Δίκη Χρυσής Αυγής - Σχολιασμοί Θανάση Καμπαγιάννη

 Σχολιασμοί  Θανάση Καμπαγιάννη

[Ομάδα συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής Αιγύπτιων αλιεργατών, όπου μετέχουν και οι Κώστας Παπαδάκης και Κώστας Σκαρμέας και στην πρώτη φάση ο Τάκης Ζώτος]

1. Οι μάρτυρες κατηγορίας της υπόθεσης των Αιγύπτιων ψαράδων (20.10.2016)

Ενας συχνός ορισμός της δημοκρατίας, τουλάχιστον για τους παλιότερους, είναι ότι δημοκρατία είναι το καθεστώς, όπου όταν σου χτυπούν την πόρτα στις 5 η ώρα το πρωί είναι ο γαλατάς. Και βέβαια, όταν στις 3 και 10 χτύπησαν τα παράθυρα και την πόρτα του σπιτιού των Αιγύπτιων ψαράδων δεν ήταν ο γαλατάς. Ηταν η Χρυσή Αυγή.

Εδώ επεμβαίνουν οι αγαπητοί συνάδελφοι της υπεράσπισης και λένε «δεν ήταν ο γαλατάς, ήταν ο μπαλονάς». Και είναι αλήθεια ότι ήταν ο μπαλονάς. Και από αυτόν θέλω να ξεκινήσω.
Η αναγνώριση του «μπαλονά», του κατηγορούμενου Αναστάσιου Πανταζή, είναι το σημαντικότερο στοιχείο που έχει έρθει σε γνώση του δικαστηρίου σας για την απόδειξη της κατηγορίας της εγκληματικής οργάνωσης. Η αναγνώριση έγινε από τρεις μάρτυρες: από τον Σάαντ Αμπού Χάμεντ κατά 90%, και από τους Μωχάμεντ και Αχμέντ Αμπού Χάμεντ κατά 100%, δηλαδή ανεπιφύλακτα.

Και γιατί είναι το σημαντικότερο στοιχείο: Οχι μόνο και όχι τόσο για τον ρόλο που μας είπαν ότι είχε ο κατηγορούμενος Πανταζής, ρόλος ηγετικός, ρόλος επικεφαλής, ρόλος ανθρώπου που έδινε εντολές
και διαταγές (κατάθεση Αχμέντ Αμπού Χάμεντ). Αλλά περισσότερο για το μετά.

Τι μας είπε ο Αχμέντ; Από πού έμαθε να αποκαλεί τον Πανταζή «μπαλονά»; Σύμφωνα με τον μάρτυρα: «Ολο το Πέραμα μου το έλεγε, που ξέρει ο ένας τον άλλον. Ο άνθρωπος που αναγνώρισες είναι ο Τάσος ο μπαλονάς». Ολο το Πέραμα ήξερε ότι ο Τάσος ο μπαλονάς (καθότι ιδιοκτήτης μπαλονάδικου) συμμετείχε -ή ακόμα κατηγορούνταν ότι συμμετείχε- στην επίθεση στο σπίτι των Αιγύπτιων ψαράδων. Και πώς συμμετείχε; ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΜΠΛΟΥΖΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Αν, κυρία Πρόεδρε, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής θεωρούσε ότι η δράση του Πανταζή την είχε εκθέσει, δεν θα ξανακούγαμε για τον Πανταζή σ’ αυτή την υπόθεση. Ούτε για τον στελεχιακό του ρόλο (αρχικά πυρηνάρχης, μετέπειτα στέλεχος του Πενταμελούς της Τοπικής Περάματος) ούτε για μετέπειτα επιθέσεις για τις οποίες κατηγορείται (βλ. επίθεση κατά του ΠΑΜΕ).
Αντί όμως γι’ αυτό, η μετέπειτα πορεία επιβεβαιώνει ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής όχι μόνο οργάνωσε, αλλά και ενέκρινε την επίθεση. Και την επιδοκίμασε, δίνοντάς του τον στελεχιακό ρόλο που περιγράφει το βούλευμα.

Ποια άλλα στοιχεία συνηγορούν στην οργάνωση της επίθεσης από τη Χρυσή Αυγή:

α. Η προαναγγελία Λαγού, λίγες ώρες πριν, σε κατάστημα στο Πέραμα: «Εχουμε μάθει για τα προβλήματα που έχετε εδώ στο Πέραμα με τους Αιγύπτιους ψαράδες... από δω και πέρα θα δίνουν λόγο στη Χρυσή Αυγή και τους Ελληνες πολίτες».

β. Η δήλωση πολιτικής ταυτότητας από πλευράς των δραστών την ώρα της επίθεσης: «Να μάθετε ποια είναι η Χρυσή Αυγή»,

γ. Τα μαύρα μπλουζάκια της Χρυσής Αυγής, που φορούν οι δράστες σύμφωνα με τους μάρτυρες.

δ. Το συνολικότερο modus operandi της επίθεσης: νύχτα, πολυπρόσωπη επίθεση, αιφνιδιαστική, με ενιαία δράση και σύντομο χρονοδιάγραμμα, με εξίσου αιφνιδιαστική λήξη.

Το ότι η εικόνα αυτή δεν είναι μεταγενέστερη προκύπτει από το αναντίρρητο γεγονός του αστυνομικού σήματος: όπως μας είπε η μάρτυρας αστυνομικός Πολυχρονίδου, το σήμα προκύπτει από πληροφορία που δίνει πολίτης. Επιβεβαιώνεται έτσι η κατάθεση του Αχμέντ Αμπού Χάμεντ ότι κάλεσε την Αμεση Δράση και ανέφερε ότι «η Χρυσή Αυγή ήρθε στο σπίτι μας και σκότωσε έναν από εμάς».
Δεν ήταν δηλαδή η αναφορά στη Χρυσή Αυγή μεταγενέστερη, όπως ισχυρίζεται η υπεράσπιση, αλλά υπήρξε από την πρώτη στιγμή και αυτό προέκυψε χωρίς αμφιβολία από τις καταθέσεις των μαρτύρων.

Δεν είναι μόνο τα θύματα της επίθεσης που μας δίνουν την εικόνα της χρυσαυγίτικπς επίθεσης. Ιδιαίτερη αξία έχει η κατάθεση του μάρτυρα Τατσιόπουλου: ένας μάρτυρας που δεν επιθυμούσε να καταθέσει, θεωρούσε ότι έμπλεξε, το εξέφρασε μάλιστα και μεγαλόφωνα. Κι όμως, αυτός ο μάρτυρας μας μετέφερε την πεποίθηση όλης της γειτονιάς ότι η επίθεση έγινε από άτομα της Χρυσής Αυγής, πριν το πει κάποιος από τους Αιγύπτιους.
Οτι προσωπική του πεποίθηση ήταν και είναι αυτή, αλλά θα την κρατούσε για τον εαυτό του, αν δεν ακολουθούσαν οι καταθέσεις κ.λπ. Και έχουν ιδιαίτερη αξία όσα κατέθεσε ο μάρτυρας περαιτέρω: ένας μάρτυρας που επιχείρησε να πείσει το δικαστήριο ότι δεν υπήρχε φως, έστω και αν σε ερωτήσεις της κυρίας αναπληρώτριας Προέδρου αναγκάστηκε τελικά να πει ότι υπήρχε φως στην πόρτα του σπιτιού, αυτός ο μάρτυρας έκανε τη μελανότερη περιγραφή της κατάστασης του Αμπουζίντ Εμπάρακ, λέγοντας ότι ήταν λιπόθυμος και ότι τα χτυπήματα στο κεφάλι δεν θα μπορούσαν να γίνουν μόνο με γροθιές, εκτός αν μιλάμε για σιδερογροθιές και ρόπαλα. Επιβεβαίωσε έτσι τη μαρτυρία του ίδιου του Αμπουζίντ Εμπάρακ. Και έδωσε τη σημαντικότερη μαρτυρία για την ένταση των χτυπημάτων και την ανθρωποκτόνο πρόθεση των δραστών.

Οσον αφορά την αξιοπιστία των 3 μαρτύρων Αιγύπτιων ψαράδων: Δεν θέλω να απαντήσω στην προσπάθεια ηθικής τους απαξίωσης, όσο στην προσπάθεια να εμφανιστούν ως «δασκαλεμένοι». Υπήρχε περίπτωση να έκανε την αναγνώριση που έκανε ο Αχμέντ Αμπού Χάμεντ αν ήταν δασκαλεμένος; Εχουμε να κάνουμε με μάρτυρες που δεν τους επιτρέπει π κοσμοθεωρία τους και η θρησκεία τους να πουν ψέματα.

Κι έχουμε να κάνουμε με μάρτυρες που θα έχουν να ζήσουν με την επώνυμη μαρτυρία τους, απροστάτευτοι, χωρίς αστυνομική συνοδεία, για την υπόλοιπη ζωή τους. Και είναι κατανοητό τι σημαίνει ένας πολίτης μόνος απέναντι σε μια εγκληματική οργάνωση: αν υπάρχει ένας λόγος που το δικαστήριό σας δεν είναι Μικτό Ορκωτό αλλά είναι Τριμελές Εφετείο, είναι ο ισχυρισμός του νομοθέτη ότι ο πολίτης τρομοκρατείται ευκολότερα από μια εγκληματική οργάνωση σε σχέση με έναν τακτικό δικαστή. Ας βαρύνει αυτό στην κρίση σας για την αξιοπιστία των εν λόγω μαρτύρων.

.Οι μάρτυρες κατηγορίας της υπόθεσης του ΠΑΜΕ (1.2.2017)

Η δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα είναι η τρίτη εγκληματική πράξη της Χρυσής Αυγής που εξετάζεται και συνεκδικάζεται από το δικαστήριο. Το κατηγορητήριο ορίζει ως εχθρούς της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή «τους μετανάστες, τους αντιφρονούντες και τους θεωρούμενους ως ιδεολογικούς αντιπάλους».
Αν στο πρόσωπο του Παύλου Φύσσα χτυπήθηκε ένας αντιφρονών (ένας αντιφασίστας μουσικός) και αν στην περίπτωση των Αιγύπτιων αλιεργατών χτυπήθηκαν οι μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, στην περίπτωση των μελών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ χτυπήθηκε ένας σοβαρός ιδεολογικός αντίπαλος της εγκληματικής οργάνωσης, πάντα σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία την οποία ασπάζεται π οργάνωση.

1. Η ΕΠΙΘΕΣΗ

Τα βασικά χαρακτηριστικά της επίθεσης, όπως τα κατέθεσαν οι μάρτυρες που τα βίωσαν, είναι τα εξής:

α. Η επίθεση είναι πολυπρόσωπη - συμμετέχουν σ’ αυτήν περίπου 50 άτομα (στην πορεία προσέρχονται ως ενισχυτική δύναμη περίπου 30 ακόμα άτομα, πιθανόν από τη Σαλαμίνα).

β. Οι επιτιθέμενοι είναι χωρισμένοι σε δύο ισομεγέθεις ομάδες (20-25 άτομα η καθεμία).

γ. Η προσέλευση γίνεται με ταχύτητα και αθόρυβα από δύο διαφορετικούς δρόμους, τα δύο κάθετα στενά της Λεωφόρου Δημοκρατίας, με στόχο τον εγκλωβισμό των θυμάτων.

δ. Το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι παθόντες είναι σημείο στο οποίο η Λ. Δημοκρατίας έχει μετατραπεί σε δρόμο μονής κατεύθυνσης με μικρότερο πλάτος, είναι πιο σκοτεινό και προσφέρεται για την πιο ευχερή περικύκλωσή τους.

ε. Οι δράστες είναι κατά βάση μαυροφορεμένοι, ενώ κάποιοι φορούν μπλούζες με διακριτικά της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα, διακριτικά της Χρυσής Αυγής είδαν οι μάρτυρες: Πουλικόγιαννης, Γκούτης, Λεκοδημήτρης, Καραμπέρης, Ζύμαρης, Τηλιακός.

στ. Κάποιοι από τους δράστες έχουν καλυμμένα τα χαρακτηριστικά τους (κράνη, μαντίλια, μπλούζες κ,λπ.).

ζ. Οι δύο ομάδες ενώνονται σε μια ημικυκλική παράταξη που αποκλείει κάθε δίοδο διαφυγής, σε στοίχιση τριών σειρών, με τους μεγαλύτερους ηλικιακά και τους φέροντες τα πιο επικίνδυνα όπλα να στέκονται στην πρώτη σειρά.

η. Οι περισσότεροι από τους επιτιθέμενους στην πρώτη σειρά κρατούν ρόπαλα, ξύλα, σιδερολοστούς, πτυσσόμενα κλομπ και κοντάρια με μεταλλικές απολήξεις, τα οποία κραδαίνουν, καθώς αρχίζουν να βρίζουν, να φωνάζουν και να τρομοκρατούν τα θύματά τους.
Από τα όπλα αυτά, αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά: το κοντάρι με τη μεταλλική απόληξη που αναγνώρισαν ο Γκούτης και ο Τηλιακός (και που βρέθηκε στα γραφεία της Τοπικής Οργάνωσης Περάματος της Χρυσής Αυγής), το κοντάρι με την απόληξη που μοιάζει με κόγχη από κάγκελο πολυκατοικίας (που περιέγραψε ο Ζύμαρης), το κοντάρι με το μεταλλικό δαχτυλίδι και τα δύο καρφιά προσαρμοσμένα (που περιέγραψε ο Τηλιακός), το κοντάρι με την απόληξη που μοιάζει με δρεπάνι (που μας περιέγραψε ο Σκλαβόλιας και ο Καραμπέρης αποκάλεσε κόσα, που είναι ένα είδος κοντού δρεπανιού).

Στο σημείο αυτό, ο τρομοκρατικός σκοπός των επιτιθέμενων έχει ήδπ επιτευχθεί. Αν οι δράστες επιθυμούσαν μόνο να τρομοκρατήσουν τα θύματά τους, θα είχαν αποχωρήσει. Ομως ο σκοπός τους δεν ήταν τρομοκρατικός, αλλά ανθρωποκτόνος.

θ. Οι επιτιθέμενοι έχουν επικεφαλής: τον Αναστάσιο Πανταζή και τον Αντώνιο Χατζηδάκη, στελέχη της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, μέλη αμφότεροι του πενταμελούς οργάνου διοίκησης της Τοπικής.

ι. Οι επικεφαλής αναζητούν τον βασικό στόχο της επίθεσης, τον Σωτήρη Πουλικόγιαννη, στο πρόσωπο του οποίου συνενώνονται οι ιδιότητες του στελέχους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, κάτι που αποδεικνύει ότι γνωρίζουν πολύ καλά ποια ομάδα έχουν σταματήσει και ποιος είναι ο στόχος τους. Ρωτάνε: «Πού είναι ο Πουλικόγιαννης;»

ια. Οι επικεφαλής συστήνονται δηλώνοντας την πολιτική τους ταυτότητα: «Είμαστε από τη Χρυσή Αυγή». Τη δήλωση άκουσαν οι μάρτυρες Πουλικόγιαννης, Γκούτης, Διαμαντάκης, Βαξεβάνης, Τηλιακός, Σκλαβόλιας.

ιβ. Το διάστημα που μεσολαβεί από την παράταξη μέχρι την έναρξη της επίθεσης είναι πολύ μικρό: οι φράσεις που χρησιμοποιούν οι επιτιθέμενοι είναι προσχηματικές («φύγετε από ’δώ») και εκφράσεις τρόμου - εκφράσεις «αλήτικες» (φράση του Σκλαβόλια) και «χουλιγκάνικες» (φράση Πουνιίδη).

ιγ. Το έναυσμα της επίθεσης δίνεται από μια κίνηση του ενός εκ των επικεφαλής, του Αντώνιου Χατζηδάκη.

ιδ. Η επίθεση είναι απρόκλητη και ενιαία, εκδηλώνεται δηλαδή ταυτόχρονα, καθώς όλη η ομάδα των επιτιθέμενων κινείται συντονισμένα,

ιε. Ολα τα όργανα που κρατάει η πρώτη σειρά των επιτιθέμενων αρχίζουν να ανεβοκατεβαίνουν, με πρώτο χτύπημα στο κεφάλι του Σωτήρη Πουλικόγιαννη, ο οποίος πέφτει κάτω αιμόφυρτος.

Στο σημείο αυτό, αν υποτεθεί ότι ο σκοπός των επιτιθέμενων ήταν να επιφέρουν κάποιο πλήγμα στην ομάδα των μελών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, η επίθεση θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί και οι δράστες να αποχωρήσουν, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει,

 ιστ. Η επίθεση συνεχίζει για τουλάχιστον 2-3 λεπτά μετά το πρώτο χτύπημα στον Πουλικόγιαννη.

ιζ. Η επίθεση είναι εξαιρετικά βίαιη με βασικό χαρακτηριστικό της ότι οι επιτιθέμενοι χτυπάνε ή στοχεύουν κεφάλια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πουντίδης χτυπιέται στο κεφάλι και κάνει ράμματα, ο Ζύμαρης χτυπιέται στο χέρι με αντικείμενο με καρφιά, καθώς προστατεύει το κεφάλι του, ο Βαξεβάνης χτυπιέται στον αγκώνα καθώς προστατεύει το κεφάλι του κ,ο.κ.

Στο σημείο αυτό, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ο ανθρωποκτόνος σκοπός έχει αποδειχτεί. Προκύπτει αναντίρρητα από:
α) τα όπλα που έφεραν οι δράστες που ήταν πρόσφορα για ανθρωποκτόνο αποτέλεσμα,
β) την ένταση των χτυπημάτων που ήταν εξαιρετικά βίαιη,
γ) τα σημεία που στόχευαν οι δράστες, δηλαδή τα κεφάλια των θυμάτων, τους. Επειτα από λίγα λεπτά, ακούγεται το σύνθημα της λήξης: «Τέλος, βρόμισε», «Το Πέραμα εδώ». Οι ομάδες, δηλαδή, χωρίζονται ανά περιοχή, γεγονός που αποδεικνύει ότι η κινητοποίηση δεν είναι μόνο από το Πέραμα.

ιθ. Οι ομάδες αποχωρούν συντεταγμένα από τις κατευθύνσεις που είχαν έρθει.

κ. Από γείτονες αντλείται η πληροφορία ότι στον πάνω δρόμο είναι παρκαρισμένες μηχανές (που είναι και το μέσο διαφυγής των επιτιθέμενων). Το ίδιο εξάλλου καταθέτει για την «ενισχυτική ομάδα» και ο οδηγός του λεωφορείου Αναστάσιος Λυρ.

Από όλα αυτά τα στοιχεία προκύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η επίθεση ήταν οργανωμένη. Και αυτό, με δεδομένο ότι το δικαστήριο έχει πλέον εικόνα από τις δύο προηγούμενες υποθέσεις (δολοφονία Φύσσα, δολοφονική επίθεση στον Αμπουζίνχ Εμπάρακ) και από τα τρανταχτά κοινά στοιχεία που έχουν προκύψει ανάμεσά τους: συγκρότηση πολυπρόσωπης ομάδας, πολλοί ένοπλοι -συνήθως μαυροφορεμένοι- εναντίον λίγων άοπλων, δήλωση πολιτικής ταυτότητας, αιφνιδιαστική επίθεση, σε σύντομο χρόνο, συντεταγμένη ολοκλήρωση της επίθεσης και οργανωμένη αποχώρηση εξίσου αιφνιδιαστική με την αρχή της.

Εχουμε δηλαδή τη δράση ενός Τάγματος Εφόδου, όπως ακριβώς το περιγράφει το βούλευμα που μας επιτρέπει να πούμε ότι δεν είναι απλώς οι δράστες μέλη της Χρυσής Αυγής, αλλά η Χρυσή Αυγή είναι ο δράστης της επίθεσης, όπως και στις δύο προηγούμενες επιθέσεις. Ωστόσο, το δικαστήριο διαθέτει περισσότερα στοιχεία για τον οργανωμένο χαρακτήρα της επίθεσης.

2. Η ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ

Η επίθεση είναι προαναγγελθείσα. Στις 8 Αυγούστου του 2013, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής (οι βουλευτές Ιωάννης Λαγός, Ηλίας Παναγιώταρος και Νικόλαος Μίχος) επισκέπτονται τη Ζώνη και κάνουν εμπρηστικές δηλώσεις που οι ίδιοι κινηματογραφούν και ανεβάζουν στο διαδίκτυο με τις γνωστές πλέον φράσεις: «Οι λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ θα εξαφανιστούν από το λιμάνι», «Το απόστημα θα σπάσει». Η αναφορά γίνεται και στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ. Οπως το ανέφεραν οι μάρτυρες «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», δηλαδή χτύπημα τόσο στους κομμουνιστές ως ιδεολογικούς αντιπάλους όσο και στο Συνδικάτο, ως εμπόδιο σχην απόπειρα ελέγχου της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης κατ’ εντολή των εργολάβων.
Παρόντες στην «επίσκεψη» στη Ζώνη είναι τόσο ο Αναστάσιος Πανταζής όσο και ο Γεώργιος Πατέλης, οι επικεφαλής δηλαδή των δύο Τοπικών του Περάματος και της Νίκαιας και κατηγορούμενοι για δολοφονικές επιθέσεις Ταγμάτων Εφόδου, χωρίς κανείς από τους δύο να έχει οιαδήποτε επαγγελματική σχέση με τη Ζώνη.

Το δικαστήριο διαθέτει πλέον ακράδαντα στοιχεία ότι η ηγεσία δεν έμεινε μόνο στην προτροπή, αλλά οργάνωσε μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια την ίδια τη δολοφονική επίθεση.

3. ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΗΣ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ

Το επιτελείο που υλοποίησε την προαναγγελία της Χρυσής Αυγής είναι το δίδυμο Πανταζή (τοπική ηγεσία) - Λαγού (κεντρική ηγεσία), με τον καθένα να έχει τον δικό του ιδιαίτερο ρόλο.

Η τοπική ηγεσία (Πανταζής) έχει τα καθήκοντα:

α. Να βρει τα άτομα που συναποτελούν το Τάγμα Εφόδου.

β. Να τα διατηρεί σε «επιφυλακή ετοιμότητας».

γ. Να έχει έτοιμα τα όπλα.

δ. Να εντοπίσει τον στόχο.

ε. Να βρει το καλύτερο σημείο για την επίθεση.

στ. Να έχει έτοιμο σχέδιο δράσης και διαφυγής.

Η κεντρική ηγεσία (Λαγός) έχει την απόλυτη εξουσία να «δώσει το ok», την εντολή της επίθεσης, κατά τον τρόπο που περιγράφεται αναλυτικά στο βίντεο «Ο,τι κινείται σφάζεται» που βρέθηκε στον σκληρό δίσκο του Πατέλη.
Εδώ πρέπει να αποφευχθεί η σύγχυση τριών διακριτών στιγμών της δολοφονικής επίθεσης: της απόφασης, του σχεδιασμού και της εντολής. Η απόφαση προηγείται της εντολής. Ο χρόνος του σχεδιασμού είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ετοιμάζονται τα όπλα, εκπαιδεύονται τα άτομα κ,λπ.
Με αυτά ως δεδομένα ΠΡΙΝ από τον χρόνο της επίθεσης (βράδυ της 12.9.2013), ο χρόνος από την εντολή -όταν πλέον εντοπίζεται το συνεργείο των κομμουνιστών συνδικαλιστών- μέχρι την επίθεση είναι απολύτως επαρκής. Η ερώτηση «Πώς πρόλαβε το Τάγμα Εφόδου μέσα σε 50 λεπτά να οργανώσει την επίθεση;» είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης.

Στην περίπτωση της δολοφονικής επίθεσης της 12.9.2013, ο κατηγορούμενος Λαγός δεν δίνει μόνο το «ok». Εχει την πλήρη εικόνα και τον απόλυτο έλεγχο της εγκληματικής ενέργειας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την εκδήλωσή της. Αυτό προκύπτει αδιάσειστα από:

α. Τα τρία μηνύματα Λαγού σε Πατέλη: (11:49:41): «ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ. ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΦΑΝΕ ΓΕΡΟ ΠΕΣΙΜΟ ΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ. ΕΧΟΥΝ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΒΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΖΕΨΕ Ο ΤΑΣΟΣ ΚΑΜΙΑ 30ΑΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΑΠΟ ΚΕΝΟ 1:52:Ί 9): «ΟΧΙ ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ. ΑΡΑ ΕΙΧΑΝ ΓΕΝΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ»· (11:56:58): «ΠΗΡΑΝ ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ»,

β. Τα μηνύματα Λαγού σε Δεβελέκο, με σημαντικότερο το «τους μακελέψαμε».

γ. Τη συνομιλία Λαγού - Δεβελέκου είκοσι λεπτά μετά την επίθεση.

4. Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΔΟΜΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Ξέρουμε μέχρι σήμερα από όλους τους μάρτυρες ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια οργάνωση με σκληρή ιεραρχική δομή και στρατιωτική πειθαρχία, κατά τα ίδια της τα λεγάμενα. Από αυτό και μόνο προέκυπτε το λογικό συμπέρασμα ότι αποκλείεται η δυνατότητα να υπάρχουν περισσότερα του ενός ηγετικά κέντρα. Ομως, μετά την εξέταση της δολοφονικής επίθεσης στους κομμουνιστές συνδικαλιστές, τα πράγματα έγιναν πιο συγκεκριμένα.
Ετσι:

Ο Πανταζής είναι επικεφαλής της Τοπικής Οργάνωσης του «κόμματος» στο Πέραμα - πυρηνάρχης αρχικά και στη συνέχεια στέλεχος του Πενταμελούς. Την ίδια στιγμή, είναι επικεφαλής του Τάγματος Εφόδου που τελεί τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των Αιγύπτιων ψαράδων το καλοκαίρι του 2012 και εναντίον των κομμουνιστών συνδικαλιστών το φθινόπωρο του 2013.

Ο Λαγός είναι περιφερειάρχης και βουλευτής του «κόμματος» στον Πειραιά, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, της ανώτατης δηλαδή ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Την ίδια στιγμή είναι προϊστάμενος των Ταγμάτων Εφόδου του Πειραιά και καθοδηγεί ο ίδιος τις δολοφονικές τους επιθέσεις (μετέπειτα στην ακροαματική διαδικασία θα προκόψει ακόμα και αυτοπρόσωπη παρουσία του).

5. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ «ΑΡΧΗΓΟΥ»

Η γνώση και η απόλυτη εξουσία του «Αρχηγού» προέκυψε στη διαδικασία από δύο άξονες:

α. Την παρούσα ναζιστική ιδεολογία, που δεν αποτελεί «ιδέες της νιότης» αλλά προκύπτει από πρόσφατο αποδεικτικό υλικό: Κασιδιάρης με σημαία της Βέρμαχτ το 2012, Παππάς στο μαυσωλείο του Μουσολίνι το 2011, Μιχαλολιάκος και δήλωση για τη «σπορά των νικημένων του 1945» το 2012 κ,ο.κ.

β. Την πρακτική της οργάνωσης κατά τα λεγάμενα των στελεχών της: αναφέρθηκε συγκεκριμένα ο μάρτυρας Πουντίδης σε ομιλίες τόσο του Πατέλη (στη Σαλαμίνα) όσο και του Παναγιώταρου, όπου ζητείται από τα μέλη τυφλή υπακοή στην ιεραρχία και δίνεται η διαβεβαίωση ότι «τίποτα στη Χρυσή Αυγή δεν γίνεται τυχαία».
Λέγεται μάλιστα ότι «ανυπακοή στον ανώτερο σου είναι ανυπακοή στον Αρχηγό γιατί ο ανώτερος είναι στη θέση του με απόφαση του Αρχηγού».

Το βράδυ της επίθεσης τα μέλη του Τάγματος Εφόδου έχουν κραταιά την πεποίθηση ότι εκτελούν εντολές του Αρχηγού της οργάνωσης, του Νικόλαου Μιχαλολιάκου. Και αν υπήρχε οποιαδήποτε αμφιβολία, αυτή αίρεται από τον τρόπο με τον οποίο η οργάνωση καλύπτει τις εγκληματικές ενέργειες.
Στην περίπτωση της επίθεσης στα μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, έχουμε μια οργισμένη διάψευση και εξαπόλυση κατηγοριών κατά των θυμάτων, ότι είναι συκοφάντες, που αποδεικνύει την πλήρη και απόλυτη κάλυψη των δραστών της επίθεσης από την ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ