Ο Πουλής απολογούμενος είπε ότι συνέλαβε τον Ιωαννίδη ύστερα από τηλεφώνημα του Φλώρου, νομίζοντας ότι είναι μεγάλο στέλεχος του ΚΚΕ.Λέει ότι όταν φέρανε τους φύλακες του συμμαχικού ασυρμάτου μαζί με το μηχάνημα στην Ασφάλεια στο γραφείο του Λάμπου βρισκόταν ο αρχηγός του ΕΔΕΣ Αθήνας Παπαγεωργίου. Οι δυο φύλακες στάλθηκαν στο Χαϊδάρι.
Αποκαλύπτει ότι ο Κουρεμπανός μετά το Δεκέμβρη αγόρασε το κέντρο «Μονμάρτρη» για 300 λίρες και ένα άλλο κέντρο στην Ομόνοια για 200 λίρες. Επίσης κατάθεσε ότι ο Μπόγρης συνέτασσε τους καταλόγους των ομήρων που έπαιρναν για εκτέλεση οι Γερμανοί.
Σ’ ερώτηση της πολιτικής αγωγής, αν πήρε όλες του τις προαγωγές γιατί χτύπησε τις απεργίες και διαδηλώσεις των πατριωτών στην κατοχή, ομολόγησε κυνικά:
- Μάλιστα, και αν ήξερα ότι θα γινόταν ο Δεκέμβρης θα τους έσφαζα όλους.
Μετά τη διακοπή ο Κουρεμπανός και ο Πουλής πιάστηκαν στα χέρια. Τα όργανα της τάξεως έδιωξαν βάναυσα τους δημοσιογράφους από την αίθουσα για να μην παρακολουθήσουν το «θέαμα».
Τριήμερη αναβολή για... λόγους υγείας!
Ενώ η δίκη των δημίων της Ειδικής βρισκόταν στη δραματικότερή της αποκορύφωση, απρόοπτα αναγγέλθηκε η διακοπή της για τη Δευτέρα. Σαν αίτια για την αιφνιδιαστική αυτή αναβολή προβλήθηκε από τον πρόεδρο του Ειδικού δικαστηρίου η ασθένεια ενός από τους λαϊκούς δικαστές, του Κ. Δαμβέργη.
Ο λαός που με αγωνία παρακολουθούσε την εξέλιξη και την έκβαση αυτής της δίκης, δικαιολογημένα δοκίμασε έκπληξη. Η διακοπή έγινε πραγματικά σε μια κρίσιμη φάση. Υπολείπονταν οι απολογίες των κυριοτέρων από τα κτήνη της Ειδικής του Κουρεμπανα και του Λάμπου.
Η τελευταία συνεδρίαση της 1ης Νοέμβρη που κι αυτή διακόπηκε κατά τρόπο ανώμαλο - ενώ ο Πουλής συνέχιζε την απολογία του - άφηνε την εντύπωση ότι φοβερές αποκαλύψεις επρόκειτο να ακολουθήσουν.
Ζωηρό επεισόδιο είχε μεσολαβήσει. Ο Πουλής και ο Κουρεμπανάς ήρθαν στα χέρια και οι δυο δήμιοι απειλούσαν ν’ αποκαλύψουν τρομερά στοιχεία όχι μόνο σε βάρος των δικαζομένων κακούργων αλλά και άλλων δημίων που ούτε δικάζονται, ούτε είναι στη φυλακή, άλλα κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Εύλογη ήταν η υποψία που προκάλεσε στο λαό η αιφνίδια διακοπή. Και ανεξάρτητα από το αν η αρρώστια του λαϊκού δικαστή ήταν πραγματική ή «διπλωματική» - όπως την χαρακτήριζαν άνθρωποι που μπορούν να ξέρουν - κανείς δεν αμφισβητούσε τον ανώμαλο τρόπο της διακοπής.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου Τραχανής επικαλέσθηκε για να δικαιολογήσει τη διακοπή, έναν παλιό νόμο "περί κακουργιοδικείων" πού παρείχε το δικαίωμα της διακοπής της δίκης επί τρεις μέρες σε περίπτωση ασθενείας ένορκου. Ο νόμος όμως αυτός δεν είχε ισχύ για ειδικά δικαστήρια όπως ήταν το δικαστήριο των δοσίλογων.
Αντίθετα ή Δικονομία όριζε ρητά ότι σε δίκες μεγάλης διάρκειας καθήκον του προέδρου είναι να διορίζει και αναπληρωματικούς λαϊκούς και τακτικούς δικαστές, και αυτό είχε γίνει στο πρώτο δικαστήριο δοσίλογων που δίκασε τους Κουίσλινγκ πρωθυπουργούς.
Ο πρόεδρος όμως του δικαστηρίου που δίκαζε τους δημίους της Ειδικής παρέλειψε το στοιχειώδες αυτό δικονομικό καθήκον. Δεν είχε διορίσει αναπληρωματικούς δικαστές και αυτό δημιούργησε μια πρόσθετη υποψία για τα πραγματικά ελατήρια της απρόοπτης διακοπής.
Από την πρώτη στιγμή σκανδαλώδης ήταν η στάση του δικαστηρίου απέναντι των δικαζομένων. Ηταν κτυπητή η συμπάθειά του προς τους δημίους. Την εκδήλωνε με τη φανερή εχθρότητα απέναντι στην πολιτική αγωγή, με την απαγόρευση των διαφωτιστικών ερωτήσεων, με την απότομη διακοπή των απολογιών των κατηγορουμένων όταν άρχιζαν να γίνονται αποκαλυπτικές.
Αλλά και κάτι άλλο είναι που ενισχύει τις υποψίες αυτές. Αυτή η ίδια η σύνθεση του δικαστηρίου! Ο λαϊκός δικαστής που αρρώστησε άξαφνα «από ανεξήγητον καρδιακήν πάθησιν», δεν ήταν ο καταλληλότερος για μια δίκη όπου επρόκειτο να κριθούν οι ειδεχθέστεροι συνεργάτες των Γερμανών. Γιατί ο Κ. Δαμβέργης είχε Γερμανίδα γυναίκα. Είχε ακόμα ανεψιό τον Τίτο Δαμβέργη, που ανήκε στην υπηρεσία του Σβαϊρμπελ χιτλερικού δικτάτορα του «Ελληνικού» τύπου και προπαγάνδας.
Ο λαός δικαιολογημένα είδε στην απότομη διακοπή της δίκης και στα αίτια που την προκάλεσαν ένα ύποπτο παιγνίδι. Ο προδομένος λαός μας βουτηγμένος στο πένθος από την εγκληματική δράση των δημίων της Ειδικής περίμενε να δοθεί μια λύση στην ύποπτη αυτή υπόθεση.
Υστερα από τις καταγγελίες τοy τύπου για την απρόοπτη και αντιδικονομική διακοπή της δίκης της Ειδικής και την επέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο λαϊκός δικαστής Κ. Δαμβέργης... διέκοψε την ασθένειά του και προσήλθε στο δικαστήριο υγιέστατος και ροδοκόκκινος όπως και πριν...
Στο μεταξύ οι κατηγορούμενοι βρήκαν όλο τον καιρό για να λύσουν και τις οξύτατες διαφορές τους.
Ο Πουλής που είχε απειλήσει αποκαλύψεις κατά την απολογία του πριν τη διακοπή τής δίκης δήλωσε πώς δεν έχει τίποτα να προσθέσει και αρνήθηκε ως και τη γραφτή απολογία του.
Φυσικά έγιναν οι σχετικές συναντήσεις, διευθετήθηκαν οι διαφορές, κλείστηκαν ορισμένα στόματα και η ηρεμία αποκαταστάθηκε.
Καλείται ν’ απολογηθεί ο Κουρεμπανάς. Λέει ότι κυνηγούσε κομμουνιστές και ότι θα εξακολουθήσει να τους κυνηγάει!
Εφέτης: Αφού επείσθη ότι ο Ιωαννίδης ήταν εθνικιστής, γιατί το απόκρυψες από το Λάμπου που σε ρωτούσε κάθε ένα τέταρτο στο τηλέφωνο;
Κουρεμπ. Δεν είχα εμπιστοσύνη, γιατί εγώ στην Ασφάλεια ήμουνα... φράξια... και ότι παρ’ όλα αυτά ο Λάμπου θα τον παρέδινε στους Γερμανούς.
Σε άλλες ερωτήσεις των δικαστών ο Κουρεμπανάς δήλωσε ότι δεν ξέρει αν... επιτρέπεται να τα πει όλα.
Ο πρόεδρος διαβάζει το ποινικό μητρώο που αναφέρει τρεις συλλήψεις, τη μια για βιασμό και τις άλλες για κλοπές.
Κουρεμπ. Ασφαλώς!
Η πολιτική αγωγή υποβάλλει την αίτηση να κατασχεθεί κατάλογος με ονόματα κατασκόπων που έχει ο Κουρεμπανάς. Η αίτηση υποβάλλεται για τρίτη φορά αλλ’ απορρίπτεται από το δικαστήριο.
Ο αρχιδήμιος Λάμπου στην άπολογία του πλάθει ένα ατέλειωτο παραμύθι για πατριωτικές υπηρεσίες του, ενώ είναι γνωστό, ότι το 1939 μποτιλιάριζε νερό από πηγάδια και το πουλούσε για Ιαματικό!
Το 1943, λέει, τον κάλεσε ο... αξιότιμος πρωθυπουργός Ράλλης, τον έκανε στρατηγό και του ανάθεσε τη διεύθυνση της Ειδικής Ασφαλείας. «Προσέφερα -τονίζει- τας υπηρεσίας μου, διότι κανείς αξιωματικός δεν εδέχετο! Ετάχθην αντιμέτωπος των κομμουνιστών. Εγώ εξετέλουν διαταγάς του αρχηγού της χωροφυλακής Γκίνου και του υπουργού Ταβουλάρη και αυτοί έπρεπε να κάθονται εδώ».
Για τη σύλληψη του Ιωαννίδη, προσθέτει, ήταν ενήμερος ο Γκίνος και ο Ταβουλάρης και «λέγαμε ότι θα πιάναμε ένα λαυράκι».
Εγώ μάλιστα ήθελα να τον συλλάβω γιατί ήμουν βέβαιος πώς, όταν οι Γερμανοί θα πληροφορούνταν ότι ήταν εθνικιστής, θα τον διώχναν. Εμείς θα τον κατηγορούσαμε σαν κομμουνιστή και έτσι θα αποδείχναμε πώς οι... κομμουνισταί συνεργάζονταν με τούς Γερμανούς!!
Για την εκτέλεση των 17 στη Σχολή Χωροφυλακής λέει ότι αυτός δεν... έχει ευθύνη. Για το συνταγματάρχη Ποδότα που κατάθεσε εναντίον του, λέει ότι ήταν στα Ε.Ε.Ε. πρώτος σύμβουλος του Γούλα.
Πρόεδρος. Μα συ έστειλες έγγραφο στου Χατζηκώστα για την παράδοση των 17. Δεν ήξερες ότι πρόκειται να εκτελεσθούν;
Λάμπου. Ηξερα. Άλλα άλλοι διέταξαν. Και «ο διατάσσων καί υπόλογος» λέει η... παροιμία. Αν δεν σκοτώναμε αυτούς, δεν θα ησύχαζαν οι άλλοι...
Επίτροπος. Το έγγραφο που κατέθεσε ο Πορφυρογένης και τα άλλα έγγραφά σας που υποδείχνουνε στους Γερμανούς συλλήψεις Ελλήνων και τρόπους ενεργείας;
Λάμπου. Μυθεύματα όλα. Οι κομμουνισταί μου είπαν να... προσχωρήσω σ’ αυτούς. Αλλά εγώ πιστεύω εις την πατρίδα, την θρησκείαν και την οικογένειαν!...
Επίτροπος. Λέτε ότι κυνηγούσατε μόνο τους κομμουνιστές. Μήπως εκδόσατε διαταγή να συλληφθούν οι πολιτικοί αρχηγοί Σοφούλης, Καφαντάρης, Μυλωνάς;
Λάμπου. Όχι.
Επίτροπος. Και όμως εδώ υπάρχει η διαταγή σας.
Λάμπου. Αυτό έγινε... κατά τύπους. Εγώ ήξερα πότε θα έφευγε ο Παπανδρέου για το Κάιρο και σε ποιο σπίτι έγινε η τελευταία σύσκεψη.
Επίτροπος. Και το ζεύγος Χωραφά γιατί εκτελέσθηκε;
Λάμπου. Αυτοί τζάμπα πήγαν, γιατί δεν ήθελαν να υπογράψουν δήλωση.
Αγορεύσεις του Επιτρόπου και της πολιτικής αγωγής
Ο επίτροπος Τσαμπάσης, στην αγόρευσή του τόνισε ότι δεν επιτρέπεται καμιά επιείκεια για τους κατηγορούμενους.
➤Για την εκτέλεση των 17 λέει ότι η εγκληματική αυτή πράξη «βαρύνει κατά μέγιστον λόγον την γερμανόδουλον κυβέρνησιν και τον παριστάνοντα τον πρωθυπουργόν Ράλλην, τον ανεκδιήγητον Ταβουλάρην και εξ ίσου τον Λάμπου».
Συνεχίζοντας την αγόρευσή του ο επίτροπος Τσαμπάσης περιέγραψε την κόλαση του «Κρυστάλ» και των δεσμωτηρίων της οδού Ελπίδος, όπου διαπράττονταν εγκλήματα και βασανιστήρια πολύ πιο ανατριχιαστικά από έκεΐνα της «Ιεράς Εξετάσεως».
Πρώτιστος υπεύθυνος για τα κακουργήματα αυτά είναι ο Λάμπου. Εξίσου υπεύθυνος μ’ αυτόν είναι και ο Μητρόπουλος, ο διοικητικός προϊστάμενος του «Κρυστάλ», που ήταν το «άντρον των φρικαλεοτήτων».
Ο Παρθενίου όχι μόνο γνώριζε τα όργια άλλά τα πλείστα εξ αυτών γίνονταν με την επίνευση του. Ο πλούτος των στοιχείων πείθει απολύτως ότι μαζί με τον Παρθενίου ένοχοι πρέπει να κηρυχθούν και οι Χανιώτης, Δεστούνης, Καραγιάννης και Καστάνης.
Για τον τραυματισμό του Χανιώτη η σπείρα Παρθενίου εξετέλεσε το Ματζακόπουλο, εφαρμόζοντας αντίποινα. Για το Δεστούνη, υπενθυμίζει την κατάθεση της Παρασκευά που υπογράμμισε τη θηριώδη στάση του στο μπλόκο της Καλογρέζας και βασάνισε το μικρό γιο της μπρος στα μάτια του Λάμπου.
Αλλά και ο μάρτυς Κυβέλος σαφώς εξέθεσε ότι ο Δεστούνης, ο Καστάνης και ο Βλαχονικολός εκτέλεσαν τρεις στην πλατεία Κυριακού, αφού τους βασάνισαν φρικτά. Ο Καστάνης και ο Καραγιάννης είναι επίσης υπεύθυνοι για την εκτέλεση του Λεβέντη του Ανταχόπουλου και του Τσουκαλά. Για την κόλαση του «Κρυστάλ» πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι οι Λάμπου, Μητρόπουλος, Παρθενίου, Καστάνης, Καραγιάννης, Δεστούνης και Μόρφης.
Καταμερίζοντας ο επίτροπος τις ευθύνες ζητεί τελικά την ποινή του θανάτου για πέντε από τους κατηγορουμένους, τους Λάμπου, Μπουρτζάλα, Πουλή, Παρθενίου και Γ. Μαντά.
Ζητώ, είπε, την εσχάτη των ποινών και το θάρρος μου το αντλώ από το άφθονο και τίμιο αίμα που χύθηκε και που στάζει ακόμα. Αυτό είναι πανελλήνια επιταγή και όχι αξίωση μιας μόνο μερίδος.
Για τους περισσότερους άλλους κατηγορουμένους ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι έσχατης προδοσίας και να κριθούν σαν συνειδητά όργανα του εχθρού. Πρότεινε το ελαφρυντικό της μέτριας σύγχυσης για τους Φλώρο, Μητρόπουλο και Μιχαλέα. Για τους Ραμπαούνη, Βελισσαρόπουλο, Πρινόπουλο και Παπασακελλαρίου ζήτησε απαλλαγή, λόγω αμφιβολιών.
Ας σημειωθεί ότι για τον Παπασακελλαρίου είχε προκύψει ολοφάνερα από τη διαδικασία ότι αυτός είναι ο καταδότης του Ιωαννίδη. Εκτός απ’ αυτό ήταν υπαρχηγός των ΕΑΣΑΔ και οι Γερμανοί τον είχαν διορίσει δήμαρχο Βόλου για τις υπηρεσίες που προσέφερε.
Μετά τον επίτροπο αγόρευσε ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής Δ. Μιράσγεζης και μετά ο Κολοβός που εξέθεσε πώς βασανίζονταν οι Ελληνες πατριώτες στο άντρο της οδού Ελπίδος και της Ειδικής και ανάφερε τα χωροφυλακίστικα κόλπα του Λάμπου.
Μετά το τέλος της αγόρευσις του Κολοβού, ο επικεφαλής της φρουράς ταγματάρχης της χωροφυλακής Μπάμπαλης πλησίασε την έδρα του προέδρου και του είπε:
- Κύριε πρόεδρε, ο συνήγορος κατά την αγόρευσή του έθιξε το σώμα της Χωροφυλακής δια της φράσεως «χωροφυλακίστικες πονηριές». Οφείλει να ανακαλέσει!
Πρόεδρος. Καθίστε κάτω. Τί πράγματα είναι αυτά. Θα σας τιμωρήσω!
Ταγματάρχης. Να με τιμωρήσετε, κ. πρόεδρε. Και απεκδύομαι πάσης ευθύνης.
Ο πρόεδρος διέταξε τον ταγματάρχη να φύγει από την αίθουσα και έδωσε εντολή να προσέλθει και αναλάβει υπηρεσία ο αντικαταστάτης του.
Ο Γκινάλας αναφέρθηκε στα βασανιστήρια που υπέστησαν οι κρατούμενοι στα κρατητήρια της Ειδικής.
Ο Γ. Πουλίδης αναφέρθηκε στις συνθήκες κάτω από τις όποιες δημιουργήθηκε το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης και έκανε τον παραλληλισμό του τελευταίου με την Φιλική Εταιρεία. Τόνισε την πρωτοπόρα συμμετοχή του ΕΑΜ στον Εθνικό αγώνα.
Ο Στ. Κανελλόπουλος είπε: «Η πολιτική αγωγή υπερασπίζει την έννοια της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης. Οργανα δήθεν τής τάξεως ως οι κατηγορούμενοι που παρέδωσαν στρατιώτες Ελληνες εις το εκτελεστικό απόσπασμα δεν πρέπει να ζουν. Είσθε οι δικασταί των Ενωμένων Εθνών και δικάζετε εγκλήματα τα οποία διεπράχθησαν εις βάρος των. Είσθε οι τιμωροί».
Ο Γ. Οικονόμου είπε: «Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι δεν υπήρξε Εθνική Αντίστασις. Διότι αν δεν υπήρχε τοιαύτη, η Ελλάς θα ήτο επιστρατευμένη και θα πολεμούσε εις τα διάφορα μέτωπα εναντίον των μεγάλων μας συμμάχων. Λένε ότι αν δεν υπήρχε Αντίστασις δεν θα καίγονταν σπίτια στην ύπαιθρο. Τα σπίτια τα καίγατε σεις!».
Αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης
Αγόρευσαν μετά οι συνήγοροι υπεράσπισης. Ο Σαββόπουλος είπε πώς «αν εκτελεστούν οι κατηγορούμενοι θα ... επέλθει διχασμός, όπως έγινε και με τη δίκη του 1922»!
Ο Κουλουμβάκης ζήτησε αθωωτική απόφαση για όλους τους κατηγορούμενους «χάριν... της Πατρίδας... της... Δικαιοσύνης και της... ηθικής». Ακόμα ανάμεσα στις πολλές φαιδρότητες ο Κουλουμβάκης είπε πως «μια ημέρα η πατρίς θα στήσει ανδριάντα εις τον Ράλλην, τον λευκόν αυτόν πολιτευτήν και πατριώτην, εις τον όποιον η Ελλάς οφείλει ευγνωμοσύνη».
Για τα μπλόκα είπε ότι «ήσαν έσχατη πατριωτική άμυνα εναντίον της μεγαλυτέρας προδοσίας». Ακόμα είπε ότι ο «θεσμός» για την τιμωρία των δοσιλόγων υπονομεύει τα θεμέλια της πατρίδος μας!
Ο Ταμπακόπουλος, συνήγορος του Φλώρου, είπε ότι τον Ιωαννίδη τον κατέδωσε ο διορισμένος από το Ράλλη δήμαρχος Βόλου, κατηγορούμενος Παπασακελλαρίου, που ήταν μέλος του κεντρικού συμβουλίου των ΕΑΣΑΔ και των ΕΕΕ.
Ο Δημητρίου που υπερασπιζόταν τον Βλαχόπουλο είπε ότι κι ο Ζέρβας αποκήρυσσε την Ειδική Ασφάλειαν. Εντούτοις τοποθέτησε το στέλεχος του Μητρόπουλο στην Ειδική. Η δε Ειδική Ασφάλεια τροφοδοτούσε το Ζέρβα με αντάρτες. Συνεπώς η δράση της υπήρξε «εθνική».
Επίσης κατέθεσε πιστοποιητικό από το όποιο βγαίνει πως ο Βλαχόπουλος και ο γιος του υπηρετούσαν σε αγγλική υπηρεσία.
Η απόφαση
Στις 13 Νοέμβρη 1945 το δικαστήριο, που δίκασε τα κτήνη της Ειδικής, ανακοίνωσε τη σκανδαλώδη απόφασή του που θα παραμείνει αιώνιο στίγμα για τη δικαιοσύνη κράτους, που ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση οι συνειδητοί προδότες -συνεργάτες των καταχτητών, οι πωρωμένοι κοινοί εγκληματίες που βασάνισαν και εκτέλεσαν με απάνθρωπο τρόπο χιλιάδες πατριώτες επιβραβεύονται.
Ο αρχιδήμιος Λάμπου καταδικάζεται σε θάνατο μαζί με τον μυστικοσύμβουλό του συνειδητό όργανο τον γερμανικών Ές-Ές Ε. Πουλή. Ο Ευσ. Παρθενίου, αρχιβασανιστής του "Κρυστάλ" τυφλό όργανο των Γερμανών, ο δολοφόνος της ηρωίδας Ηλέκτρας Αποστόλου και εκατοντάδων άλλων πατριωτών σε ισόβια.
Ο Θ. Μπουρτζάλας, συνειδητό όργανο των Ές-Ές, βασανιστής από τούς πιο θηριώδεις, αυτός που έπαιρνε από τα κρατητήρια τους πατριώτες και τους παρέδιδε στους Γερμανούς που τους εκτελούσαν, σε ισόβια δεσμά.
Ο Αθ. Μαντάς, συνειδητός πράκτορας των Ές-Ές, ευνοούμενος του Γερμανού στρατηγού Σιμάνα, από τους κυνικότερους προδότες και βασανιστές της Ειδικής, σε ισόβια.
Ο Κ. Μιχαλέας, ταγματάρχης της Ειδικής, στην υπηρεσία των κρατητηρίων της οδού Ελπίδος και του «Κρυστάλ», επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος που τουφέκισε τους 17 πατριώτες στη Σχολή Χωροφυλακής σε 20 χρόνια πρόσκαιρα δεσμά.
Ο Αλ. Φλώρος, όργανο της Ειδικής και των 'Ές-’Ες, που πήρε μέρος στη σύλληψη της ομάδας Ιωαννίδη σε 20 χρόνια.
Ο Αγγ. Βλαχόπουλος, σύνδεσμος των Ες- Ες στην Ειδική, η ψυχή της Ειδικής Ασφάλειας, συνδιευθυντής με το Λάμπου και συνυπεύθυνος των οργίων, 2 χρόνια φυλακή και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο Κ. Ραμπαούνης, όργανο της Ειδικής, 1 χρόνο φυλακή και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων.
Ο Δ. Κουρεμπανάς, ο τρομερός βασανιστής και δολοφόνος της Ειδικής που συνέλαβε την ομάδα Ίωαννίδη, εξετέλεσε τον Αρη Άριστείδου και διατηρούσε δύο μπαρ στα χρόνια της κατοχής που τα αγόρασε 300 και 200 λίρες που αποσπούσε από τους κρατουμένους για να τούς απολύσει αθώος.
Αθώοι κηρύχτηκαν επίσης οι: Δημ. Μητρόπουλος, ταγματάρχης κλειδοκράτορας των κρατητηρίων της οδού Ελπίδος, όπου μαζί με το σαδιστή I. Μόρφη βασάνιζε και εκτελούσε τους
Αγωνιστές και παράδινε εκατοντάδες πατριώτες στους Γερμανούς για να τους εκτελέσουν.
Ο Θρασ. Παπασακελλαρίου, υπαρχηγός των ΕΑΣΑΔ, τυφλό όργανο των Ες- ’ Ες. Οι Γερμανοί τον διόρισαν δήμαρχο Βόλου, καταδότη της ομάδας του δικηγόρου Ιωαννίδη που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς.
Ο Ευαγ. Χανιώτης βασανιστής της ομάδας Παρθενίου στο «Κρυστάλ», αντιπρόσωπος του Λαϊκού Κόμματος στήν Επιτροπή Πατησίων το 1945 για την έκδοση των Εκλογικών βιβλιαρίων και άλλοι.
Οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής θεώρησαν την απόφαση ύβρη για το Εθνος και για τη μνήμη τόσων χιλιάδων τιμίων πατριωτών που μαρτύρησαν και κατακρεουργήθηκαν απάνθρωπα από τούς αθωωθέντες δήμιους,
Αποχώρησαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας από την αίθουσα, πριν τελειώσει η ανάγνωση της απόφασης που καταρράκωνε κάθε έννοια δικαιοσύνης και αποτέλεσε σαρκασμό για τις μυριάδες τα θύματα και πρός το ιερότερο αίσθημα του λαού.
Η Απόφαση δείχνει το σημείο της ηθικής αποσύνθεσης, στο όποιο είχε φτάσει η Ελλάδα κάτω από την μεταπελευθερωτική βρετανική κατοχή.
Η δίκη αυτή έγινε για τα μάτια του κόσμου, για να περάσει η υπόθεση στο Αρχείο. Και ήταν περίφημα οργανωμένη. Παρέλασαν μάρτυρες και μάλιστα «κατηγορίας» που έπρεπε να ήταν κατηγορούμενοι, όπως, ο Επιτελάρχης της «X» Πολύζος, ο υπασπιστής του Λάμπου ταγματάρχης Γενεράλης, ο διευθυντής του δικαστικού τμήματος της Ειδικής αντισυνταγματάρχης Μπόγρης κλπ.
Ο ένας από τους «λαϊκούς» δικαστές, ο Γενησεβδας ήταν μέλος της χιτλερικής οργάνωσης ΕΣΠΟ.
Ο δεύτερος Εργοστασιάρχης Δαμβέργης με τη Βιενέζα γυναίκα του, «αρρώστησε» πάνω στην κρίσιμη στιγμή τής διαδικασίας από βαρύ καρδιακό νόσημα, όπως γνωμάτευσε ο γιατρός του, που μόνο «με κίνδυνο τής ζωής του δύναται να μετακινηθεί». Όταν όμως ορίστηκε κρατικός γιατρός να τον εξετάσει, έγινε αμέσως καλά και επανήλθε στην έδρα του.
Ο πρόεδρος της δίκης με τα «δεν μας ενδιαφέρουν κλπ., κλπ.» έπνιγε κάθε προσπάθεια της πολιτικής Αγωγής να εξετάσει σε βάθος την υπόθεση.
Το δικαστήριο απόρριψε την πρόταση της πολιτικής Αγωγής να κατασχεθούν οι φωτογραφίες των θυμάτων με τις βιαιοπραγίες και να προβληθούν στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Οταν ορισμένοι κατηγορούμενοι άρχισαν να αποκαλύπτουν ορισμένα επικίνδυνα
πράγματα γινόταν διακοπή τής δίκης.
Η φρουρά που αποτελούνταν από «παιδιά» του Λάμπου επενέβαινε κάθε φορά που τα πράγματα έπαιρναν άλλο δρόμο.
Το ακροατήριο ήταν στην πλειοψηφία του χίτες και ταγματασφαλίτες.
Ενας ερήμην κατηγορούμενος που παρακολουθούσε τη δίκη από το ακροατήριο, όταν είδε πώς οι επικίνδυνοι γι’ αυτόν μάρτυρες τέλειωσαν την κατάθεσή τους, πήγε «αυθορμήτως» και κάθισε στο εδώλιο.
Η δίκη σκόπιμα περιστράφηκε σχεδόν αποκλειστικά γύρω από τη σύλληψη και εκτέλεση της ομάδας Ιωαννίδη, που ήταν πράκτορας των Άγγλων, ενώ δεν έγινε καμιά συζήτηση για τις τόσες χιλιάδες τα άλλα θύματα - αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΚΚΕ κλπ.
Ποιος όμως τολμούσε να καταδικάσει κατά συνείδηση τους εγκληματίες της Ειδικής, όταν ο Γ. Παπανδρέου εκβίαζε το Δαμασκηνό με ορισμένες «όζουσες» επιστολές, ο Δαμασκηνός τον Πλαστήρα, άλλοι τον Γ. Παπανδρέου και πάει κορδόνι;
Η απόφαση αυτή ήταν αυτοκαταδίκη της μοναρχικής και δοσίλογης Δεξιάς. Ηταν καταδίκη και των ξένων ηθικών αυτουργών που με τα στρατεύματα κατοχής τους κρατούσαν στην εξουσία τους δοσίλογους.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου