Ελλάδα και ΝΑΤΟ Η Ελλάδα εισήλθε στη Βορειοατλαντική Συμμαχία με το δεύτερο κύμα διεύρυνσης το 1952, επί κυβερνήσεως Νικόλαου Πλαστήρα, ενώ διένυε το τρίτο μετεμφυλιακό έτος και μάλιστα την εποχή της δεύτερης δίκης Μπελογιάννη, στις 18/2/52. Η Ελληνική Βουλή επικυρώνει τη συμφωνία ένταξης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ στις 18 Φεβρουαρίου 1952, με μόνες αρνητικές ψήφους τις οκτώ της ΕΔΑ και τη μία του ανεξάρτητου βουλευτή της Αριστεράς Μιχάλη Κύρκου.
Στην αγόρευσή του, οπρωθυπουργός Πλαστήρας δήλωσε: «Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί ότι όταν η Ελλάς συμμετέχει εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των μεγάλων δυνάμεων, αι οποίαι κατοικούνται από ελευθέρους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται αυτή ασφαλεστέραν… Αι άλλαι θεωρίαι περί ειρηνεύσεων και ουδετερότητος…δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το γεγονός αυτό».
Αν και το Κυπριακό δε φαίνεται να δικαιώνει και τόσο τον Πλαστήρα, αξίζει να επισημάνουμε ότι η ίδρυση του ΝΑΤΟ γίνεται στην αρχή του Ψυχρού πολέμου και συμπίπτει χρονικά με τον αποκλεισμό του Βερολίνου από τους Σοβιετικούς.
Στην Ουάσιγκτον στις 4/4/49 12 χώρες αρχικά υπογράφουν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (ΗΠΑ, Βρετανία, Βέλγιο Kαναδάς, Δανία,Γαλλία, Ισλανδία Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία). Οι ΗΠΑ πλέον αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Δυτικό καπιταλιστικό κόσμο και οι δυτικές χώρες θέτουντις ένοπλες δυνάμεις τους κάτω από τον αποφασιστικό έλεγχο του αμερικανικού Πενταγώνου. Παράλληλα υποχρεώνονται από τα πράγματα (σχέδιο Μάρσαλ) να υπογράψουν διμερείς στρατιωτικές συνθήκες με τις ΗΠΑ που καθορίζουν τους όρους για την παροχή της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ από το 1947 έχουν θέσει το θέμα της ένταξης στο ΝΑΤΟ της Ελλάδας και της Τουρκίας, καθώς η Νοτιανατολική Ευρώπη αναβαθμίζεται γεωστρατηγικά στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με το Ανατολικό Μπλοκ.. Η Ελλάδα τελικά μπήκε στο ΝΑΤΟ τρία χρόνια αργότερα μαζί με την Τουρκία. Η καθυστέρηση οφείλεται στην αντίθεση άλλων δυτικών χωρών, ιδιαίτερα της Βρετανίας και της Γαλλίας που έβλεπαν ότι οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιούσαν τις δύο χώρες μέσα στο ΝΑΤΟ για την προώθηση των αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων σε βάρος τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή. Για το σκοπό αυτό πριν την επικύρωση της εισόδου των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ, για να παρακάμψουν την αντίδραση της Βρετανίας και της Γαλλίας, κάνουν στις 10/11/51 κοινή διακήρυξη (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Τουρκία) για την ίδρυση αρχηγείου Μ. Ανατολής, που σκοπός του θα ήταν «η υπεράσπιση της περιοχής». Η προσπάθεια τελικά απέτυχε και χάρη στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των αραβικών λαών και γιατί οι ΗΠΑ ήθελαν την αποκλειστική ηγεμονία στην περιοχή.
Σημαντική παράμετρος για την είσοδο Ελλάδας-Τουρκίας στο ΝΑΤΟ είναι η διεξαγωγή του πολέμου της Κορέας. Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά στις16/11/1950 με το αμερικανικό οπλιταγωγό “Τζένεραλ Χαν”. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φθινόπωρο του 1953 η ελληνική κυβέρνηση (Παπάγος) δέχτηκε νααυξήσει την ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα – για να καλυφθεί το κενό της αποχώρησης γαλλικού τάγματος για την Ινδοκίνα – από τάγμα σε Σύνταγμα, στέλνοντας άλλο ένα τάγμα. Συνολικά στο χρονικό διάστημα 1950 –1955 στάλθηκαν στην Κορέα 10.225 αξιωματικοί και οπλίτες. Στάλθηκε επίσης ένα σμήνος από 7 αεροσκάφη. Στη συνέχεια στάλθηκαν άλλα 2 για αναπλήρωση απωλειών.
Η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα ουσιαστικά τερματίστηκε τον Οκτώβρη του 1955, όταν το εκστρατευτικό σώμα διαλύθηκε και η δύναμη των ανδρών του επέστρεψε στην Ελλάδα (στην Κορέα έμεινε μια συμβολική δύναμη 10 ανδρών). Οι ελληνικές απώλειες από τη συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας δεν ήταν λίγες: 183 νεκροί και 610 τραυματίες, σύνολο απωλειών 793 αξιωματικοί και οπλίτες. Η αεροπορία μέτρησε απώλειες 4 αεροσκάφη και 12 νεκρούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.
Την συνέχεια της σχέσης Ελλάδας-ΝΑΤΟ τη γνωρίζετε. Τι σχεδιάζουν το υποψιάζεστε…
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου