Ακρως απόρρητο τηλεγράφημα από το αρχηγείο των συμμαχικών δυνάμεων προς το Φορσ 140 στις 15 Σεπτέμβρη 1944: "... προτιμούν τα Τάγματα Ασφαλείας να τύχουν αυτής της μεταχειρίσεως εις κατεχομένας και μη περιοχάς ... Αμφίβολον αν ο Αρης θα υπακούσει".
Η προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια και η συνακόλουθη «αποστασία» της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας από τον Αξονα κατέστησαν στρατηγικά αναγκαία τη γερμανική υποχώρηση από το νοτιοανατολικό μέτωπο. Η διαταγή σύμπτυξης δόθηκε στις 26 Αυγούστου 1944 και αρχικά αφορούσε την Πελοπόννησο και τις νησιωτικές γερμανικές φρουρές.
Στο μεταβατικό διάστημα των 47 ημερών μέχρι την ολοκληρωτική αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα και τη συμμαχική απόβαση στήθηκε ένα περίπλοκο διπλωματικό παιχνίδι από πολλούς παίκτες με διαφορετικές στοχεύσεις.
Τα τεκμήρια που ακολουθούν αποκαλύπτουν όψεις του παιχνιδιού, βασικό διακύβευμα του οποίου ήταν ποιος και με ποιο τρόπο θα κυβερνήσει την απελευθερωμένη χώρα.
Ενα από τα ζητήματα που προέκυψαν ήταν ο τρόπος μεταχείρισης των Ταγμάτων Ασφαλείας, των δυνάμεων που είχαν εξοπλιστεί από τους Γερμανούς για να αντιμετωπίσουν την αντίσταση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ώστε να μη χυθεί «πολύτιμο γερμανικό αίμα».
Στο θέμα αυτό αναφέρεται άκρως απόρρητο τηλεγράφημα από το αρχηγείο συμμαχικών δυνάμεων προς τη Φορς 140 στις 15 Σεπτεμβρίου 1944.
Διαταγαί προς στρατηγόν Σπηλιωτόπουλον εκοινοποιήθησαν Ελληνικόν ΓΕΣ. Πρώτον σχολιάζουν ότι προτιμούν τα Τάγματα Ασφαλείας να τύχουν της αυτής μεταχειρίσεως εις κατεχομένας και μη περιοχάς. Τα Τάγματα να παραμείνουν οπλισμένα εις τας περιοχάς των στρατώνων των. Δεύτερον. Αμφίβολον αν ο Αρης θα υπακούσει εις διαταγάς. Τρίτον. Αιτάται όπως δύο Λόχοι Βρετανικού Πεζικού αποβιβασθώσιν εις Πελοπόννησον και μεταβώσι εις Πάτρας προς τήρησιν της τάξεως.
Καθώς το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχής έχει εξελιχθεί σε μαζική οργάνωση με 1,5 εκατομμύριο μέλη και 45.000 στρατό, τις παραμονές της Απελευθέρωσης οι Βρετανοί εξοπλίζουν «για παν ενδεχόμενο» τις αντι-ΕΑΜικές οργανώσεις.
Η αναμέτρηση δεν θα κρινόταν μόνο στο πολιτικό πεδίο αλλά και στο πολεμικό. Σε αυτό το πλαίσιο οι Βρετανοί προετοιμάζουν την ενίσχυση με άφθονο οπλισμό των δυνάμεων του διορισμένου από την κυβέρνηση στρατιωτικού διοικητή Αθηνών, στρατηγού Ε. Σπηλιωτόπουλου. Οπως καταγράφεται στα πρακτικά της συνομιλίας που ακολουθεί μεταξύ του Βρετανού ταξίαρχου Ολιβερ και του Ελληνα συνταγματάρχη Λάιου, στις 21 Σεπτεμβρίου 1944 ο οπλισμός αυτός βρισκόταν ακόμη στη Σμύρνη.
Μοι εδήλωσεν [σ.σ.: ο Βρετανός ταξίαρχος] ότι απεστάλησαν Σμύρνην 660 όπλα και 1.000 τόμμυγκαν. Επίσης ότι διετάχθη η αποστολή ετέρων 200 οπλοπολυβόλων Στεν και 1.740 όπλων. Ταύτα θα πρέπει να φυλαχθούν από Αστυνομίαν, η οποία φαίνεται να εμπνέει μεγαλυτέραν εμπιστοσύνην από τας οργανώσεις αξιωματικών και Χωροφυλακήν ώστε το ΕΑΜ δεν θα διαμαρτυρηθή.
Επίσης ότι ο Στρατηγός Αρχηγός του Γ.Ε.Σ. θα πρέπει να συνεννοηθή με τον Πρωθυπουργόν εάν θα συνεχισθή η καθιερωθείσα πολιτική κατόπιν της προσχωρήσεως του ΕΑΜ εις την Κυβέρνησιν. Απάντησα [σ.σ.: ο Ελληνας συνταγματάρχης] ότι η αποστολή όπλων θα πρέπει να παραμείνη οπωσδήποτε μυστική διότι το ΕΑΜ ασφαλώς θα διαμαρτυρηθή εις οιονδήποτε και αν θα σταλούν όπλα εφ’ όσον δεν θα είναι ιδικά του. Θα αναφέρω εις τον Στρατηγόν να συνεννοηθή με τον Πρόεδρον Κυβερνήσεως αλλά μέχρι τότε δεν πρέπει να μεταβληθή τίποτε διότι, καίτοι θα εισέλθουν εις την Κυβέρνησιν, δεν γνωρίζομεν τι τελικώς θα κάμη ο ΕΛΑΣ και θα πρέπη να ληφθούν όλα τα αποφασισθέντα μέτρα διότι οπωσδήποτε εκ του εξοπλισμού της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής και των Εθνικών Οργανώσεων δεν έχομεν να φοβηθώμεν εμφύλιον πόλεμον διότι ουδέποτέ ήρχισαν τοιούτον, διότι πάντοτε επειθάρχησαν και συνεπώς θα εξασφαλίσουν την τάξιν, εκτός εάν το ΕΑΜ αρχίση αυτό τον εμφύλιον πόλεμον, οπότε θα πρέπει να είναι έτοιμοι. Ο ταξίαρχος συνεφώνησε.
Ο οπλισμός έφτασε τελικά με καΐκια στο Πόρτο Ράφτη και από εκεί μεταφέρθηκε στην Αθήνα με τη βοήθεια ανδρών της «ημιδωσιλογικής» -κατά τον χαρακτηρισμό των Αγγλων- οργάνωσης X προκειμένου η επιχείρηση μεταφοράς οπλισμού να κρατηθεί μυστική από το ΕΑΜ, παρόλο που από τις 3 Σεπτεμβρίου 1944 και μετά αποτελούσε κυβερνητικό εταίρο, οι «εθνικές οργανώσεις» πυρπόλησαν το Κορωπί στις 9 Οκτωβρίου και εκτέλεσαν 47 κατοίκους του.
Δύο μήνες αργότερα οι πυροβολισμοί της αστυνομίας στην ΕΑΜική διαδήλωση της 3ης Δεκεμβρίου 1944 έδειξαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ποιον «έχομεν να φοβηθώμεν» για εμφύλιον πόλεμον.
Προκήρυξη υπογεγραμμένη στις 29 Σεπτεμβρίου από τους Γιάννη Ζεύγο (ΚΚΕ) και Θεμιστοκλή Τσάτσο (Φιλελεύθερος): ¨Καλούμε όλο το Λαό της Αθήνας, όλες τις παριωτικές οργανώσεις Εαμικές και μη Εαμικές να ενωθούν στη κοινή πίστη, για τη Λευτεριά, για τη Λαϊκή κυριαρχία.
Γ. Ζεύγος και Θ. Τσάτσος καλούν σε παραδειγματική τήρηση της τάξης
Προκήρυξη που υπογράφεται από τους Γιάννη Ζεύγο (ΚΚΕ) και Θεμιστοκλή Τσάτσο (Φιλελεύθερος) στις 29 Σεπτεμβρίου 1944 -σχεδόν έναν μήνα μετά την είσοδο του ΕΑΜ στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και τρεις ημέρες μετά τη συμφωνία της Καζέρτας που υπήγαγε τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, αντάρτικες και τακτικές, μέσω της ελληνικής κυβέρνησης στον Βρετανό υποστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι- καλεί τον ελληνικό λαό σε ενότητα και παραδειγματική τήρηση της τάξης.
Ενόψει της επικείμενης γερμανικής υποχώρησης οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης μεταφέρουν στους πολίτες της Αθήνας την επιθυμία και εντολή της εθνικής κυβέρνησης
να ενωθή όλος ο λαός και πειθαρχημένος και αντάξιος των αγώνων που διεξήγαγε να στεφανώση το έργο του με την mo παραδειγματική τήρηση της τάξης. Καλούμε όλο το Λαό της Αθήνας, όλες τις πατριωτικές οργανώσεις Εαμικές και μη Εαμικές να ενωθούν στην κοινή πίστη για τη Λευτεριά, για τη Λαϊκή κυριαρχία. Καλούμε τα τάγματα και την Ειδική να παύσουν να υπηρετούν προδοτικά για την Ελλάδα τους Γερμανούς. Οι Εθνικές δυνάμεις περιλαμβάνοντας όλες τις πατριωτικές οργανώσεις Εαμικές και μη Εαμικές θα εξασφαλίσουν απόλυτη τάξη και ασφάλεια σύμφωνα με τις αυστηρότατες εντολές της Κυβέρνησης. Κανένα έκτροπο και καμία αυτοδικία δεν θα ταράξουν τη χαρά της Απελευθέρωσης. Η τιμωρία των προδοτών μένει έργο της Κυβέρνησης. Τώρα ο λαός ας ενωθεί. Ολοι πειθαρχημένοι και αδελφωμένοι αντάξιοι πολίτες της ηρωικής Αθήνας θα προχωρήσουμε προς την εγκαθίδρυση της Λαϊκής κυριαρχίας και την οργανικής της λειτουργίας Σύνθημά μας,
σύνθημα όλων ΕΝΟΤΗΤΑ και ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στη Κυβέρνηση.
Τάγματα οι γεγυμνααμένοι της αστικής τάξεως και η... αριστερίζουσα κυβέρνησις Κάιρου
Το μεταπελευθερωτικό ψηφιδωτό συμπληρώνεται από μια έκθεση Ταγμάτων Ασφαλείας η οποία υποβάλλεται από τον αντισυνταγματάρχη πεζικού Παναγιώτη Κυριακού. Αφορά την ιστορία του Συντάγματος Ευζώνων Ασφαλείας Αθηνών από τον Απρίλιο του 1943 «ότε ήρξατο σταδιακούς η συγκρότηση μέχρι τον Σεπτέμβριο 1944 όταν διαλύθηκε»
Κατά μήνα Ιούλιον 1944 η διατειθέμενη δύναμις των ΕΑΜιτών εντός του Λεκανοπεδίου Αττικής υπερέβαινον κατά πολύ τας ημετέρας τοιαύτας οπότε η κυβέρνησις απεφάσισε να καλέση αριθμόν τινά οπλιτών εκ των γεγυμνασμένων της Αστικής τάξεως δι’ ατομικών προσκλήσεων.
Ούτοι προσελθόντες επύκνωσαν εν μέρει τα κενά του Συντάγματος Ασφαλείας Αθηνών. Κατά τας διεξαχθείσας όμως σκληρός μάχας εντός των Αθηνών, μετά των Εαμιτών κατά μήνα Αύγουστον και Σεπτέμβριο 1944 επηρεασθέντες και εκ των ραδιοφωνικών εκπομπών της αριστεριζούσης Κυβερνήσεως Κάιρου (sic!) ήρξαντο διαρρέοντες και ούτω περί την 30 Σεπτεμβρίου ελάχιστοι εξ αυτών εναπέμειναν εις τας θέσεις των εκ των κληθέντων δ' ατομικής προσκλήσεως.
Ο αγών πλέον διεξήγετο με τας παλαιός δυνάμεις του Συντάγματος προερχομένας εξ εθελούσιας κατατάξεως και ανεγνωσμένων Εθνικών φρονημάτων.
Η κυβέρνησις του Καΐρου υπήκουσα εις τας εντολας των συμμάχων της Αγγλων και Ρώσων και υπό την πίεσιν των εν αυτή υπηρετούντων επτά αριστερών υπουργών ουχί μόνον επεκύρησε καθημερινώς τα Τάγματα Ασφαλείας αλλά προέτρεπε τον Ελληνικόν λαόν διά ραδιοφωνικών εκπομπών ίνα διά παντός μέσου και τρόπου εξαφανισθώσιν τα Τάγματα Ασφαλείας δολοφονούντες άνευ συνεπειών.
Το Σύνταγμα εις αντίρροπον των ανωτέρω εκπομπών διά διαδισκαλιών κατέβαλε μεγάλος προσπάθειας προς συγκράτησιν της δυνάμεώς του και επέτυχε τούτο πλήρως. Η δράσις των Ταγμάτων Ασφαλείας καίτοι ήτο γνωστή εις τον τότε Πρόεδρον της Κυβερνήσεως Κάιρου Παπανδρέου, ούτος όμως υπήκουσε εις τας προτροπάς των αριστερών Υπουργών και απεκύρηξε κατ’ επανάληψιν ταύτα [...]
Ούτοι προσελθόντες επύκνωσαν εν μέρει τα κενά του Συντάγματος Ασφαλείας Αθηνών. Κατά τας διεξαχθείσας όμως σκληρός μάχας εντός των Αθηνών, μετά των Εαμιτών κατά μήνα Αύγουστον και Σεπτέμβριο 1944 επηρεασθέντες και εκ των ραδιοφωνικών εκπομπών της αριστεριζούσης Κυβερνήσεως Κάιρου (sic!) ήρξαντο διαρρέοντες και ούτω περί την 30 Σεπτεμβρίου ελάχιστοι εξ αυτών εναπέμειναν εις τας θέσεις των εκ των κληθέντων δ' ατομικής προσκλήσεως.
Ο αγών πλέον διεξήγετο με τας παλαιός δυνάμεις του Συντάγματος προερχομένας εξ εθελούσιας κατατάξεως και ανεγνωσμένων Εθνικών φρονημάτων.
Η κυβέρνησις του Καΐρου υπήκουσα εις τας εντολας των συμμάχων της Αγγλων και Ρώσων και υπό την πίεσιν των εν αυτή υπηρετούντων επτά αριστερών υπουργών ουχί μόνον επεκύρησε καθημερινώς τα Τάγματα Ασφαλείας αλλά προέτρεπε τον Ελληνικόν λαόν διά ραδιοφωνικών εκπομπών ίνα διά παντός μέσου και τρόπου εξαφανισθώσιν τα Τάγματα Ασφαλείας δολοφονούντες άνευ συνεπειών.
Το Σύνταγμα εις αντίρροπον των ανωτέρω εκπομπών διά διαδισκαλιών κατέβαλε μεγάλος προσπάθειας προς συγκράτησιν της δυνάμεώς του και επέτυχε τούτο πλήρως. Η δράσις των Ταγμάτων Ασφαλείας καίτοι ήτο γνωστή εις τον τότε Πρόεδρον της Κυβερνήσεως Κάιρου Παπανδρέου, ούτος όμως υπήκουσε εις τας προτροπάς των αριστερών Υπουργών και απεκύρηξε κατ’ επανάληψιν ταύτα [...]
Η μοιραία ημέρα της 11ης Οκτωβρίου 1944
Τη νύχτα της 11ης Οκτωβρίου 1944 και περί ώραν 21.30 τόσον η Κυβέρνησις Ράλλη όσον και αι δυνάμεις Ασφαλείας Πρωτευούσης ευρίσκοντο ενώπιον δύο εχθρών, των Βουλγαροκομμουνιστών αφ’ ενός και της υπ’ αριθ. Α.Π.195/11-10-44 Δ/γης αφ’ ετέρου του τότε Στρατιωτικού Διοικητού Υποστράτηγου Σπηλιωτόπουλου (όρα αντίγραφον ταύτης) όστις υπήκον και εκτελών διαταγάς του Στρατηγού Σκόμπι και των Κομμουνιστών Υπουργών της Κυβερνήσεως Κάιρου διέτασσε την συγκέντρωσιν των δυνάμεων ασφαλείας του Συν/τος μας εις Στρατόπεδον Γουδί και τον αφοπλισμόν τούτου και με την απειλήν ότι η μη συμμόρφωσίς μας θα επέφερε την λήψιν σκληρών μέτρων. Ταυτοχρόνως επέτρεψε την κάθοδον Εαμίτικων Ταγμάτων εις την πάλιν των Αθηνών από της πρωίας της 11.10.44.
Κατ’ αρχήν το Σύνταγμα εσκέφθη να μην εγκαταλήψη τας θέσεις ας κατείχε εντός των Αθηνών και να αποκρούση πάσα Εαμικήν επίθεσιν με την εναπομείνασα δύναμιν των 3.800 οπλιτών και περί των 400 αξιωματτκω\ αλλά αυτό επεδίωκον οι Κομμουνισταί, να δοθή μάχη εντός των Αθηνών, να προβώσι εις δολοφονίας, αρπαγάς και εμπρεισμούς και τούτο θα επέρριπτον όλα αυτά εις τα Τάγματα Ασφαλείας.
Το Σύνταγμα διαγνώσας τους άτιμους σκοπούς των διεταξε απάσας τας δυνάμεις του όπως διακόψωσιν την επαφήν και τας μάχας μετά του εχθρού την 5.30 πρωινήν της 11ης Οκτωβρίου 1944 και τεθώσιν (sic) εις πορείαν εκ της πλατείας Ρηγίλλης προς Γουδί.
«Μόνη ελεύθερα Ελλάς, το Στρατόπεδον Γουδί»
Την 11ην Οκτωβρίου 1944 και περί ώραν 8ην πρωινήν άπασα η δύναμις του Συν/τος ευρίσκετο συγκεντρωμένην εις το περιχαρακωμένον Στρατόπεδον Γουδί. Μετά πάροδον δύο ημερών η πόλις των Αθηνών ωχλοκρατείτο από τους γενναίους αλήτες του ΕΑΜ και η μόνη ελεύθερα Ελλάς ήτο το Στρατόπεδον στο Γουδί όπου οι εν αυτώ άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας απήλαυνον τον καθαρόν αέρα της Ελευθερίας υπό το θρόισμα της μεγάλης Γαλανολεύκου σημαίας την οποίαν η Δ/σις του Συν/τος είχεν αναρτίσει επί των γραφείων της, εν αντιθέσει προς την πόλιν των Αθηνών όπου αι ερυθραί σημαίαι εσείοντο ετπδεικτικώς υπό των παρελαυνόντων αλητών του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ υπό τα χειροκροτήματα των Κυβερνώντων των αριστερών υπουργών και τη ανοχή της Στρατιωτικής Διοικήσεως Αθηνών.
Μετά πάροδον τριών ημερών διάφοροι επιτελείς της Στρατιωτικής Διοικήσεως Αθηνών εκτελούντες διαταγής του στρατηγού Σπηλιωτόπουλου όστις εξετέλει διαταγής της αριστερός Κυβερνήσεως και του Στρατηγού Σκόμπι διέτασσε την παράδοσιν των όπλων, πλην όμως υπό του Συν/τος απεκρούσθη πάσα τοιαύτη συζήτησις.
Μετά πάροδον πέντε ημερών μας εγένετο επίθεσις εις Στρατόπεδον Γουδί εκ μέρος σοβαρών δυνάμεων του ΕΑΜ με σκοπόν τον αφοπλισμό μας τη ανοχή των τότε ιθυνόντων, πλην όμως αντί να αφοπλίσουν το Σύνταγμα εγκατέλειψαν πέριξ του Στρατοπέδου περί τους 132 νεκρούς και τραυματίας.
Η Κυβέρνησις βλέπουσα ότι απέτυχε ο αφοπλισμός του Συν/τος και διά την δήθεν εξασφάλισί μας από τους Εαμίτες απέστειλε δύο διμοιρίας, μία Αγγλων στρατιωτων μετά μιας διμοιρίας Χωρ/κής δια την ασφάλειάν μας και περί δήθεν ενάρξεως ανακρίσεων.
Διά του τρόπου αυτού κατόρθωσε τμηματικώς να αποσπάση τους εκεί κεφαλής των Τμημάτων και να τους μεταφέρη άλλους μεν εις Σχολείον Χωρ/κής και άλλους δε εις τας Φυλακάς Αβέρωφ (κομμουνιστική μέθοδος) και ούτω κατόρθωσε το Συν/μα να παραμείνη ακέφαλον και οι Αξ/κοί του να ευρεθούν έγκλειστοι και άοπλοι τινές μεν εις Σχολείον Χωρ/κής, άλλοι δε εις τας Φυλακάς Αβέρωφ μετά της κυβερνήσεως κ. Ράλλη και έτσι ο σκοπός της αριστεράς Κυβερνήσεως επετόγχανεν πλήρως.
Την 18ην Οκτωβρίου 1944 ουδέν Εθνικόν Τμήμα Ενόπλων υπήρχεν, πλην της αφικνούμενης κατ’ εκείνην την ημέραν ηρωικής Ταξιαρχίας του Ρίμινι αλλά και αύτη με ελλιπή οπλισμόν και με ελάχιστα πυρομαχικά.
Εντός της πόλεως των Αθηνών κατά την περίοδον εκείνην εβασίλευεν χάος και αναρχία. Τμήματα αλητών με επικεφαλής Καπετανέους φέροντας ταμπέλας ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επί των πηληκίων των και τρέφοντες γεννειάδας εισήρχοντο και εξήρχοντο τόσον εις τα Υπουργικά Γραφεία όσον και εις τας Στρτ/κάς Διοικήσεις αποκαλούντες τους πάντας συντρόφους των, εζήτουν δε να τυφεκιστούν απάντων των υπηρετησάντων εις τα Τάγματα Ασφαλείας Αξ/κών και οπλιτών άνευ διαδικασίας.
Κατ’ επανάληψιν επετέθησαν εις το Σχολείον Χωρ/κής διά την εξόντωσιν των εν αυτή κρατουμένων Αξ/κών των Ταγμάτων Ασφαλείας, πλην όμως ευρέθησαν προ γρανιτώδους αντιστάσεως καθ’ όσον οι εν αυτή έγκλειστοι Αξ/κοί ήρπασαν τον εν τη Σχολή ευρισκόμενον οπλισμόν και καταλαβόντες τας πέριξ της Σχολής χαραδρώσεις και τα πρόχειρα ορύγματα απέκρουσαν τας ορδάς τους ΕΑΜ. Αι επιθέσεις επαναλαμβάνοντο επί δεκαήμερον.
Μετά πάροδον τριών ημερών διάφοροι επιτελείς της Στρατιωτικής Διοικήσεως Αθηνών εκτελούντες διαταγής του στρατηγού Σπηλιωτόπουλου όστις εξετέλει διαταγής της αριστερός Κυβερνήσεως και του Στρατηγού Σκόμπι διέτασσε την παράδοσιν των όπλων, πλην όμως υπό του Συν/τος απεκρούσθη πάσα τοιαύτη συζήτησις.
Μετά πάροδον πέντε ημερών μας εγένετο επίθεσις εις Στρατόπεδον Γουδί εκ μέρος σοβαρών δυνάμεων του ΕΑΜ με σκοπόν τον αφοπλισμό μας τη ανοχή των τότε ιθυνόντων, πλην όμως αντί να αφοπλίσουν το Σύνταγμα εγκατέλειψαν πέριξ του Στρατοπέδου περί τους 132 νεκρούς και τραυματίας.
Η Κυβέρνησις βλέπουσα ότι απέτυχε ο αφοπλισμός του Συν/τος και διά την δήθεν εξασφάλισί μας από τους Εαμίτες απέστειλε δύο διμοιρίας, μία Αγγλων στρατιωτων μετά μιας διμοιρίας Χωρ/κής δια την ασφάλειάν μας και περί δήθεν ενάρξεως ανακρίσεων.
Διά του τρόπου αυτού κατόρθωσε τμηματικώς να αποσπάση τους εκεί κεφαλής των Τμημάτων και να τους μεταφέρη άλλους μεν εις Σχολείον Χωρ/κής και άλλους δε εις τας Φυλακάς Αβέρωφ (κομμουνιστική μέθοδος) και ούτω κατόρθωσε το Συν/μα να παραμείνη ακέφαλον και οι Αξ/κοί του να ευρεθούν έγκλειστοι και άοπλοι τινές μεν εις Σχολείον Χωρ/κής, άλλοι δε εις τας Φυλακάς Αβέρωφ μετά της κυβερνήσεως κ. Ράλλη και έτσι ο σκοπός της αριστεράς Κυβερνήσεως επετόγχανεν πλήρως.
Την 18ην Οκτωβρίου 1944 ουδέν Εθνικόν Τμήμα Ενόπλων υπήρχεν, πλην της αφικνούμενης κατ’ εκείνην την ημέραν ηρωικής Ταξιαρχίας του Ρίμινι αλλά και αύτη με ελλιπή οπλισμόν και με ελάχιστα πυρομαχικά.
Εντός της πόλεως των Αθηνών κατά την περίοδον εκείνην εβασίλευεν χάος και αναρχία. Τμήματα αλητών με επικεφαλής Καπετανέους φέροντας ταμπέλας ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επί των πηληκίων των και τρέφοντες γεννειάδας εισήρχοντο και εξήρχοντο τόσον εις τα Υπουργικά Γραφεία όσον και εις τας Στρτ/κάς Διοικήσεις αποκαλούντες τους πάντας συντρόφους των, εζήτουν δε να τυφεκιστούν απάντων των υπηρετησάντων εις τα Τάγματα Ασφαλείας Αξ/κών και οπλιτών άνευ διαδικασίας.
Κατ’ επανάληψιν επετέθησαν εις το Σχολείον Χωρ/κής διά την εξόντωσιν των εν αυτή κρατουμένων Αξ/κών των Ταγμάτων Ασφαλείας, πλην όμως ευρέθησαν προ γρανιτώδους αντιστάσεως καθ’ όσον οι εν αυτή έγκλειστοι Αξ/κοί ήρπασαν τον εν τη Σχολή ευρισκόμενον οπλισμόν και καταλαβόντες τας πέριξ της Σχολής χαραδρώσεις και τα πρόχειρα ορύγματα απέκρουσαν τας ορδάς τους ΕΑΜ. Αι επιθέσεις επαναλαμβάνοντο επί δεκαήμερον.
«Εύζωνες των Ταγμάτων στην Ταξιαρχίαν Ρίμινι»
Οι εν αυτώ έγκλειστοι Αξ/κοί οργανωθέντες πλέον και ενισχυθέντες υπό εγκλείστων Ευζώνων του Στρατοπέδου Γουδί και τη συμπαραστάσει των τότε Δ/τού της Ταξιαρχίας Ρίμινι ηρωικού Συν/ρχου Τσακαλώτου, Αντ/ρχου Μπουσμπουρέλη, Συν/ρχου Παπαδοπούλου Νικ (Παππού) οίτινες βλέποντες πλέον το δίκαιον του αγώνος, ον διεξήγαγον τα Τάγματα Ασφαλείας μας ενίσχυσαν ποικιλοτρόπως εντάξαντες και πολλούς Ευζώνους και Αξ/κούς εις την Ταξιαρχίαν του Ρίμινι, συγκροτήσαντες και ειδικά τμήματα Ευζώνων άτινα κατά τη διάρκειαν του Δεκεμβριανού κινήματος έλαβον μέρος εις τας μάχας εναντίον των Κομμουνιστών παρά τω πλευρώ της Ταξιαρχίας.
Περί τα μέσα Δεκεμβρίου οπότε η κατάστασις ήτο δυσμενής διά τας Εθνικός δυνάμεις, τότε Δ/τής της Ταξιαρχίας Ρίμινι Συν/ρχης Τσακαλώτος βλέπων την κατάστασιν διέταξε ιδία πρωτοβουλίαν την απελευθέρωσιν απάντων των Αξ/κών και ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας και την συγκρότησιν τούτων εις Τάγματα διά την χρησιμοποίησίν των εις τον αγώνα εναντίον των κομμουνιστών.·
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου