Αφιέρωμα στα «Δεκεμβριανά» του 1944 Μέρος 9ο

Κάνουμε μια παρένθεση και πριν δημοσιεύσουμε τα γραφόμενα στον «Ριζοσπάστη» τον Δεκέμβρη του 1944, καλό είναι να αναφέρουμε –και επειδή θα δούμε συνεχείς αναφορές από τον «Ρ»- για τον ρόλο των αγγλικών στρατευμάτων, της Αγγλίας γενικότερα αυτή την χρονική περίοδο στην χώρα μας μέσα από ένα κεφάλαιο του βιβλίου του Ν. Κεπέση.

Ο αγγλικός ιμπεριαλισμός και η Εθνική Αντίσταση

Ο σατανικός ρόλος του Τσόρτσιλ

Ή ένοπλη αγγλική επέμβαση στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 1944 αποτελεί ένα σοβαρό επεισόδιο του Β” Παγκόσμιου Πολέμου. “ Η επέμβαση εκείνη βρισκόταν σε κατάφωρη αντίθεση με τα ιδανικά για τα οποία έχυσαν το αίμα τους πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι. Ερχόταν επίσης σε αντίθεση με τις διακηρύξεις της τριπλής αντιχιτλερικής συμμαχίας πού ήταν επικεφαλής των ελεύθερων εθνών.

Δε χρειάζεται να κοπιάσει κανείς πολύ, αν μελετήσει όλα τα στοιχεία, για να πεισθεί ότι ο «Δεκέμβρης» δεν ήταν ένα «τυχαίο» γεγονός. Δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιου «ανεξήγητου» ή «μοιραίου» λάθους μας. Μια τέτοια αντίληψη αποπροσανατολίζει από την ιστορική αλήθεια. Κι έτσι, θεληματικά ή όχι, μετατοπίζει τις βαριές ευθύνες από εκείνους πού προετοίμασαν και εξαπέλυσαν την απρόκλητη επίθεση τους ενάντια στο λαό μας και τις ελευθερίες του.

Λαθεμένη είναι επίσης ή άποψη, πού ξεστρατίζει τη σκέψη του αναγνώστη από το σωστό, ότι δήθεν «τα Δεκεμβριανά έχουν τις ρίζες τους στο Συνέδριο του Λιβάνου, το Μάιο του 1944».

Τέτοιες ή ανάλογες αντιλήψεις έρχονται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Το σωστό, το αναμφισβήτητο, το ιστορικά θεμελιωμένο γεγονός είναι ότι: ή ένοπλη επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 1944 έχει τις ρίζες της βαθιά στην ουσία και το χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού. Ότι επίσης ή επέμβαση αυτή δεν είναι ή μόνη εγκληματική στο είδος της ενέργεια σε βάρος του λαού μας. Ακόμη και στα μέσα του περασμένου αιώνα και στη διάρκεια του Α” Παγκόσμιου Πολέμου (1914-1918) έχουμε ανάλογες ένοπλες επεμβάσεις στα εσωτερικά μας, με πρωταγωνιστές τούς άγγλους ιμπεριαλιστές.

Αυτά είναι γνωστά στο μέσο έλληνα πολίτη και μάλιστα σ” όλες τις τραγικές τους λεπτομέρειες. Όπως είναι, επίσης, γνωστό κι από τον ίδιο τον Τσόρτσιλ ομολογημένη ότι ή πρώτη συγκεκριμένη πράξη — όχι ή σκέψη — πού προκαθόρισε την ένοπλη ενάντια στην πατρίδα μας επέμβαση έγινε από τον Αύγουστο ακόμη του 1 943. Ύστερα από τη Διάσκεψή του με τον Ρούζβελτ στο Κεμπέκ, ο Τσόρτσιλ διέταξε τον άγγλο στρατηγό  Ισμαίη να επεξεργαστεί σχέδιο απόβασης στην Ελλάδα ύστερα από την αποχώρηση των χιτλερικών.

Και δεν είναι αυτή ή μοναδική ενέργεια για την πραγματοποίηση των ιμπεριαλιστικών του σκοπών. Ό Τσόρτσιλ, αμέσως ύστερα από αυτή τη διαταγή, έσπρωξε στον εμφύλιο πόλεμο τον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ. Και χρησιμοποίησε γι” αυτό το στρατηγό Ναπ. Ζέρβα. Εναν τυχοδιώχτη αριβίστα, πού έγινε τυφλό όργανο των άγγλων ιμπεριαλιστών και, όπως αποδείχτηκε απ” τα “Αρχεία των Αρχών κατοχής, υπήρξε και συνεργάτης των γερμανών καταχτητών.

Το κακό πού προκλήθηκε για το λαό μας από τη φωτιά του εμφύλιου εκείνου πολέμου πού άναψε ό Τσόρτσιλ ήταν σοβαρό, με σημαντικές επιπτώσεις. Αυτό σήμερα ομολογείται και από συγγραφείς που βρίσκονται στην αντίπερα από μας ιδεολογική όχθη. Ομως οι μηχανορραφίες και δολοπλοκίες του Τσόρτσιλ δεν περιορίστηκαν μόνο σ’ αυτό. Με τους πράκτορες του της Βρετανικής Στρατιωτικής “Αποστολής (ΒΣΑ) και άλλους ντόπιους παράγοντες, στρατιωτικούς και πολιτικούς, πού βρίσκονταν κάτω από την αγγλική επιρροή, ενθάρρυνε τον κατοχικό πρωθυπουργό Ι. Ράλλη να εισηγηθεί στις γερμανικές αρχές κατοχής την οργάνωση των «Ταγμάτων Ασφαλείας».

Ετσι οι άγγλοι ιμπεριαλιστές έγιναν συναυτουργοί με τούς χιτλερικούς καταχτητές για ένα τέτοιο ηθικό κατρακύλισμα, για μια τόσο βαριά εθνική ταπείνωση, απ” την οποία στιγματίστηκαν δεκάδες χιλιάδες έλληνες πολίτες και αξιωματικοί του ελληνικού στρατού, για συνεργασία με τον καταχτητή, για όρκο πίστης στον Χίτλερ. Να γίνουν συνεργοί επίσης στα όργια των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών, για τούς ανίερους σκοπούς τους, σε βάρος της ανεξαρτησίας της Ελλάδας και της ομαλής δημοκρατικής πορείας του λαού μας. Την ευθύνη αυτή επωμίζονται ιστορικά κι όσοι έλληνες αστοί πολιτικοί έδωσαν τη συγκατάθεσή τους για τη δημιουργία των Ταγμάτων “Ασφαλείας.

Ο ρόλος αυτός του Τσόρτσιλ και των άλλων υπεύθυνων κύκλων τού αγγλικού ιμπεριαλισμού επιβεβαιώνεται από αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα και γεγονότα, που χρονολογούνται πριν ακόμα από την πρώτη Διάσκεψη Ρούζβελτ – Τσόρτσιλ στο Κεμπέκ, που μνημόνευσα πιο πάνω. Οι διευθύνοντες κύκλοι του αγγλικού ιμπεριαλισμού δεν περιορίστηκαν μόνο στη συνεργασία με τούς έλληνες κουίσλινγκς, άλλα επιδίωξαν και ήλθαν σε επαφή και με τις Αρχές της Γερμανικής Κατοχής, για κοινούς ενάντια στο λαό μας σκοπούς. Ενάντια στις ίδιες τις αρχές του συμμαχικού αγώνα.  …

                                                                         «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»

Για τον αγγλικό ιμπεριαλισμό και τον κύριο εκπρόσωπο του στην περίοδο που αναφερόμαστε — τον Ουίνστον Τσόρτσιλ — μπορούμε συμπερασματικά να πούμε ότι: Απαρασάλευτη αρχή του, δόγμα που καθοδήγησε τη δράση του και στο Β” Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν: «Ό σκοπός αγιάζει τα μέσα». Για να πετύχει το σκοπό του αυτόν — ιδιαίτερα, για να κρατήσει την “ Ελλάδα στο άρμα της βρετανικής αυτοκρατορίας — μέσω του επίορκου βασιλιά Γεωργίου Β “ δεν δίστασε μπροστά σε τίποτε. Δεν υπάρχει βρωμιά που να μη χρησιμοποίησε για να το πετύχει. “Από την πάγια μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε…», μέχρι την πιο απίθανη καταπάτηση ηθικών αρχών, διακηρύξεων και συμφωνιών. Από τις σκοτεινές μηχανορραφίες, τις συνωμοσίες, τις δολιότητες, το χρήμα, την απάτη, τη συκοφαντία, μέχρι την ωμή βία και το ομαδικό έγκλημα. Όπως έγινε με τη συντριβή των ένοπλων δυνάμεών μας ατή Μ. “Ανατολή. Και περισσότερο με την απρόκλητη ένοπλη επέμβαση του ενάντια στις ελευθερίες του ελληνικού λαού.

Ό Τσόρτσιλ και όσοι κινήθηκαν γύρω στο προσκήνιο του ή και στα παρασκήνια του ελληνικού δράματος στάθηκαν οι πιο γνήσιοι εκφραστές του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Του κόσμου πού χαροπαλεύει και προσπαθεί να σωθεί με κάθε τρόπο από το μοιραίο τέλος του. Ό Τσόρτσιλ, για να κρατήσει την “Ελλάδα — βασικό κρίκο στο σύστημα της βρετανικής αυτοκρατορίας — μπορούσε, αν βέβαια εξαρτιόταν απ” αυτόν, να διαπράξει το μεγαλύτερο έγκλημα του αιώνα. Να διασπάσει την τριπλή αντιχιτλερική συμμαχία καί να χτυπήσει μαζί με τις ΕΠΑ και τούς χιτλερικούς τη Σοβιετική Ενωση. Τέτοιες σκέψεις βλέπουμε να εκδηλώνονται ήδη από το Μάη του 1944. Σε τηλεγράφημά του προς τον Αντονυ Ηντεν (υπουργό τότε των “ Εξωτερικών) ο Τσόρτσιλ έγραφε:

«… Προφανώς πάμε για αναμέτρηση με τούς Ρώσους, λόγω των συνωμοσιών τους στην “Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα…».

Σήμερα είναι διαπιστωμένο απ” όλες τις πλευρές, ότι αν κάποιοι συνωμοτούσαν στη χώρα μας ενάντια στην ανεξαρτησία της αυτοί ήταν οι ιμπεριαλιστές, οι Άγγλοι κατά κύριο λόγο. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες Χώρες.

Περισσότερο χαρακτηριστικό κι από αυτό είναι το τηλεγράφημα πού έστειλε πάλι ό Τσόρτσιλ στον Ηντεν, από το Κεμπέκ, στις 13 Σεπτέμβρη του 1944.

«… “ Υπάρχει μια γενική αντίληψη των επιτελείων — έλεγε ο Τσόρτσιλ — ότι σύντομα θ” αναμετρηθούμε με την Άρκτο κι ότι τώρα είμαστε σε καλύτερη θέση γι” αυτό το σκοπό απ” ότι ήμαστε πριν από δύο μήνες…».

Το τηλεγράφημα αυτό είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικό για τις προθέσεις των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών, που μελετούσαν συγκεκριμένα με τα επιτελεία τους το ενδεχόμενο επίθεσης τους ενάντια στη Σοβ. Ενωση.

Ένα πιο σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η τηλεγραφική διαταγή του Τσόρτσιλ στο στρατάρχη Μοντγκόμερυ, το Μάρτη του 1945, πού με οδηγίες του Τσόρτσιλ είχε δώσει διαταγή να συγκεντρωθεί ο γερμανικός οπλισμός και να αποθηκευθεί κατάλληλα,

«έτσι πού εύκολα να μπορεί να ξαναδοθεί στους γερμανούς στρατιώτες με τους όποιους θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε αν ή σοβιετική επίθεση συνεχιστεί…».

“Υπάρχουν κι άλλα πάρα πολλά στοιχεία που επαληθεύουν αυτή την πρόθεση του Τσόρτσιλ. Πάνω σ” αυτά στηριζόμενος ό δυτικογερμανός δημοσιολόγος Σ. Χάφνερ έγραφε πριν λίγα χρόνια:

«ή ελπίδα του Χίτλερ για σύγκρουση ανάμεσα σ” ανατολή και δύση δεν ήταν πια τόσο αβάσιμη…»

Τσώρτσιλ – Ρούζβελτ και το ελληνικό πρόβλημα.

Αυτές είναι μερικές βασικές αλήθειες απαραίτητες για τον καθένα που θέλει να μάθει τα πραγματικά αίτια και τους κύριους υπεύθυνους για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Αν δεν ξεκινήσει κανείς απ” αυτές τις αλήθειες, αν δεν πάρει υπόψη του τις γενικότερες επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών στη διάρκεια του Β” Παγκόσμιου Πολέμου, θα λαθέψει στα συμπεράσματά του. Το ίδιο θα λαθέψει, αν δεν έχει υπόψη του τον προσωρινό χαρακτήρα της τριπλής αντιχιτλερικής συμμαχίας, τις ενδογενείς αντιθέσεις της, πού μεγάλωναν όσο μίκραινε ή δύναμη του Χίτλερ. Αν δεν έχει υπόψη του όλα αυτά κι άλλα ανάλογα στοιχεία, όση καλή διάθεση κι αν έχει να αποφύγει τις λαθεμένες εκτιμήσεις, δεν θα το πετύχει τελικά. Θα λαθέψει επίσης σίγουρα, αν η ερευνά του δεν καθοδηγηθεί και από τις μεταπολεμικές εξελίξεις… Αν δεν πάρει υπόψη του π.χ. τις επεμβάσεις των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών στο σύνολο τους ή χωριστά.

Για το «Δεκέμβρη 1 944» θα λαθέψει αν δεν δει τα γεγονότα σ” όλες τις διαστάσεις τους, πριν και ύστερα από το Β” Παγκόσμιο Πόλεμο. “Επίσης θα απομακρυνθεί από την αλήθεια όποιος δεν θέλει να ξεκαθαρίσει το δρόμο της ιστορικής έρευνας από τις παγίδες της παραπλάνησης, πού έστησαν τότε σκόπιμα — για ευνόητους λόγους — ο Τσόρτσιλ και ο Ρούζβελτ. «Όποιος δηλαδή στηρίζει τη μελέτη του στο «απατηλό» που προβάλλει από ορισμένα κείμενα, για δήθεν αντιφάσεις ανάμεσα στην αμερικανική και βρετανική πολιτική ή ειδικότερα για «διαφωνίες» του Ρούζβελτ με τον Τσόρτσιλ, πάνω στο «ελληνικό πρόβλημα».
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ 10ο ΜΕΡΟΣ