με ξένες πολιτικές επιρροές, και στην πρώτη γραμμή με το αγγλικό κεφάλαιο και την αγγλική πολιτική.
Η πολιτική του αστικοτσιφλικάδικου πολιτικού κόσμου από τότε που υπάρχει ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα δεν ήταν στην ουσία της ούτε εθνική ούτε ανεξάρτητη. Ήταν πολιτική υποδούλωσης, εξάρτησης από ξένο κεφάλαιο και την ξένη πολιτική. Και τ' αποτελέσματα είναι γνωστά: Να ΄ναι η Ελλάδα στα χάλια που βρίσκεται. Για τον αστικοτσιφλικάδικο πολιτικό κόσμο και τις πλουτοκρατικές τάξεις που εκπροσωπεί, η κατάσταση αυτή είναι φυσιολογική. Γιατί η σύνδεση και η υποταγή μας στο ξένο κεφάλαιο εξυπηρετεί απόλυτα τα οικονομικά τους συμφέροντα σε βάρος του Λαού και του τόπου.
Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε και γιατί στην Ελλάδα δεν είχαμε ούτε έχουμε απ' την πλευρά της αστικής τάξης συνεπές δημοκρατικό πολιτικό κίνημα. Γιατί η αστική τάξη στην Ελλάδα και ο πολιτικός της κόσμος πρόδωσαν την αστικοδημοκρατική αποστολή τους, που περιλαμβάνει και τη δημιουργία πραγματικά γερής, οικονομικά και πολιτικά ανεξάρτητης νεοελληνικής εθνικής πολιτείας. Και να γιατί ο εργαζόμενος Λαός, που αυτός πληρώνει τα σπασμένα της προδοσίας αυτής και της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης της χώρας απ' το ξένο κεφάλαιο, ανάλαβε αυτός το καθήκον της δημιουργίας μιας πραγματικά λεύτερης και ανεξάρτητης δημοκρατικής Ελλάδας. Η φυσική του ύπαρξη και υπόσταση είναι δεμένη αδιάσπαστα με την πραγματοποίηση του καθήκοντος αυτού, που πολιτικά βρήκε τη συμπύκνωση και την έκφραση του στον Πολιτικό Συνασπισμό των Κομμάτων του ΕΑΜ, στο πανελλήνιο, παλλαϊκό εαμικό κίνημα.
Εδώ όμως σκοντάφτουμε σε μια σοβαρή δυσκολία, που για πολλούς φαίνεται και αξεπέραστη: στον εξωελληνικό παρεμβατισμό. Οι εξωελληνικοί αυτοί παράγοντες έχουν συνηθίσει απ' την πρώτη αρχή να βρίσκουν, να εξαγοράζουν και να διαφθείρουν στην Ελλάδα πρόσωπα και παρατάξεις, που τους υπηρετούσαν δουλικά και υπάκουα. Και σήμερα, ύστερα απ' την κοσμογονία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, που ανύψωσε το ΕΑΜ σε αποφασιστικό πολιτικό παράγοντα στον τόπο μας, δεν μπορούν να συμβιβασθούν εύκολα με το γεγονός ότι το ΕΑΜ αυτό, που εκπροσωπεί τη λεύτερη, δημιουργική Ελλάδα, δεν μπορεί να σταθεί απέναντι τους σα δούλος, όπως είναι συνηθισμένοι με τους άλλους, γιατί τότε θα έπαυε να υπάρχει. Και ότι συνεννόηση και συνεργασία με τη Νέα Ελλάδα, την εαμική Ελλάδα, μπορεί να υπάρξει και να σταθεί μονάχα πάνω στη βάση της ισοτιμίας, της αμοιβαίας κατανόησης και του αλληλοσεβασμού.
Την κύρια ευθύνη τη φέρνουν πάλι οι ντόπιοι πατριδοκάπηλοι, που προσφέρονται πάντα έτοιμοι να πουλήσουν τον τόπο τους, και έτσι πείθουν τους ξένους ότι μπορούν να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται προς την Ελλάδα όπως πριν, δηλαδή σαν αφέντης προς σκλάβο. Αυτού βρίσκεται για μας ο κόμπος. Απ' το βάθρο της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, να υποχωρήσουμε δεν μπορούμε, γιατί εδώ κάθε υποχώρηση σημαίνει προδοσία. Παραμένοντας στέρεα πάνω σ' αυτό το βάθρο, πρέπει ν' απομονώσουμε και ν' απογυμνώσουμε από κάθε λαϊκή βάση την εθνική προδοσία που εκπροσωπείται από το Μ.Μ. και Σία. Να κερδίσουμε με τη λαϊκή δημοκρατική πολιτική μας τις ταλαντεύσεις του Κέντρου, τουλάχιστο για όσα αφορούν τη μαζική του βάση, προς τ' αριστερά. Και να πείσουμε τους ξένους ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία με την Ελλάδα όξω απ' τη βάση της ισοτιμίας και της εθνικής αξιοπρέπειας που βάζει ΕΑΜ. Και ότι κάθε εμμονή στις μέθοδες της μισοαποικιακής πολιτικής θα έβρισκε το Λαό μας άκαμπτο και θα τους έφερνε αντιμέτωπους μ' αυτόν.
Έτσι διαγράφεται το πρόβλημα μας στη σημερινή στιγμή. Και δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα μπορέσουμε να το μαστορέψουμε το πρόβλημα αυτό, γιατί παρ' όλα τα εμπόδια, τις δυσκολίες, τις προκλήσεις, διαβολές, συκοφαντίες, πλαστογραφίες, τρομοκρατία και βία που εξασκείται σε βάρος του κινήματος μας, εμείς κατέχουμε κάτι βασικό, αποφασιστικό, αναντικατάστατο και άφθαστο, που δεν τόχει ούτε μπορεί να τόχει κανένας απ' τους αντίπαλους μας. Είμαστε το μοναδικό κίνημα, το κίνημα της Λαϊκής Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού, που κρατά τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας, της τιμής και της αξιοπρέπειας. Στον κόσμο που εκπροσωπεί το χοντρικό εθνικό ξεπούλημα, την έσχατη εθνική προδοσία και τη δουλική υποταγή στους ξένους, ορθώνεται το κίνημα μας λαϊκό, ρωμαλέο, εθνικό, πηγαίο, που εκπροσωπεί ό,τι τίμιο, αντρίκειο, λαϊκό, εθνικό, πραγματικά ελληνικό έχει να παρουσιάσει ο τόπος αυτός. Αυτού βρίσκεται και η δική μας περηφάνια και το αίσθημα της ανωτερότητας και της υπεροχής απέναντι στους αντιπάλους μας.
Όμως αυτό μας φορτώνει με υποχρεώσεις και βάρη που μονάχα ένας ηθικά ακέραιος και αδέκαστος χαραχτήρας μπορεί να τα βαστάζει. Και μονάχα ένα κόμμα και ένα κίνημα που συγκεντρώνει τέτοιους χαραχτήρες, χαραχτήρες που συγκεντρώνουν φωτεινό μυαλό, καρδιά λαϊκού αγωνιστή που δε δειλιάζει μπροστά σε τίποτα, με ακατάβλητη θέληση και αντοχή, και παράλληλα με ηθική ανωτερότητα, ακεραιότητα και υπεροχή, μονάχα ένα τέτοιο κόμμα και κίνημα μπορεί να τα βγάλει πέρα έτσι όπως θέλει ο Λαός, όπως συμφέρει στην Ελλάδα.
(*) Πρόκειται για ανοικτή επιστολή του Νίκου Ζαχαριάδη που δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ το Σεπτέμβριο του 1945, λίγο πριν το ιστορικό 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ, και η οποία απευθυνόταν στο Θανάση Χατζή, μέλος τότε της Κ.Ε. του ΚΚΕ και γραμματέα της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης. Ο Θανάσης Χατζής στα χρόνια της Κατοχής διετέλεσε και Γραμματέας της Κ.Ε. του ΕΑΜ.
Δημοσίευση σχολίου