Η τακτική του αιφνιδιασμού
α) Ενώ η κατάσταση του εχθρού είναι με ακρίβεια γνωστή μέσα από πληροφορίες και παρατήρηση. ο ίδιος δεν γνωρίζει τίποτε για την επικείμενη επίθεση και την κατάσταση του επιτιθέμενου.
β) Ενώ είναι γνωστές οι δυνάμεις του εχθρού, οι δικές μας παραμένουν εντελώς άγνωστες, γ) Στην αιφνιδιαστική επίθεση εξοικονομούμε και διατηρούμε τις δυνάμεις μας. ενώ ο εχθρός δεν έχει αυτήν τη δυνατότητα και είναι εκτεθειμένος στο γεγονότα.
δ) Εμείς ορίζουμε το χώρο και το χρόνο της επίθεσης, τη διάρκεια της και τους στόχους της. Ο εχθρός έχει άγνοια γιο όλο αυτά.
Η γνώση του χώρου
Ο χώρος είναι ο πολυτιμότερος σύμμαχος του αντάρτη των πόλεων και γι' αυτό οφείλει να τον γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια. Η χρήση του χώρου με την ποικιλία σε υψόμετρο, πυκνότητα δόμησης, κίνησης, σε συνηθισμένα ή μυστικά σημείο, σε εγκαταλελειμμένες περιοχές και χώρους πράσινου, πρέπει να γίνει έξυπνο προς όφελος της αντάρτικης δράσης.
Όλα αυτά είναι χρήσιμα στις ένοπλες ενέργειες για τη φυγή, υποχώρηση, κάλυψη και την παρατήρηση. Στρατιωτικές περιοχές, αδιέξοδα, οδικά ή άλλα έργο, σημεία μπλόκων της αστυνομίας, απαγορευμένες περιοχές, λειτουργία κυκλοφορικών φαναριών, πρέπει να είναι γνωστά μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια για να αποφευχθούν μοιραία λάθη.
Στόχος μας είναι να βρούμε το δρόμο, να γνωρίζουμε ακριβώς προς το πού να κινηθούμε, πώς να υποχωρήσουμε και πώς να παρασύρουμε τον εχθρό σε περιοχές που δεν τις γνωρίζει. Όταν είναι γνωστό στον αντάρτη των πόλεων κάθε σοκάκι, δρόμος, η κάθε στροφή και διασταύρωση, οι γέφυρες, οι υπόνομοι κλπ, είναι σε θέση να παγιδεύσει την αστυνομία σε δύσβατους γι' αυτήν χώρους, ενώ ο ίδιος θα κινείται με μεγάλη άνεση. Αν κατέχει το χώρο μπορεί να κινηθεί με όλο τα υπάρχοντα μέσα, με τα πόδια, με ποδήλατο, αυτοκίνητο, τζιπ ή φορτηγό, χωρίς να κινδυνεύσει να συλληφθεί. Εφόσον ο αντάρτης των πόλεων δουλεύει με μικρές ομάδες, μπορεί να κινείται μόνος και να συναντιέται με τους συντρόφους οποτεδήποτε, σε προκαθορισμένα σημείο για αποφυγή της αστυνομίας ή για την προετοιμασία αντάρτικης ενέργειας.
Eίναι άλυτο πρόβλημα για την αστυνομία όταν μπλεχτεί στο λαβύρινθο μιας πόλης, να συλλάβει αυτούς που δεν βλέπει, να πιέσει αυτούς που δεν μπορεί vc συλλάβει ή να περικυκλώσει αυτούς που δεν βρίσκει.
Η πείρα διδάσκει ότι ο τέλειος αντάρτης των πόλεων είναι αυτός που δρα στη δική του πόλη όπου έχει ακριβή γνώση των δρόμων, των προαστίων, της κυκλοφορίας και των υπολοίπων ιδιαιτεροτήτων. Ένας αντάρτης που έχει έρθει οπό αλλού και δε ξέρει τις συνθήκες που επικρατούν στη συγκεκριμένη πόλη έχει μειωμένες δυνατότητες και μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους στην περίπτωση που πάρει μέρος σε κάποια αποστολή. Προς την αποφυγή σοβαρών λαθών είναι απαραίτητη η γνώση της πόλης και της κυκλοφορίας όλες τις ώρες της ημέρας.
Κινητικότητα και ευελιξία
Για να πετύχει την κινητικότητα και την ευελιξία, τα σημεία δηλαδή που υστερεί η αστυνομία. χρειάζονται οι εξής προϋποθέσεις: α) μηχανοκίνηση, β) γνώση του χώρου, γ) καταστροφή ή παρεμπόδιση της τηλεπικοινωνίας και των μεταφορικών μέσων του εχθρού και δ) ελαφρύς οπλισμός.
Μετά την -συνήθως σύντομης διάρκειας - αντάρτικη ενέργεια, ο αντάρτης των πόλεων πρέπει αμέσως να απομακρυνθεί από την περιοχή και να εμποδίσει την καταδίωξη από τον εχθρό. Πρέπει να γνωρίζει με ακρίβεια το δρόμο διαφυγής και με την κατάλληλη προετοιμασία της αποστολής να αποφύγει την καθυστέρηση σε αδιέξοδα, μονόδρομους ή φανάρια. Αν το καταφέρει ο δρόμος διαφυγής θα είναι άγνωστος στην αστυνομία που θα ψάχνει στην τύχη. Αφού απομακρυνθεί οπό την περιοχή, η αστυνομία χάνει τα ίχνη του και σταματά την καταδίωξη.
Οι ενέργειες καλό είναι να εκτελούνται μακριά από βάσεις της αστυνομίας. Αυτό βοηθάει στην ευκολότερη απομάκρυνση και ελαττώνει τον κίνδυνο καταδίωξης. Πάνω σ' αυτό πρέπει να δοθεί προσοχή στο τηλεπικοινωνιακό σύστημα του εχθρού. Πρώτος στόχος του αντάρτη είναι το τηλέφωνο. Ακόμη κι αν έχει πληροφορηθεί η αστυνομία για την αντάρτικη επιχείρηση, η αντίδρασή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα μεταφορικά μέσο που είναι δυνατόν να καθυστερήσουν μέσα στην πυκνή κυκλοφορία της πόλης. Η παρεμπόδιση της κυκλοφορίας όμως δεν θα λειτουργήσει μόνο σε βάρος του εχθρού, αλλά και σε βάρος των ανταρτών αν δεν έχουν μια ικανοποιητική απόσταση.
Για να πετύχουμε μεγαλύτερη ασφάλεια κατά την αποστολή μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα ακόλουθο μέσα:
α) Να σταματήσουμε την αστυνομία σκηνοθετώντας βλάβες σε δικά μας οχήματα. Σ' αυτήν την περίπτωση τα οχήματα μας πρέπει να έχουν πλαστές πινακίδες.
β) Να κλείσουμε τους δρόμους με κορμούς δέντρων και πέτρες ή να ανοίξουμε χαντάκια, ή να οδηγήσουμε τον εχθρό σε λάθος κατεύθυνση με πλαστές πινακίδες και οδικά σήματα. Εδώ πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε πιθανόν μέσο με πολλή φαντασία.
γ) Να ναρκοθετήσουμε το δρόμο του εχθρού με νάρκες και εκρηκτικά ή να κάψουμε τα οχήματά του
με κοκταίηλ-Μολότωφ.
δ) Κάνοντας χρήση πολυβόλων ή οπλοπολυβόλων να αχρηστέψουμε τον κινητήρα και τα λάστιχα των εχθρικών οχημάτων.
Χαρακτηριστικό της δειλίας και της αλαζονείας της αστυνομίας και της φασιστικής στρατιωτικής ηγεσίας είναι ότι μας επιτίθενται με βαριά όπλο, με οπλισμένους ως τα δόντια άντρες. Εμείς αντίθετα πρέπει να είμαστε ελαφρά οπλισμένοι για ευκολότερη φυγή και πρέπει ν' αποφεύγουμε πάντα την ανοικτή μάχη. Αποστολή του αντάρτη των πόλεων είναι μόνο να επιτίθεται και να υποχωρεί με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο.
Θα διακινδυνεύαμε σκληρή ήττα αν φορτωνόμασταν με βαρύ οπλισμό γιατί έτσι θα χάναμε την τόσο πολύτιμη κινητικότητά μας. Αν έχουμε δικά μας οχήματα πλεονεκτούμε απέναντι στην έφιππη αστυνομία. Το αυτοκίνητο είναι πιο γρήγορο από το άλογο. Πέρα απ' αυτό είναι εύκολο να πυροβολούμε με αυτόματα ή πιστόλια έφιππους αστυνομικούς ή να τους πετάμε χειροβομβίδες και κοκταίηλ-Μολότωφ. Ακόμη και ένας πεζός αντάρτης μπορεί εύκολο να πυροβολήσει έναν έφιππο αστυνομικό. Μια χούφτα βόλοι ή ένα τεντωμένο σκοινί κάθετο στο δρόμο, είναι πολύ αποτελεσματικά στην πτώση αλόγου και αναβάτη. Το μεγάλο πλεονέκτημα του ιππικού είναι ότι προσφέρει δύο ιδανικούς στόχους στον αντάρτη των πόλεων: άλογο και αναβάτη.
Όσο κι αν το ελικόπτερο είναι γρηγορότερο από το ιππικό δεν προσφέρει ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Είναι πολύ γρηγορότερο από το αυτοκίνητο αφού κινείται με ταχύτητα γύρω στο 200 χλμ την ώρα και δεν είναι εύκολο από το ύψος που πετάει να βρει μεμονωμένους στόχους μέσα στην κίνηση των πεζών και των αυτοκινήτων. Δεν μπορεί να προσγειωθεί εύκολο σε δρόμο και να καταδιώξει κάποιον. Παράλληλα αποτελεί εύκολο στόχο στα πυρά των ανταρτών, όταν επιχειρήσει κάποια χαμηλή πτήση.
Οι πληροφορίες
Όσο πληθαίνουν οι εχθροί της δικτατορίας στις λαϊκές μάζες τόσο μικραίνει η δυνατότητα της κυβέρνησης να ανακαλύψει και να εξοντώσει τους αντάρτες των πόλεων. Αυτή η μαζικοποίηση της αντίδρασης ενάντια στη δικτατορία παίζει έναν πολύ σπουδαίο ρόλο στη συγκέντρωση πληροφοριών για τις κινήσεις της αστυνομίας και των πρακτόρων της κυβέρνησης ενώ συγχρόνως τους εμποδίζει να μάθουν για τις δικές μας ενέργειες. Πέρα απ’ αυτό μπορούμε να παραπλανήσουμε τον εχθρό με ψεύτικες πληροφορίες, πράγμα που τον βάζει σε μειονεκτική θέση. Σίγουρα οι πιθανές πηγές πληροφοριών των ανταρτών είναι περισσότερες απ' αυτές της αστυνομίας. Ο εχθρός παρακολουθείται, χωρίς να ξέρει ότι κάποιος απλός πολίτης δίνει πληροφορίες στους αντάρτες.
Ο στρατός και η αστυνομία είναι μισητή στο λαό για τις αδικίες και τη βιαιότητα τους και αυτό διευκολύνει τη συλλογή πληροφοριών από το λαό πράγμα που είναι δυνατόν να βλάψει τις ενέργειες των κυβερνητικών πρακτόρων. Για τους αντάρτες των πόλεων είναι μεγάλο όπλο το γεγονός πως ο εχθρός στερείται τη βοήθεια του λαού όσον αφορά στις πληροφορίες. Είναι σημαντικό να γνωρίζει ο αντάρτης των πόλεων τα σχέδια και τις κινήσεις του εχθρού, τα σημείο στρατοπέδευσής του, τις αποθήκες, τις μετακινήσεις και τον τηλεπικοινωνιακό μηχανισμό του.
Mια αξιόπιστη πληροφορία δίνει την δυνατότητα στον αντάρτη των πόλεων να δώσει σίγουρα κτυπήματα στο σύστημα της δικτατορίας, ενώ η ίδια δεν μπορεί να κάνει τίποτε ενάντια σε τέτοιες πληροφορίες που ευνοούν τις καταστροφικές μας επιθέσεις. Ο εχθρός φυσικά προσπαθεί να συγκεντρώσει πληροφορίες για τις κινήσεις μας ώστε να μας εξοντώσει ή να περιορίσει τη δυνατότητα δράσης μας. Υπάρχει, βέβαια, διαρκώς κίνδυνος της προδοσίας που μεθοδεύει ο εχθρός με επικηρύξεις και με την προώθηση χαφιέδων στην οργάνωση μας. Σ' αυτήν την τακτική του εχθρού η απάντηση του αντάρτη των πόλεων είναι η δημόσια καταγγελία των προδοτών, των χαφιέδων και των προβοκατόρων.
Επειδή ο αγώνας μας είναι γνωστός στις μάζες και αντιμετωπίζεται με συμπάθεια, ενώ ο εχθρός είναι μισητός για την κτηνωδία τη διαφθορά και την ανικανότητά του, οι προδότες. οι χαφιέδες και άλλοι πληροφοριοδότες της αστυνομίας καταδιώκονται από το λαό, δεν βρίσκουν καμία υποστήριξη και τελικά καταγγέλλονται στους αντάρτες. Σε πολλές περιπτώσεις τιμωρούνται όπως τους αξίζει. Ο αντάρτης των πόλεων δεν πρέπει ποτέ να αμελεί το καθήκον του δηλαδή τη φυσική εξόντωση των χαφιέδων και των προδοτών. Αυτή η πράξη είναι δίκαιη, αποδεκτή από το λαό και μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο της διείσδυσης χαφιέδων.
Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στον αγώνα κατά των χαφιέδων και των καταδοτών είναι απαραίτητη η οργάνωση ενός μηχανισμού αντικατασκοπείας. Το θέμα των πληροφοριών ωστόσο δεν περιορίζεται μόνο στη γνώση των προθέσεων του εχθρού και στην παρεμπόδιση της εχθρικής διείσδυσης στις γραμμές μας. αλλά θα πρέπει να είναι ευρύτατο και να περιλαμβάνει ακόμη και φαινομενικά ασήμαντες πληροφορίες.
Ο αντάρτης των πόλεων οφείλει να ξέρει τους τρόπους που θα τον οδηγήσουν στις πληροφορίες που του χρειάζονται. Αυτή είναι η τεχνική του «ψαρέματος» πληροφοριών με δήθεν αθώες συζητήσεις που δεν κινούν υποψίες. Ο αντάρτης των πόλεων βρίσκεται και κινείται μέσα στο λαό και θα πρέπει να δίνει σημασία σε όλες τις συζητήσεις, κρύβοντας ταυτόχρονα με φαντασία και επιδεξιότητα τους δικούς του στόχους. Πρέπει να συλλέγει πληροφορίες στους χώρους δουλειάς, σπουδών και κατοικίας για πληρωμές, επιχειρήσεις, σχέδια, απόψεις, γνώμες, προσωπικές διαθέσεις, ταξίδια, κτίρια, μαγαζιά, αίθουσες, κέντρα αποφάσεων κλπ.
Αλλες άριστες πηγές πληροφοριών είναι η παρατήρηση, και η έρευνα των περιοχών. Ένας αντάρτης των πόλεων δεν περνά ποτέ από κάποιο περιοχή χωρίς την εγρήγορση του επαναστάτη, αλλά ψάχνει πάντα για πιθανές αντάρτικες ενέργειες. Η μνήμη του καταγράφει όλα όσα μπορούν να αποδειχτούν σημαντικά για τον αγώνα, άμεσα ή αργότερο, έχει πάντα ανοιχτά αυτιά και μάτια και ξύπνιες αισθήσεις. Η προσεκτική ανάγνωση των εφημερίδων, η παρακολούθηση των μέσων μαζικής επικοινωνίας, η ταξινόμηση των συγκεντρωμένων στοιχείων, η μετάδοση των ειδήσεων και όλων των αξιοπρόσεκτων πληροφοριών, η συνεχής πληροφόρηση μεταξύ των μελών της οργάνωσης καθώς και σε άλλους επαναστάτες, ολ' αυτά ανήκουν στο τεράστιο σύμπλεγμα της τεχνικής της πληροφόρησης που παρέχει στον αντάρτη των πόλεων ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα.
Η αποφασιστικότητα
Για τον αντάρτη των πόλεων, ο αιφνιδιασμός, η ταχύτητα, η γνώση του χώρου και οι πληροφορίες δεν αρκούν και υποβαθμίζονται εάν δεν έχει και την απαραίτητη αποφασιστικότητα. Ακόμη και η πιο καλοστημένη ενέργεια θα αποτύχει εάν ο αντάρτης των πόλεων συμπεριφέρεται αναποφάσιστα, αβέβαια και διστακτικά. Μια επιχείρηση που έχει αρχίσει σωστά, είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθεί σε αποτυχία, εάν ξαφνικά λείψει η αποφασιστικότητα. Στη θέση της θα παρουσιαστούν ο δισταγμός και ο φόβος. Ο εχθρός θα εκμεταλλευτεί αυτήν την αδυναμία και θα μας καταστρέψει.
Το μυστικό μιας απλής ή και περίπλοκης επιτυχημένης ενέργειας είναι η αποφασιστικότητα των ανδρών που συμμετέχουν. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν εύκολες επιχειρήσεις, η καθεμιά χρειάζεται τις ίδιες προφυλάξεις και προετοιμασίες, ξεκινώντας από την σωστή επιλογή των ατόμων που θα πάρουν μέρος σ' αυτήν. Αυτά τα άτομο πρέπει vc είναι άνθρωποι αποφασιστικοί και να έχουν αποδείξει τουλάχιστον μία φορά αυτήν τους την ικανότητα. Μπορεί κανείς να πει εκ των προτέρων εάν μια ενέργεια θα επιτύχει ή όχι αν παρατηρήσει στη διάρκεια της προετοιμασίας τη συμπεριφορά των ανδρών που θα πάρουν μέρος. Εάν αργούν να έρθουν, εάν χάνουν τις επαφές τους, εάν τα χάνουν εύκολα, ξεχνούν πράγματα και δεν εκπληρούν τις στοιχειώδεις προδιαγραφές, μάλλον πρόκειται για μη αποφασιστικούς ανθρώπους που μπορεί να αποδειχθούν ζημιογόνοι. Είναι καλύτερα να μην τους συμπεριλάβουμε στην επιχείρηση. To να αποφασίζει κανείς γρήγορα σημαίνει εκτός από αποφασιστικότητα και ανδρεία, επίσης και σταθερότητα κατά τη διάρκεια της αντάρτικης επιχείρησης.
Στόχοι των αντάρτικών ενεργειών
Ο αντάρτης των πόλεων στη Βραζιλία στηρίζεται στην επίθεση και έχει σαν στόχους:
α) Nα κλονίσει το ζωτικό τρίγωνο του βραζιλιάνικου κρατικού μηχανισμού και της βορειοαμερικανικής κυριαρχίας στη Βραζιλία, ένα τρίγωνο με γωνίες το Ρίο. το Σάο-Πάολο και το Μπέλο Οριζόντε, με βάση τον άξονα Ρίο — Σάο-Πάολο όπου βρίσκεται ένα τεράστιο βιομηχανικό, οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό, στρατιωτικό, αστυνομικό σύμπλεγμα. Εκεί ακριβώς ενώνεται η ουσιαστική δύναμη της χώρας.
β) Να αποδυναμώσει το τοπικό και εθνικό σύστημα ασφάλειας, κάνοντας επιθέσεις στους μπράβους, αναγκάζοντάς τους να αμυνθούν, βάζοντας έτσι την κυβέρνηση σε μια αμυντική θέση για να προστατεύσει τα στρατηγικά κέντρα, χωρίς όμως να ξέρει από πού, πώς και πότε θα κινηθεί μια επίθεση εναντίον τους,
γ) Να επιτίθεται από διάφορα σημεία μ’ έναν μεγάλο αριθμό οπλισμένων ομάδων. Αυτές οι ομάδες πρέπει να έχουν χαλαρή ή και καθόλου σύνδεση μεταξύ τους, ώστε να μη γίνονται εύκολα στόχος για την κυβέρνηση.
δ) Να δοκιμάζει την αγωνιστική ετοιμότητά του, την αποφασιστικότητα, την επιμονή, τη διορατικότητα και τη διάρκεια κατά την επίθεση ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, ώστε όλοι οι δυσαρεστημένοι να έχουν τη δυνατότητα τις μεθόδους του και να μπορούν να ακολουθούν το παράδειγμά του. Έτσι, η κυβέρνηση χάνει χρόνο και υλικό και βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση αγωνίας μια και δεν είναι σε θέση ν' αντιμετωπίσει τις αντάρτικες επιθέσεις. Είναι υποχρεωμένη να κατακερματίζει τις δυνάμεις της σε τράπεζες, βιομηχανικές περιοχές, οπλοπωλεία, στρατόπεδα, φυλακές, δημόσια γραφεία, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, βορειοαμερικανικές εταιρίες, εργοστάσια παραγωγής πετρελαίου, διυλιστήρια, πλοία, αεροπλάνα. λιμάνια, αεροδρόμια, νοσοκομείο, τράπεζες αίματος, καταστήματα, χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, πρεσβείες, κατοικίες υψηλών προσωπικοτήτων, υπουργών και στρατηγών, αστυνομικών τμημάτων και άλλων σταθμών.
ε) Nα δυναμώσει σταδιακά τις αντάρτικες ενέργειες, ώστε οι κυβερνητικές δυνάμεις να παραμένουν συγκεντρωμένες στις πόλεις και να χαλαρώνει η περιφρούρηση στην επαρχία και κυρίως στις περιοχές της ενδοχώρας και των ακτών, όπου η επανάσταση βρίσκεται σε έξαρση.
στ) Να μην αφήνουν σε ησυχία τον εχθρό και να τον οδηγούν σε μια διαρκή κατάσταση συναγερμού και αγωνίας, παραδείγματος χάρη σε μια εναγώνια αναμονή επίθεσης ή σε μια συνεχή αναζήτηση των ανταρτών που εξαφανίζονται χωρίς ίχνος.
ζ) Να αποφεύγει τον ανοιχτό πόλεμο και τις αποφασιστικές μάχες με την κυβέρνηση, περιοριζόμενος σε σύντομες και γρήγορες επιθέσεις μιας και μόνον αυτές έχουν σίγουρο αποτέλεσμα.
η) Να εξασφαλίζει την ανώτερη ελευθερία κίνησης χωρίς να αποφεύγει τη χρήση ένοπλης βίος, να δουλεύει με αποφασιστικότητα για την εξάπλωση του αντάρτικου στην επαρχία και να υποστηρίζει τη δημιουργία ενός εθνικού απελευθερωτικού στρατού.
Μορφές αγώνα των ανταρτών των πόλεων
Γιο να πετύχει τους σκοπούς του, ο αντάρτης των πόλεων είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί διάφορες μορφές αγώνα. Το αν θα επιτεθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν είναι μια αυθαίρετη απόφαση. Μερικές επιθέσεις είναι απλές, άλλες πολύπλοκες. Ο άπειρος αντάρτης των πόλεων πρέπει στην αρχή να συμμετέχει σε πιο οπλές ενέργειες και όσο περνάει ο καιρός να αναλαμβάνει πιο δύσκολες. Ξεκινάει με μικρές αποστολές και είναι βέβαιο ότι σιγά-σιγά θα εξελιχτεί σ' έναν ολοκληρωμένο αντάρτη.
Πριν οποιαδήποτε ενέργεια, ο αντάρτης των πόλεων οφείλει να διαλέξει τους άνδρες και το απαραίτητο υλικό. Επιχειρήσεις που χρειάζονται μία τεχνική προετοιμασία δεν πρέπει να ανατίθενται σε ανθρώπους που τους λείπει η παιδεία. Αν προσέξουμε αυτό το σημείο, στη συνέχεια μπορούμε να μιλήσουμε για τις εξής μορφές αγώνα:
α) επιδρομές, β) διείσδυση σε εχθρικά σημείο, γ) καταλήψεις, δ) ενέδρες, ε) επιθέσεις στους δρόμους, στ) απεργίες και στάσεις εργασίας, ξ) λιποταξίες, κλοπή όπλων, η) απελευθέρωση φυλακισμένων. θ) εκτελέσεις, ι) απαγωγές, κ) σαμποτάζ, λ) τρομοκρατία, μ) ένοπλη προπαγάνδα. ν) πόλεμος νεύρων.
Επιδρομές
Η επιδρομή είναι μία ένοπλη επίθεση με στόχο την κλοπή αντικειμένων, απελευθέρωση φυλακισμένων, λαφυραγωγία εκρηκτικών, όπλων και άλλων πυρομαχικών. Επιδρομές μπορούν να γίνουν με την ίδιο ευκολία κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας. Την ημέρα οι στόχοι μας είναι αυτοί που δεν γίνεται να τους πετύχουμε άλλες ώρες, όπως π.χ. οι χρηματαποστολές των τραπεζών που δε γίνονται ποτέ νύχτα. Οι νυχτερινές επιδρομές είναι πιο ευνοϊκές για τον αντάρτη των πόλεων. Η επιδρομή τη νύχτα είναι ιδανική γιατί ο παράγων του αιφνιδιασμού είναι ισχυρότερος και το σκοτάδι βοηθάει τόσο τη φυγή όσο και την κατασκόπευση.
Παρόλ' αυτά, ο αντάρτης των πόλεων πρέπει να είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει κάθε περίσταση μέρα και νύχτα. Οι πιο επιτυχημένες επιδρομές έχουν τους παρακάτω στόχους: α) δημόσια ταμεία και τράπεζες, β) εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων και των αποθηκών πυρομαχικών, γ) στρατιωτικές εγκαταστάσεις, δ) αστυνομικά τμήματα, ε) φυλακές, στ) κυβερνητικά κτίρια, ζ) κτίρια των μέσων μαζικής ενημέρωσης. η) βορειοαμερικανικές εταιρίες και γενικά ιδιοκτησίες, θ) κυβερνητικά οχήματα όπως και οχήματα του στρατού, της αστυνομίας και κυρίως φορτηγά, τεθωρακισμένα, χρηματαποστολές, τραίνα, πλοία και αεροπλάνα.
Οι επιδρομές σε κτίρια μοιάζουν μεταξύ τους επειδή παρέχουν ακίνητους στόχους. Τέτοιες επιδρομές πρέπει να προετοιμάζονται ανάλογα με το αν πρόκειται για τράπεζες, εμπορικά κτίρια, βιομηχανικές περιοχές, αστυνομικά τμήματα. φυλακές, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, καταστήματα των ιμπεριαλιστών κλπ. Επιδρομές σε οχήματα, χρηματαποστολές, τεθωρακισμένο οχήματα, τραίνα, πλοία και αεροπλάνα διαφέρουν από τις προηγούμενες επειδή ο στόχος είναι κινητός.
Η φύση των επιχειρήσεων πρέπει να προσαρμόζεται στην κάθε περίσταση ανάλογα με το αν ο στόχος είναι κινητός ή ακίνητος. Τα τεθωρακισμένα οχήματα πλήττονται με νάρκες. Tα οχήματα γενικά αντιμετωπίζονται με εμπόδια στους δρόμους, ενέδρες, παγίδες, σταμάτημα με άλλα οχήματα, κοκταίηλ μολότοφ, χρήση βαρέων όπλων.
Tα βαριά οχήματα, τα προσγειωμένα αεροπλάνα και τα δεμένα πλοία μπορούμε να τα καταλάβουμε ακινητοποιώντας και θέτοντας εκτός μάχης τους φρουρούς. Tα αεροπλάνα κατά την πτήση μπορούμε να τα υποχρεώσουμε ν’ αλλάζουν την πορεία τους, θέτοντος σε κίνηση είτε μία ομάδα, είτε και ένα μεμονωμένο άτομο. Τα πλοία και τα τραίνα που βρίσκονται εν κινήσει είναι στόχοι των αντάρτικων επιδρομών είτε για να πάρουμε πυρομαχικά και όπλα είτε για να εμποδίσουμε την μετακίνηση του στρατού.
Επιθέσεις σε τράπεζες: ο δημοφιλέστερος στόχος των επιδρομών
Οι επιθέσεις σε τράπεζες έχουν γίνει ο δημοφιλέστερος στόχος των επιδρομών του αντάρτη των πόλεων. Στη Βραζιλία το αντάρτικο άρχισε να παίρνει τη μορφή οργανωμένης πάλης με τέτοιου είδους επιθέσεις. Σήμερα αυτός ο τρόπος επιδρομής χρησιμοποιείται πλατιά και βοηθάει την εκπαίδευση των ανταρτών στην τεχνική του επαναστατικού πολέμου.
Η τεχνική της επίθεσης σε τράπεζες έχει στο μεταξύ βελτιωθεί σε ότι αφορά τη φυγή, την κλοπή των χρημάτων και την ασφαλή απομάκρυνση. Η καταστροφή των λάστιχων των οχημάτων του εχθρού εμποδίζει την καταδίωξη. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κλείσουμε το προσωπικό μέσα στην τράπεζα ή να το υποχρεώσουμε να ξαπλώσει στο πάτωμα, να αφοπλίσουμε και να δέσουμε τους φρουρούς, και να τους υποχρεώσουμε να ανοίξουν τα χρηματοκιβώτια και τις θυρίδες.
Όταν η τακτική του αντάρτη των πόλεων οργανωθεί σωστά, οι συναγερμοί, οι φρουροί, και το βορειοαμερικανικά ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας δεν θα σταθούν εμπόδιο. Γιο κάθε καινούργιο μέσο του εχθρού, ο αντάρτης των πόλεων βρίσκει έναν καινούργιο τρόπο για να το αντιμετωπίσει. Χρειάζεται λοιπόν εφευρετικότητα και καθημερινή βελτίωση της τακτικής ενώ ο αριθμός των ανταρτών πρέπει διαρκώς να αυξάνει. Μόνον μ' αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η επιτυχία μιας επίθεσης που είναι προσχεδιασμένη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια.
Η επίθεση στις τράπεζες είναι κλασσική ενέργεια για την απόσπαση χρημάτων, αλλά ο επαναστάτης πρέπει να λαβαίνει υπόψη του δύο ανταγωνιστικούς παράγοντες: α) τους περιθωριακούς και β) τους δεξιούς αντεπαναστάτες. Αυτή η κατάσταση είναι κάτι που δημιουργεί ανασφάλεια στο λαό. Γιο ν’ αποφύγει αυτό το εμπόδιο ο αντάρτης των πόλεων πρέπει να προσέξει δύο σημεία:
α) να μη χρησιμοποιεί υπερβολική βία και να μην καταστρέφει την περιουσία του λαού, πράγμα που κάνουν οι περιθωριακοί,
β) να χρησιμοποιεί την επίθεση σαν μέσο της προπαγάνδας του και μάλιστα να διαφωτίζει το λαό με προκηρύξεις για τους στόχους και τους σκοπούς των ενεργειών του και για το νόημα της ληστείας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου