Η «αδιαλλαξία» του ΚΚΕ
«Οι καμπάνες πληρωμένες κάνουνε σα λυσσασμένες»
(Διον. Σολωμός)
«Το ΚΚΕ είναι αδιάλλακτον!». «Το ΚΚΕ επιδιώκει αντιλαϊκήν λύσιν!». «Ή αδιάλλακτος μερίς εντός του ΚΚΕ επιβάλλει την γραμμήν της!». «Ό ερυθρός φασισμός!». Και μαζί μ” αυτά αδιάντροπες βρισιές για τα παλληκάρια του βουνού, που ένας άν¬θρωπος διαβόητος σαν το Ν. Ευστρατίου αποκαλεί «εγκληματίες του ΕΛΑΣ».
“Αλλά και εξωτερική πολιτική κάνει η πεμπτοφαλαγγίτικη αρθρογραφία. «Άγνωστον πόθεν επιτάσσεται η γραμμή εις τους συντρόφους», γράφει ένα μοναρχικό όργανο. «Αγνώστους παράγοντας» βρίσκει στη γραμμή μας η φαρισαϊκή υποκρισία των «συμφιλιωτών». Και απειλές για ξένη επέμβαση: «Είτε oι «σύντροφοι» θα υποταγούν εις την προθεσμίαν του στρατηγού Σκόμπυ…». “Αλλά και βρισιές εναντίον των βρετανών ανωτέρων αξιωματικών, που οι γνώμες τους για τα ελληνικά πράγματα δεν ήταν φαίνεται βολικές για τους εκ γενετής «αγγλόφιλους» της μοναρχικής και φασιστικής «Δράσεως»: «η ελληνική κοινή γνώμη δεν αποτελείται από αφελείς ξένους του τύπου Έντυ!».
Πρόκειται για τον ταξίαρχο Εντυ, που ήταν αρχηγός της συμμαχικής αποστολής στην Ελλάδα και συνεργάστηκε πολύ στενά με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ σε σοβαρότατες πολεμικές ενέργειες.
Ούτε οι αφροί της λύσσας, ούτε η κατάφωρη κακή πίστη, ούτε ο φαρισαϊσμός του πουλημένου τύπου μπορούν να νοθεύσουν την κοινή γνώμη, την κοινή γνώμη, του σκεπτόμενου και αισθανομένου εθνικά και δημοκρατικά λαού.
Ο λαός αυτός ξέρει ότι κανένα κόμμα δεν προσπάθησε, δεν αγωνίστηκε, δε θυσιάστηκε για την εθνική ενότητα όπως το ΚΚΕ. Κανένα κόμμα δεν υπέταξε τα κομματικά του συμφέροντα στο γενικότερο εθνικό συμφέρον, όπως το ΚΚΕ. Κανένα άλλο κόμμα δεν έχει συνεπέστερη πολιτική ομαλότητας από το ΚΚΕ και την πολιτική αύτη την εφαρμόζει σ τ η ν π ρ ά ξ η. Και ακριβώς αυτή τη συνεπή προσήλωση προς την ομαλή λύση όλων των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας έχει παρεξηγήσει η πέμπτη φάλαγγα και οι προστάτες της. Και σπρώχνει στον εμφύλιο πόλεμο.
Είναι φυσικό ότι για να πετύχει αυτός ο εμφύλιος πόλεμος πρέπει να αφοπλιστεί ο λαός και οι εθνικοί σχηματισμοί του. Και αφού το ΚΚΕ υψώνει το ανάστημα του σαν υπερασπιστής του λαού και εγγυητής των ελευθεριών του, πρέπει να κολληθεί στον τοίχο ως «αδιάλλακτον» και «αντιλαϊκόν».
Αλλά διαβάζουμε στο δημοσιογραφικό όργανο, που φέρεται ως προσκείμενο στον κ. Παπανδρέου: «Ουδείς είναι δυνατόν να αναθέσει την προστασίαν των ελευθεριών του εις τους κομματικούς του αντιπάλους» — και στους εθνικούς του αντιπάλους προσθέτουμε. Άλλα τότε γιατί ζητούν από το λαό να διαλυθούν οι 80.000 άνδρες του ΕΛΑΣ και της εθνικής πολιτοφυλακής; Για να ανατεθεί η προστασία των ελευθεριών του στη χωροφυλακή, στο λεγόμενο Ιερό λόχο, στην ακαθάριστη από τους πεμπτοφαλαγγίτες αστυνομία, στην «ορεινή» ταξιαρχία των αθηναϊκών και πειραϊκών ορέων, στους μισθοφόρους του Ζέρβα και στον Τσααύς Αντών;
«Ριζοσπάστης», 1 του Δεκέμβρη 1944
Η αποστράτευση των ανταρτών και η ανεξαρτησία μας
Η Ελλάδα παρουσιάζει τρεις καταστάσεις. Ή μια κατάσταση απλώνεται στους τριανταένα και μισό (από τους τριαντατρις συνολικά) νομούς της χώρας. Σ” αυτή ο λαός, νοικοκύρης στον τόπο του, περήφανος για τις εθνικές του επιτυχίες και τον εθνικό του στρατό ΕΛΑΣ, αποφασιστικά δημοκρατικός, οργάνωσε τη διοικητική, δικαστική, στρατιωτική και πολιτική ζωή του και προσπαθεί μόνος του, αβοήθητος, συχνά συκοφαντημένος και περιφρονημένος, να επουλώσει κάτι από τις πληγές του, να αρχίσει κάπως την επίπονη ανοικοδόμηση του.
Η δεύτερη κατάσταση υπάρχει στην περιοχή του Ζέρβα. Απλώνεται στον υπόλοιπο ενάμιση νομό της χώρας, στη μισή Ηπειρο. Ο Ζέρβας ήταν περιορισμένος, υστέρα από την πανικόβλητη φυγή του μπρος στην επίθεση του ΕΛΑΣ τον περασμένο Γενάρη, πέρα από τον Αραχθο. Με την υπογραφή του και την υπογραφή των βρετανών και αμερικανών αντιπροσώπων στο σύμφωνο της Πλάκας, είχε παραδεχτεί ότι η εδεσίτικη δικαιοδοσία δεν θα ξεπερνούσε τα σύνορα μιας και μισής επαρχίας της “Ηπείρου. Σ” αυτή τη μιάμιση επαρχία δεν ήταν ούτε τα Γιάννενα, ούτε η Πρέβεζα, ούτε η Αρτα. Η υποχωρητικότητα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στη συνάντηση της Γκαζέρτας, για το γενικότερο εθνικό συμφέρον, άπλωσε το Ζέρβα και την τρομοκρατία του από τη μιάμιση επαρχία στον ενάμιση νομό.
Στον ενάμιση νομό που είναι 80% φανατικά εαμικός και δημοκρατικός και ακόμα δε μπορεί να καταλάβει πώς τον έφερε, από όλη την ελεύθερη Ελλάδα, η δική τον μόνο «μοίρα» να πληρώσει το βαρύ φόρο της εδεσίτικης σκλαβιάς. Η ανοιχτή στροφή του Ζέρβα προς το Γλύξμπουργκ (στην πραγματικότητα ήταν πάντα μαζί του και η «σοσιαλιστική δημοκρατία» του ήταν μια πολύ κυνική δημαγωγία) θα αποξενώσει ολοκληρωτικά το Ζέρβα από κάθε επιρροή και στον ενάμιση νομό. Είναι πασίγνωστη η μεγάλη δημοκρατική παράδοση του ηπειρωτικοί λαού.
Η τρίτη κατάσταση είναι η κατάσταση της πρωτεύουσας. Είναι μια «περίεργη» κατάσταση αυτή η πρωτεύουσα. Ο λαός της, φανατικά οπαδός της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, έχει ραντίσει με το αίμα του κάθε γωνιά των συνοικιών και του κέντρου, στις απίστευτες μάχες και στις αξέχαστες διαδηλώσεις. Οι συνοικίες της, οι θρυλικές συνοικίες της Αθήνας, είναι συνειδητά εθνικές, αδιάλλακτα λαοκρατικές.
Αλλά μένει το «κέντρο» της πρωτεύουσας. Το αμαρτωλό κέντρο του χρηματιστηρίου, της αγοράς, του πουλημένου τύπου, του πολιτικαντισμού. Το κέντρο των δοσίλογων, των χαφιέδων, της υπό διάλυση χωροφυλακής, της ακαθάριστης ακόμα αστυνομίας, των συμμοριτών της Χ και της PAN.
Αυτό το «κέντρο» είναι πολιτικά συνειδητό, δηλαδή θανάσιμα αντιδραστικό, δηλαδή αδιόρθωτα φασιστικό. Κ” έχει έναν ξεκαθαρισμένο σκοπό, που από την πραγματοποίησή του ή όχι εξαρτάται η ζωή ή ο θάνατος του. Θέλει να φιμώσει τις ανυπόταχτες συνοικίες, την Κοκκινιά, τον Πειραιά. Θέλει να καταλύσει το καταραμένο «εαμικό κράτος» των τριανταενάμιση νομών. Και επάνω στα ερείπια αυτού του ενοποιημένου κράτους, που θα αναδύσει μέσα από τα αιμάτινα κύματα του εμφυλίου πολέμου, θα βασιλεύει ο κ. Γεώργιος Γλύξμπουργκ μαζί με το Μανιαδάκη, το Διάκο, το Ζέρβα, το Σπηλιωτόπουλο, το Βεντήρη.
Αλλά για να γίνουν αυτά πρέπει να λείψει από τη μέση η ένοπλη δύναμη του λαού, ο ΕΛΑΣ και η Εθνική πολιτοφυλακή. Τί σημαίνει αν κομμάτια της χώρας μας, όπως η μαρτυρική Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, βρίσκονται ακόμα κάτω από τη μπότα χιτλερικών ορδών; Να σταλεί ο ΕΛΑΣ να λευτερώσει και τα νησιά αυτά, όπως με τη βοήθεια των συμμάχων λευτέρωσε και την υπόλοιπη χώρα — αυτό θα ήταν έγκλημα πού δεν θα συγχωρούσε στον εαυτό του το «κέντρο». Ας μείνουν εκατό χρόνια τα νησιά σκλαβωμένα στο Χίτλερ, όπως καλύτερα θα ήταν χίλιες φορές να έμεναν και οι τριανταένας νομοί χιτλεροκρατούμενοι αντί να έχουμε το «εαμικό κράτος».
Τί κι αν ο πόλεμος συνεχίζεται ακόμα! Τί κι αν η χώρα μας χρειάζεται εθνικό στρατό! Τί κι αν στο πρόσωπο του ΕΛΑΣ υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και χιλιάδες αξιωματικοί, μόνιμοι και έφεδροι, που είναι δοκιμασμένοι στη φωτιά ενός σκληρού πολέμου! Το αίτημα τού «κέντρου» είναι αδιάλλακτο: «Να αποστρατευθούν οι αντάρτες τού ΕΛΑΣ!». Αν μπορούσαν θα ζητούσαν και να τουφεκιστούν όλοι με τα ίδια τους τα όπλα ή τουλάχιστο να κλειστούν σε κανένα σιδερόφραχτο στρατόπεδο, όπως τα παλληκάρια της Μέσης “Ανατολής. Αλλά δεν είναι εύκολο.
Για να πετύχουν τη διάλυση του ΕΛΑΣ, και της Εθνικής πολιτοφυλακής δεν πρόκειται να σταματήσουν μπρος σε τίποτα. Συκοφαντούν χυδαία την πολεμική δράση τού ΕΛΑΣ για την οποία υπάρχουν εγκυρότατες και υπευθυνότατες θετικές βεβαιώσεις τού στρατηγείου Μέσης “Ανατολής, του στρατηγού Ούΐλσων και των βρετανών και αμερικανών συνδέσμων αξιωματικών πού πολέμησαν μαζί με τον ΕΛΑΣ σε όλα τα βουνά μας. “Εξογκώνουν την ανύπαρχτη πολεμική δράση του Ζέρβα, για την οποία υπάρχουν εξίσου έγκυρες και υπεύθυνες βεβαιώσεις των γερμανικών στρατιωτικών αρχών της Ελλάδας, που εκθειάζουν τη «νομιμοφροσύνη» του Ζέρβα.
Προκαλούν έναν εξωφρενικό θόρυβο για «ωμότητες» και «αταξία» στην επαρχία, σατανικά σκηνοθετημένη ειδησεογραφία για τις ταραχές πότε της Πελοποννήσου, πότε των νησιών του Αιγαίου, πότε της Μακεδονίας. Μπορεί να κάνουν κατηγορηματικές δηλώσεις για την απόλυτη τάξη που επικρατεί στην ύπαιθρο μια σειρά από υπουργούς και κυβερνητικούς αντιπροσώπους, που κάθε άλλο παρά εαμίτες είναι οι άνθρωποι. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για το αντιδραστικό «κέντρο». Απλούστατα διπλασιάζει και δεκαπλασιάζει το κύμα του βούρκου της συκοφαντίας. Ώσπου ήρθε η διάψευση του κ. Σκόμπυ για τα ανύπαρκτα «γεγονότα» της Θεσσαλονίκης.
Αυτό που ζητούν είναι τόσο εξωφρενικό, όσο και ο συκοφαντικός θόρυβος που κάνουν, να διαλυθεί ουσιαστικά ο ΕΛΑΣ και η Εθνική πολιτοφυλακή. Να αφοπλισθεί δηλαδή ο λαός. Και να μη διαλυθεί ούτε ο ύποπτος «Ιερός λόχος», ούτε η «’Ορεινή ταξιαρχία»., της οποίας πολλά στελέχη και μερικοί άνδρες είναι ειδικά εκπαιδευμένοι για πραιτοριανοί του Γλύξμπουργκ (και ο τίτλος που της έδωσαν της «ορεινής» ταξιαρχίας δεν είναι τυχαίος). Ούτε το τάγμα της χωροφυλακής του αρχιχαφιέ Κινίνη, που στάλθηκε στην Ηπειρο να ενωθεί με τις διαρρέουσες δυνάμεις του Ζέρβα. Ούτε ολόκληρη η αμαρτωλή χωροφυλακή, παρά την επίσημη καταδίκη της. Ούτε να ξεκαθαριστεί η Αστυνομία πόλεων από τα πεμπτοφαλαγγίτικα στελέχη της…
Μια τέτοια αποστράτευση και αφοπλισμός τού ΕΛΑΣ και της Εθνικής πολιτοφυλακής θα σήμαινε παράδοση του ελληνικού λαού, δεμένου χειροπόδαρα, στην πέμπτη φάλαγγα, στην αντίδραση, στον κ. Γλύξμπουργκ και σε μια νέα 4η Αύγουστου, πολύ χειρότερη από την άλλη. Θα σήμαινε μιαν εξουδετέρωση όλων των δημοκρατικών καταχτήσεων τού λαού μας, της αυτοδιοίκησης, της λαϊκής δικαιοσύνης, της πολιτοφυλακής, της λαϊκής παιδείας.
Για ένα τέτοιο έγκλημα θα ήταν ανίκανο τόσο το Γενικό στρατηγείο τού ΕΛΑΣ, όσο και η Κεντρική επιτροπή τού ΕΑΜ και του Κομμουνιστικού κόμματος.
Ο ΕΛΑΣ και η Εθνική πολιτοφυλακή θα αποστρατευθούν αν πραγματικά διαλυθούν και όλα τα άλλα εθελοντικά σώματα, αν πραγματικά διαλυθεί η χωροφυλακή, αν πραγματικά ξεκαθαριστεί η Αστυνομία πόλεων. Αν πραγματικά δοθούν οι εγγυήσεις στο λαό ότι θα γίνουν σεβαστές οι δημοκρατικές απαιτήσεις του, ότι θα τιμωρηθούν πραγματικά οι προδότες, ότι θα αφοπλιστεί πραγματικά ή πέμπτη φάλαγγα.
Η λεγόμενη αποστράτευση των ανταρτών και ο αφοπλισμός τους δεν είναι πρόβλημα που βασανίζει μόνο τη δική μας χώρα. Στο Βέλγιο, στη Γαλλία. στην Ιταλία, σε λίγο ασφαλώς και σε άλλες χώρες, η αντίδραση του εσωτερικού και του εξωτερικού, σε συνδυασμό με τις ενέργειες αντιδραστικών κύκλων των μεγάλων δημοκρατικών δυνάμεων, προσπαθεί να διαμορφώσει μια δική της εσωτερική κατάσταση σε κάθε χώρα. Η εσωτερική αυτή κατάσταση θα εξουδετέρωνε τις λαϊκές καταχτήσεις που κέρδισε μόνος του ο λαός μέσα στον αγώνα του κατά των καταχτητών και των κουΐσλιγκ της κάθε χώρας.
Η νέα Ευρώπη, η δημοκρατική Ευρώπη, γεννιέται μέσα σε φοβερές δυσκολίες υλικές, αλλά και κοινωνικές και πολιτικές. Ο κόσμος που πεθαίνει δε θέλει να παραδεχτεί το θάνατο του και αγωνίζεται τον τελευταίο απελπισμένο αγώνα του. Η προδοσία της ανεξαρτησίας της χώρας και η πρόσκληση των συμμάχων να εγκαθιδρύσουν στρατιωτική αντιλαϊκή κατοχή είναι η πρώτη επιδίωξη της αντιδραστικής παράταξης, του σαπισμένου πολιτικού κόσμου και της πέμπτης φάλαγγας της κάθε χώρας.
Αλλά οι καιροί έχουν ριζικά αλλάξει. Εχουν αλλάξει πρώτα – πρώτα γιατί οι λαοί της Ευρώπης, μέσα στη φωτιά της πιο σκληρής πάλης που γνώρισαν στην ιστορία τους, απόχτησαν συνείδηση του εαυτού τους, των δικαιωμάτων τους, της δύναμης τους. Εχουν αλλάξει γιατί μέσα στις δημοκρατικές χώρες της Αγγλίας και της Αμερικής υπάρχει ένα τεράστιο δημοκρατικό ρεύμα, που πρώτη του επιδίωξη είναι να σεβαστεί η Μεγάλη Βρετανία και η Αμερική τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία όλων των λαών. Εχουν, τέλος, αλλάξει γιατί υπάρχει η γιγαντιαία δύναμη της Σοβιετικής Ένωσης, με το ασύγκριτο ηθικό γόητρο και κύρος του στρατού της, με την συνεπή φιλειρηνική και δημοκρατική της πολιτική, με την αποδειγμένη στην πράξη αποχή της από κάθε ανάμιξη στα εσωτερικά των χωρών που ο Κόκκινος στρατός απελευθέρωσε.
Η ανάγκη της ολόπλευρης συνεργασίας των τριών μεγάλων συμμάχων Σοβιετικής Ένωσης, “Αγγλίας και Ενωμένων Πολιτειών όχι μόνον ως το νικηφόρο τέλος του πολέμου αλλά και για την μεταπολεμική οργάνωση του κόσμου, είναι τόσο μεγάλη που δεν την αρνείται κανένας άνθρωπος με καλή πίστη και με στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης. Το σύμφωνο του “Ατλαντικού, οι συμφωνίες της Μόσχας και της Τεχεράνης αποτελούν σταθερά βάθρα για τη μελλοντική πορεία της Ευρώπης. Η κυριότερη εγγύηση για την πιστή εφαρμογή τους θα είναι οι ίδιοι οι λαοί της Ευρώπης. Και πρώτος όρος να μην αφοπλιστούν οι ένοπλες δυνάμεις της αντίστασης, πριν εξουδετερωθεί η πέμπτη φάλαγγα και οι συνεργοί της σε κάθε χώρα της Ευρώπης.
«Κομμουνιστική Επιθεώρηση», τεύχος. 33ο, 1 του Δεκέμβρη 1944
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ 11ο ΜΕΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου