... κι έχει σα στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δε σχεδιάστηκε σε κομματικά επιτελεία. Ήταν ηρωική στιγμή ελεύθερων ανθρώπων, που βρέθηκαν στην απέναντι όχθη επιλέγοντας  τη ρήξη, τη σύγκρουση, την ανατροπή.
Και γκρέμισαν μια χούντα, βγαίνοντας στους δρόμους της ανυπακοής, τρομάζοντας τη γαλήνη των εμπόρων του φόβου και της εκμετάλλευσης, κουρελιάζοντας τις νομοτελειακές προφητείες των ειδικών και των «ιερών» κομματικών κειμένων.

Σήμερα, 38 χρόνια μετά, ένας λαός ταπεινωμένος και εξαθλιωμένος από ληστές και νεοτυράννους παρακολουθεί με τρόμο επίγονους και υμνητές της χούντας, όχι μόνο να παρελαύνουν στα ΜΜΕ, τους σύγχρονους Μαστοράκηδες, αλλά και να ορκίζονται υπουργοί της δοτής κυβέρνησης των «προστάτιδων δυνάμεων».

Ελευθερία είναι η γνώση του αναγκαίου,  το σύνθημα που πάντα μένει,  αυτό που ’χει σαν στάμπα τη ζωή μας σημαδέψει, η ελπίδα και ο αγώνας που επιμένει, η θέληση και η αυτοοργάνωση των από κάτω, το «δεν υποχωρούμε αν δε δικαιωθούμε», η χειραφέτηση και η ανατροπή.

Τα Πολυτεχνεία είναι μπροστά μας, ως το μέτρο της ελευθερίας μας, ξέχειλα από τα θέλω, το θυμό και την οργή μας. Ας τα τρέμουν οι κρατούντες, οι Τρόικες, οι μανδαρίνοι, οι καθοδηγητές, οι δοσίλογοι.

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ