Ν. Καρκάνη: Οι δοσίλογοι της κατοχής - Δίκες - Παρωδία (Ντοκουμέντα, αποκαλύψεις, μαρτυρίες) Μέρος 18ο

 Μάρτυρες εκθείαζαν τους βασανιστές

Ο μάρτυς Ποθητός Ποδότας. συνταγματάρχης, διοικητής της Σχολής Χωροφυλακής κατά την κατοχή, καταθέτει πώς στις 22 Απρίλη τού 1944 δυο λεωφορεία μετέφεραν στη Σχολή 17 Έλληνες πατριώτες, που τους συνόδευαν δήμιοι της Ειδικής με επικεφαλής τον ταγματάρχη Μιχαλέα και τον ανθυπασπιστή Σκαπαρδόνη.

Τα αυτοκίνητα συνόδευαν μοτοσικλέτες και μια νεκροφόρα. Η ώρα ήταν 5 το απόγευμα. παραμονή Λαμπρής. Και κει μπρος στα μάτια χιλιάδων λαού που συγκεντρώθηκε στην οδό Μεσογείων και στις ταράτσες των γύρω σπιτιών έγινε η εκτέλεση και των 17 πατριωτών σε ομάδες.
Περιγράφει τη δραματική εντύπωση που προκάλεσε η ομαδική αυτή σφαγή στον κόσμο άλλα και στους χωροφύλακες και αξιωματικούς της Σχολής.
Ο παπάς που λειτουργούσε κείνη την ώρα διέκοψε τον εσπερινό και έφυγε έντρομος.

Ο ίδιος όμως μάρτυς περιορίζει τη φρίκη του, στο γεγονός ότι η εκτέλεση έγινε στον περίβολο της Σχολής που έτσι βεβηλώθηκε, ενώ ο ίδιος είχε προτείνει οι εκτελέσεις να γίνονται άλλου και στο ότι την εκτέλεση έκαναν χωροφύλακες πράγμα που απαγορεύει ο ...οργανισμός τού Σώματος!

Στο σημείο αυτό ο μάρτυς αφηγείται τη δραματική ιστορία της διάσωσης ενός από τους 17 εκτελεσθέντες του Διον. Άναγνωστοπούλου.

Πρόεδρος. Ποιος κατήρτισε τον κατάλογο των 17 εκτελεσθέντων:

Μάρτυς. Ο Λάμπου.

Πρόεδρ. Υπήρχε θανατική καταδικαστική απόφασις;

Μάρτ. Όχι. Η εκτέλεση έγινε κατά το πρότυπο των Γερμανών. Στις προηγούμενες εκτελέσεις της Καλογρέζας έδωσε τουλάχιστον Γερμανός τη... χαριστική βολή!!

Πρ. Υπήρχε κανένας νόμος ελληνικός που να μιλεί για αντίποινα;

Μάρτ. Όχι. Αυτός ήταν νόμος γερμανικός και όχι ελληνικός.

Ο μάρτυς προσθέτει ότι έκαμε γ' αυτό αναφορά διαμαρτυρίας -υπό την πίεση των αξιωματικών της Σχολής— η αναφορά όμως παραδόθηκε στους Γερμανούς και η Ειδική Ασφάλεια άρχισε να τον κυνηγά. Έγινε μπλόκο στο σπίτι του και η γυναίκα του έπαθε κρίση και αιμόπτυση. Ο ίδιος είχε κρυφτεί. Ο Ντάκος και ο Μπάκος πήγαν στο Σιμάνα και του εξήγησαν ότι εγώ δεν είχα τίποτα με τους Γερμανούς και τότε αυτοί έπαυσαν να με καταδιώκουν...

Πρ. Αναμίχθηκε όμως η Ειδική Άσφάλεια;

Μάρτ. Ναι. Κατάρτισε φάκελο διώξεώς μου. με χαρακτήρισε εαμίτη και ανέθεσε στο Μαντά να με εκτελέσει, αφού του υποσχέθηκε προαγωγή.

Στο σημείο αυτό προσάγεται ο κατηγορούμενος Μιχαλέας. Συνήγορός του είναι ο Κουλουμβάκης. που παραιτήθηκε από μάρτυρας της υπεράσπισης.

Υπεράσπιση: Εις τον αγώνα των υπέρ της πατρίδος μπορούσαν οι κατηγορούμενοι να προβαίνουν εις υπερβολάς:

Μάρτ. Κρεμούσαν ανθρώπους.

Κατάθεση ενός «παραλίγο νεκρού»

Καλείται ο μάρτυρας Διον. Άναγνωστόπουλος που καταθέτει τα ακόλουθα: «Στις 10 Απριλίου 1944 είχα πάει σ' ένα τσαγκάρη να φτιάξω τα παπούτσια μου. Ο τσαγκάρης είχε πιαστεί από τα Τάγματα Ασφαλείας σαν κομμουνιστής.
Οι τσολιάδες που παρακολουθούσαν το μαγαζί με πιάσαν και μένα και με πήγαν στην αποθήκη Μαργαρίτη όπου στεγαζόταν. Με έδειραν άγρια και με έκλεισαν χωρίς ανάκριση επί 11 μέρες σ' ένα αποχωρητήριο. Επικεφαλής του αποσπάσματος που με συνέλαβε ήταν ο ανθυπολοχαγός Γ. Μπαράτσας και διοικητής του τάγματος ο τότε ταγματάρχης και νυν λοχαγός εν ενεργεία Κ. Ιωαννίδης.

Μέσα στο τάγμα υπηρετούσαν Γερμανοί και άνδρες της Ειδικής Ασφαλείας. Στις 22 του Απρίλη παραμονή του Άγ. Γεωργίου, στις 12 η ώρα με έβγαλαν από το κρατητήριο και μαζί με άλλους πέντε μας φόρτωσαν σ' ένα φορτηγό στο όποιο ήταν καμιά σαρανταριά χωροφύλακες και ξεκινήσαμε.

Μπροστά πήγαινε μια κούρσα με πολυβόλα και πίσω μια άλλη με έναν Ελληνα με πολιτικά, που άκουσα ένα χωροφύλακα να τον λέει κ. ταγματάρχα κι έναν άλλον κ. Μιχαλέα.
Φθάσαμε στη Σχολή Χωροφυλακής. Εκεί είδαμε μια νεκροφόρα του Δήμου που περίμενε. Εκεί περίμεναν και άλλοι 11 κρατούμενοι από του Χατζηκώστα. Κατέβηκε η μισή φρουρά και παρατάχθηκε.
Μας κατέβασαν κάτω και μας πήραν ό,τι είχαμε και δεν είχαμε.

Πήρανε έξι από μας, τους πήγαν στο Γυμναστήριο της Σχολής και τους εκτέλεσαν.

Στη δεύτερη εξάδα κ. Πρόεδρε ήμουνα κι εγώ. Ενας χωροφύλακας αρνήθηκε να πάρει μέρος στο απόσπασμα. Αφού τον έδειραν τον συνέλαβαν.
Βαδίζαμε καμιά 500ριά μέτρα μας βάλανε σ’ ένα χαράκωμα και παρατάχθηκε το απόσπασμα.

- Λάβετε θέσιν! Επί σκοπόν! Πυρ! διέταξε ο Μιχαλέας.

Έπεσα κάτω. Με βρήκε μια σφαίρα στο κάτω χείλος και βγήκε από το δεξί μάγουλο, αφού μου κατάστρεψε τα δόντια. Πλημμύρισα στο αίμα. Εκλεισα τα μάτια μου! Κράτησα την αναπνοή μου. Έπρεπε να είμαι νεκρός! Άκουσα ένα χωροφύλακα να λέει σ' ένα Γερμανό, δείχνοντας έναν που ήταν νεκρός δίπλα μου: Καμαράντ! Γκράν κομμουνίστ! Ταυτόχρονα με το περίστροφό του έδωσε τη χαριστική βολή. Ο ίδιος πυροβόλησε και προς το κεφάλι μου. Η σφαίρα με πήρε ξυστά και χώθηκε στο χώμα.
Μας βγάλανε τα παπούτσια, μας φόρτωσαν στη νεκροφόρα, μας πήγαν στο Γ’ Νεκροταφείο και μας άφησαν στο νεκροθάλαμο για να μας θάψουν το πρωί. Μόλις νύχτωσε, έσπασα το συρματόπλεγμα του παραθύρου και μέσα από τα χωράφια πήρα το δρόμο για την Αθήνα. Βρήκα άσυλο σ' ένα φτωχόσπιτο και την επομένη με πήγαν οι δικοί μου στην Κηφισιά.

Κουλουμβάκης. Γνωρίζεις το Μιχαλέα:

Μάρτ. Αυτός είναι. Είναι ο τελευταίος ζωντανός που είδα.

Σε συνέχεια η υπεράσπιση προσπαθεί να αμφισβητήσει τα λεγάμενα από το μάρτυρα.

Μάρτ. Κύριε συνήγορε, έχω και τον υπ' άριθμ. 16 τάφο στο νεκροταφείο!

Ο μάρτυρας Χαρ. Κυβέλος ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Κρυστάλ», αρχίζει ετσι την κατάθεσή του:

«Θα ήθελα να παρακαλέσω το σεβαστό δικαστήριο να μου πει κατά πόσο θα είμαι ασφαλής έπειτα απ' αυτά που θά καταθέσω, γιατί ο κατηγορούμενος Καστανής που δικάζεται ερήμην μου τηλεφώνησε το Σάββατο το βράδυ και μου είπε ότι θα λογαριαστούμε αν τολμήσω να εμφανισθώ στο δικαστήριο».

(Ή δήλωση προκαλεί κατάπληξη).

Πρόεδρος (νευριασμένος). Να πάτε στον εισαγγελέα!

Ο μάρτυρας συνεχίζει: «Το Μάρτη του 1944 η Ειδική επέδραμε στο ξενοδοχείο όπου έμενα με την οικογένειά μου. Η ομάδα Παρθενίου αποτελούμενη από 120 - 150 άνδρες εγκαταστάθηκε στο β’ πάτωμα και η ομάδα Παναγιωτοπούλου που είχε δύναμη 100 ανδρών στο πρώτο.

Βλέπαμε να σέρνουν συνεχώς κρατουμένους. Ακούγαμε τις σπαρακτικές κραυγές τους την ώρα των βασανιστηρίων. Είδαμε πατέρες και μανάδες να φωνάζουν απ' έξω: «Αφήστε μας να μιλήσουμε για τελευταία φορά τα παιδιά μας».

Μια μέρα ανέβηκα για κάποια δουλειά στο δεύτερο πάτωμα και είδα σ' ένα δωμάτιο δυο γυμνούς νέους εντελώς παραμορφωμένους. Στο αποχωρητήριο αντίκρισα τρία πτώματα γυμνά. Είδα τραυματίες να τους μεταφέρουν οι χωροφύλακες αναίσθητους από το ξύλο.

Μία μέρα έφεραν 20 εργάτες και εργάτριες της Εριουργίας. Μεταξύ τους ήταν και ένας αδελφός με την αδελφή του. Τους έβαλαν σε δυο χωριστά δωμάτια με τις πόρτες ανοιχτές και άρχισαν να δέρνουν τον αδελφό με συρματόσχοινο και του χάραζαν το σώμα του και τα πόδια.
Ο Καθρέπτης έλεγε στο κορίτσι: «Ακούς αυτόν που φωνάζει; Είναι ο αδελφός σου. Τα ίδια θα σου κάνουμε αν δέ μαρτυρήσεις!».
Όταν είδε τον αδελφό της να τον μεταφέρουν μισοπεθαμένο η κοπέλα τρελάθηκε!

Εναν έμπορο τον έδερναν κάποτε από το πρωί ίσαμε το βράδυ κι ύστερα τον έριξαν από το παράθυρο. Το ίδιο έκαναν και μ’ έναν καθηγητή. 

Μία μέρα ο Σισμάνογλου ζήτησε τον Παρθενίου στο τηλέφωνο. Άκουσα τον τελευταίο να του λέει: «Μπράβο καλά τους έκανες. Πάρε ό,τι έχουν, φόρτωσέ τους σ' ένα καροτσάκι και πήγαινέ τους στο νεκροτομείο». 
Το βράδυ έμαθα ότι είχε σκοτώσει δυο στα Πατήσια. 

Ο συγγενής μου Σ. Κυβέλος ταγματάρχης εν ενέργεια, που κρατιόταν στου Χατζηκώστα, μου είπε ότι ο Μητρόπουλος τον έδειρε κι ύστερα έβαλε τους χωροφύλακες να τον φτύσουν.

Στις 16 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που σκοτώθηκε ο Παναγιωτόπουλος, ο Δεστούνης. ο Βλαχόπουλος και ο Χανιώτης πήραν τρεις μισοπεθαμένους από τα βασανιστήρια νέους και τους εκτέλεσαν στην πλατεία Κυριακού. Ο Μόροης ήταν ο φοβερότερος σαδιστής».

Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη κατά του Λάμπου και λοιπών κατηγορουμένων της Ειδικής Ασφάλειας έδωσαν την παρακάτω ανακοίνωση:

«Η πολιτική αγωγή εις την δικαζομένην υπόθεσιν των υπευθύνων της Ειδικής Ασφαλείας επί κατοχής, επανειλημμένως δεν ηδυνήθη να ευρεθεί σύμφωνος με τας αντιλήψεις του δικαστηρίου, ως προς την διεξαγομένην διαδικασίαν. Συγκεκριμένως φρονεί ότι έργον της ήτο:

Να αποκαλυφθεί εις όλην την έκτασιν η δράσις των κατηγορουμένων και όλα τα εγκλήματα που διέπραξαν, διότι τούτο θα συνετέλει εις το να ολοκληρωθεί διαμόρφωσις δικαστικής γνώμης δια την υπό κρίσιν υπόθεσιν και έναν έκαστον των κατηγορουμένων σύμφωνα και προς όσα η επιστήμη του δικαίου διδάσκει, η λογική αποδέχεται και η εθνική ανάγκη αξιεί.

Εις τούτο το δικαστήριον κατέχεται υπό αντιθέτων αντιλήψεων και πολλάκις απηγόρευσεν ερωτήσεις προς μάρτυρας οι οποίοι κατά την αντίληψιν της πολιτικής αγωγής. είχαν άμεσον σχέσιν με το ερευνώμενον θέμα.
Έξ άλλου κατά την κατά το τελευταίον επεισόδιον εκδηλωθείσαν τοιαύτην διαφοράν γνώμης μεταξύ του κ. προέδρου και συνηγόρου το δικαστήριον επέβαλε ποινήν προστίμου (ασυνήθη και βαρείαν) εις τούτον δια λεχθέντα υπό του συνηγόρου μετά διακοπήν της συνεδριάσεως και ενώ το δικαστήριον είχεν αποσυρθή των εδρών του. κατά παράβασιν των δικονομικών κανόνων.

Όπως επίσης δεν ημπορεί η πολιτική αγωγή να μην εκφράσει ζωηρόν διαμαρτυρίαν διότι ουδέποτε επεβλήθησαν κυρώσεις κατά των κατηγορουμένων όταν ούτοι κατ' επανάληψιν ύβρισαν και ηπείλησαν σκαιώς τους συνηγόρους της πολιτικής αγωγής. αντί να αρκείται ο πρόεδρος εις το να διακόπτει την συνεδρίασιν εις τας περιστάσεις αυτάς.

Η πολιτική αγωγή ζωηρώς επεδίωξε να επιτελέσει το έργον της εις μία δίκην εθνικού ενδιαφέροντος. Πιστεύει ότι δεν δύναται υπό τας συνθήκας που εξετέθησαν να το συνεχίσει. Και εύχεται και ελπίζει όπως το δικαστήριο και η κατηγορία και άνευ της συμβολής της περατώσουν το έργον της αποκαλύψεως της αληθείας εις την ιστορικού ενδιαφέροντος δίκην αυτήν σύμφωνα με τας αρχάς της Δικαιοσύνης και την επιταγήν της εθνικής συνειδήσεως.

Οί συνήγοροι

Γ. Οικονόμου. Γ. Κουράτος. Δ. Μιράσγεζης. Σ. Κανελλόπουλος. Ν. Τζαβέλλας. Κ. Καβάγιας. Ν. Νεαμονιτάκης. Μ. Γκινάλας, Π. Κανάρης, Μ. Τσαντίλας, Κ. Τσιριμώκος, Γ. Κολοβός, Γ. Πουλίδης, Γ. Ροβ'ιθης, I. Μπατσολάκης, Ν. Παπαπολίτης, Π. Έρμήλιος».

H «δίκη» των δημίων της Ειδικής συνεχίστηκε χωρίς την παρουσία πολιτικής αγωγής. Οι κατηγορούμενοι έχοντας την υποστήριξη του δικαστηρίου και των μαρτύρων «κατηγορίας» που οι περισσότεροι μεταβάλλονταν σε μάρτυρες υπεράσπισης, ένιωθαν τους εαυτούς τους απόλυτα εν «άσφαλεία».
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο μάρτυς «κατηγορίας» συνταγματάρχης Χατζηκώστας διευθυντής των φυλακών Χατζηκώστα επί κατοχής, που όπως λέγεται σκότωσε ο ίδιος δυο κρατούμενους, έπλεξε το εγκώμιο του Λάμπου, του Παρθενίου και του Μόρφη που τους παρουσίασε ιδεώδεις «πατριώτες», αληθινούς... αγγέλους.

Καλείται μετά η μάρτυς Βασιλική Μαντζακοπούλου, που καταθέτει πως στις 30 ’Ιουλίου του 1944 ο Παρθενίου με 7 συμμορίτες του πήγαν στο σπίτι της στα Πατήσια και παρουσιαζόμενοι σαν αντάρτες του Ζέρβα απήγαγαν τον άνδρα της Αντώνη Μαντζακόπουλο και τον εκτέλεσαν αμέσως με ριπή αυτομάτου σε μικρή απόσταση από το σπίτι.

Επίτρ. Θυμάστε ότι ήταν ο Παρθενίου;

Μάρτ. Ο ίδιος, νάτος! Είναι όπως ήταν και τότε. Τον ρώτησα γιατί παίρνει τον άντρα μου και απείλησε να με σκοτώσει και μένα.

Η μάρτυς ξεσπά σε λυγμούς και κατάρες κατά των δολοφόνων.

Ο φοιτητής Αθ. Λημναίος καταθέτει ότι στις 10 Δεκέμβρη του ’43 ενώ πήγαινε στο σπίτι του με το φίλο του Αρη ’Αριστείδη και έναν άλλον, ο Κουρεμπανάς μαζί με άλλους τους σταμάτησαν και τους διέταξαν: «Ψηλά τα χέρια!».
Ο Κουρεμπανάς πυροβόλησε αμέσως και τραυμάτισε στην κοιλιά τον Άρη που σε δυό μέρες πέθανε. Οι δυο άλλοι πιάστηκαν και οδηγήθηκαν στην οδό Ελπίδος. Εξι μήνες τους κράτησαν χωρίς ανάκριση.
Ο Λημναϊος ύστερα από αίτηση του πέρασε από το Στρατοδικείο, όπου αθωώθηκε. Αντί όμως ν’ απολυθεί τον ΄στειλαν στου Χατζηκώστα και ύστερα στο Χαϊδάρι και από κει στο Δομοκό για καταναγκαστικά έργα.

Δικαστής. Είπες στο Στρατοδικείο ότι ο Κουρεμπανάς σκότωσε το φίλο σου;

Μάρτ. Το είπα.

Ο Κουρεμπανάς σηκώνεται και λέει ότι ο μάρτυς ήταν αντάρτης.

Μάρτ. Ήμουν ρε παλιοτόμαρο!

Ο Κουλουμβάκης σηκώνεται βρίζει τους ελασίτες και προκαλεί επεισόδιο.

Πρόεδρ. Δεν σας έδωσα τό λόγο.

Κουλουμβ. Ναι, άλλα τον παίρνω μόνος μου και έχω τη διάθεση να δώσω στο μάρτυρα μια κλωτσιά!!

Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής κατάθεσαν στον πρόεδρο του δικαστηρίου την ακόλουθη δήλωση:

«Προς το Ειδικόν Δικαστήριον Δοσιλόγων Δήλωσις

Οι συνήγοροι της πολιτικής αγωγής, με την συνείδησιν ότι εφάνησαν άξιοι και της εμπιστοσύνης των πελατών των και της αποστολής των ως δικηγόρων και 'Ελλήνων πολιτών μετά τας δηλώσεις του υπουργού της Δικαιοσύνης και την παρέμβασιν του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, απεφάσισαν να επανέλθουν εις την δίκην. Τούτο πράττουν λόγω της τεράστιας εθνικής σημασίας της εκδικαζομένης υποθέσεως χάριν της πατρίδος και της Δικαιοσύνης. Ελπίζουν δε ότι η πράξις των αυτή σύμφωνος προς παραδόσεις του δικηγορικού σώματος θα εκτιμηθεί δεόντως από όλους τους παράγοντας της δίκης, ώστε αύτη να διεξαχθεί μετά της επιβαλλομένης κατανοήσεως».

Εξετάζονται σε συνέχεια οι μάρτυρες υπεράσπισης. Πρώτος εξετάζεται ο Γ. Χρυσοβιτσάνος νωματάρχης και Αντωνακέας νομάρχης επί κατοχής, μάρτυρες υπεράσπισης του Κουρεμπανού. Λένε ότι και οι δυο ήταν πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας και χρησιμοποίησαν μια φορά τον Κουρεμπανά για μεταφορά πυρομαχικών.
Πέφτουν όμως σ’ αντίφαση και αυτοαποκαλύπτονται. Γιατί ενώ ο Χρυσοβιτσάνος είπε ότι τα πυρομαχικά τα μετέφερε ο Κουρεμπανάς, ο Αντωνακέας λέει ότι τα πυρομαχικά τα μετέφερε ο γιος του και όχι ο Κουρεμπανάς... Η μυστική υπηρεσία όπου ανήκε ο Αντωνακέας ήταν - όπως αποκάλυψε ο ίδιος - τα ...δυο Ε.

Ο αντιστράτηγος Παπαϊωάννου μάρτυς υπεράσπισης του Φλώρου, λέει ότι ήταν πρόεδρος του ΕΔΕΣ Βόλου και χρησιμοποιούσε το Φλώρο στο να του υποδεικνύει ποιοι ήταν κομμουνιστές για να μην τους στέλνει στο Ζέρβα. Ο ίδιος καταθέτει ότι ο κατηγορούμενος Παπασακελλαρίου αυτοαποκαλύπτεται, λέγοντας ότι το Δεκέμβρη πολέμησε κατά του ΕΛΑΣ από το ξενοδοχείο «Ερμής», όπου είναι γνωστό ότι είχαν κλεισθεί oι εασαδίτες.

Ο μάρτυς Πελοπίδας Μακρής υπερασπίζει το Φλώρο. Λέει ότι ήταν στο Επιτελείο του Ζέρβα και το ’44 κατέβηκε στην Αθήνα και κατατάχθηκε στην Ειδική, Ελπίδος 5, όπου γνώρισε το Φλώρο, με τον οποίο κοιμόταν μαζί.

Πρ. Σε ποια ομάδα ανήκε ο Φλώρος;

Μάρτ. Στου Μιχαλέα...

Ο διαβόητος δήμιος Σκαμπαρδώνης επίλεκτο μέλος της X, που ήταν μαζί με το Μιχαλέα επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος που τουφέκισε τους 17 στη Σχολή Χωροφυλακής, βρίσκεται στην Αθήνα. Ηρθε από τη Σκόπελο, όπου υπηρετούσε σαν διοικητής της χωροφυλακής με το βαθμό του ανθυπομοιράρχου, που πήρε επί κατοχής για την «πατριωτική» του δράση.
Δεν παρουσιάσθηκε στη δίκη, όπου δικάζεται... ερήμην ούτε όμως και το Αρχηγείο Χωροφυλακής μπορεί να τον... βρει!

Σταν πρόεδρο του δικαστηρίου κατατέθηκε έγγραφη κατάθεση της κυρίας Δημητράτου, γυναίκας του παλιού αγωνιστή Παναγή Δημητράτου που εκτελέσθηκε με τους 17 στη Σχολή Χωροφυλακής. Εκθέτει πως όργανα του Λάμπου συνέλαβαν τον άνδρα της, επειδή βρήκαν ένα βιβλίο του γραμμένο στη ...δημοτική γλώσσα, πως καταδικάσθηκε σε εκτόπιση 35 μηνών, που την έκανε στου Χατζηκώστα, και πως μετά την έκτιση τής ποινής του αντί ν’ απολυθεί, οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα με υπόδειξη του Λάμπου.

Ο μάρτυρας Ν. Γρυπάρης μηχανικός κατάθεσε ότι στο μπλόκο της Καλογρέζας η εκτέλεση έγινε χωρίς καμιά διαδικασία!

Ο μάρτυρας Ε. Φραγκάκης κατάθεσε ότι πιάστηκε από την ομάδα Παρθενίου στη γέφυρα του «Μετς». «Με πήγαν στην οδό Ελπίδος. Με ρώτησαν τι ξέρω και ποιούς γνώριζα. Τους είπα πώς δεν ξέρω τίποτα. Τότε με πήγαν σ' ένα δωμάτιο που βασάνιζαν έναν, ανοίγοντας τη σάρκα του με μαχαίρι, και βάζοντας αλάτι στις ανοιχτές του πληγές.
- Βλέπεις; μου είπαν. Τα ίδια θα σου κάνουμε αν δεν μιλήσεις.

»Εγώ όμως δεν μίλησα. Τότε, ο ανακριτής φώναξε τον Καστανή και του ανάθεσε να με «ανακρίνει». Ο Καστάνης αφού με έγδυσε με ξάπλωσε στο πάτωμα και με μια σιδερένια βέργα άρχισε να με χτυπάει στις πατούσες.
Ύστερα με έβαλε να τρέχω. Με ξανάδειρε σε σημείο που να κάνω αιμόπτυση. Κοιτάτε κ. πρόεδρε, τα σημάδια που άφησαν οι μαχαιριές του Καστάνη (ο μάρτυρας σηκώνει το παντελόνι του και δείχνει τις βαθιές ουλές που άφησαν οι μαχαιριές του Καστάνη στο πίσω μέρος των μηρών του). Από τα βασανιστήρια λιποθύμησα. Μου έριξαν ένα κουβά νερό για να συνέλθω και να με ξαναβασανίσουν. Συνήλθα. Την επομένη το πρωί με πήγαν στο παράρτημα Ασφαλείας. Ευτυχώς που με γλίτωσε ένας γνωστός μου ταγματάρχης.»

Ο μάρτυρας υπεράσπισης Γ. Σιγανός, εξύμνησε τη δράση του Λάμπου!! Υπέρ του Λάμπου κατάθεσε και ο φίλος του Τσιρονίκου και του Ταβουλάρη Κίμων Ζωγράφος, φαρμακέμπορος.

Ο μάρτυρας υπεράσπισης του Λάμπου Κυρ. Ιατρού είπε: «Υπηρετούσα υπό τας διαταγάς του Βρεττάκου. Μετά το θάνατο του "αρχηγού" ήλθα στην ’Αθήνα και γνώρισα το Λάμπου. Υστερα πήγα στους Γερμανούς και συνδέθηκα με το ναυαρχείο. Οι Γερμανοί μου εξόπλισαν ένα καΐκι και αργότερα άλλα δύο. Οι Γερμανοί μου είχαν εμπιστοσύνη γιατί ήμουνα άνθρωπος του Βρεττάκου. Ο Λάμπου μια μέρα μου είπε: «Αυτές τις μέρες θα φύγει ο Παπανδρέου για την Αίγυπτο. Να έχεις το νου σου να τον βοηθήσεις». Με το Λάμπου κάναμε κοινό αγώνα...

Η τραγωδία της Ηλέκτρας

Οι κατηγορούμενοι βρίσκονται στην αίθουσα μισή ώρα πριν. Η φρούρησή τους είναι καθαρώς τυπική. Ουσιαστικά είναι ελεύθεροι. Κυκλοφορούν στην αίθουσα χαριεντίζονται με τη φρουρά που είναι απόλυτα δική τους, πίνουν ούζα, καφέδες, καπνίζουν, γελούν!...

Καλείται πρώτος ο μάρτυς κατηγορίας Λευτέρης Αποστόλου, αδελφός της μαρτυρικής ηρωίδας Ηλέκτρας και επίτροπος της ανήλικης κόρης της. Καταθέτει ότι ο ίδιος συνελήφθη από την Ειδική Ασφάλεια το 1941, αφού πριν είχε συλληφθεί και ο γαμπρός του.

Στις 25 Ιούλη του ’44 συνελήφθη η αδελφή του Ηλέκτρα στην οδό Αριστοτέλους από την ομάδα Παρθενίου και οδηγήθηκε στο «Κρυστάλ», όπου εκτελέστηκε ύστερα από φρικτά βασανιστήρια. Την έγδυσαν, την έδεσαν από τις μασχάλες και την κρέμασαν σ’ ένα καρφί. Με τσιγάρο αναμμένο την έκαψαν στα ευπαθή σημεία του σώματος. Την περιέλουσαν με οινόπνευμα και της έβαλαν φωτιά. Μισοπεθαμένη την έβαλαν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Την εκβίαζαν να μαρτυρήσει τι ξέρει για το κίνημα της Αντίστασης, αλλά η μόνη απάντηση που έδινε η Ηλέκτρα ήταν: «Είμαι Ελληνίδα και μόνο Ελληνίδα!». «Η αδελφή μου, δεν έκανε τίποτα άλλο απ’ ό,τι έκαναν όλοι οι αληθινοί Ελληνες, ανεξάρτητα από φρονήματα. Πάλευε για την Ελευθερία της πατρίδας», προσθέτει ο μάρτυρας.

Πρ. Προσωπικά οι κατηγορούμενοι βασάνισαν την αδελφή σας;

Μάρτ. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όλοι οι κατηγορούμενοι ευθύνονται για τα όργια που έγιναν. Η Ειδική Ασφάλεια παρέδωσε 266 κρατουμένους της Ακροναυπλίας στους Γερμανούς κι απ’ αυτούς εκτελέσθηκαν οι περισσότεροι. 
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι κατακτητές δεν θα διέπρατταν ούτε το 1/10 των εγκλημάτων τους, αν δεν είχαν τυφλό και συνειδητό όργανό τους την Ειδική. Κι αν οι Γερμανοί ηγέτες δικάζονται σήμερα σαν Εγκληματίες πολέμου, περισσότερο πρέπει να δικασθούν οι Ελληνες συνεργάτες τους.

Οικονόμου (πολ. άγ.). Οι κατηγορούμενοι εφάρμοσαν πιστά το σύνθημα του Χίτλερ να διασπάσουν το λαό μας;

Μάρτ. Με το πρόσχημα ότι καταδιώκουν τους κομμουνιστές, εκτελούσαν κάθε τίμιο πατριώτη. Θυμάμαι τη δολοφονία του δικηγόρου Γιαννακόπουλου γιατί έγραψε ένα πατριωτικό άρθρο.

Μιράσγεζης (πολ. άγ.). Γιά τή δολοφονία της άδελφής σας ευθύνονται οι προϊστάμενοι της Ειδικής;

Μάρτ. Ασφαλώς γιατί έργο τους ήταν η καταδίωξη κάθε πατριώτη. Συνελάμβαναν αγωνιστές ανεξαρτήτως φρονημάτων, διέσπασαν το έθνος και με τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στους Γερμανούς αδυνάτισαν τον αγώνα της Αντίστασης.

Ερμήλιος (πολ.αγ.) Έκαναν οι κατηγορούμενοι μπλόκα;

Μάρτ. Πενήντα χιλιάδες Έλληνες στάλθηκαν στη Γερμανία ως όμηροι.

Μπουρίκος (υπεράσπ.). Τί ήταν ο Γιαννακόπουλος;

Μάρτ. Ηταν στον ΕΔΕΕ και αναφέρθηκε μάλιστα σαν παράδειγμα στην πρώτη δίκη των πολιτικών δοσιλόγων.

Μπουρ. Μήπως σκοτώνονταν μή Εαμίτες κατά την κατοχή;

Μάρτ. Υπήρξαν εκτελέσεις προδοτών και αυτό το θεωρώ καθήκον του αγωνιζόμενου έθνους.

Χατζηκώστας (υπερ.) Μήπως η Κυβέρνηση του Κάιρου καταπολέμησε το ΕΑΜ;

Μάρτ. Υπήρξαν ορισμένες διαφορές που διευθετήθηκαν και έγινε η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ειδική έπρεπε να εκτελεί και να παραδίδει στους Γερμανούς Ελληνες και ύστερα μάλιστα από την Εθνική Ενότητα.

Ο Κουλουμβάκης σηκώνεται θρασύτατης και λέει στο δικαστήριο ότι δεν πρέπει να επιτρέπει να αναφέρονται τα ονόματα ΕΑΜ και ΕΛΑΣ. Αρχίζει να βρίζει το μάρτυρα και τους συνηγόρους της πολιτικής αγωγής.

Ο πρόεδρος δεν επιτρέπει στο μάρτυρα ν’ απαντήσει.

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ