{[['
']]}
']]}
Από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830 -1974»
Στις αρχές Απριλίου 1969, λίγο μετά την κηδεία του Αϊζενχάουερ, του σημαδεύει την πολύ αργή προς το παρόν μετάβαση απ’ τον έναν σωτήρα, τον κακό, στον άλλο, τον καλό (σε λίγο θα βρεθεί και ο άσχημος, ο Μαρκεζίνης, ώστε το γουέστερν σπαγγέτι να μπορεί να σκηνοθετηθεί σωστά), θα γίνει μία κρίσιμη σύνοδος του ΝΑΤΟ, και οι Δανοί θ’ αρχίσουν πάλι να γκρινιάζουν που «υπάρχουν μεταξύ μας μέλη που παραβιάζουν τις αρχές μας».
Η χούντα πρέπει να κάνει λίφτινγκ ταχύτατα. Και το κάνει. Επαναφέρει σε ισχύ τρία άρθρα του δικού της, του χουντικού συντάγματος, το 13 που μιλάει περί ασύλου της κατοικίας, το 18 που κατοχυρώνει το συνέρχεσθαι και το 19 που κατοχυρώνει το συνεταιρίζεσθαι. Λες και στην Ελλάδα εμπόδισε ποτέ κανένα σύνταγμα τους τραμπούκους να μπουκάρουν στο σπίτι σου ό,τι ώρα θέλουν, τους μπράβους να διαλύουν συγκεντρώσεις και τους εγκάθετους να τα κάνουν μπάχαλο στους συνεταιρισμούς. Όπως και νάναι, απ’ τον Απρίλιο του 1969 και μετά η χούντα μπορεί να λέει σ’ αυτούς που δεν τη γνωρίζουν από κοντά, πως αποκατάστησε τη δημοκρατία (παραμένοντας δικτατορία).
Και τότε ακριβώς θα γίνει η μεγάλη πλάκα στο Συμβούλιο Επικράτειας. Η χούντα έχει ήδη απολύσει 31 δικαστές, μεταξύ των οποίων ο Τούσης, ο Φλώρος, ο Μαυρομιχάλης, ο Δελαπόρτας και ο Σαρτζετάκης. Οι δικαστές καταφεύγουν στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, το Συμβούλιο Επικράτειας, που ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων της εξουσίας. Ταυτόχρονα, διαμαρτύρεται και ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, γιατί η χούντα δεν επιτρέπει στους απολυμένους δικαστές ούτε να δικηγορήσουν. Θα πεθάνουν απ’ την πείνα, λέει ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου. Να πεθάνουν, λέει ο Παττακός, γιατί είναι κακοί Έλληνες. Ο Παττακός δηλαδή εκτός από τέλειος Έλληνας είναι και τέλειος χριστιανός.
Το Συμβούλιο Επικράτειας ακυρώνει όλες τις απολύσεις, διότι η απόφαση της χούντας παραβιάζει καταφάνερα την ισοβιότητα των δικαστών. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Επικράτειας, ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο πρώτος μεταχουντικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν τρομάζει όταν ο Παπαδόπουλος αυτοπροσώπως του λέει πως θα βρεθούν όλοι προ οδυνηρών εκπλήξεων. Και δεν ανακαλεί την απόφαση, όπως του ζητάει ο δικτάτορας. Ο Παπαδόπουλος τον καλεί να υποβάλει την παραίτησή του. Και ο έντιμος Στασινόπουλος, που είναι και ποιητής, του λέει: «Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η τιμή μου ως δικαστού, μου επιβάλλουν να αρνηθώ την υποβολή της παραιτήσεώς μου». Και η χούντα τον θέτει σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Και άλλοι σύμβουλοι επικράτειας αρνούνται να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Ένας απ’ αυτούς, και ο Άγγελος Ιατρίδης, που ο Παττακός του λέει: Θα σε κάνω εγώ Έλληνα πολίτη! Ε, χρειάζεται κάτι παραπάνω για να καταλάβεις πως αυτός ο άνθρωπος ήταν γεννημένος βλαξ; Σημειώστε πως μεταξύ των αντισταθέντων συμβούλων επικράτειας ήταν και ο γνωστός πεζογράφος Σπύρος Πλασκοβίτης. Πήγε τζάμπα, λοιπόν, το δημοκρατικό λίφτινγκ που μόλις είχε κάνει η χούντα. Το Συμβούλιο Επικράτειας την εξευτέλισε εντελώς. Και ήταν το μόνο θεσμικό όργανο που κατάφερε να αντισταθεί στη χούντα.
Παρά το ψευτοδημοκρατικό λίφτινγκ και ύστερα απ’ τη νίλα που προκαλεί στη χούντα το Συμβούλιο της Επικράτειας, έρχεται καπάκι και η αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, που στις 12 Δεκεμβρίου 1969 συνεδριάζει στο Παρίσι. Δεκαοχτώ υπουργοί εξωτερικών πρόκειται να αποφασίσουν αν η Ελλάδα έχει θέση ανάμεσα στις πολιτισμένες δημοκρατίες της Ευρώπης. Με κάποια καθυστέρηση, οι ένδεκα λεν όχι: η Ελλάδα είναι βαρβαρική χώρα. Πρόκειται για τη Γερμανία, που πολύ βοήθησε τους Έλληνες δημοκράτες κυρίως χάρη στον Βίλλυ Μπραντ, την Αγγλία, τη Σουηδία, τη Δανία, τη Νορβηγία, τη Ισλανδία, την Ιταλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ιρλανδία. Η Γαλλία, η Ελβετία, η Αυστρία και η Τουρκία δηλώνουν πως θα απόσχουν απ’ την ψηφοφορία. Μόνο η Κύπρος θα ψηφίσει υπέρ της Ελλάδας, κατά το εθνικό έθιμο.
Όμως, η ψηφοφορία τελικά δεν θα γίνει διότι ο υπουργός εξωτερικών της χούντας Πιπινέλης δηλώνει μεγαλοπρεπέστατα πως η εθνική υπερηφάνεια της Ελλάδος την υποχρεώνει να αποχωρήσει από το Συμβούλιο της Ευρώπης! Είδες η εθνική υπερηφάνεια; Άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της.
Στη συνέχεια η Ελλάδα αποπέμπεται από την Πανευρωπαϊκή Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων και από τη Διεθνή Κοινοβουλευτική Ένωση, ενώ η σύνδεση με την ΕΟΚ παγώνει. Η Ελλάδα είναι απομονωμένη. Το δημοκρατικό λίφτινγκ που εισηγήθηκαν οι Αμερικανοί δεν φτούρησε. Διότι στο μεταξύ δημοσιεύεται το πόρισμα από 1200 σελίδες της έρευνας που έκανε στην Ελλάδα η υποεπιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι καταπέλτης για τη χούντα. Μεταξύ των άλλων, το πόρισμα βεβαιώνει κατηγορηματικά πως την 21η Απριλίου 1967 δεν υπήρχε ούτε καν υποψία κομουνιστικού κινδύνου στην Ελλάδα.
Αυτό ήταν. Η υπερευαίσθητη στον κομουνιστικό κίνδυνο δυτική Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει τίποτα πλέον για τους συνταγματάρχες. Μπορεί όμως να κάνει η Αμερική. Που κρίνει πως δεν ωρίμασε ακόμα η κατάσταση για την αλλαγή βάρδιας ανάμεσα στους δυο σωτήρες, τον κακό (Παπαδόπουλος) και τον καλό (Καραμανλής). Κι έτσι ενώ η αμερικάνικη Βουλή ψηφίζει το σταμάτημα της στρατιωτικής βοήθειας προς τη χούντα, η αμερικανική Γερουσία απορρίπτει την εισήγηση της Βουλής. Ως γνωστόν, στο αμερικάνικο πολιτικό γουέστερν, ο καλός είναι η Βουλή και ο κακός η Γερουσία. Συνεπώς, η κωμωδία μπορεί να συνεχίζεται αενάως.
Πάντως, οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης που μέχρι τότε υποστήριζαν τη χούντα, αλλάζουν ψαλτήρι και τώρα ζητούν την απομάκρυνση της χούντας. Απηχούν τις απόψεις του Στέιτ Ντηπάρτμεν, που θέλει Καραμανλή. Όμως το Πεντάγωνο θέλει Παπαδόπουλο. 'Αλλο ένα γουέστερν με καλούς και κακούς.
Οι καλοί θα νικήσουν όπως και στα φιλμ, αλλά θ’ αργήσουν. Βρισκόμαστε στο 1969 και το THE END θα εμφανιστεί στην οθόνη σε πέντε χρόνια, το 1974. Διάολε, χρειάζεται χρόνος για να παιχτεί καλά το παιχνίδι ανάμεσα στις δεξιές φατρίες, ώστε να μην επαναληφτούν φαινόμενα ανάλογα μ’ αυτά που εμφανίστηκαν επί Γεωργίου Παπανδρέου. 'Αλλωστε, στην πολιτική σκηνή έχει εμφανιστεί ο Ανδρέας Γεωργίου Παπανδρέου, κι αυτό είναι μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για ένα πιο άνετο παιχνίδι ανάμεσα στις φατρίες της Δεξιάς.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
15. Το Συμβούλιο Επικράτειας χορεύει τη χούντα
Η χούντα πρέπει να κάνει λίφτινγκ ταχύτατα. Και το κάνει. Επαναφέρει σε ισχύ τρία άρθρα του δικού της, του χουντικού συντάγματος, το 13 που μιλάει περί ασύλου της κατοικίας, το 18 που κατοχυρώνει το συνέρχεσθαι και το 19 που κατοχυρώνει το συνεταιρίζεσθαι. Λες και στην Ελλάδα εμπόδισε ποτέ κανένα σύνταγμα τους τραμπούκους να μπουκάρουν στο σπίτι σου ό,τι ώρα θέλουν, τους μπράβους να διαλύουν συγκεντρώσεις και τους εγκάθετους να τα κάνουν μπάχαλο στους συνεταιρισμούς. Όπως και νάναι, απ’ τον Απρίλιο του 1969 και μετά η χούντα μπορεί να λέει σ’ αυτούς που δεν τη γνωρίζουν από κοντά, πως αποκατάστησε τη δημοκρατία (παραμένοντας δικτατορία).
Και τότε ακριβώς θα γίνει η μεγάλη πλάκα στο Συμβούλιο Επικράτειας. Η χούντα έχει ήδη απολύσει 31 δικαστές, μεταξύ των οποίων ο Τούσης, ο Φλώρος, ο Μαυρομιχάλης, ο Δελαπόρτας και ο Σαρτζετάκης. Οι δικαστές καταφεύγουν στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, το Συμβούλιο Επικράτειας, που ελέγχει τη νομιμότητα των πράξεων της εξουσίας. Ταυτόχρονα, διαμαρτύρεται και ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, γιατί η χούντα δεν επιτρέπει στους απολυμένους δικαστές ούτε να δικηγορήσουν. Θα πεθάνουν απ’ την πείνα, λέει ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου. Να πεθάνουν, λέει ο Παττακός, γιατί είναι κακοί Έλληνες. Ο Παττακός δηλαδή εκτός από τέλειος Έλληνας είναι και τέλειος χριστιανός.
Το Συμβούλιο Επικράτειας ακυρώνει όλες τις απολύσεις, διότι η απόφαση της χούντας παραβιάζει καταφάνερα την ισοβιότητα των δικαστών. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Επικράτειας, ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο πρώτος μεταχουντικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν τρομάζει όταν ο Παπαδόπουλος αυτοπροσώπως του λέει πως θα βρεθούν όλοι προ οδυνηρών εκπλήξεων. Και δεν ανακαλεί την απόφαση, όπως του ζητάει ο δικτάτορας. Ο Παπαδόπουλος τον καλεί να υποβάλει την παραίτησή του. Και ο έντιμος Στασινόπουλος, που είναι και ποιητής, του λέει: «Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και η τιμή μου ως δικαστού, μου επιβάλλουν να αρνηθώ την υποβολή της παραιτήσεώς μου». Και η χούντα τον θέτει σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Και άλλοι σύμβουλοι επικράτειας αρνούνται να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Ένας απ’ αυτούς, και ο Άγγελος Ιατρίδης, που ο Παττακός του λέει: Θα σε κάνω εγώ Έλληνα πολίτη! Ε, χρειάζεται κάτι παραπάνω για να καταλάβεις πως αυτός ο άνθρωπος ήταν γεννημένος βλαξ; Σημειώστε πως μεταξύ των αντισταθέντων συμβούλων επικράτειας ήταν και ο γνωστός πεζογράφος Σπύρος Πλασκοβίτης. Πήγε τζάμπα, λοιπόν, το δημοκρατικό λίφτινγκ που μόλις είχε κάνει η χούντα. Το Συμβούλιο Επικράτειας την εξευτέλισε εντελώς. Και ήταν το μόνο θεσμικό όργανο που κατάφερε να αντισταθεί στη χούντα.
16. Περί αξιοπρέπειας των αναξιοπρεπών
Παρά το ψευτοδημοκρατικό λίφτινγκ και ύστερα απ’ τη νίλα που προκαλεί στη χούντα το Συμβούλιο της Επικράτειας, έρχεται καπάκι και η αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, που στις 12 Δεκεμβρίου 1969 συνεδριάζει στο Παρίσι. Δεκαοχτώ υπουργοί εξωτερικών πρόκειται να αποφασίσουν αν η Ελλάδα έχει θέση ανάμεσα στις πολιτισμένες δημοκρατίες της Ευρώπης. Με κάποια καθυστέρηση, οι ένδεκα λεν όχι: η Ελλάδα είναι βαρβαρική χώρα. Πρόκειται για τη Γερμανία, που πολύ βοήθησε τους Έλληνες δημοκράτες κυρίως χάρη στον Βίλλυ Μπραντ, την Αγγλία, τη Σουηδία, τη Δανία, τη Νορβηγία, τη Ισλανδία, την Ιταλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ιρλανδία. Η Γαλλία, η Ελβετία, η Αυστρία και η Τουρκία δηλώνουν πως θα απόσχουν απ’ την ψηφοφορία. Μόνο η Κύπρος θα ψηφίσει υπέρ της Ελλάδας, κατά το εθνικό έθιμο.
Όμως, η ψηφοφορία τελικά δεν θα γίνει διότι ο υπουργός εξωτερικών της χούντας Πιπινέλης δηλώνει μεγαλοπρεπέστατα πως η εθνική υπερηφάνεια της Ελλάδος την υποχρεώνει να αποχωρήσει από το Συμβούλιο της Ευρώπης! Είδες η εθνική υπερηφάνεια; Άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της.
Στη συνέχεια η Ελλάδα αποπέμπεται από την Πανευρωπαϊκή Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων και από τη Διεθνή Κοινοβουλευτική Ένωση, ενώ η σύνδεση με την ΕΟΚ παγώνει. Η Ελλάδα είναι απομονωμένη. Το δημοκρατικό λίφτινγκ που εισηγήθηκαν οι Αμερικανοί δεν φτούρησε. Διότι στο μεταξύ δημοσιεύεται το πόρισμα από 1200 σελίδες της έρευνας που έκανε στην Ελλάδα η υποεπιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι καταπέλτης για τη χούντα. Μεταξύ των άλλων, το πόρισμα βεβαιώνει κατηγορηματικά πως την 21η Απριλίου 1967 δεν υπήρχε ούτε καν υποψία κομουνιστικού κινδύνου στην Ελλάδα.
Αυτό ήταν. Η υπερευαίσθητη στον κομουνιστικό κίνδυνο δυτική Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει τίποτα πλέον για τους συνταγματάρχες. Μπορεί όμως να κάνει η Αμερική. Που κρίνει πως δεν ωρίμασε ακόμα η κατάσταση για την αλλαγή βάρδιας ανάμεσα στους δυο σωτήρες, τον κακό (Παπαδόπουλος) και τον καλό (Καραμανλής). Κι έτσι ενώ η αμερικάνικη Βουλή ψηφίζει το σταμάτημα της στρατιωτικής βοήθειας προς τη χούντα, η αμερικανική Γερουσία απορρίπτει την εισήγηση της Βουλής. Ως γνωστόν, στο αμερικάνικο πολιτικό γουέστερν, ο καλός είναι η Βουλή και ο κακός η Γερουσία. Συνεπώς, η κωμωδία μπορεί να συνεχίζεται αενάως.
Πάντως, οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης που μέχρι τότε υποστήριζαν τη χούντα, αλλάζουν ψαλτήρι και τώρα ζητούν την απομάκρυνση της χούντας. Απηχούν τις απόψεις του Στέιτ Ντηπάρτμεν, που θέλει Καραμανλή. Όμως το Πεντάγωνο θέλει Παπαδόπουλο. 'Αλλο ένα γουέστερν με καλούς και κακούς.
Οι καλοί θα νικήσουν όπως και στα φιλμ, αλλά θ’ αργήσουν. Βρισκόμαστε στο 1969 και το THE END θα εμφανιστεί στην οθόνη σε πέντε χρόνια, το 1974. Διάολε, χρειάζεται χρόνος για να παιχτεί καλά το παιχνίδι ανάμεσα στις δεξιές φατρίες, ώστε να μην επαναληφτούν φαινόμενα ανάλογα μ’ αυτά που εμφανίστηκαν επί Γεωργίου Παπανδρέου. 'Αλλωστε, στην πολιτική σκηνή έχει εμφανιστεί ο Ανδρέας Γεωργίου Παπανδρέου, κι αυτό είναι μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για ένα πιο άνετο παιχνίδι ανάμεσα στις φατρίες της Δεξιάς.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου