{[['
']]}
']]}
O Ράλλης λέει ότι o αρχηγός των Ταγμάτων Εύβοιας Παπαθανασόπουλος ήταν στον ΕΔΕΣ.
Αρχίζοντας την κατάθεσή του ο μάρτυρας κατηγορίας Σμαρούνης αναφέρεται στην οικονομική κατάσταση της χώρας από την ημέρα της ανακωχής. Οι Γερμανοί επέβαλαν το μάρκο κατοχής, που δεν τυπώνονταν καν στη Γερμανία, αλλά στην Κηφισιά, όπου είχαν φέρει δυο ειδικά αυτοκίνητα το ένα λιθογραφείο και το άλλο τυπογραφείο. Η κυβέρνηση Τσουδερού φεύγοντας άφησε χαρτονόμισμα αξίας 22 δισεκ. δραχμών. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν και τα μάρκα και οι μεσογειακές δραχμές των Ιταλών που ανέρχονταν σε άλλα 10 δισεκ. δραχμές.
Εγιναν συνεννοήσεις και δέχθηκαν οι Γερμανοί ν’ αποσύρουν τα μάρκα και να κυκλοφορούν μόνο δραχμές.
Τα έξοδα κατοχής του Φλεβάρη 1942 ανέβηκαν σε 6 δισεκ. και τον Ιούλιο οι Γερμανοί ζήτησαν 15 δισεκ. Αντίθετα με το διεθνές δίκαιο, δεν συντηρούνταν μόνο ο απαραίτητος για την κατοχή στρατός αλλά εκατοντάδες χιλιάδες. Επίσης έπαιρναν τεράστια ποσά για την κατασκευή του «τείχους της Ευρώπης», που στρέφονταν κατά του συμμαχικού αγώνα.
Τέλος οι Γερμανοί άρχισαν να παίρνουν όσα λεφτά ήθελαν, στέλνοντας ένα σημείωμα στην Τράπεζα της Ελλάδας. Τον Αύγουστο του 1943, που ο μάρτυρας έφυγε για την Αίγυπτο, το χαρτονόμισμα είχε ανέβει σε 800 δισεκ.
Οι Γερμανοί καταλήστεψαν τη χώρα. Πήραν 110 χιλ. τόννους καπνά, κι έδωσαν στους καπνοπαραγωγούς πληθωρικές δραχμές, δηλ. τίποτε.
Ο Επίτροπος στο σημείο αυτό προσθέτει ότι η κυβέρνηση δημοσίευσε στις 13 Μαρτίου νόμο με τον όποιο επίτασσε τα καπνά παραγωγής 1940, 1941 και 1939.
Ο επίτροπος διαβάζει επίσημο έγγραφο που αναφέρει ότι φορτώθηκαν 10 ή 11 βαγόνια με κέρματα ελληνικά και στάλθηκαν στη Γερμανία. Αναφέρει ακόμη ότι φορτώθηκαν κέρματα βάρους 28 έκατ. κιλών. Παραδόθηκαν ακόμη 53 έκατ. κιλά νικέλινα κέρματα και πολλά εκατομμύρια κιλά κέρματα.
Για την περιβόητη εταιρία «Ντεγκρίγκες» που καταλήστεψε την Ελλάδα, λέει ότι είχε αναλάβει το μονοπωλιακό δικαίωμα του εξωτερικού εμπορίου και καρπώθηκε τεράστια κέρδη.
Σ’ ερώτηση του επιτρόπου ο μάρτυρας απαντάει ότι τυπικό πνεύμα αντίστασης για την απομύζηση του λαού υπήρχε. Ουσιαστικό όμως πνεύμα αντίστασης δεν υπήρχε. Συνεχίζοντας λέει ότι τα 2/3 τού εθνικού εισοδήματος απορροφήθηκαν το 1941 από τοτς Γερμανοί Ιταλούς.
Το ολικό ποσό που πήραν απ’ την Ελλάδα οι Γερμανοϊταλοί φθάνει στα 8.000.000 λίρες χρυσές. Εκτός όμως από αυτό το ποσό, πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει και η «λανθάνουσα ζημία», που είναι πολύ μεγαλύτερη. Πιστώσεις 150 εκατομ. μάρκων εξανεμίσθηκαν σε αγορές κάρβουνου από τη Γερμανία, που το... κατανάλωσαν οι ίδιοι οι Γερμανοί! Το περίφημο «πριμ» το εκμεταλλεύτηκε κερδοσκοπικά μια ομάδα Ελληνογερμανών... Οι κατοχικές κυβερνήσεις διευκόλυναν και ωφέλησαν τον εχθρό.
Καλείται ο Αντ. Δελμούζος, γεν. διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών, που λέει ότι όλοι οι υπάλληλοι του υπουργείου του απολύθηκαν, γιατί αρνήθηκαν να δώσουν όρκο πίστεως στον Τσολάκογλου.
Περισσότερα δεν ξέρει. Αναφέρει όμως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υπαλλήλου του υπουργείου Εξωτερικών, που από διευθυντής κλιναμαξών έγινε διπλωματικός υπάλληλος. Απολύθηκε όμως από την υπηρεσία γιατί... ξεκολλούσε τα γραμματόσημα από τις επιστολές και τα πουλούσε... Αυτός ο υπάλληλος που λέγεται Σαραντόπουλος προσελήφθη από τον Τσολάκογλου σε υπηρεσία και έγινε από αρχειφύλακας που ήταν. διευθυντής α ή β!
Ο μάρτυρας κατηγορίας Α. Πέππας. γεν. διευθυντής ουρολογίας του ύπουργείου Οικονομικών, λέει ότι μόλις έφθασαν οι Γερμανοί στην ‘Αθήνα δέσμευσαν όλα τα εμπορεύματα που βρίσκονταν στις αποθήκες του Πειραιά. Την υπηρεσία λειών την ανέλαβε κάποιος Ότο Γερμανός, που ήταν υπάλληλος του Λαναρά. Τα εμπορεύματα αυτά ήταν 7 χιλ. τόννοι κάρβουνο. 3 χιλ. τόννοι ζάχαρη, 8 χιλ. σάκοι καφές. 2 εκατομμύρια άδεια σακιά. 1.000 τόννοι λίπος, 1.500 μπάλες μαλλιά, χιλιάδες οκάδες δέρματα, κριθάρι, ρύζι, χαρτί κλπ. Επίσης, μεγάλες ποσότητες κασσίτερος, θειικός χαλκός κλπ. Αργότερα ο Πέππας πληρουορήθηκε ότι στην Ελευθέρα Ζώνη βρήκαν και δέσμευσαν οι Γερμανοί εμπορεύματα αξίας 800 χιλ. λιρών και στις Γεν. Άποθήκες 140 χιλ. λιρών.
Τά ελληνικά καπνά λεηλατήθηκαν κυριολεκτικά. Γερμανός αξιωματικός έφερε στο υπουργείο πράξη δεσμεύσεως των καπνών του 1940 με ημερομηνία 18 Απριλίου 1941, δηλ. 10 μέρες πριν μπουν στην Αθήνα. Για την εξαγορά των καπνών όρισαν τιμές του 1939. Υστερα δεσμεύθηκαν τα καπνά παραγωγής του 1939 και γενικά όλες οι ποσότητες.
Επακολούθησε η δημοσίευση νόμου της κυβέρνησης Τσολάκογλου, με τον όποιο εγκρίνονταν όλες οι προηγούμενες πράξεις των Γερμανών και αυτός ο νόμος δέσμευε και τα καπνά τού 1941. Χαρακτηριστικό των εξευτελιστικών τιμών που πληρώθηκαν τα καπνά στους καπνοπαραγωγούς είναι ότι με το ποσό που κατατέθηκε στο Βόλο ή στη Λάρισα για αγορά καπνών, δεν έφθανε ούτε το τσούλι που περιτυλίγουν τα δέματα να πληρωθεί.
Οι Γερμανοί πήραν συνολικά 120.200.000 κιλά καπνού, αξίας 19 δισεκατομμυρίων προπολεμικών δραχμών.
Συνεχίζοντας ο μάρτυρας λέει ότι οι Γερμανοί δέσμευσαν επίσης τα δέρματα, το λάδι κλπ. τα πλήρωσαν με πληθωρικές δραχμές κι έφερναν από τη Γερμανία παιχνίδια και κούκλες.
Το ταξίδι του "υπουργού" Γκοτζαμάνη στο Βερολίνο και στη Ρώμη είχε σαν αποτέλεσμα να φέρει στην Ελλάδα τα εκτρώματα που ονομάστηκαν «Ντεγκρίγκες» και «Ντέ Σάσι» και που καταλήστεψαν τη χώρα. Το υπουργείο έχει τις καρτέλες με τα ονόματα κείνων που συνεργάστηκαν και πλούτισαν κατά την κατοχή.
Ο Επίτροπος διαβάζει Εγκύκλιο του υπουργού Οικονομικών Χατζημιχάλη σχετική με την παράδοση των καπνών, που εκφράζει ευγνωμοσύνη στους Γερμανούς για την... επίλυση του καπνικού ζητήματος και αναφέρει ότι ο Χατζημιχάλης συμμετείχε κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Ελληνογερμανική Οικονομική Εταιρεία.
Ο Πέππας αναφέρει ότι ο Τσιρονίκος διάταξε να δίνονται 500 κιλά τσιγάρα το μήνα σε κάποια κυρία Κατσογιάννη. που μένει στην οδό Ι. Δροσοπούλου. Για τα τσιγάρα της κυρίας αυτής ενδιαφέρθηκε και ο Γερμανός στρατηγός.
Ράλλης. Μήπως γνωρίζετε τί είπα όταν ο Γερμανός στρατηγός εζήτησε ν' ανοίξουν 4 λέσχες:
Μάρτ. Μάλιστα. Είπατε ή όλες ή καμία. Και πράγματι, άνοιξαν όλες...
Ο Χατζημιχάλης απαντώντας σ' ερώτηση του συνέδρου Χαμάρτου, λέει ότι τον σύστησε στον Τσολάκογλου ο Ιωαννίνων Σπυρίδων κι έτσι έγινε υπουργός.
Σε ένα σημείο ο Ράλλης λέει: Μετέβησαν οι Γερμανοί σε κάποιον ανακριτή και του επήραν τον φάκελον μιας υποθέσεως. Και εγώ τότε εζήτησα ν’ αποδοθεί ο φάκελος. Εφάνην ήρωικότερος από σας κ. Πρόεδρε! Είχα το θάρρος ν' αντικρίσω την μπόταν του κατακτητού!...
Ο Πέππας εκθειάζει το Ράλλη και λέει ότι κατόρθωνε να πληρώνονται πρώτα οι υπάλληλοι και οι εργάτες και ύστερα οι Γερμανοί. Ο Πρόεδρος όμως τον διαψεύδει.
Μάρτ. Η Τράπεζα έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να στέλνει στις επαρχίες χρήματα προς πληρωμήν των υπαλλήλων...
Χαμάρτος (σύνεδρος). Μην το λέτε αυτό μάρτυς. Μην το λέτε αυτό με τόσην βεβαιότητα. Εζήσαμε εις τας επαρχίας και ξέρουμε...
Ράλλης. Ανέλαβα την Κυβέρνησιν δια να προσφέρω τας υπηρεσίας μου εις το Εθνος!
Επίτροπος. Δεν σας ώθησε κανείς ν’ αναλάβετε. Μόνος σας το επιδιώξατε.
Ράλλης. Προσέφερα μίαν υπηρεσίαν που ούτε ονειρεύθητε σεις να προσφέρετε ποτέ. Αλλά εις τον τόπον μας κατηγορούνται οι τίμιοι...
Επίτρ. Ασφαλώς δεν ονειρεύθηκα ποτέ να κάμω ό.τι εκάματε σείς...
Ο μάρτυρας κατηγορίας Δ. Μαγκριώτης. διευθυντής του υπ. Οικονομικών διαβάζει εγκύκλιο του Μπάκου, υπουργού Στρατιωτικών και Γκοτζαμάνη των Οικονομικών, με την όποια διατάσσονται οι τοπικές αρχές και η χωροφυλακή να υποβοηθήσουν τους Γερμανούς στην παραλαβή των καπνών μεταχειριζόμενοι. στην ανάγκη, και τη βία.
Ο πρόεδρος λέει ότι χθες ο Πέππας έλεγε ότι ο νόμος δεν εφαρμόστηκε. Με την εγκύκλιο φαίνεται το αντίθετο. Και μάλιστα υπάρχουν και κυρώσεις για όσους αρνηθούν να παραδώσουν τα καπνά.
Με ενίσχυση γερμανική δημιουργήθηκαν καπνοβιομήχανοι με τεράστιες περιουσίες. Και ανάμεσα σ’ αυτούς είναι οι Γ. Παπάζογλου. Θ. Σταυρόπουλος. Παπαδάτος και Κυριακόπουλος. Καραμπέτσος. Α. Αλεξανδρίδης. Χατζηγεωργίου. Αναγνωατόπουλος. Καρακίτσης και Κολοβός. Οι καπνοβιομήχανοι αυτοί έπαιρναν μεγάλες ποσότητες καπνού. Ο μάρτυρας αναφέρει τον Κοσμιδη που έπαιρνε 7.500 κιλά καπνό, ενώ προπολεμικά δεν είχε καθόλου σχεδόν παραγωγή.
Ολόκληρη τη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί πήραν συνολικά 4.000.000 κιλά αφορολόγητα τσιγάρα, εκτός των καπνών. Το κράτος είχε ζημία 1.400 εκατομμύρια προπολεμικά μόνο από το φόρο. Οι αλυκές, το μονοπώλιο, λεηλατήθηκαν κυριολεκτικά.
Ο μάρτυρας λέει ότι οι Γερμανοί αφού πήραν τα καπνά, ζήτησαν να καλυφθούν για την πράξη τους αυτή και από την ελληνική νομοθεσία. Ο σύνεδρος Καυκάς ρωτάει τον μάρτυρα για ποια νομοθεσία μιλάει. Γιατί χωρίς τη βοήθεια της κυβέρνησης ασφαλώς οι Γερμανοί δεν θα μπορούσαν να πάνε από χωριό σε χωριό κι από σπίτι σε σπίτι να πάρουν τα καπνά.
Μάρτ. Αυτό έγινε. Πήγαιναν μόνοι τους και τα ’παιρναν.
Καυκάς. Τότε γιατί σεις με την εγκύκλιο που στείλατε διατάσσεται τις αρχές να πάρουν τα καπνά και με τη βία ακόμη;
Μάρτ. Τοιαύτας διαταγάς ελαμβάνομεν από τους Γερμανούς!
Καυκάς. Μα είστε όργανα των Γερμανών εσείς;
Μάρτ. Ήθελον να πω ότι ελαμβάνομεν τοιαύτας εντολάς από τους υπουργούς, που διετάσσοντο από τους Γερμανούς!...
Ο μάρτυρας κατηγορίας Ε. Δαλαμάγκας διευθυντής του υπ. Οικονομικών καταθέτει ότι οι Γερμανοί άρχισαν να παίρνουν λεφτά τον Αύγουστο του 1941. Ετσι οι Γερμανοί και οι Ιταλοί όσο ήταν εδώ πήραν από την Τράπεζα Ελλάδας συνολικά ποσά αξίας 7.330.000 χρυσών λιρών. Εκτός απ’ αυτά πήραν για έργα κλπ. χαρτονόμισμα αξίας 2.500.000 χρυσών λιρών. Τέλος οι οργανισμοί δημοσίου δικαίου διάθεσαν απευθείας για έργα των αρχών κατοχής μεγάλες ποσότητες χρημάτων. Αλλά και η «Ντεγκρίγκες» και η «Ντέ Σάσι», οι ληστρικές αυτές εταιρείες, καταδυνάστευσαν τη χώρα. Δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη σε τι ποσά φθάνει η ζημία της εθνικής μας οικονομίας από τη ληστρική δράση αυτών των εταιρειών.
Ο Δαλαμάγκας αναφέρει τις πιο κάτω πράξεις των κυβερνήσεων κατοχής, που διευκόλυναν τον εχθρό. Το νόμο για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής Αγρινίου-Αμφιλοχίας, την εκχώρηση στους Γερμανούς 2.680 μετοχών της Ετ. Εναερίων Συγκοινωνιών, την περίφημη σύμβαση της ΑΕΡΕ που έγινε από τον τότε διευθυντή Τύπου συν/ρχη Μπουλαλά, και με εισήγηση του περιβόητου δοσίλογου Βουλπιώτη, το νόμο για την εκποίηση των κερμάτων, σαν μέταλλο.
Από κατάσταση που έχει ο Επίτροπος αποδείχνεται ακόμη ότι η περίφημη ΕΠΑΚ διάθεσε ποσό, που αντιστοιχεί με 9.002.000 λίρες για έργα των αρχών κατοχής.
Επίτροπος. Καθ’ όλην την διάρκεια της κατοχής πήρατε τόσα χρήματα, που να σας φτάνουν για το λάδι του σπιτιού σας τουλάχιστον;
Μάρτ. Ασφαλώς όχι.
Ο μάρτυρας κατηγορίας Γρηγορίου. διευθυντής της Τράπεζας 'Ελλάδας, εξιστορεί πως οι Γερμανοί καταλήστεψαν την 'Ελλάδα και πως με το κλήριγκ βρέθηκε στο τέλος ή χώρα μας και χρεωμένη με 263 εκατομμύρια μάρκα, δηλαδή με 13.000.000 χρυσές λίρες στη Γερμανία.
Οι Γερμανοί έφερναν λίρες στην 'Ελλάδα για να συγκρατήσουν, καθώς είπε ο μάρτυρας, τις τιμές σε κάποιο σταθερό επίπεδο κι έτσι να μπορέσουν ν’ απομυζήσουν πιο συστηματικά την εθνική μας οικονομία. Κατά τούς υπολογισμούς του Γρηγορίου, οι Γερμανοί έφεραν συνολικά στην Ελλάδα 1.500.000 λίρες.
Απαντώντας σ’ ερωτήσεις των κατηγορουμένων ο μάρτυρας λέει: Ανευ σαφών αποδείξεων δεν ημπορώ ν’ αποδώσω εις τους κατηγορουμένους δολίαν προαίρεσιν. Δεν υπήρχε δόλος και αναλαβόντες τας κυβερνήσεις της κατοχής οι κατηγορούμενοι μοναδικόν σκοπόν είχαν να εξυπηρετήσουν την Ελλάδα (!)
Επίτροπος. Αι καταστροφαί ήσαν γνωσταί. Μήπως είδατε δηλώσεις υπουργών. που εξυμνούσαν τούς καταστροφείς Γερμανούς;
Μάρτ. Δεν ξέρω... δεν άκουσα... Δεν επιτρέπεται βέβαια να γίνονται τέτοιου είδους δηλώσεις.
Σ' ένα σημείο της διαδικασίας ο συνήγορος Μπαμπόκος αναοέρει ότι έχει στα χέρια του και θα καταθέσει στο δικαστήριο έγγραφο της Ένωσης Έλλην. Τραπεζών που εξέφραζε εμπιστοσύνη στον Τσολάκογλου και τον παρακινούσε να παραμείνει στην αρχή για το καλό της πατρίδος.
Καλείται ο μάρτυρας κατηγορίας Όθων Μοδινός. γενικός διευθυντής του Γενικού Χημείου του Κράτους. Καταθέτει ότι οι Γερμανοί μας πήραν τη σταφίδα το οινόπνευμα κλπ. Δημοσιεύθηκε ειδικός νόμος με τον όποιο υποχρεώνονταν οι αμπελουργοί να προσφέρουν τα 30% της παραγωγής κρασιών στους Γερμανούς. Προσθέτει ο μάρτυρας ότι το ψωμί που μας έδιναν το 194! ήταν από αρτόδενδρο. είδος καλαμποκιού, κατάλληλο για τροφή ζώων και για κτηνάλευρα.
Καλείται ο μάρτυρας κατηγορίας Αθ. Τριανταφύλλης. διευθυντής του υπουργείου ’Εθνικής Οικονομίας που καταθέτει ότι οι Γερμανοί πήραν 120 χιλ. τόννους σταφίδα. 34 χιλ. τόννους σουλτανίνα. 26 χιλ. τόννους κολοφώνιο. 7 χιλ. τόννους τερεβινθέλαιο. 52 χιλ. τόννους μπαμπάκι και 19 έκατ. οκάδες ακόμη. Δεσμεύσανε όλο το αποθηκευμένο λάδι και όλη την παραγωγή στις ελαιοπαραγωγικές περιφέρειες, την παραγωγή κουκουλιών. Πήρανε 2.550 τόννους δέρματα. 4 χιλ. τόννους σύκα. 8 χιλ. τον. πυρηνέλαια. 5 χιλ. τόν. παλιοσίδερα και όλα τα ράκη. Επίσης ολόκληρη η παραγωγή λεμονοπορτοκαλιών Χίου δόθηκε σε μονοπωλιακή εκμετάλλευση στους γνωστούς δοσίλογους αδελφούς Καρδασιλάρη.
Στην επόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου των δοσιλόγων εξετάσθηκε ο μάρτυρας κατηγορίας X. Θεοδωρόπουλος. γεν. διευθυντής του υπ. Εθνικής Οικονομίας. Ο μάρτυρας αφού άναφέρει τις λεηλασίες των Γερμανών... εγκωμιάζει και αυτός τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας κατηγορούμενο Χατζημιχάλη που ενδιαφέρθηκε, όπως είπε, για τις εισαγωγές εμπορευμάτων. Δεν διευκόλυνε με τις πράξεις του τον εχθρό και τέλος κατόρθωσε να φέρει στην Ελλάδα από τη Γερμανία... χιλιάδες τόννους στάρι και αλεύρι για τη διατροφή του λαού.
Ενας σύνεδρος. Μ' ένα λόγο δηλ. θέλετε να πείτε ότι μας έσωσαν οι Γερμανοί.
Χατζημιχάλης. Ενηργήσαμεν δια την σωτηρίαν τού λαού. Και πράγματι ο λαός δεν εστερήθη του άρτου.
Σύνεδρος. Τότε πεθαίναμε στους δρόμους...
Τσολάκογλου. Θα συμφωνεί ο κ. δικαστής με τους άλλους μάρτυρας, που κατέθεσαν ενώπιον του δικαστηρίου, ότι θα ήτο προτιμότερου η Ελλάς να μετατραπεί εις νεκροταφείου παρά να συνθηκολογήσει. Εμείς όμως επράξαμεν το καθήκον μας και εσώσαμεν τόν λαόν.
Επίτροπος. Νεκροταφείου είπατε; Ναί! Μαχόμενοι όμως και όχι εκ της πείνης υποδουλωμένοι εις τον κατακτητήν!
Καλείται ο Γ. Βακαλόπουλος γεν. διευθυντής του ύπ. Επισιτισμού.
Σ' ερώτημα του Προέδρου απαντάει ότι επειδή απομακρύνθηκε υποχρεωτικά από το υπουργείο ένα χρόνο, δεν ξέρει λεπτομέρειες. Απ' όσες όμως πράξεις των υπουργών ξέρει, δεν μπορεί να πει ότι εξυπηρέτησαν τον εχθρό. Ο Πολύζος κατέβαλε προσπάθειες και κόπους για τη βελτίωση της επισιτιστικής καταστάσεως... Κατόπιν γίνεται διαλογική συζήτηση για τη γνωστή σύμβαση κυβέρνησης και Γερμανών, που κατά τον μάρτυρα είχε σαν άποτέλεσμα ν' αποδοθούν πολλά εμπορεύματα από τις αποθήκες Πειραιά στο κράτος.
Πρόεδρος. Εις την σύμβασιν αυτήν αναφέρεται ως συμβαλλόμενος και κάποιος Δούλης. Ποιος είναι;
Μάρτ. Υπηρετεί εις το υπουργείον ως τμηματάρχης.
Συνεχίζοντας την κατάθεσή του ο μάρτυρας αναφέρει την αγορανομική διάταξη του ύπ. Επισιτισμού για την υποχρεωτική δήλωση και συγκέντρωση των δερμάτων, για λογαριασμό τον Γερμανοϊταλών. Ο κ. Πρόεδρος λέει ότι έχουν υπογραφεί πολλές τέτοιου είδους άγορανομικές διατάξεις, εξυπηρετικές του εχθρού.
Μάρτ. Ο Πειρουνάκης δεν είχε υπογράψει καμίαν.
Επίτροπος. Είχε υπογράψει κ. μάρτυς. Και υπάρχουν τα κείμενα.
Σ' ερωτήσεις του Χατζημιχάλη ο μάρτυρας απαντάει ότι δεν γνωρίζει πράξεις των υπουργών κατοχής που να διευκολύνουν τον εχθρό.
Σ' ένα σημείο επεμβαίνει ο Πρόεδρος και παρατηρεί στο μάρτυρα ότι αλλιώς απάντησε σ' αυτόν και αλλιώς στον κατηγορούμενο.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου